คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนแรก
ติ๊ด ติ๊ด เพียงเสียงสองเสียงที่ดังออกมาจากนาฬิกาปลุกก็สามารถทำให้เค้าลุกออกจากเตียงมูลค่าหลายแสนวอนได้ เค้าผู้นั่นคือ คิมยูลฮา เด็กหนุ่มผู้เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์หลายหลาก แต่เค้าเลือกที่จะเดินในเส้นทางของเสียงดนตรี.....
“ฮยอนนี่ ตื่นยัง สายแล้วนะ”ยุนเคาะประตูลายดอกไม้สีเหลืองที่เค้ามองดูยังไงก็ไม่สวยเอาซะเลย แต่ในเมื่อน้องสาวที่สิงสถิตในห้องนี้ชอบ เค้าจำเป็นต้องยอมรับทุกสิ่ง
“เรียบร้อยแล้วจร้า”สายตาอันเปี่ยมไปด้วยพลังเต็มร้อย ท่าทางที่ร่าเริง รอยยิ้มอันสดใสที่กลั่นออกจากหัวใจ มันเป็นบุคลิกที่ติดตัวมาของน้องสาวยุน คิมฮยอนอา เด็กสาวที่บุคคลทั่วทั้งโซลอิจฉา เพราะด้วยฐานะ น่าตา และมีพี่ชายที่สุดแสนจะเพอร์เฟ็กซ์ที่รักและหวงเอามากมาย
“วันนี้สุดแสนจะสบายใจ~”เสียงตะโกนลั่นหน้าโรงเรียนทำเอาหญิงชายต้องหันมามอง ลีฮวานซอง ชายหนุ่มผู้เต็มไปความสามารถ การแสดงออก นั่นคือจุดเด่นของเค้า รอยยิ้มพิฆาต ท่าเด็ดอีกอย่างของฮวานซอง ฮวานซองเป็นชายหนุ่มอีกคนที่เป็นที่หมายปองของสาวๆทั่วโซล เพราะหน้าตาใช่ย่อย ฐานะเด่นเอาการ แต่เมื่อเค้าลองที่จะรัก เค้ากลับโดนหักอกซะงั้น
“เอาอีกหล่ะ ประจำเลย เรื่องทำตัวเด่นเนี่ย”เสียงบ่นที่ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดแล้วเค้าก็ปรากฏร่างต่อหน้าฮวานซอง ปาร์ค อเล็กซานเดอร์ หรือ ชิน เจ้าชายลูกครึ่ง เกาหลี- สวีเดน ส่งรอยยิ้มทักทายฮวานซองที่ทำหน้ามุ้ย เพราะดูเหมือนว่าชินจะมาแย่งซีน
“อันยองฮยอง”หนุ่มน้อยเดินมาทักฮวานซองที่ยืนบิดไปบิดมาหน้าโรงเรียน เค้าผู้นั้นคือ คิม คีบอม หรือคีย์ คีย์ชายหนุ่มสองอารมณ์ เค้าจะอารมณ์ดีต่อหน้าผู้อื่น ยกเว้นคนในครอบครัว คีย์เกลียดการนั่งรับประทานอาหารร่วมโต๊ะของครอบครัว เป็นที่สุด เพราะเค้ามีพ่อที่ลำเอียง พี่ชายที่หยิ่งยโส แม่ผู้ไฮโซ คีย์แทบจำทุกคำที่เคยพูดกับครอบครัว
“อันยองคีย์”ฮยอนอาเดินมากอดคอคีย์ ทำเอาพี่ชายที่เดินตามมาไม่พอใจเล็กน้อยก่อนส่งสายตาใส่คีย์ แต่ดูเหมือนว่าคีย์จะสนุกกับการเล่นที่จะเล่นกับอารมณ์ของยุน
“นี่นาย จะมายืนเก๊กทำไมห๊า!”เสียงเล็กจากเด็กสาวร่วมห้องของยุนดังขึ้นเมื่อสาวเจ้าตัวหาทางที่จะเดินไม่เจอ ยุนหันกลับไปมองแล้วเลือกที่จะหลบให้
“โอ๊ย!”หลบโดนมีข้อแม้ ยุนยื่นขาไปหวังให้ร่างบางล้ม และเป็นไปตามคาดหวัง ยุนทำหน้าเมินเฉยก่อนจะหันไปคุยกับชินที่ยืนมองอยู่ข้างๆ
“คนไร้มารยาท”ร่างบางชี้หน้าด่ายุน เท่าเอายุนต้องลุกขึ้นมาเคียร์อย่างเร่งด่วน ยุนปรี่เดินเข้าหาร่างบางแล้วจิ้มที่หน้าผากเบาๆ
“อย่าเอาคำพูดต่ำๆมาใช้กับชั้นลีฮี”ลีฮี ที่ย่อมาจากลียอนฮีนั่นเอง เหตุที่ยุนจำชื่อยอนฮีได้เพราะตั้งแต่เกิดมามีเค้าและหล่อนแย่งกันขึ้นท็อปของโรงเรียน แต่ด้วยความสามารถบวกกับรังสีที่เด่นของยุนเลยทำให้เค้าชนะทุกครั้งไป ยอนฮีปัดมือยุนออกจากหน้าผากแล้วเตะเข้าที่ขาของยุนอย่างแรง ยุนยิ้มเล็กๆก่อนจะจับหัวยอนฮีไว้
“ขืนเทอทำอีก เอฟซี ชั้นยำแน่”ยุนปล่อยมือจากหัวยอนฮีแล้วเดินไปนั่งที่นั่งประจำของกลุ่ม ถึงแม้ยุนจะเกลียดคำว่าเอฟซีนักหนา แต่บางครั้งก็ต้องใช้มันเพื่อเหตุการณ์ต่างๆ
“เล่นแรงนะเนี่ย”ฮวานซองมองตามยอนฮีที่เดินด้วยท่าทางที่โกรธจัดเข้าห้อง และแอบมองไปที่ขายุนเล็กๆก่อนจะจ้องมองยุนอย่างตั้งใจอีกครั้ง
“ฮยอง ไม่เคยมีใครกล้าแตะตัวฮยองเลยนะ”ฮวานซองพูดแล้วมองไปที่ชินที่นั่งกดเครื่องคิดเลขอยู่ ชินมองหน้าฮวานซองแล้วชูเครื่องคิดเลขให้ดู
“0.0001 คน”ชินกระซิบบอกฮวานซอง แต่ตัวฮวานซองนั่นกลับงงอย่างสุดขีด
“เป็นเพียงไม่กี่คน ที่โอป้าคุยด้วยเลยนะเนี่ย พี่สาวคนนี้ชักน่าจับตาดูซะแล้ว”ฮยอนอาพูดแล้วมองหน้าพี่ชายตัวเอง พลันคว้ามือคีย์วิ่งเข้าห้องเรียน
------------------------------------------------------
ขอโทษทีนะค่ะ ไรท์ช่วงนี้งานยุ่งๆ เด๋วมาอัพบ่อยๆ
ติชมได้นะคร่า
ความคิดเห็น