คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Go to Korae
"พี่ฮันฮยอง...พี่ฮันฮยองรีบหนีไปเถอะฮะ"เด็กชายอยุประมาณ10ขวบพูดกับผู้ที่เป็นพี่ชายตัวเองที่พยายามลากเขาให้ตามมา
"ไม่พี่จะไม่ทิ้งเบรก...ตาของเบรกต้องหาย"ฮันฮยองตอน12ขวบพยายามพาน้องหนีอย่างสุดๆน้องของเขาโดนควักลูกตาไป1ข้าง...อีกนิดเดียวก็จะพ้นแล้วแต่...
"หนูๆจะรีบไปไหนน่ะ"ชายผู้หนึ่งนามว่าชีวอนเข้ามาขวางไว้ในมือมีลูกตาของเบรกอยู่อีกข้างถือปืนแล้วเอาไปจ่อที่หัวของฮันฮยอง
"ลาก่อนหนูทั้งหลาย"ชายผู้นั้นกล่าวอย่างเลือดเย็นก่อนที่นิ้วจะค่อยๆลั่นไกปืนอย่างช้าๆ...."ปัง"
เบรก : Talk
ปัง...อ๊ะผมหลงอยู่ในความคิดของตัวเองแต่ก็รู้สึกตัวเมื่อได้ยิงเสียงปืนตอนนี้ผมอยู่ในสนามยิงปืนครับแล้วผมก็หยิบปืนที่รูปร่างไม่เหมือนชาวบ้านเขาขึ้นมาซ้อมยิง
ปัง
ปัง
ปัง
เย้เข้าเป่าหมดเลยผมจะยิงต่อแต่ก็โดนขัดจังหวะซะได้...
"คุณหนูครับมีจดหมายมาครับจากคุณฮันฮยองกับมหาลัยน่ะครับ"ชายวัยกลางคนที่เป็นคนใช้ผมยื่นจดหมายให้ผม...เย้พี่ฮันฮยองส่งมาด้วยแล้วมหาลัยส่งมาทำไมเนี่ยผมเปิดดูของพี่ฮันฮยองก่อน...ผมอ่านไปก็ต้องตกใจพี่ผมจะให้กลับเกาหลีโอ้ม่ายแล้วมหาลัยที่ผมเรียนจะทำไงต่อเนี่ย -*- ผมหันมาสนใจจดหมายจากมหาลัยต่อผมเปิดออกก็เจอแต่กระดาษแผ่นเดียว...อารายฟะเนี่ยไล่ผมออกสมองอาจารย์เสื่อมรึไงไล่ผมออกทั้งๆที่ผมสอบได้ที่1เนี่ยนะ....
"เป็นไรไปครับคุณหนูทำไมทำหน้าแบบนั้นละครับ"ชายวัยกลางคนเห็นผมเครียดเลยถามผม
"ไม่หรอกครับ"ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนหันหน้าให้เป่าแล้วยิงรัวๆเผื่อระบายความโกรธเฮ่อ....
"คุณหนูจะกลับเมื่อไหร่หรือครับ"ชายวัยกลางคนถามผมอีกใบหน้าของเขาแสดงถึงความเหงาที่ผมต้องจากเขาไป
'"พรุ่งนี้ครับ...อ้อแล้วผมจะมาเยี่ยมบ่อยๆนะครับคุณลุง"ผมยิ้มให้แล้วผมก็แยกย้ายกับคุณลุงแล้วผมก็กลับมานอนจนถึงเวลาสัก3ทุ่มผมก็ออกไปเดินเล่นข้างนอก
"นี้น้องสาวทำไมถึงออกมาเดินตอนกลางคืนอย่างนี้ละ"ผมดันไปเจอไอ้เด็กเวรข้างนอกพวกมันมีซัก2-3คน
"ไปกับพวกพี่ดีกว่านะน้องสาว"โอ้โห มัน วอน ซะแล้วพูดยังไม่ทันไรมันก็เอามือมันมาจับแขนผม เปรี้ยง ผมเอาไม้เท้า(อันสีดำๆในรูปเล็ก)ฟาดเข้าไปล้มไป1คน
