คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : มหาลัยบท อืม ประถม มัธยม แล้วก็มหาลัย 1
โรพยาบาลบอท
หอยเลล์ : หาิรรมโรบาลทำันเถอะพวุ
ผม: เอาสิ
โฮ :สนใรับบบบ
ัลลล : ิอะไรเหรอะ
หอยเลล์ : ่วยันเสนอหน่อย
ผม : แร์วามรู้มั้ย
หอยเลล์ : น่าสนใ เอาเป็นแร์้อมูลทาารแพทย์น่ารัๆ ที่น่าสนใ ใรนะไ้ราวัลาผม
ันวาโทรศัพท์ทิ้ไว้สัพัไปเ้าห้อน้ำีว่า
ิ้ๆ เสียโทรศัพท์แ้เือนอนออห้อน้ำมาพอี โยไม่รู้เลยว่าใรนนั้นะสำัับใในเวลา่อมา
ธารา : ไรับทุน
หอยเลล์ : พี่~
ธารา : เหนื่อยมา ะายแล้ว ฮ่าๆ
ผม : สวัสีรับ
ธารา : สวัสีรับ
หอยเลล์ : พี่แอพี่เาไปสิ ะไ้รู้ััน
ธารา ส่ำอป็นเพื่อนุ
ันอบิสเานะ เมฝรั่ั้นเหรอ
หอยเลล์ : ่วนี้ทำอะไรบ้ารับ
ธารา : ห้อลอเหนื่อยมารับ
หืม ห้อลอเหรอ พยาบาลรึเปล่านะ บอทหานเรียนสายนี้ยาะ้วย หาเพื่อนไว้ีว่า
ผม : พยาบาลเหรอรับ
ธารา : ออ รับพยาบาล
ผม : เพื่อนผม็มีเรียนพยาบาลหลายน สู้ๆนะุ
ธารา : ฮ่าๆ ผมไม่ไ้เป็นพยาบาลรับ
ผม: อ่าว
ธารา อโทษรับ ทุนรู้ว่าผมเป็นนัศึษาแพทย์
ผม : ผมไม่รู้ไ
เอ้า ลายเป็นว่าโนแล้เยเลย หมอเหรอ ลอทัไปุยีว่า
ผม : โบมือ
ธารา : โบมือลับ
ผม ุเรียนแถวไหนเหรอรับ
ธารา ม.Aรับ
ผม : ออ ผมอยาไปนะ ศูนย์เรื่อารปลูถ่ายอวัยวะ
ธารา : อโทษนะรับุเรียนอะไรเหรอ
ผม : ผมเรียนMT
ธารา : ออ
ผม : หัวเราะ
เราุยันไปสัพั เาบรรยาาศเหมือนเฮียันนนึที่ันเสียไปเพราะวามผิพลาอัวเอ
ัสนใแล้วสิ ุหมอ เาอายุมาว่าันหปี ที่น่าใือปริาใบที่สามแล้ว ปริาแรือนิิศาสร์เรียนวบใบที่สอือสถาปัย์ เาิเมพอสมวร อ่า เา่วะแล้ว ั้นืนนี้็ฝันีนะ
หลัานั้นเรา็ุยันมาเรื่อยๆ แอบเ๊าะเาไปเรื่อยๆ หลายวันเ้า็เริ่มรู้สึีึ้นเรื่อยๆ
ผม : พี่ไปราว์มาแล้วเล่าให้ผมฟับ้านะ
ธารา : รับ ไ้ๆ
ผม : น่ารัมาพี่ ยิ้มว้า ผมเป็นำลัใให้นะ
ธารา : 5555หล่อๆ
ผม : ส่ายหน้า. พี่น่ารั
ธารา : ไ้เหรอว่ะน่ะ
ผม : นิสัยพี่น่ะ ส่วนถ้าพี่หล่อมันะไม่ีนะพี่
ธารา : ปิพี่นเหี้ยนะ หะยัไ
ผม : เี๋ยวผมเิน
ธารา : ห้ะ
ผม : อืม ผมไม่อยาเินพี่เี๋ยวพี่ลำบาใ
