เรื่องรักลับๆของเราสองคน[Yoona+Jessica]feat.SNSD

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter...1 "ความลับของเรา เรื่องสนุกของฉัน"

Chapter...1 "ความลับของเรา เรื่องสนุกของฉัน"



หลังจากภารกิจปลุกเจ้าหญิงเสร็จสิ้นเรียบร้อยเเล้วทุกคนก็พากันมาทานข้าวที่แทยอนเตรียมเอาไว้ให้ เจสสิก้าเดินเข้ามานั่งระหว่าง

ยูริกับยุนอาซึ่งเป็นที่ที่ใครก็รู้กัน ซูยองที่หิวจนแทบจะงับหัวซันนี่ที่นั่งอยู่ข้างๆได้แล้วก็เริ่มก่อม๊อบประท้วงลีดเดอร์ที่ไม่ยอมตักข้าวให้เสียทีแต่คงจะ

ไปรบกวนเจสสิก้ามากเกินไปเลยโดนสิก้าเอฟเฟคเข้าไปเต็มๆ ซูยองหงอยลงอย่างเห็นได้ชัดทำตัวสงบเสงี่ยมนั่งรออย่างเงียบๆต่อไป


"วันนี้ได้หยุดทั้งทีมาหาอะไรทำกันดีกว่า"ซันนี่เอ่ยขึ้น ซึ่งทุกคนก็ต่างเห็นดีด้วยเพราะคิวงานที่แน่นเอี๊ยด

ทำให้พวกเธอแทบไม่มีเวลาจะทำกิจกรรมอื่นบ้างเลย


"งั้นไปดูหนังกันฉันมีเรื่องที่อยากจะดูตั้งหลายเรื่อง"ยูริเสนอขึ้น


"ไม่ไปฉันจะนอน"คำตอบนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าหญิงน้ำเเข็ง ยูริแอบเบ๊ปากให้แต่ก็ไม่รอดพ้นสาย

ตาอันเฉียบคมของเจสสิก้าไปได้


"โอ๊ย...หยิกฉันทำไมอะสิก้า"ยูริลูบต้นเเขนที่โดนหยิกป้อยๆพลางมองไปทางหญิงสาวที่เชิดหน้าไม่แคร์


"หมั่นไส้มีอะไรมั้ย"


"พอพอเลย สามีภรรยาอย่ามาทะเลาะกันเวลากินข้าวได้มั้ย"ซูยองพูดจบก็ตั้งหน้าตั้งตาทานข้าวของตัวเอง

ต่อไปโดยไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองที่มันกำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า คนรอบข้างๆเริ่มรับรู้ถึงไอเย็นที่แผ่ออกมาจากเจสสิก้าก็เริ่มขยับ

ถอยห่างออกไปจะมีเพียงซูยองที่ยังทานข้าวอย่างเอร็ดอร่อยกับนางฟ้าหน้าหวานที่นั่งทำเป็นทองไม่รู้ร้อน


"อร่อยมั้ยซูจัง"


"อืม...อร่อยมากแทเนี่ยต้องยกนิ้วให้เลย"ซูยองบอกแต่ไม่เงยหน้าขึ้นมามอง แต่ถ้าหากเงยหน้าขึ้นก็คง

จะไม่ตอบอย่างเมื่อครู่เเน่นอน รอยยิ้มเย็นบนใบหน้าสวยช่างเป็นอะไรที่พร้อมจะเชือดเอเลี่ยนได้ตลอดเวลา ฮโยยอนที่พยายามจะส่งสัญญาณให้

เพื่อนรู้ตัวแต่ดูเหมือนซูยองจะไม่ได้สนใจอะไรนอกจากการกิน แต่ก่อนที่ใครจะเตือนอะไรได้เจสสิก้าก็จัดการส่งแซนวิชทั้งชิ้นเข้าปากซูยองเป็น

ที่เรียบร้อยโดยมีสายตาของเพื่อนคอยมองชะตากรรมต่อไป


"ทานให้หมดทุกอย่างนะซูยองถ้าไม่หมดเธอตายแน่"เสียงสั่งเย็นเฉียบของคนสวยที่ฉาบด้วยรอยยิ้มที่ทำ

เอาซูยองขนลุกหากเธอทานไม่หมดมีหวังโดนเเม่เจ้าหญิงนี่เชือดตามที่ขู่เอาไว้แน่ๆ ซูยองหันไปขอความช่วยเหลือจากยุนอาที่นั่งดื่มนมกับแซนวิช

