คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : - 7 -
“พี่ยุนๆฮยอนปวดหัวววว...”ไม่ทันจะก้าวเข้าบ้านฮยอนอาก็ล้มลงหน้าบ้านอย่างไร้สติ ยุนรีบพยุงน้องสาวตัวเองแล้วรีบบอกคนขับรถไปโรงพยาบาลทันที ฮยอนอาถูกส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉินทันที ยุนได้แต่กระวนกระวายหน้าห้องฉุกเฉิน
“ประธานมาทำไรนี่”ยอนฮีเดินมาถามยุนที่นั่งไปอยู่กับที่ ยุนได้แต่นิ่งส่วนยอนฮีได้แต่มองดูยุน ไม่นานหมอก็เดินออกมาหายุนและขอพบยุนเป็นการส่วนตัว
“ญาติคนไข้ใช่ไหมค่ะ”พยาบาลสาวสวยเดินเข้าหายอนฮี ยอนฮีไม่ทันปฏิเสธพยาบาลก็เชิญไปห้องพิเศษพักคนไข้
“พี่ยุนๆ”ฮยอนอาละเมอดิ้นไปมา ยอนฮียืนดูไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี เพราะมีเพียงเธอที่ยืนอยู่ที่นี้
“อย่าไปไหนนะ”ยอนฮีตัดปัญหาด้วยการเดินเข้าไปกุมมือฮยอนอา ฮยอนอาจับมือยอนฮีแน่น
“เธอ!”ยุนที่เพิ่งเดินเข้ามา รีบตรงเข้าหายอนฮีทันที แต่ด้วยเห็นว่าฮยอนอาน้องสาวตัวเองจับมือร่างบางอย่างแน่นเลยไม่ขอพูดอะไร ยุนกลับไปนั่งที่โซฟาแล้วกุมขมับอย่างแรง
“น้องสาวไม่สบายหรอ”ยอนฮีหันไปถามยุนที่นั่งดูใบที่หมอเพิ่งให้ ยุนพยักหน้าแล้วอ่านใบนั้นอีกครั้ง
“เธอมาทำอะไรที่นี้”ยุนถามยอนฮี ยอนฮีหันมายิ้มแต่ดูเหมือนว่ายุนจะไม่ละสายตาจากกระดาษ
“มันไม่แปลกหรอกที่ฉันเผยตัวในที่ที่พ่อของฉันเป็นเจ้าของ”ยอนฮีพูดแล้วมองรอบๆห้อง ยุนพอเข้าใจคำพูดของ
ยอนฮี ไม่ช้าฮยอนอาก็ค่อยๆปล่อยมือของยอนฮี ยอนฮีปล่อยมือฮยอนอาแล้วก็ห่มผ้าให้ฮยอนอา ก่อนจะเดินออกจากห้อง
“ขอบใจนะ”ยุนพูดบอกยอนฮี ยอนฮีหันมายิ้มให้
“ว้า~ลืมอัดเสียงไว้ นานๆทีจะได้ยินคำนี้จากปากนาย”ยอนฮีทำท่าเอาโทรศัพท์มือถือมากด ยุนหันไปมองแล้วทำหน้ายี๊ๆใส่
“เดี๋ยวเหอะ”ยุนพูดแล้วยอนฮีก็เดินออกจากห้อง ยุนเดินไปหาน้องสาวก่อนจะลูบหัวเบาๆ
“ยุนๆเที่ยงไปคัดเลือกสมาชิกนะ”ชินเดินมาสะกิดไหล่ยุนที่เพิ่งเดินเข้าโรงเรียนแล้วมองๆไปรอบตัวยุน
“ฮยอนนี่หล่ะ”ชินถามหาฮยอนอา บุคคลที่หายไปในเช้านี้
“ไม่สบายอยู่โรงบาล”ยุนหันมาตอบแล้วรีบเดินเข้าห้องเรียนทันที ชินได้แต่วิ่งตาม
“โอ๊ะ!”ชินที่วิ่งไปเรื่อยกลับต้องมาชนสาวน้อยร่างบางล้มอย่างแรง
“เป็นไรป่าว”ชินพยุงสาวร่างบางขึ้นมา
“ไม่ค่ะ สบายดีๆ”สาวร่างบางคนนั้นพูดแล้วก้มหน้าลง
“ยูริ”ยูริ หรือ ควอนยูรินามสาวร่างบางที่ชินชนล้มเมื่อกี้ ยูริสาวน้อยชมรมดีไซน์เนอร์น่าตาเธอสวยขั้นเทพธิดา ชินแอบมองหน้าเธอนิดๆ
“ขอโทษนะครับ”ชินก้มขอโทษเรียกเสียงกรี๊ดจากเพื่อนยูริได้อย่างแรง ชินหันหลังแล้ววิ่งต่อทันที
“เฮ้ยๆไหวป่ะเนี่ย”ฮวานซองที่เพิ่งเดินลงจากรถต้องมาเห็นสภาพคีย์ที่ตอนนี้มีสามขา(รวมไม้เท้า) คีย์หันมายิ้มแล้วเดินมาหาฮวานซอง
“ไหวครับผม”คีย์พูดแล้วเดินเข้าโรงเรียน ฮวานซองต้องเดินตามหลังคีย์เพราะกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุกับรุ่นน้องสุดหล่อคนนี้
“ถึงห้องแหล่ะ โชคดี”ฮวานซองโบกมือให้คีย์และคนทั้งห้อง สาวๆในห้องต้องม้วนตัวไปมาเมื่อเห็นรอยยิ้มของ
ฮวานซอง
“ไปได้แล้วพี่”คีย์ไล่ฮวานซองที่ยืนเก๊กอยู่หน้าห้องไม่ยอมหนีไปไหน ฮวานซองหันมาทำหน้าดุใส่คีย์แล้วเดินออกไปด้วยรอยยิ้ม
“เมื่อวานไมไม่กลับบ้าน”เยจีหันไปถามคีย์ที่นั่งลงด้วยความยากลำบาก คีย์หันหน้ามาหาเยจีแล้วทำหน้าสงสัยอย่างแรง
“เธอรู้เรื่องนี้ได้ไง”คีย์ตั้งคำถามใส่เยจี เยจีกลับหันหน้าหนีคีย์ทันที พฤติกรรมของเยจีทำให้คีย์เริ่มสงสัยในตัวเยจีอย่างมาก
ความคิดเห็น