ตอนที่ 6 : [SF] Stop it #DaeLo #สปอยเบาๆ
SF Stop it
Daehyun x Zelo
ฟิคสดใส(?) ไม่มีอะไรในกอไผ่ แต่มีในกอหญ้า (ว้อททท??)
55555555555555555555555555555555555555555555555555555
화 좀 내지마 하지마 제발 그러지마
ฮวา จอม เนจีมา ฮาจีมา เชบัล กือรอทจีมา
อย่าโกรธผมเลยนะ หยุดเถอะ อย่าทำแบบนี้เลย
짜증나 열이나 널 사랑하잖아
จาจึกนา ยอรีนา นอล ซารังฮาจันนา
ผมชักจะรำคาญแล้วนะ หงุดหงิดแล้วด้วย แม้จะรักคุณก็ตาม
몇 번을 말해야 넌 내 맘을 알까
มยอท บอนึล มัลเฮยา นอน เน มามึล อัลกา
กี่ครั้งแล้วที่ผมบอกคุณให้รู้ตัว?
내 맘을 알까 넌 내 맘을 알까
เน มามึล อัลกา นอน เน มามึล อัลกา
แล้วคุณเคยรู้ความรู้สึกผมบ้างไหม? รู้บ้างหรือเปล่า?
제발 좀 욱! 하지마 사람들 많잖아
เชบัล จอม อึก ฮาจีมา ซารัมดึล มันชันนา
อย่าตะคอกใส่หน้าผม เวลาที่คนอยู่กันเยอะแยะ
작게 좀 말해줘 다 들린다잖아
จักเก จอม มัลเฮจวอ ดา ดึลรินดาจันนา
ค่อยๆพูด ค่อยๆจากันก็ได้ เขาได้ยินกันหมดแล้ว
몇 번을 말해야 넌 내 맘을 알까
มยอท บอนึล มัลเฮยา นอน เน มามึล อัลกา
นี่จะให้ผมบอกคุณอีกสักกี่ครั้งกัน?
“ไอพี่จองแดฮยอนนนนนน!!!?”
เช้าที่อาจจะดูสดใสของใครหลายคนแต่ไม่ใช่ของคนที่ชื่อตัวเองกำลังโดนแหกปากตะโกนเรียกอยู่ เจ้าของชื่อที่กำลังนอนหลับสนิทสะดุ้งตื่นลืมตาลุกขึ้นนั่งแทบจะทันทีเมื่อเสียงใสๆของเด็กหนุ่มที่ยังไม่เติบโตเต็มที่ดีตะโกนเรียกเขามาไกลตั้งแต่ร้อยเมตรแรก
ชายหนุ่มยกมือตัวเองขึ้นขยี้หัวอย่างขัดใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมปีนลงจากเตียงชั้นสองเดินไปยังต้นตอของเสียง ท่ามกลางสายตาเอือมระอาจากสมาชิกในวงคนอื่นๆที่ยืนบ้างนั่งบ้างนอนบางทำกิจกรรมต่างๆของตัวเองไป
‘สงสัยวันนี้หอพักได้แตกอีกแน่เลยแหะ...’
ยงกุกมองภาพแดฮยอนที่เดินเอื่อยๆตรงไปยังห้องดูทีวีก่อนจะส่ายหัวช้าๆกับปัญหาโลกแตกของไอเด็กสองคน คนนึงก็ขี้โวยวาย อีกคนก็ขี้กวนประสาท... เหอะ สู้เขากับฮิมชานก็ไม่ได้ รักกันปานจะกลืนกิน อิอิ(?)
“เนอะ ชานนี่~”
“ห่ะ? เนอะอะไร? เป็นบ้าอะไรบังยงกุก กินยาลืมเขย่าขวดไงวะ?”
หันไปพยักเพยิดกับร่างโปร่งหน้าติดสวยๆหล่อๆข้างๆพร้อมทั้งยิ้มกว้างโชว์เหงือกอย่างเต็มที่ แต่ก็ต้องเจื้อนหน้ากลับมาเมื่อคิมฮิมชานไม่อยู่ในภาวะที่จะเล่นด้วย กล่าวช้ำทำร้ายบังยงกุกเสร็จก็ยิ้มเย็นๆทีนึง ก่อนจะเดินตรงไปนั่งเล่นกับ จงออบที่นอนเอกขเนกอยู่ในครัว
บังยงกุก ผิดอะไร??
.
.
.
“ว่าไง จุนฮงอา?”
ขยี้ตาเล็กน้อยพร้อมมองร่างสูงโปร่งผิวขาวสนิทที่ยืนทำหน้าหงิกหน้างอแต่เช้า ริมฝีปากบางขบกัดกันจนกลัวว่ามันจะได้เลือด แดฮยอนนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่จ้องหน้าคนอายุน้อยกว่าที่ยืนกอดอกค้ำหัวตัวเองอยู่
“วันนี้พี่สัญญาอะไรกับผม!?”