อยู่อย่างเงียบแต่ดูเหมือนยุนอาจะรู้ตัวรีบยกจานแซนวิชกับนมออกไปทันที


"น้องทรยศ"ซูยองพึมพำออกมาเบาๆแต่ก็ต้องรีบหุบปากเงียบเมื่อเจอสายตาของเจ้าหญิงก่อนจะก้มหน้าก้ม

ตาทานอาหารที่อยู่บนโต๊ะต่อไปคงจะอิ่มไปสักวันสองวันแน่ๆ


หลังจากมื้อเช้าที่เเสนวุ่นวายผ่านไปแล้วต่างคนต่างเเยกย้ายกันไปทำกิจกรรมที่ตัวเองอยากจะทำ ซูยองที่นอนขึ้นอืดเพราะอาหารที่ทานไป

มันเริ่มจะทำพิษแต่ก็โดนซันนี่ลากเข้าไปเล่นเกมส์กันในห้องต่อส่วนซอฮยอนก็ตามยูริกับฮโยยอนออกไปดูหนัง ที่เหลือก็มีเพียงแทยอน ทิฟฟานี่

ที่เพิ่งไปแอบงีบ เจสสิก้าและยุนอาอยู่ภายในห้องนั่งเล่น


"ไปซื้อของกันมั้ยยุน พี่กับฟานี่ว่าจะไปเดินดูของกันเสียหน่อย"


"ไม่ล่ะค่ะยุนขออยู่ที่บ้านดีกว่า"


"สิก้าเเล้วเธอล่ะ"ทิฟฟานี่หันไปถามเพื่อนสนิทที่เริ่มจะเอนตัวลงกับโซฟาไปเรื่อยๆ


"ฉันจะนอน"เท่านั้นล่ะทั้งทิฟฟานี่กับแทยอนก็พากันออกไปทันทีไม่น่าจะไปถามเลยเเม้แต่น้อยก็น่าจะรู้

ว่าเจสสิก้าจะตอบอย่างไร ยุนอาอมยิ้มบางๆมองหญิงสาวคนข้างที่เปลือกตาแทบจะปิดอยู่เเล้วมือเรียวเอื้อมมากุมมือของเขาเอาไว้


"ยุน...พาไปนอนหน่อยพี่ง่วง"


"พี่ก็ง่วงทุกทีนั่นเเหละ"ถึงพูดไปแบบนั้นแต่ยุนอาก็ค่อยๆช้อนร่างบางของเจสสิก้าขึ้นมาไว้ในวงแขนอัน

แข็งเเรงของตัวเองก่อนจะหายเข้าไปในห้อง โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครบางคนกำลังแอบมองอยู่ทั้งยังแอบหัวเราะคิกๆคักสนุกสนาน


"เห็นมั้ยฉันบอกแล้วว่าคู่นี้มันแปลกๆ"เสียงหนึ่งดังขึ้นจากมุมอับของบ้าน


"แล้วใครมันจะไปคิดล่ะว่ากวางชอบอะไรเย็นๆ"


"ทีนี้เชื่อฉันรึยังล่ะซูจังจ๋า"ซันนี่ที่ยิ้มแฉ่งภูมิใจกับสิ่งที่ตัวเองได้ไปรู้ไปเห็นมา ทีแรกเธอก็ไม่คิดเหมือนกัน

ว่ายุนอากับเจสสิก้าจะมีอะไรพิเศษต่อกัน ก็แทบจะไม่เคยแสดงอะไรออกมาใครรู้สักเท่าไหร่หรือจะเรียกว่าแอบเนียนก็ได้ ถ้าบังเอิญเธอไม่ไปเห็น

รอยยิ้มที่แม่นางฟ้าหน้าหวานเผลอยิ้มออกมาตอนที่แทยอนให้เข้าไปปลุกเจสสิก้านั้นก็คงไม่เห็นอะไรดีดี


"สองคนนี้เค้าไปรักกันตอนไหนอะ ทุกทีฉันเห็นยัยสิก้าออกจะไปหวานกับยูริ"ซูยองเเย้งขึ้นมา


"เรื่องนั้นฉันไม่รู้แต่ที่รู้คือเรื่องนี้ปล่อยไว้ไม่ได้"ซันนี่ยิ้มกว้างอย่างมีความหมายก่อนจะลากซูยองกลับไปที่