"เฮ้ทำอย่างนี้หรอเจอแน่"ว่าแล้วพวกมันอีก2คนก็วิ่งมาหาผมอีก ปัง ปัง ผมเอาไม้เท้าที่เป็นปืนด้วยยิงที่ขาพวกมัน
"บายพวกเวร"ผมควักเงินแล้วโยนไล่พวกมันที่นอนอยู่บนพื้นถ้าจะถามว่าทำไทต้องโยนตังให้มันด้วยคำตอบคือผมรวย555+เอาละพรุ่งนี้ไปเกาหลีแล้วเย้ๆได้เจอพี่ฮันฮยองแล้ว
ฮันฮยอง : Talk
"ฮ้าว~~~"ผมง่วงจังเลยวันนี้หมมารับน้องครับไม่ได้เจอกันตั้ง10ปีอ้อ...ผมมากับฮยอกแจครับเขาเรียนที่เดียวกับผมพอดีวันนี้ฮยอกว่าเลยมาด้วยน่ะฮะ ^ ^
"โปรดทราบขณะนี้เที่ยวบินจากอังกฤษมาเกาหลีได้มาถึงเกาหลีแล้วค่ะ"เสียงหญิงประกาศทำให้ผมตื่นเต้นผมจะได้เจอน้องแล้ว
''อ๊ะๆ...นั้นไงเบรกๆทางนี้ๆ"ผมเห็นผู้ชายผมขาวแล้วแต่งตัวแบบผู้ดีอังกฤษมือนึงลากกระเป๋าอีกมือถือไม้เท้าสีดำสนิท
"หวัดดีฮะพี่ฮันฮยอง"ทันทีที่เบรกเห็นผมก็วิ่งเข้ามากอดผมเลยน้องผมนี้น่ารักจิงๆเลย555+
"ไงเราน่ะเดี๋ยวนี้ย่อมผมขาวเลยหลอ"ผมค่อนข้างแปลกใจที่เห็นน้องผมเป็นสีขาว
"แล้วตาเราเป็นไงมั้ง"ผมอดห่วงไม่ได้เกี่ยวกับตาของเขาที่บอดไป
"ไม่เป็นไรฮะถึงจะมองไม่เห็นก็เหอะ...แล้วนั้นใครละฮะ"น้องผมชี้ไปที่ฮยอกแจที่ผมเป็นสีน้ำตาลที่ได้แต่ยืนนิ่งมองพวกเราอยู่และหน้าตาออกจะไม่พอใจผมเล็กน้องเพราะอะไรละเนี่ย -*-
"อ้อ...นี้ฮยอกแจเพื่อนพี่เองหรือจะเรียกเขาว่าไก่น้อยก็ได้นะ55+"ผมแนะนำให้น้องผมรู้จักน้องผมขำเล็กน้อย
"อะไรเนี่ยฮันฉันไม่ได้ชื่อไก่นะ"ฮยอกแจดุผมก่อนที่จะเข้ามาทักน้องผม
"ชื่ออะไรหรอคับ"ฮยอกแจถามน้องผมอย่างน่ารักอา...นายน่ารักจังฮยอกแจ
"ผมชื่อซาคชิส เบรก ฮะ"น้องผมตอบอย่างสดใสแล้วเราก็เดินไปที่รถโดยที่ผมนั่งหน้าคู่กับฮยอกแจแล้วเบรกนั่งอยู่ข้างหลังผ่านไปซักพักผมเห็นน้องผมหลับเลยถามฮยอกแจว่า...
"นายเป็นไรหรอตอนนั้นทำหน้ามุ่ยเชียวตอนที่ฉันกอดเบรกอะ"ผมถามพลางทำน้ำเสียงอ้อนเล็กน้อย
"ป๊าวววววววนิ"ฮยอกปฏิเสธแล้วหันหน้าหนีผม55+นายน่ารักจังแล้วผมก็ขับไปเรื่อยๆจนถึงบ้านผมพอผมเปิดรั่วปุ๊บเบรกก็วิ่งออกจากรถทันทีเพราะพ่อกะแม่ผมรออยู่หน้าทางเข้าบ้าน(บ้านหรือปราสาทฮะ)ผมจะเตือนเบรกบางเรื่องแต่สายไปแล้ว
"จ๊าก......"เบรกร้องสั่น
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงมั้งอะตอนแรกนิยายเรื่องที่แล้วเซฟนิยายหาไม่เจออะเอาเป็นว่าอ่านเรื่องนี้ไปก่อนนะ บาย
^ ^
ความคิดเห็น