The book ตำนานภูติหนังสือโบราณ { ปิดรับสมัคร }

ลำดับตอนที่ #2 : Special ; Thai New year [ Sonkran ] *30%

╰Chimpanzé

Special ; Thai New Year [ Sonkran Day ]

"พวกเจ้าทุกคน…มีใครรู้บ้างว่าวันนี้เป็นวันอะไร ?" เสียงติดเรียบหากแต่ดูละมุนดังลอดออกมาจากริมฝีปากบางของสตรีเรือนผมสีเงินเป็นประกายนางหนึ่ง เธอกวาดนัยน์ตาสีฟ้าใสดุจคริสตัลไปมองเสี้ยวหน้าของหลายชีวิตในห้องนี้ซักครู่ ก่อนจะละสายตาไปสนใจหนังสือเล่มหนาตรงหน้าตอนต่อซึ่งมีจ่าชื่อหน้าปกไว้ว่า ‘วิถีการถลกจีวรบินของแม่ชี’

            ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร…เธอมีศักดิ์เป็นถึงเจ้าหญิงรัชทายาทแห่งอรุณ ‘ออทริซ แอนนา คลาเรนดอล’ เจ้าหญิงผู้ฝักใฝ่การบรรลุถึงสัจธรรมขั้นสุดยอดของการบวชชี!

            “วันอะไรครับ? วันพิทักษ์รณรงค์อนุรักษ์เผ่าพันธุ์แมลงสาปท้องแห่งโลกเหรอครับ!?” ทันใดนั้นชายหนุ่มเรือนผมสีน้ำเงินก็โพล่งคำตอบขึ้นมาด้วยความมั่นหน้าสุดขีด!

            พรวดดดดดดดดดดดด!!!

            คำตอบของเขาทำเอาสาวน้อยเรือนผมสีน้ำตาลที่กำลังนั่งจิบชาอยู่นางหนึ่ง หันไปพ่นน้ำชาใส่หน้าบุคคลผู้เคราะห์ร้ายที่นั่งอยู่ข้างตนทันที!

            “แค่กๆ…ไอ้เจ้าชายยูกิ! ในสมองเจ้ามีแต่เรื่องแบบนี้หรือไงห๊ะ! ไอ้โรคจิต!!!” เด็กสาวไอค่อกแค่ก ยกหลังมือขึ้นปาดคราบน้ำชาบริเวณริมฝีปากของตน นัยน์ตาสีน้ำตาลคู่กลมโตมองเจ้าชายแห่งอาณาจักรรัตติกาล ‘โคโคโนะ ยูกิ’ อย่างรังเกียจ

            “แหม…คาเซะจังล่ะก็…เค้าเขินนะ มาชมเค้าว่าหล่อแบบนี้” ยูกิแสร้งหลบตาคาเซะอย่างขวยเขิน พลางเอานิ้วชี้มาจิ้มกันประหนึ่งสาวน้อยกำลังเขินอายเสียเต็มประดา ทำเอาคนอื่นที่นั่งอยู่โดยรอบเกิดอาการขนลุกพองเกล้าขึ้นมาทันที โดยเฉพาะไอ้คนที่ดันซวยได้นั่งแจ็กพ็อตนั่งข้างมันนี่แหละ!

            “ทุเรศสายตาโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!” เจ้าหญิงแห่งสายลม คาเซะ เอนีโมนี่ เป็นคนแรกที่ทนไม่ไหวกับภาพอุจาดตาขั้นรุนแรงเช่นนี้ หล่อนลุกขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบแก้วชาของใครมาก็ไม่อาจทราบได้(?) ก่อนปาโฮมรันเข้ากระแทกกลางหัวยูกิอย่างแม่นยำ!

            “กรี๊ดดดดดดดดด---แอ้กกกกกก!!!”

            เพล้งงงงงงง!!!

            “ไปตายซะ ไอ้เจ้าชายวิตถาร!!!”

            “โอ้…แม่สาวน้อย— อ๊ากกกกกกกก---”

            พลั่กกกกกกกกกกกกก!!!

            “อู้ววววววว! ซี๊ดดดดดดดดดดดด ลูกนี้เจ็บจี๊ดว่ะ!” เสียงผิวปากหวี๊ดวิ้วอย่างเสียวซ่าน(?)ของชายหนุ่มเรือนผมสีเงินขุ่นตัดเป็นทรง นัยน์ตาคู่คมดุจเหยี่ยวมองชายหนุ่มผู้โดนกระทำชำเราตรงหน้าอย่างสมเพชปนอนาถใจ

            สมควร…ที่มันโดนเตะผ่าหมาก ดูซิหน้าเขียวหน้าคล้ำไปหมด หวังว่าลูกชายมันคงยังใช้งานได้อยู่นะเว้ย!

            แอสธารอส โจนาส ไอนาทิสซ์…คิดพลางก็อดก้มมองลูกชายตัวเองอย่างหวาดเสียวไม่ได้  เขาหันไปมองออทริซหญิงสาวเจ้าของคำถามเล็กน้อย ขณะที่ในหัวกำลังครุ่นคิดหาคำตอบอยู่

            “วันรวมญาติของไส้เดือนสีคราม…?"

            “ไส้เดือนสีครามบ้านเจ้าล่ะสิ…”

            “บ้านข้ามีแต่แมงกระพุน”

            “เอาที่เจ้าสบายใจ…”

                "โอเค ข้าสบายใจอยู่...ว่าแต่วันนี้เป็นวันอะไร" แอสธารอสเอ่ยถามออทริซอีกครั้ง ทำให้หญิงสาวที่กำลังมุ่งมั่นกับการศึกษาธรรมวิชาบวชเป็นชีข้อที่ 258 (?)อยู่เงยหน้ามองเขา...

ออทริซวางหนังสือลงบนโต๊ะ เธอกวาดสายตามองทุกคนอย่างเรียบนิ่งพร้อมทำใบหน้าจริงจัง

            หลายคนที่เห็นอาการจริงจังของออทริซก็เริ่มลุ้นตามเธอกันไปเป็นแถบ พวกเขามองหน้าเธอนิ่งอย่างต้องการคำตอบ

            “วันนี้น่ะเหรอ…ก็วัน…”

15 / 4 / 59

สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ! เย้!

เอาล่ะ...อันที่จริงกะจะแต่งให้เสร็จพร้อมลงรวดเดียวไปเลย 

แต่คาดว่าน่าจะลงไม่ทันวันสงกรานต์แน่นอน ก็ล่ะ...วันนี้วันสุดท้ายด้วย

เลยเป็นอันต้องเจียดมาประมาณ 30% ลงก่อนค่ะ 

เดี๋ยวจะมาต่อให้ครบ 100% นะคะ ช่วยรอกันหน่อยนะคะ เย้!

ระหว่างรออ่านอีก 70% ลองจิ้มจุ่มรูปแพนด้าน้อยกอดหัวใจด้านล่างดูสิคะ 

=W=