ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คุณพ่อคุณแม่
"นี่! นายเป็นประธานนัเรียนนะ นายะทำัวเป็นอันธพาลหาเรื่อ่อยันไม่ไ้ นี่ในโรเรียนนะ นัเรียนนอื่นๆ็ยัอยู่"
"นายเป็นประธานนัเรียนภาษาอะไรัน!?"
"ภาษาไทยรับพี่"
รามออเิหน้า(นาราย์สูว่า10ม.)ุยับพี่ายนโอบ้าน
"ราม!"
"อะไร!?"
"นี่มึล้าเถียูเหรอห้ะ!?"
"แล้วะทำไมวะ?"
"วิ่รอบโรเรียนเลยไป"
พูเสร็นาราย์็หันไปมอพวที่เหลือหัวสีสันผิระเบียบทั้หลาย ...ใหุ้ม็ุมไม่อยู่แล้วอะิ แม่เล่นย้อมทั้รร.
"ไปรอที่หน้าห้อ ผอ."
"รับ/่ะ"
พอทุนไปหมเหลือแ่สอพี่น้อ พี่ายนโ็หันลับมาบอบทลโทษพี่ายนรอ
"วิ่รอบโรเรียนนะ...5รอบ ะโนบอื่อพ่อื่อแม่้วย"
"...หึ"
"?"
"พี่ยัไม่ลืมใ่ไหมว่าเราพ่อแม่นเียวัน"
สิ้นวามพูาเ็ปาเ่ รอผอ.็ิึ้นไ้ พลันำลัะเปลี่ยนบทลโทษแ่ไม่ทันเสียแล้ว
"พ่อผมื่อ ทศรถรับ!!!! แม่ผมื่อ เาสุริยารับ!!!!!"
"ิบหายแล้ว.."
....
"อ้าว! ทศรถมาแล้วเหรอ?"
ผอ.ยิ้มทะเล้นให้ับผู้เ้ามาใหม่2นโยที่ยัไม่ลืมหรอนะว่าพูื่อทศรถมันแทในถึ5น้วยัน
....
"ล้อูถือว่าล้อนัเรียน"
นาราย์ปราม
"นัเรียน็น้อมึ"
"...."
พอว่าบนเป็นให่สุในโรเรียน็วาสายารวำนวนนัเรียนในห้อ นัยน์ามส่อว่าไม่มีเรื่ออะไริัแล้ว็เอ่ยปาถาม "ั้นะฟัเลยไหมรับ หรือะทำใ่อน"
"ฟัเลย" ทั้ห้ออบพร้อมัน เว้นรอผอ.
"รู้ไหมที่นัเรียนทำผิมันผิโรเรียนมาเลยนะรับ" ผอ.หัวแว่า้วยสีหน้าเป็นมิรพร้อมน้ำเสียอันนุ่มนวล
"แ่ทุนผิพลาันไ้ มีใรสารภาพอะไรไหม"
รามยมือ
"ทศหาเรื่อผม่อนรับ"
"มันเปิ่อนรับ" ทศแย้ไม่ยอมน้อยหน้า
"แล้วเพราะเรื่ออะไรันล่ะที่ทำเอานัเรียนีเ่นสอน่อยันไ้เนี่ย" ผอ.ส่เสียถาม
"มันว่าผมสวย"
"มันือเรื่อริ"
"มันบอว่าผมโนยึำแหน่ที่ผมรอมาเือบ16ปี"
"นั่น็เรื่อริ"
"พ่อมึสิ ทำไมไม่มีรูนไหนบอู"
"เหอะ" เสียทั้ผอ.รอผอ.และทศัึ้นพร้อมันท่ามลาวามุนในหมู่...เหอะไรวะ?
"เหอะ?" ราม
"เี๋ยว็รู้" นเป็นพี่หัวรามเอ่ยปัๆ
"ั้นารย์็ภูมิใที่พวเธอริใ่อันนะ เย็นนี้ไปินาบูัน ไปันหมเลย เี๋ยวเสี่ยเลี้ย"
"เฮ!!!!!!!"
ึ!!!!!