ห้องเพื่อวางแผนการกันต่อไป ซึ่งซูยองก็ยอมร่วมมือเต็มที่นานๆทีจะมีโอกาสเอาคืนเจ้าหญิงมีหรือจะไม่คว้าเอาไว้



"ยุน...พี่รักเธอ"


"ค่ายุนก็รักพี่...พี่สิก้าที่รัก"พูดพลางล้มตัวลงนอนที่ตักของเจสสิก้าซึ่งหญิงสาวกึ่งนั่งกึ่งนอน เจสสิก้าลูบ

ผมคนรักอย่างเอ็นดู นานๆทีเธอสองคนจะได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันแบบนี้ด้วยภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบมันก็หนักหนาพออยู่เเล้วยิ่งช่วงก่อนยุนอา

ต้องถ่ายละครยิ่งทำให้เวลาที่ได้อยู่ด้วยกันลดน้อยลงไป เจสสิก้าจึงอยากจะเก็บช่วงเวลานี้แม้มันไม่มากไม่มายเท่าไหร่แต่ขอเเค่เพียงมียุนอาเท่า

นั้นเธอก็ไม่ต้องการอะไรอีกเเล้ว


"เมื่อไหร่พี่จะเลิกไปเกาะแกะกับพี่ยูลเสียทีล่ะ ฉันหึงนะ"


"เด็กโง่นั่นก็แค่เอาใจแฟนๆเท่านั้นเองอย่าคิดมากสิค่ะคนดีของพี่"เจสสิก้าอมยิ้มบางอย่างเอ็นดู ยุนอาบู๊ปาก

ออกมาอย่างงอนๆ จะไม่ให้งอนได้ยังไงในเมื่อพี่เจสสิก้าของเธอทั้งสวยทั้งน่ารักแบบนี้ถ้าเกิดวันใดพี่ลิงหน้ามืดขึ้นมาจะทำยังไง เธอไม่ยอมอยู่เฉย

แน่งานนี้พี่ก็พี่เถอะ...

"แล้วทำไมเราไม่เอาใจแฟนๆบ้างล่ะ"


"นั่นสินะ...งั้นเราเลิกแคร์สื่อมั้ยค่ะที่รัก"เจสสิก้าเอ่ยขำๆรู้อยู่เเล้วว่ายุนอาจะตอบอย่างไร


"ไม่เอาอะยุนไม่อยากมานั่งตอบคำถามพวกพี่ๆเรื่องพี่สิก้าของยุนแค่ยุนรู้คนเดียวก็พอแล้ว

แต่ถ้าหากว่าพี่สิก้าต้องการแบบไหนยุนก็ยอมได้ทั้งนั้นค่ะ"คนที่นอนอยู่ฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวๆเจสสิก้าสั่นหน้าเบาๆ

เธอเองก็ไม่ชอบให้ใครมาซักไซร้เรื่องส่วนตัวซักเท่าไหร่นักยิ่งเป็นเรื่องของหัวใจยิ่งเเล้วใหญ่ไม่มีทางแน่ๆ


"พี่ว่าให้มันเป็นความลับแบบนี้ดีกว่าดูตื่นเต้นดี อีกอย่างพี่จะได้รู้ว่ายุนของพี่เเอบนอกใจ

พี่รึเปล่า..."หญิงสาวไม่พูดเปล่าดึงจมูกโด่งของยุนอาอย่างมันเขี้ยว ยุนอารีบปัดมือหญิงสาออกเบาก่อนจะพลิกตัวขึ้นดัน

เจสสิก้าลงนอนกับเตียงส่วนตัวเองคร่อมร่างบางเอาไว้ ยุนอาส่งยิ้มหวานพิจารณาใบหน้าสวยตรงหน้าผู้ที่เป็นเจ้าของหัวใจของเธอ


"ยุนห้ามไปยิ้มให้ใครแบบนี้นะ"


"ยุนจะยิ้มให้ใครได้อีกในเมื่อสายตาของยุนมีไว้มองพี่สิก้าเพียงคนเดียว ริมฝีปากของยุนก็มีไว้

เพื่อพี่สิก้าเพียงคนเดียวเช่นกัน"ยุนอาค่อยๆโน้มใบหน้าลงประทับจุมพิตอันแสนหวานที่ริมฝีปากสวยได้รูปของหญิงสาว

