คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : - 9 -
“เฮ้ย!”คีย์ล้มลงเมื่อมีบุคคลจองซนมาเตะไม้เท้าของเค้า คนๆนั้นคือเยจี เยจีแลบลิ้นหลอกคีย์แล้วรีบวิ่งหนีทันที ทำเอาคีย์เคืองอย่างมาก คีย์ค่อยๆลุกพร้อมกับร่ายคาถาด่าเยจีเบาๆ
“ช่วยไหมค่ะ?”เสียงสาวตัวเล็กวิ่งเข้ามาพยุงคีย์ คีย์รีบลุกแล้วก้มขอบคุณหญิงสาวคนนั้น
“ ขอบคุณครับ”คีย์พูดเสร็จแล้วเดินออกไปหน้าโรงเรียนทันที ส่วนฮวานซองก็เดินรอบโรงเรียนเพื่อหา....
“จางมี~”ฮวานซองส่งเสียงใสๆส่งไปกระทบโซนประสาทหูของจางมี
“ค่ะ?”ด้วยความไม่รู้จางมีหลุดพูดหวาน ทำเอาฮวานซองแทบลมจับ แต่เมื่อหล่อนหันมากลับเปลี่ยนสีหน้าทันที
“ว่าไง!”จางมีรีบเปลี่ยนคำพูดทันทีเมื่อเห็นหน้าฮวานซอง ส่วนทางฮวานซองก็แอบสะดุงเล็กๆ ฮวานซองส่งยิ้มก่อนเดินเข้าหาจางมี
“คือว่า...”ฮวานซองอ้ำอึ้งไม่กล้าพูดออกไป ส่วนจางมีก็ได้แต่ยืนกอดอกรอฟังคำพูดจากปากของฮวานซอง
“จางมี!”เสียงชายหนุ่มนามฮันจุนซูพี่ชายสุดหล่อของสาวน้อยฮันจางมี ฮวานซองเมื่อได้เห็นฮันจุนซูก็เงียบอย่างรวดเร็วแล้วลุกลี้ลุกล้นอย่างมากที่สุด
“เฮ้ย!!! ฮวานซอง”จุนซูทักฮวานซองที่กำลังจะวิ่งไปหาที่หลบพอดี แต่เมื่อถูกเรียกแล้วฮวานซองเลยค่อยๆพลิกตัวมาเผชิญหน้าจุนซู
“ว่าไงจุนซู ไม่เจอกันนานเลย~”ฮวานซองวางเสียงเรียบง่ายใส่จุนซู อันที่จริงแล้วจุนซูกับฮวานซองเคยฝึกการเต้นในค่ายแห่งหนึ่งด้วยกันแล้วสนิทกันมากด้วย
“อ่า..จุนซู นายดูดีมากเลย โอ๊ะ!ลืมไปเลยแฮะ มีนัด”ฮวานซองทักทายจุนซูสั้นๆแล้วรีบวิ่งทันที ทำเอาจุนซูและจางมียืนงงกับท่าทางของฮวานซอง
“ลีฮีๆ”ยุนกวักมือเรียกยอนฮีที่เดินผ่านหน้าไป ยอนฮีทำหน้าบึ้งๆก่อนเดินเข้ามาหายุน
“ชั้นต้องไปทำธุระ เธอช่วยดูแลน้องชั้นได้ไหม”ยุนพูดไปพลางมองนาฬิกาข้อมือ
“ทำไมต้องเป็นชั้นด้วย ชั้นบอกนางพยาบาลให้”ยอนฮีพูแล้วมองหานางพยาบาล ยุนคว้ามือยอนฮีมากุมอย่างแน่นแล้วทำหน้าอ้อนวอน
“นอกจากเธอชั้นก็ไม่ไว้ใจใคร”อาจเป็นเพราะอากาศที่ร้อน ทำเอายอนฮีหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด
“นอกจากชั้น..”ไม่ทันที่ยอนฮีจะถามต่อยุนก็วิ่งไปทันที ยอนฮีทำหน้าบึ้งๆก่อนจะเดินเข้าห้อง
“คุณ..”ฮยอนอาต้องแปลกใจเมื่อเห็นยอนฮีที่เดินเข้ามา
“ลียอนฮี เรียกว่ายอนฮีก็ได้ค่ะ”ยอนฮีพูดแล้วส่งยิ้มหวานๆให้กับฮยอนอา ฮยอนอายิ้มตอบแล้วค่อยๆลุกนั่ง
“พี่ยอนฮี ^^ ชั้นฮยอนอาค่ะ”ฮยอนอาแนะนำตัวตอบแล้วก้มเล็กๆพอให้รู้ว่าทำความเคารพ
“จ๊ะ พี่รู้แล้วเธออกจะดัง”ยอนฮีพูดแล้วเคลื่อนโต๊ะเข้าไปนั่งใกล้ๆฮยอนอา
“พี่ชายฮยอนนี่บอกให้พี่มาดูแล”ยอนฮีพูดแล้วดูที่กระปุกน้ำเกลือของฮยอนอา
“อีกไม่นานฮยอนก็จะได้ออกจากที่นี้แล้ว”ฮยอนอาพูดแล้วมองกระปุกน้ำเกลือตามยอนฮี ยอนฮีกับฮยอนอานั่งเล่นกันอย่างสนุกสนานอยู่นาน ยอนฮีรอจนฮยอนอาหลับจึงแอบเดินออกจากห้องเพราะมันก็ดึกพอสมควร
“จะกลับแล้วหรอ”ยุนเดินมาเจอกับยอนฮีที่เพิ่งเดินออกจากห้องพอดี ยอนฮีพยักหน้าแล้วเดินผ่านแต่โดนยุนคว้าเอาแขนมาซะก่อน
“ไปส่งไหม”ยุนถามยอนฮี ยอนฮีส่ายหน้าอย่างแรง แต่ไม่ทันที่จะปฏิเสธไปมากกว่านี้ ยุนดึงแขนยอนฮีไปที่รถ
“นายไปส่งทำไม”ยอนฮีเริ่มถามคำถามแบบแปลกๆเมื่อนั่งอยู่ในรถยุน ยุนแอบมามองแล้วขำ
“ทำไม ก็แค่ไปส่ง”ยุนพูดแล้วส่ายหัวตามเพลงอย่างสนุกสนาน
“นายมาแบบไหนอีกเนี่ย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย”ยอนฮีพูดแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง ก๊อก! ยุนเคาะหัวยอนฮีเบาๆก่อนยอนฮีจะหันมาทำหน้าค้อนใส่ยุน
“ยังมาทำหน้าอีก ชั้นไม่รู้จักบ้านเธอ ไม่บอกจะไปถูกไหม”ยุนพูดแล้วมองทางไปพลาง ยอนฮีหันมามองทางแล้วชี้ๆบอกทางจนในที่สุดก็มาถึงบ้าน
“ขอบใจนะ”ยุนพูดก่อนยอนฮีจะเดินออกจากรถ ยอนฮีหันมาแล้วแลบลิ้นใส่ยุน
“อะไรของเธอนะ”ยุนพูดแล้วขับรถกลับโรงพยาบาลทันที ยุนค่อยเปิดห้องเพราะกลัวว่าฮยอนอาจะตื่นแต่ต้องตกใจเล็กๆเพราะห้องที่เพียงฮยอนอากลับมีบุคคลคนที่สองที่นั่งข้างเตียงของฮยอนอา
ความคิดเห็น