ธารา : ไม่ไ้ว่าอะไร
ผม : พี่เหี้ยบ้า็ไ้ อยาเห็นหลายๆ มุม
ธารา : ถ้านไม่เินผิปินะ 55555 ไม่เอาๆ เี๋ยวเสียลุ
ผม : ไม่้อีพมา็ไ้ อยาให้พี่สบายๆ
ธารา : พี่็อยาให้เราสบายๆ อันที่รินิสัย่อนหน้านี้ทั้เ้าู้ทั้เหี้ยเลยนะ5555
ผม : ผม็เ้าู้
ธารา : เพราะเมื่อ่อนแม่ใเียวไป็ไม่ไ้เหี้ยอะไรลับมา ลับมาสู้เ้าูุ้ยไปเรื่อยีว่า
ผม : เหมือนัน
ธารา : พี่น่ะเือบหมั้นันเลย แ่เาบอไม่เอาอยาใ้ีวิ่ายๆ ไม่อยาผูมั ุเลย
ผม : ผมไม่ทำแบบเาหรอ ยัิ้ว
ธารา : ริๆ พี่บ้าเรียนไป
ผม : ริ5555
ธารา : เหรอวะ
ผม : แ่ผมิว่านเรามีสิ่ที่ฝัน่าัน พี่แ่เลือะทำมันให้เป็นริ
ธารา : นั่นิ พี่ว่าาินี้ไม่หาเมียแล้ว เหนื่อย อบใบปริาีว่า
ผม : ใเย็นนะ มีนอีเยอะแยะ หาเมียเป็นพยาบาลมั้ยุหมอ รัแท้แพ้ใล้ิ
ธารา : ไม่ีว่ารับ พอเราเ้าเวรไม่รัน็ไม่มีเวลาให้ันอี
อโสไปเรื่อยๆ ่อนีว่า
ผม : ออ5555
ธารา : พอมีเวลา็อยานอน
ผม : ผม็อบนอน555
ธารา : แฟนเ่าอบวนไปนู้นไปนี่โว้ยย ูะนอน
ผม : ผมไม่ทำแบบนั้นหรอ
ธารา : ไม่ะอแฟน?
ผม : ผมะเ้าใพี่่าหา
ธารา : ็นมัน่ว เน็ไม่ี
ผม : สิ่ที่ผมาือแรบันาลใ
ธารา : เมื่อวาน็ไม่ไ้นอน555 หืม
ผม : มีนบอว่าถ้ามีวามรัะทำให้เรามีแรบันาลใ ผมแ่อยาลอู
ธารา : ใ่ แ่วามรัมีหลายแบบนะ รัในานที่ทำ รัที่ะทำมัน มีวามสุับมัน
แ่แล้วแ่ว่านว่ารัแบบไหนถึะมีแรบันาลใ
ผม : ว่าแ่เนพี่ีแล้วเหรอ
ธารา : อนนี้ปีน้นมะามอยู่555555
ผม : เอาริผมมีเรื่อพูนะ แ่็ไม่อยาเผาัวเอให้นที่อบฟั
ธารา : 5555 เผาๆ เาไม่รู้ๆ
ผม : บีบแ้มเบาๆ . ็อยู่นี่ไ
ธารา : เี๋ยวๆ อย่าับแ้ม พี่แพ้นอบอุ่น
ผม : ผมะลวนลามพี่ทุวันเลย ยิ้มั่วร้าย
ธารา : ใเย็น5555 พี่ลัวแล้วววว
ผม : ยืนหน้าไปใล้ๆ ยิ้มหวาน.
ธารา : บีบมู. อย่าเล่นๆ
ผม : ฮื้ออ ผมะลวนลามพี่ให้ไ้เลย
ธารา : อาบน้ำยั
ผม : พี่หอมผม่อนิ
ธารา : ึแล้วไปอาบน้ำไป ไม่อาบ็ไม่ทำ
ผม : แสว่าถ้าอาบหอมๆ แล้วะทำ?
ธารา : ไม่555 ่ว
ผม : ไปนอนๆ ฝันีรับ
ธารา : รีบอาบถ้าไม่นอน่อนะใหู้บ
ผม : พี่ไม่สสารใผมเลย ุมใ.