พลางเลาะเล็มชิมความหวานจากกลีบปากบางอย่างอ้อยอิ่ง ร่างบางเองก็ตอบรับรสจูบที่คุ้นเคยของคนตัวสูงที่มอบให้มือเรียวยกขึ้นโอบรอบคอ

สอดมือเข้าไปใต้เรือนผมสีดำสนิท ริมฝีปากก็ยังบดจูบกันอย่างไม่รู้เบื่อ ปลายลิ้นร้อนชื้นถูกส่งเข้าไปเก็บความหวานข้างในก่อนจะแลกเปลี่ยนสัมผัส

กันอย่างนุ่มนวลทวีความรุนแรงขึ้นไปตามอารมณ์รักที่กำลังพลุ่งพล่าน มือซุกซนของยุนอาค่อยๆสอดเข้าไปใต้เสื้อยืดอย่างรู้งาน ความอวบอิ่มที่

ฝ่ามือสัมผัสได้ก่อนจะค่อยเคล้นคลึง


"อื้อ...ยุน..อย่าแกล้งสิค่ะ"ทันทีที่ริมปากเป็นอิสระหญิงสาวส่งสายตาค้อนๆให้ร่างสูง


"ยุนยังไม่เเกล้งพี่เลยต่างหาก ถ้าแกล้งมันต้องเเบบนี้"พูดจบยุนอาก็ฝังใบหน้าลงกับซอกคอขาวๆพ่นลม

หายใจร้อนๆให้ร่างบางข้างใต้ต้องสยิว เจสสิก้าย่นคอหนีแต่ก็ถูกยนุอาใช้ริมฝีปากเบียดเอาไว้ก่อนจะกดเม้มลงกับผิวขาวๆจนเป็นรอยอย่างเห้นได้ชัด


"ยุนน่ะทำอะไรเดี๋ยวมันก็เป็นรอยหรอก" เจสสิก้าโวยวายขึ้นเมื่อรับรู้ถึงการกระทำของคนตัวสูง ยุนอา

หัวเราะเสียงใสมีความสุขกับการได้เห็นคนรักออกอาการงอน


"ก็แค่นิดหน่อยเองนะค่ะพีสิก้า มากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว"ร่างสูงส่งสายตากรุ้มกริ่มให้ทันที เจสสิก้าอายม้วน

จนหน้าแดงเป็นมะเขือเทศสุกคว้าหมอนฟาดใส่ร่างสูงแก้เขิน ยุนอาหัวเราะเสียงใสอย่างชอบใจ


"ไม่งอนนะค่ะพี่สิก้าทีรัก ยุนแค่ล้อเล่นเอง"


"เด็กบ้า"


"บ้ารักพี่ไงค่ะพี่สิก้า งอนมากเดี๋ยวแก่ไวนะยุนยังอยากมีแฟนยังไม่อยากมีป้า"


"อิมยุนอา...."แต่ก่อนที่หญิงสาวจะได้พูดอะไรต่อไปนั้นก็โดนริมฝีปากร้อนๆของอ๊กฝ่ายประกบแนบ

สนิทจนคำพูดมันกลืนหายกลับเฃ้าไปมีเพียงรสจูบที่หอมหวานที่ดำเนินต่อไปพร้อมกับความรักที่อบอวลในใจของทั้งคู่



"ทำอะไรกันน่ะซันนี่ ซูยอง"เสียงทักของคนที่เข้ามาใหม่ทำเอาสองร่างต่างไซส์ถึงกับสะดุ้งโหยงรีบ

ถอยห่างออกมาจากหน้าห้องทันที แทยอนมองสองคนที่ท่าทางลุกลี้ลุกลนเหมือนกำลังแอบดูอะไรอยู่ ทิฟฟานี่ที่เอาของกลับเข้าไปไว้ในห้องมอง

หาเพื่อนรักแต่ก้ไม่เจอตัวเลยจะเข้าไปตามในห้องแต่ก็โดนซันนี่กับซูยองห้ามเอาไว้


"ฉันจะเข้าไปหาสิก้า สองคนนี่จะมาห้ามทำไมน่ะ"


"สิก้าเค้านอนอยู่ อย่าไปกวนเลยฉันไม่อยากเห็นสงครามโลกครั้งที่3เกิดขึ้น"ซูยองบอกออกไปจะให้