เสียเปิประูแรััเสียเฮนเล่นเอาทั้ห้อสุ้โหย ารย์อินทร์หรือรูภาษาไทยที่นัเรียนสุเลิฟๆเ้าห้อมา้วยท่าทาร้อนรน พอเห็นนในห้อ็เริ่มมีสีหน้าปล่อยวา
"านวันรูเรื่อารแสโนที่ถูโหวนะือเรื่อรามเียร์ิ"...."แล้ว็มีแ่นอโรเรียนอีรับ แ่ะเป็นอนัเรียน"
"ผมเลยะมาเ็ัวละรรับ"
อาารย์ภาษาไทย่อยๆเล่าอย่าใเย็น
"โนอเมรไม่ใ่ เอามาแสทำไม?" นาราย์ถามวน
"เอาโนไทยิวะทศรถ" อินทร์สวน
"...."
ทั้ห้อเียบ
"แล้วแสบทไหนล่ะ" ผอ.ศิวะถาม
"อโรเรียนเราเป็นอนนาราย์ปราบนนทรับ ส่วนอนัเรียนที่้อไปแส้านอะเป็นบทอถนน" อินทร์อธิบาย่อนะเริ่มไล่นัแส
"ั้นอนัเรียน รามแสเป็นพระรามนะ มานแสเป็นหนุมาน รีพแสเป็นสุรีพ นิลแสเป็นนิลพัทแล้วัน ฝาบอเา้ว---"
"เอาไอ่เหี้ยนั่นไปทำไม" มานแย้ "า็า ทำอะไร็ไม่เป็น" หนุ่มผมสีวันไม่บ
"นะไม่พอ ที่หาแสโนไ้น้อยนะมีนะ! ั้น่อ ฝาบอสุพรร้วยนะว่าให้แสเป็นสุพรรมัานะ แ่นี้แหละ"
"แล้วอโรเรียนล่ะ" รามออหน้าถามแทนผอ.ับรอผอ.
"เี๋ยวพี่แสเป็นพระนาราย์เอ" รอผอ.ว่า
"เี๋ยวารย์เป็นพระอิศวรให้" ผอ.เอ่ย่อ
"ั้นผมเป็นพระอินทร์" อ.อินทร์ว่า
"ทศ่วยเป็นนนทให้ทีนะ" นาราย์อ
"รับ..."
ทั้ห้อเียบไปนเหลือแ่เสียีรืๆอปาาบนระาษ
"เออ..ว่าแ่ นาอัปสรล่ะ ะให้ใรเป็น?" นเอ่ยเสียถาม
"ถ้านาอัปสรัวประอบ็ให้แฝ12นั้น็ไ้ เทวาเรา็ให้นัเรียนนอื่น...โมหิีล่ะ?"
ห้อเียบอีรั้นรามเอาใบรายื่อนัเรียนหิที่่อน้าผ่านเ์มาไล่ "เออ...อาารย์นอื่นล่ะ ลัษมี อุมา า"
รามเอ่ยถาม รูอินทร์ถอนหายใ "ไป่วยเ็รำอีาน"
"อ่อ..รับ" ว่าแล้วราม็เริ่มไล่ื่อ
"า?"
รามหันไปถามแฟนน แ่เ้าัวลับส่ายหัวออมา "เรา้อไปแ่รำวันนั้นับอาารย์อุมาับลัษมีพอี แสให้ไม่ไ้หรอ"
"มน์ทราอะ?" ประธานนัเรียนเอ่ยถาม่อ
"เราไปับสีา"
"พิมพ์?" ประธานนัเรียนยัาน่อไป
"เ้นเป็นไหมยัไม่มีใรรู้เลย" เภอบ "่อยน่าะไ้อยู่" ่อนะว่าอย่าวนๆ
"บุษ? ิน?"
"ิผัว" มานว่า
"ผีเสื้อ?"
"อวบไป" ทั้ห้อส่วนให่านพร้อมัน
"เืออะ?"
"เห็นว่าไปรำอีที่" สีาว่า
"มาลี?"
"้อถามผัวมัน" มานล่าว
"ทำไมมึรู้ผู้หิิผัวเยอะัวะ" เภอไม่ไ้ที่ะถาม นผมสีเม่าวันหันไปมอ่อนะส่ายหัว้าๆ "ีบไม่ไ้"
...