น้ำเสียงแข็งๆของมักเน่ตัวไม่น้อยยิ่งทำให้เมนโวคอลอย่างจองแดฮยอนต้องขมวดคิ้วมุ่น สัญญาอะไรวะ... วันนี้ท่านประธานให้พวกเขาหยุดพักได้ 2 วัน ซึ่งก็หมายความว่า 2 วันนี้ บีเอพี ไม่มีงานและว่างสุดๆ สามารถไปเที่ยว...
พอคิดได้ถึงเท่านี้เมนโวคอลที่นั่งเงียบมานานก็ถึงกับอ้าปากค้าง ใช่แล้ว วันนี้เขาสัญญาว่าจะพาจุนฮงออกไปเที่ยว! นึกได้ก็ตบหน้าผากตัวเองฉาดใหญ่รู้อยู่ว่าน้องมันขี้งอน ขี้โมโหก็ดันจะลืม โถ่ววว ว ไอจองแดฮยอนนนน มึง มึง.... !
“ย่า จุนฮงอา เราจะไปเที่ยวกันหนิเนอะวันเนี่ย...”
พูดด้วยเสียงที่ติดตะกุกตะกักนั่นยิ่งทำให้ใบหน้าของเด็กเขื่องที่บูดบึ้งอยู่แล้วบึ้งตึงเข้าไปใหญ่ เสียงตึงดังๆจากการเหวี่ยงกระเป๋าลงบนโต๊ะแรงๆทำให้ จองแดฮยอนสะดุ้งเฮือก
“ใช่ พี่บอกจะพาผมไปเที่ยว เมื่อเช้าผมปลุกพี่ พี่บอกให้ผมมานั่งรอข้างล่างก่อนเลย แล้วพอผมเรียกพี่รอบนี้ พี่กลับยังอยู่ในชุดนอน หมายความว่าไงวะ ไอพี่แดฮยอนนนนนนนน!”
โอ้ยย ย เอามีดมาแทงจองแดฮยอนเลยเถอะครับ เสียงน้องหนะเบาๆซะที่ไหน ก็ดังพอๆกับความสูงที่มีมากของเด็กมันนั่นแหละ
อยากจะกัดลิ้นตัวเองมันให้ตายซะเดี๋ยวนี้ จะหันไปหาความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมสมาชิกคนอื่นก็ต้องเจอกับรอยยิ้มแสยะของลีดโวคอลเพื่อนรักที่นั่งเล่นเกมอยู่ จะเล่นก็เล่นไป ยังอุส่าหันมาแสยะยิ้มสมเพชใส่เขาได้อีก แม่ม ขอให้ยูยองแจแพ้ทุกด่านที่มันเล่นอยู่!!
ครั้นจะหันไปหาความช่วยเหลือจากคนเป็นลีดเดอร์รายนั้นก็นั่งบ่นอะไรไม่รู้งุ้งงิ้งๆกับตุ๊กตา ทิกเกอร์แสนรัก ส่วนพี่ฮิมชานรายนั้นพอๆกับยูยองแจ เพราะรอยยิ้มแป้นๆโชว์ฟันกระต่ายนั่นมันส่งมาให้ผมคล้ายการเยาะเย้ย ส่วนจงออบ... รายนั้นอย่าถามถึงเลย หน้าผมมันแทบจะไม่สนใจมองด้วยซ้ำ เหอะๆ
“จุนฮงอา~ อย่าเสียงดังซิ...”
“ทำไมห๊ะ เสียงดังแล้วจะทำไม!?”
ว้ากกก ก ก ใครก็ได้เอาปืนมายิงผมให้ตายแบบในเอ็มวีวันช้อตเลยเหอะครับ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เมือเสียงจากคนตัวสูงโปร่งที่เดิมก็ดังอยู่แล้วยิ่งโวยดังเข้าไปอีก ยิ่งมีเสียงหัวเราะคิกคักจากลีดโวคอลกับผู้บัญชาการลอยตามลมมาด้วยนั้น ยิ่งทำให้จองแดฮยอนอยากจะเอาหัวโขกโต๊ะให้ตายไป
โตจนตัวเท่าควาย อายุก็มากกว่า แต่มานั่งจ๋อง ทำหน้าเจือนๆให้น้องมันยืนตะคอกปาวๆ โว้ยยย ย ก็เข้าใจว่าเขาผิด แต่บางทีก็ไม่เห็นต้องมาตะคอกใส่กันแบบนี้ จองแดฮยอนจะไม่ทน!
“”ย้าห์! จุนฮงอา นายจะตะคอกใส่พี่ไปถึงเมื่อไหร่ห๊ะ!?
เหมือนมีวิญาณของขึ้นมาจุติเมื่อร่างโปร่งผิวแทนตัดสินใจลุกขึ้นยืนพรวดก่อนจะเปร่งเสียงที่ดังไม่น้อยไปกว่ากันใส่หน้าจุนฮงที่ตอนนี้ได้แต่ยืนอ้าปากหวอ...