เข้าไปตอนนี้ได้ยังไงมีหวังคู่รักคู่ลับของพวกเธอได้กระเจิงเเน่ป่านนี้ยังนัวเนียกันไม่เลิก หากให้ใครรู้ตอนนี้ก็เสียแผนหมดน่ะสิ


"ฟานี่ปล่อยสิก้านอนไปเถอะ"


"อืมก็ได้ เธอสองคนไม่ได้เล่นเกมส์จนเพี้ยนหรอกนะ"


"จะบ้าเหรอไปเถอะซันน้อยเราไปเล่นเกมส์นักสืบเรากันต่อ"



หลังจากที่ไปผจญภัยกับกิจกรรมที่ตัวเองอยากจะทำกันมาแล้วทุกคนก็มารวมตัวที่ห้องนั่งเล่น จะขาดก็เพียงเจ้าหญิงของวงเท่านั้นที่ยังไม่

ยอมออกมาจากห้อง แทยอนจึงให้ทิฟฟานี่เข้าไปตาม ยุนอามองตามพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก็สาเหตุที่ทำให้เจ้าหญิงไมออกมาก็เพราะเจ้ากวางตาใส

นั่นเอง ซันนี่กับซูยองแอบกระวิบกระซาบกันสองคนสลับกับการมองยุนอาเป็นระยะ


"ฉันว่ายัยสิก้าคงหาอะไรปิดรอยที่เจ้าเด็กนั่นทำไว้อยู่มั้ง"


"ก็คงอย่างนั้นมีหวังถ้าคนอื่นเห็นคงเป็นเรื่องแน่ ดูเจ้าตัวต้นเหตุสิมันทุกข์ร้อนซะที่ไหน"


"อยากจะบอกทุกคนเหลือเกินว่าเด็กยุนมันไม่ได้ใสซื่ออย่างที่ใครเค้าคิดกัน"


"เอาน่าอีกไม่นานหรอก ใจเย็นๆสิซันน้อย"ซูยองตบบ่าเบาๆอย่างให้กำลังใจ



เจสสิก้าเดินออกมาพร้อมกับทิฟฟานี่ใบหน้าสวยงอง้ำขึ้นมาทันทีที่เห็นนางฟ้าหน้าใสของเธอกำลังนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จงใจยั่วโมโหเธอชัดๆ เธอ

ยอมไม่ได้ เจสสิก้าจึงเดินผ่านหน้ายุนอาเข้าไปนั่งที่ว่างๆข้างๆยูริพลางเกาะเเขนคนผิวคล้ำค่อยๆเอนศรีษะซบกับไหล่ของยูริ สายตายั่วยวนถูกส่งไปให้

ยุนอาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามทันที ร่างสูงเเกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้หันไปคุยกับซอฮยอนที่นั่งอยู่ข้างๆ


"นั่งดีๆสิสิก้าจะมาเบียดฉันทำไม"


"เบียดนิดเบียดหนอ่ยไม่ได้รึไงเดี๋ยวนี้ยูลกล้าหือเหรอ"ยูริรีบสั่นหน้าปฏิเสธทันที ใครจะไปกล้าหือกับ

ขาใหญ่ประจำวงอย่างเจสสิก้ากันล่ะแม้แต่แทยอนที่เป็นลีดเดอร์ยังไม่กล้าหือแต่จะว่าไปก็มีอยู่อีกคนนึงที่กล้าขัดใจเจสสิก้า


"ยุนเปลี่ยนที่กันฉันหนาว"ยูริพูดขึ้นพร้อมกับจะลุกออกไปหากแต่มือของเจสสิก้าขยุ้มเข้าที่ชายเสื้อ

ของเขาก่อนจะออกเเรงดึงให้ยูริกลับมานั่งที่เดิม


"นั่งตรงนี้เเหละจะไปไหน"ยูริเบะหน้าอยากจะร้องไห้นี่เค้าจะต้องทนหนาวกับยัยน้ำเเข็งนี่ไปถึงเมื่อไหร่

กันนะ โอ๊ย...มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของฉันกัน แล้วดูเจ้าน้องฝาแฝดของฉันสิคุยกับน้องเล็กจนลืมสนใจพี่มันไปแล้ว



