ห้องคุยกันของเจ้าของไอดี

ลำดับตอนที่ #7 : ลำดับตอนที่ 7

"ถึงจะเป็นมาเฟียที่มีอำนาจที่สุดในเกาหลีแต่เค้าไม่ได้มาก่อเรื่องอะไรในไทยนิลูก" พ่อพูดพร้อมกับลูบหัวฉันที่นั่งอยู่ระหว่างพ่อกับแม่

"ค่ะ  พ่อขาแม่ขารู้ไหมว่าแพทคิดถึงพ่อกับแม่มั่กมากกกกเลย" ฉันทำหน้าให้ดูน่าเอ็นดูสุดชีวิต

         พ่อกับแม่ยิ้มแล้วหอมแก้มฉันคนละข้าง

"ขี้อ้อนไม่เลิกเลยนะเรา แต่งงานแล้วนะยังจะทำตัวเป็นเด็กๆอยู่อีก" คุณหญิงแม่ลูบหัวฉันอีกคนจนตอนนี้หัวฉันเรียบสุดเลย

"นั่นสิ เผลอแป๊บเดียวยัยดื้อของพ่อแต่งงานซะแล้ว" พ่ออ่ะหนูไม่ดื้อซะหน่อยออกจะเป็นลูกที่น่าร๊าก...

"พ่อขาที่จริง…" ฉันยังพูดไม่ทันจบนายแทยังก็เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นซะก่อน

"อ้าว  คุณแทยังมาตามยัยแพทหรอคะ"

"ไม่ต้องเรียกผมว่าคุณก็ได้ครับคุณอา"  ทีอยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่อ่ะสุภาพซะ สร้างภาพชัดๆ

"ถ้าไม่อย่างให้เรียกคุณ ก็ต้องไม่เรียกแม่ว่าอาเหมือนกัน ต้องเรียกแม่สิถึงจะถูก"

"ครับ^_^" แหม...ยิ้มซะ

"ป่ะคุณเราไปนอนกันดีกว่า" คุณแม่ดึงแขนพ่อให้ลุกขึ้น

"แต่ ผมอยากคุยกับลูกอีกนิดนิ"

"แพทก็อยากคุยกับพ่อ"  ฉันเกาะแขนพ่อแน่น

"ถ้าไม่ไปตอนนี้ได้นอนนอกห้องแน่" ดูท่าแม่จะเริ่มงอน และก็อย่างเคยเมื่อคุณหญิงสั่งการมาท่าน พลตำรวจเอกจึงต้องยอมทำตามคำบัญชา เดินตามออกไปแต่โดยดี

"พ่อแม่เธอน่ารักดีเนอะ"

"........"

"เมื่อก่อนครอบครัวฉันก็เป็นแบบนี้แหล่ะ ^_^ แต่พอแม่ตายป๊าก็ทำงานหนักจนป่วย ถึงป๊าจะพยายามเอาใจใส่ฉันแต่ฉันก็คิดถึงแม่ คิดถึงตอนที่เราอยู่ด้วยกัน พ่อ แม่ ลูก"

          ตาของนายแทยังเริ่มแดง

"นี่นายอย่าร้องไห้นะโอ๋ เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปเลี้ยงไอติม" ฉันพูดพร้อมกับลูบหลังนายแทยัง

"นี่ฉันไม่ไช่เด็กนะ"

"แล้วผู้ใหญ่เค้าปลอบกันยังไงอ่ะ"

"ขอกอดได้ไหม"

"ห๊ะ OoO"

           นายแทยังไม่รอคำอนุญาติรวบตัวฉันเข้าไปกอดเฉยเลย แล้วนายจะถามฉันเพื่อ?