คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : - 10 -
“มาเพื่อ?”ยุนถามไปยังบุคคลที่นั่งนิ่งไม่ขยับตัว
“ชั้นจะมาเยี่ยมคนที่ชั้นรักไม่ได้เลยใช่ไหม”บุคคลนั้นหันมาตอบ เค้าก็คือคิมแจจุงนั้นเอง แจจุงหันมาบอกยุนแล้วกลับไปมองฮยอนอาเหมือนเดิม
“ออกไป”ยุนเลือกที่จะวางเสียงเรียบมากกว่าจะทำเสียงดัง เพราะเค้ารู้ว่าถ้าฮยอนอาตื่นมาเจอเหตุการณ์แบบนี้คงไม่ดีต่อเธอแน่
“นายรู้ใช่ไหมยุน ว่าน้องนายอ่อนไหวกับคำพูดของชั้น”แจจุงลุกจากเก้าอี้แล้วเดินตรงเข้ามาหายุน
“บริษัทมีแผนจะวางฟอร์มวงใหม่ให้ชั้นและสมาชิกใหม่อีก 4 คน”แจจุงพูดแล้วยื่นเอกสารให้ยุน แต่ยุนกับปัดทิ้ง
“ฮ่าๆ ชั้นรู้ว่านายต้องมามุขนี้ ชั้นบอกไว้เลยนะ ถ้านายไม่ยอมมาเป็นแร๊ปเปอร์ให้วงชั้นน้องนายคง..”แจจุงพูดแล้วมองไปที่ฮยอนอาแล้วส่ายหัว
“นายนิมัน!”ยุนคว้าคอเสื้อแจจุงขึ้น แต่ดูเหมือนแจจุงจะนิ่งเฉยกับอาการของยุนกลับขำด้วยซ้ำ แจจุงค่อยๆแกะมือยุนออกแล้วปัดคอเสื้อ
“ชั้นต้องการคำตอบภายในอาทิตย์นี้นะยุน อ่อ..อย่าลืมซะล่ะ”แจจุงพูดทิ้งท้ายแล้วเดินออกจากห้องทันที ยุนได้แต่ยืนทำหน้าเสียอย่างแรง
“ฮวานซองๆ”เสียงเรียกสุดแสนหวานๆที่ออกมาจากปากจางมีทำเอาฮวานซองแทบจะกระโดดเข้าหา
“ครับผม”ฮวานซองขานรับอย่างตื่นเต้น จางมีเห็นอาการของฮวานซองแล้วส่ายหัวไปมา ฮวานซองกลับสนุกซะ
“เลิกทำตัวบ้าบอได้แล้ว นี้เบอร์โทร”จางมีบ่นแนบๆแล้วยื่นกระดาษที่หมายเลขให้กับฮวานซอง ฮวานซองยิ้มไม่หุบแล้วโชว์เบอร์โทรไปมา
“นี้นาย! นั่นมันเบอร์พี่จุนซูนะ ถ้าคนอื่นรู้ชั้นเอานายตายแน่”จางมีกระซิบบอกฮวานซอง ฮวานซองกลับหน้าเสียทันทีเมื่อเบอร์ที่เค้าชูอยู่ไม่ใช้เบอร์ของจางมี
“จางมี ชั้นไม่เอาเบอร์ไอ้พร้าว จะเอาเบอร์เธอ”ฮวานซองตะโกนตามหลังจางมี จางมีหันมาทำหน้าค้อนใส่ก่อนจะเดินต่อ
“ว่าไงจุนซู”ฮวานซองกดหมายเลขที่อยู่บนกระดาษหลังจากแยกกับจางมีทันที
(นายอยู่ที่โรเรียนใช่ไหมฮวานซอง)
“ใช่ๆ นายมีอะไรกับชั้นไหม”
(อ่อ เมื่อวานนายรีบไปไหน ชั้นไม่ได้บอกข่าวดีนายเลย)
“ชั้นไม่...ต้องการได้ยินข่าวดีของนาย..”ฮวานซองตัดสินใจวางสายทิ้งทันที อากาศเริ่มเย็นลงเค้ายังคงนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น วันที่น้ำตาเค้าแทบเป็นสายเลือด...
“ผมถูกเรียกตัวเข้าค่ายเพลงครับ เค้าบอกว่าต้องย้ายไปเรียนที่อเมริกาด้วย”ชินบอกยุนที่นั่งเหม่ออยู่ ยุนรับฟังแล้วถอนหายใจอย่างแรง
“ทำไมต้องอเมริกาด้วยนะ”ยุนพูดแล้วเดินมาตบไหล่ชิน ชินยังคงก้มหน้าแล้วส่ายหัว
“อย่าคิดมาก นายทำถูกแล้วชิน ไม่มีนายชมรมคงเหงาน่าดู”ยุนพูดแล้วเดินไปเกาะขอบหน้าต่าง ชินยังคงยืนนิ่งไม่พูดไม่จา
“พี่ชินเป็นไรครับ”คีย์ที่เพิ่งเดินเข้าห้องต้องมาเจอกับชินที่ยืนนิ่งอยู่ ชินโผลเข้ากอดคีย์ทันที คีย์ทำหน้างงนิดๆก่อนจะกอดตอบ
“อย่าดื้อนะคีย์”ชินพูดด้วยเสียงสั่น คีย์ยังคงสงสัยกับคำพูดของชิน ไม่ทันที่คีย์จะถามอะไรชินก็เดินออกจากห้องชมรมทันที
“พี่ชินเค้า...”
“จะไปอเมริกา”ยุนพูดตัดหน้าคีย์ คีย์ไม่รอช้ารีบวิ่งไปหาชินแต่โดนยุนคว้าแขนไว้ได้ก่อน
“อย่า!”ยุนตะคอกใส่คีย์ แล้วปล่อยมือคีย์ คีย์นั่งลงกับพื้นแล้วกุมหน้าไว้ ยุนลูบหัวคีย์เบาๆแล้วกลับไปนั่งที่เดิม
“035 ผมมารายงานตัวครับ”เสียงชายหนุ่มพูดแล้วเดินเข้ามา ยุนกับคีย์มองหน้าแล้วพยักหน้ารับ.......
ความคิดเห็น