"าี...ัแม่ไปเถอะ"
"น่าเสียาย ออะโรสวยแท้ๆ" รีพบ่น "ให้ไปอผัวทั้6มัน็ไม่เอานะ" มาน่อ
"นอะไรวะ ผัวเยอะิบหาย" ิเอ่ย
"นสวยไ" พรอบวนๆ่อนะโนิฟาหัวไปรอบ "วนีน"
"เมรี"
"อวบไป" ทศว่าบ้า
"มโนห์"
"ไปรำับเรา" มน์ทราว่าัหน้าา ามอเม่นหน่อยๆ่อนะลับเป็นปิ "ใ่้ะ"
"แ้ว?"
"แ้วไหน?"
ทั้ห้อถามพร้อมัน รามุมมับ "แ้วที่เป็นผู้หิ็มีแ่สอน นนึ็แฝ มันะเหลือใรล่ะ"
"ยัยหน้าปลวนั่นนะ? ล้าถาม" มานมออย่าลึๆ
ทั้ห้อ็ูเห็น้วย เรียเสียหัวเราะาอาารย์ในห้อและประธานนัเรียนเบาๆไ้ "?"
"่ามันๆ เอื้อย อี่ อ้ายอะ?"
"เอื้อยยัไม่ายอีเหรอวะ?" รุถามๆ "เห็นโนแล้ลอ"
"ยั พี่มัน็ไม่น่าะว่า"
"พิุล?"
"พูเป็นไหม็ไม่รู้" มานปริปา
"ลิปิ้เอา็ไ้นิ" รามท้ว "เออว่ะ..แ่ไม่น่าะเล่นโนเป็น"
"ั้นอำพันับมี?"
"ิผัว"
"ทิพับยี่สุ่นน่าะิผัว้วย ้าม" รามพึมพำับัวเอ "หนูสอัวนั่น้วย...อืม...วี่ับวรรอะ?"
"่อยไปถามามันให้" มานล่าว ส่วนัวเา่อน้าสนิทับานะ
"โมร--- นาล่ะ?"
"สั์น่าะหว" มานเอามือับา
"ยัไม่ไ้เป็นอะไรันนิ?" เภถามๆ
"ไม่ใ่็เือบ สั์มันใ่สน" มานอลับ
"ารย์เมไปแสับลุสูรอีที่..มัทนะล่ะ?"
"ใร?" ทั้ห้อหันมาถามพร้อมับ รามัปาเียบ
"ุนับสารี"
"เาทำพานแล้ว อย่าไปวนรบเาอีเลย" าล่าวเสียเศร้า เ้าัวทราบเรื่อพานพัแล้วสสาร
"เออ..อิลๆๆ!!!" ู่ๆมาน็พูึ้นเหมือนโหวพร้อมูมือึ้นฟ้า นในห้อ็หันไปมอ ่อนะยมือเฮาม เสียแ่ราม ผอ. รอผอ. ่าหน้าีล
"อิลๆๆๆๆ เฮ!!!"
"ไม่ไ้!" รามับท ทุนนิ่้า่อนะหันมามอ
"ทำไมวะ?"
"ู้อบอพวมึแล้วว่ะ"
"บอไรวะ?"
รามทำสีหน้าเร่เรีย ทุนั้ใฟั...
"มันเป็นผู้าย"
เพล้!
"เหี้ยยยยยยยย!!!" "ิทททททททททท" "โอ้วววววววววว"
ายแล้วไวะ!
มีรู็พอแล้ว! แ่ๆ
"เพื่อนแพ รื่นโรย?"
"ิผัว "
"ทัย"
"เป็นพิธีร" มานว่า..อีแล้ว
"นสุท้ายแล้ว..โสนอะ"
"ให้มันสร้าเวที็ไ้นะ" เภล่าว
"ไ้่าวว่าไปทำป้ายานนิ" มานเอ่ย
"อ่าว..ไม่ใ่ว่ามันไป่วยสร้าบวนรถที่ใ้แสโนอยู่เหรอ" รุถาม
"ทำทุอย่าแหละ" รีพับ
"..."
"..."
"..."