"ใครให้พี่ไปนัวเนียกับพี่ยูลแบบนั้นกันพี่สิก้า"ยุนอาที่ดึงเจสสิก้าเข้ามาคุยกันในห้องน้ำ ร่างบางเลิกคิ้ว

สูงอยากจะหยิกคนตรงหน้าให้เนื้อเขียวนักทีตัวเองยังไปอี๋อ๋อกับซอฮยอนได้แล้วทำไมเธอจะทำบ้างไม่ได้ เจสสิก้าพยายามจะดันตัวออกไปจากห้อง

น้ำแต่ยุนอาก็ไปขวางเอาไว้พร้อมกับตรึงร่างบางเข้ากับผนัง


"พี่ต้องโดนทำโทษพี่สิก้า"


"ไม่ต้องเลยยุนเองก็เหมือนกัน ใครให้ยิ้มหวานใส่คนอื่นแบบนั้นกัน"ร่างบางกระเง้ากระงอด


"งั้นยุนให้พี่ทำโทษยุนก็ได้ เอาสิค่ะ"ยุนอาหลับตาพริ้มทันที


"บ้า...พี่เสียเปรียบยุนทั้งขึ้นทั้งล่อง เด็กเจ้าเล่ห์"ยุนอาฉีกยิ้มกว้างมองคนสวยของเขาอย่างอดใจไว้

ไม่ไหวถ้าหากคืนนี้เป็นไปได้เค้าจะลากซูยองออกไปนอนข้างนอกหรือไม่ก็ตีจนกว่าซูยองจะสลบแต่ถ้าทำแบบนั้นดูมันจะโหดเอาการไปหน่อย

แล้วคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่เขาจะต้องอดทนเอาไว้


"ยุนรักพี่สิก้าที่สุดเลยรู้มั้ย"


"ไม่ต้องมาอ้อนพี่ไม่หลงกลหรอก"


"เชื่อยุนเถอะค่ะ ยุนน่ะใสซื่อ"ยุนอาพูดพลางโน้มใบหน้าลงไปจนชิดกับอีกฝ่าย ปลายจมูกคลอ

เคลียหยอกล้อกัน


"อ้าว..อุ๊ย..."


"น้องซอ..."ทั้งสองคนรีบผละออกห่างจากกันทันที ซอฮยอนมองพี่สองคนของเธอสลับกันไปมา

ก่อนยุนอาจะยิ้มบางให้น้องเล็กเเม้ในใจอยากจะเขกกะโหลกซักทีที่เข้ามาขัดจังหวะก็ตาม


"พอดีฝุ่นเข้าตาพี่สิก้าพี่ก็เลยดูให้"


"ค่ะแล้วมาบอกฉันทำไมค่ะพี่ยุน"


"เออ...ช่างมันเถอะไปนอนดีกว่าพรุ่งนี้มีงานแต่เช้า กู๊ดไนท์นะซอ ฝันดีนะค่ะพี่สิก้า"


ซอฮยอนมองตามคนที่โตมาด้วยกันอย่างงงๆถ้าเธอไม่ได้คิดไปเองว่าน้ำเสียงที่ยุนอาพูดกับเธอและเจสสิก้ามันช่างต่างกันยิ่งนัก ยิ่งหันกลับมา

มองรุ่นพี่คนสวยก็ยิ่งรู้สึกเเปลกทำไมพี่เจสสิก้าจะต้องหน้าแดงด้วยหรือว่าอากาศมันจะร้อนกันนะ เจสสิก้าเหมือนจะรู้ว่าซอฮยอนมองอยู่ก้รับเดินจ้ำอ้าว

ออกไป น้องเล็กโคลงศีรษะเบาๆพวกพี่ๆของเธอคงจะเริ่มรั่วกันแล้วแน่ๆอาจจะเป็นเพราะช่วงนี้งานมันหนักเกินไป พี่ๆของเธอถึงได้ออกอาการเพี้ยนให้

เห็นกันบ่อยๆยิ่งพี่ซันนี่กับพี่ซูยองคู่นั้นยิ่งเเล้วใหญ่เอาแต่กระซิบกระซาบคุยกันสองคนไม่รู้มีความลับอะไรนักหนา แต่ใครจะเป็นไงก็ช่างที่เธอสนตอนนี้

มีเพียงเจ้ากบตัวเขียวที่แสนน่ารักของเธอเท่านั้น


"ไปนอนกันเถอะเคโรโระ"