ให้ทายว่าเิอะไรึ้น ไม่่ะ ไม่่าย ันมาไม่ทัน เาหลับ่อน แ่เ้าวันนั้น
ธารา : มอนิ่ ุ๊บปา.
เินสุๆ สาบานไ้ถึะแ่ัวหนัสือ แ่ไม่เยรู้สึีนานี้มา่อน เหมือนทั้โลมีอไม้เบ่บาน
วันนี้เาป่วย เป็นหวัแ ับรถาแ ไ้ึ้นน้อียาลไ้
ธารา : ับรถาแบ่อย
ผม : ผมุ๊บเหม่มา หายแน่นอน
ธารา : ินยาีว่ามั้ย5555
ผม : ยู่ปา. พี่พัผ่อนนะรับ ิน้าวินยา พัผ่อน (ผมะไ้แอบลวนลามพี่อนนอน)
ธารา : วามิั่วร้ายมา5555
ผม : พี่รู้ไ้ไอะ! นี่ผมินะ พี่รู้อะ
ธารา : 55555555
ผม : พี่โอเมั้ย
ธารา : ปวหัว เหื่อออเ็มไปหม
ผม : ผมอไ้มั้ย
ธารา : เี๋ยวิไ้
ผม : ไม่ลัว แ่ถ้าพี่บอไม่ ผมรอไ้ แ่อยาให้พี่รู้ว่าผมห่วพี่มาริๆ
ธารา : รับๆ อ็ไ้มา
ผม : อ้าแนอ. ลูบหลัเบาๆ
ธารา : หึ
ผม : อะไร
ธารา : อย่ามาร้อว่าิไ้ล่ะ
ผม : มีหมอ็ให้หมอรัษาสิรับ
าวันนั้นเาเริ่มเ้าเวรบ่อยึ้นนุยันน้อยล
ผม : พี่พัผ่อนบ้านะรับ
ผม : ลูบแ้มเบาๆ
ผม : ฝันีนะรับ
ธารา : เ้แทรัวเิน
ผม : ปิเสีย็ไ้นะ เวลาผมเพ้อะไ้ไม่วนพี่
ธารา : เปล่า มีแทนอื่น้วย
ผม : ออ
วันนั้นเพื่อนเาลาไปินหมูะทะ บ่นให่เลย
ผม : ยัไม่หายี ยัไปินหมูะทะอีเหรอรับ
ธารา : เอารถมาลาึ้นไปเลย นานๆ ทีเอัน
ผม : พี่ผ่อนลาย็ีแล้วรับ
ธารา : รับ
ผม : ิถึนะรับ
ธารา : เ่นัน
ยี้าอีรอบ
ผม : าฝารึเปล่า ไม่ๆ พี่ิถึทุนแหละ
ธารา : เปล่านี่ ูถูแล้ว ยิ้ม.
ผม : หถ หะ แ้มแ. พี่ิถึทุแทรึเปล่ารับ
ธารา : ไม่นะ ำว่าิถึพี่มีำั
ผม : พี่แอทแทผม
ธารา : เปล่าทำนะ ำ.
ผม : เพราะพี่เป็นแบบนี้ผมถึรู้สึว่าโนปั่นหัวอยู่ แ่็โทษพี่ไม่ไ้ พี่ไม่ไ้ใ้ให้ผมอบนี่
วันนี้เหนื่อยมั้ยรับ
ธารา : ไม่เหนื่อยๆ
ผม : ผมแร์พี่นะ
ธารา : รับ อย่าลืมแร์ัวเอ
ผม : ไม่เล่นมุเป็นห่วแล้ว
ธารา : ไม่เป็นไรหรอ
ผม : แ่ผมเป็น นอย์นิหน่อยแ่เ้าใ เห็นมั้ยผมเ่นะ
ธารา : รับ เ่มารับนเ่
ผม : แ้มแ. แ่พี่พูเท่านี้ผม็หายใสะุแล้ว
ธารา : ยีผม. น่ารัี
ผม : ยิ้ม. ถูแ้ม
วันถัมา เา็อัพสเัส
“thinking you could live without me”
ความคิดเห็น