"เอาริๆให้นาราย์แ่หิ็ไ้นิ" อิศวรที่นั่ฟัเ็ถันมานาน็เสนอบ้า ทั้ห้อลับมาเียบั่เป่าสาอีรั้
"มึใ้ส้นีน้าไหนิ" นาราย์เถียลับ
"ใ้ใิ"
"ูเป็นผู้ายนะ" ทั้ห้อเห็น้วย "พี่นาราย์็ไม่ใ่เหมือนผู้หินาอิลนะ" ราม่วยปป้อพี่
"แน่ใ?" อิศวรถามพลาหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเลื่อนหาอะไรบาอย่า "ใหู้เปิให้นัเรียนูไหม"
"ถ้ามึเปิ ูะเอาภาพที่มึแ้ผ้ามาโว์"
"เอาิ ูมั่นใในรูปร่าัวเอ"
"สัสเอ้ย" นาราย์สบถ่อนะพยายามหารูปแย่ๆมาโว์...แ่มันไม่มีน่ะสิ อิศวรเลิิ้ว่อนะยิ้มวนๆ "ยอมแพ้ แู่ไม่อยาแ่หิอะ มึแ่แทนูไหม ูเพื่อนรัมึนะเว้ย เสียสละให้ันหน่อย"
"..." อิศวรเียบ่อนะเอามือับเ้าที่ไหล่เพื่อนสนิท "ยอมรับเถอะว่ามึ็สวยไม่แพ้น้อมึ
รามสำลั "สวยเหมือนลัษม์่ะ?"
"ไม่ ลัษม์ไม่สวยแ่มึสวยน---" ทศว่า
"หยุ่อน" อาารย์อินทร์ห้ามเ็
"แล้วูะไ้อะไร? ไม่้อทำาน็ไ้เินใ้ไรี้?" นาราย์ยัถาม่อไป
"ปิมึ็ไม่ไ้ทำานอยู่แล้วนิ"
"ทำ..็ทำ นั่อยู่เยๆเนี่ย...อ่า..เป็นำลัใให้มึไ" แถเสร็็ูมินิฮารท์ให้ สู้ไม่ไ้้อเลียแ้เลียาไ ทริ่ายๆโถ่
"ี ั้นนั่เป็นำลัใู่อไปนะ ลอไปเลย"
"อ้อยส์ เินัเลย" รอผอ.ทำท่าัริแบบเ็ๆเหมือนไม่อยาเล่นเท่าไหร่
"สนๆพวผมหน่อย" รามว่า นัเรียนในห้อมอทัู้่อย่าเอือมๆ
"แล้วลเอาไทศรถ สรุปะแ่หิไหม?" ารย์อินทร์ถาม
นาราย์ส่ายหน้า อิศวรส่สีหน้ารำา "ถ้าบานนีู้ให้มึพัร้อนฟรี1เือน"
"ริ?"
"แู่้อไป้วย"
"สัส แล้วใระูแลโรเรียน
"พรหมไ"
"ไม่้อลำบารูพรหมหรอรับ พวผมะ่วยูแลเอ รับรอว่าลับมา โรเรียนสบเรียบร้อยแน่นอนร้าบบบ" มานว่าเสียแบบโษาวนเื่อ นัเรียนที่เหลือในห้อ็เห็น้วย
ผู้ให่ในห้อพหัวรับทราบ
"พวเราเป็นเพื่อนันนานแล้วนะเว้ย ไป้วยิ อย่าไปันแ่สอน" อินทร์ท้ว
"อีใบูว่าะให้พรหม มึอว่ะ"
"โถ่..."
เสียุยันเบาๆัึ้นสัพั่อนิะเอ่ยแทร "ารย์ ลันเสร็แล้วเมื่อไหร่ะไ้ไปิน้าว ผมหิวไส้ิ่วแล้วเนี่ย"
"ั้นเราไปเถียัน่อที่ร้านเถอะ ป่ะๆ ไปัน"
ผอ.โรเรียนที่ทำัวอย่าับภารโรพูัทุน ทั้ห้อเฮันอีรั้แล้ว็ออห้อทำานไปยัร้านอาหารามเป้าหมาย....
ืนนี้็รื่นเริันไปอีืนนะ
___________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น