สายตา 4 คู่มองมาที่จุดเดียวกันที่กลางห้องทีวี ร่างของยูยองแจกลิ้งลงนอนกับพื้นพร้อมส่งสายตาเบิกกว้างมองมา บังยงกุกที่กำลังนั่งระบายใจกับทิกเกอร์น้อยถึงกับปล่อยตุ๊กตาหน้าเสือนั่นลงแล้วหันมามองเหตุการณ์ด้วยความอึ้ง คิมฮิมชานหยุดหัวเราะคิกคักพร้อมทั้งเม้มปากแน่น แม้แต่มุนจงออบที่ไม่ได้สนใจอะไรเลยตั้งแต่แรก ยังวางการ์ตูนในมือตนแล้วเงยหน้ามามองเหตุการณ์สุดเซอร์ไพรซ์แทน...
จองแดฮยอนตะคอกเสียงกลับใส่ชเวจุนฮง...
ปรากฏการที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นบนโลกนี้... สงสัยว่าวันนี้โลกแตกแน่ๆ ฟันธง!
“อะ.. อ ไอพี่ จอง... นี่พี่กล้าตะคอกกลับใส่ผมงั้นหรอ?”
เสียงของเด็กหนุ่มอ่อนลงและติดจะสะดุดกึกกักอย่างเห็นได้ชัด จองแดฮยอนที่หน้ามืดตามัวดูเหมือนจะเริ่มได้สติ คิดแล้วก็อยากเอาหัวไปจุ่มอ่างน้ำให้ตายจริงๆ มองหน้าเด็กน้อยที่ตัวเองเพิ่งตะคอกกลับไปหยกๆก็ต้องรู้สึกหวั่นใจ เมื่อร่างสูงโปร่งนั้นถอยห่างจากตัวเองไปทีละก้าว
“เออ... พี่ คือ...”
ไม่รู้จะอธิบายยังไง จองแดฮยอนรู้สึกแดกจุดขึ้นมาจริงๆก็วันนี้ ปกติก็ได้แต่ปล่อยให้น้องมันโวยวายไป อายนิดอายหน่อยแต่ยอมทนเดี๋ยวน้องบ่นจนเหนื่อยน้องก็จะกลับมาดีเอง... แต่วันนี้ วันนี้ เพราะจองแดฮยอนง่วง แ หงุดหงิดกับเสียงหัวเราะคิกคัก กับสายตาล้อเลียน ทำให้... เออะ
ผลัก!
“ไอพี่ดำ แม่ง!!”
ครับ น้องพูดได้แค่นั้นแหละ ก่อนจะเป๋าที่เดิมถูกฟาดไว้บนโต๊ะ ตอนนี้กลับโดนฟาดเข้ามาปะทะเต็มหน้าหล่อๆที่กำลังพยายามสรรหาสารพัดคำแก้ตัว แต่ก็ดูท่าว่าจะไม่ทัน เมื่อจุนฮงหัวหลังก้าวยาวๆเดินลิ่วเปิดประตูหอออกไปอย่างรวดเร็วแล้ว ไอครั้นจะวิ่งตามไปทั้งอย่างงี้
พรุ่งนี้เช้าคงได้มีข่าวหน้าหนึ่ง ขึ้นหัวฉบับบันเทิง บอยแบนด์หนุ่มเมนโวคอลแห่งดาวมาโทกิเดินโทงเทงท้าอากาศหนาวในยามเช้าของวัน เป็นแน่!
-------------------------------------
สปอยเบาๆก่อน กับ sf stop it 555555555555555555555
จริงๆ ไม่ได้จบแค่นี้หรอกนะ ! 555555555
พอดีว่าฟังสต๊อปปุอิทแล้วมันเกิดอยากแต่งขึ้นมายังไงไม่รู้ว ววว ตอนแรกจะแต่งบังแด
แต่ แหมะ... อิแด้สะดิ้งนี่มันจะดูแรดไป เอาน้องมาสะดิ้งแล้วกัน น่ารักเด็กน้อย น่าเอ็นดูดี
#สาบานว่าคนเขียนเมนแด้ 5555555555555
ก็เลยจับอิพี่แด้นี่แหละ มาเป็นอิพี่เกรียนของน้อง 555555
หึหึ คนเขียนไม่มีปัญหาเรื่องคู่เท่าไหร่ คนเขียนได้ทุกคู่จริงๆคะกับ บีเอพี เนี่ย 555555555555
จ้ะ ถามว่า สปอยยาวงี้ ทำไมเอ็งไม่เขียนให้จบไปเลย... ฮิฮิ
ถ้าเรทติ้งดีเราจะมาต่อยอด ซึ่งเขียนไวเจบแล้ว อยุ่ที่จะเอามาปล่อยรึเปล่า
แต่ถ้าเรทติ้งไม่ดี ก็ตัดจบมันแค่นี้แหละจ้า 5555555555555555555555
#โดนรองเท้าปาหัว
โอเค บายๆ จิบิ
ไว้จะมาต่อเรื่องหลักในเร็วๆนี้จะจ๊ะ บายยย~~~ <3
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แรงเว่อ
จุดอ่อนแด้มันเลยนะ5555
แด้แกเกรียนหว่ะ 555