คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : - 2 -
“เฮ้ย! ปล่อยๆ เจ็บ”คีย์แกะมือฮยอนอาออก แต่ร่างเล็กกลับกำแน่นขึ้น ฮยอนอาขำเล็กๆก่อนจะสะบัดมือออก
“นายช่างดูน่าถะนุถนอมจิงๆ TT’”ฮยอนอาพูดแล้วทำท่าร้องไห้ คีย์ฟาดมือเบาๆที่หัวฮยอนอาทำเอาร่างเล็กเดินงอนเข้าห้องไป คีย์ยังคงยืนที่หน้าระเบียงพร้อมกวาดสายตาไปทั่วๆโรงเรียน
“นายๆห้อง 1/a อยู่ไหน”สาวร่างเล็กสะกิดไหล่คีย์เพื่อถาม คีย์หันหน้ามามองแล้วถอนหายใจแรงๆ ทำเอาสาวที่ยืนต่อหน้าตกใจ
“เด็กสมัยนี้อ่านหนังสือไม่ออกรึไงนะ”คีย์พูดแล้วมองทั่วร่างกายของเด็กสาว ไม่ทันที่คีย์จะมองให้ละเอียดมือเล็กๆก็ฟาดเข้าที่หน้าคีย์เต็มๆ O.O
“นิเธอ มือรึฝาหอย แน่จริงก็ตบอีกสิ”คีย์ขู่ร่างบางทำเอา เธอไม่พอใจบรรจงตบเข้าอีกฉาก O.O แต่กลับโดนคีย์ลากตัวมาจูบ ทำเอาร่างบางดิ้นอย่างแรง คีย์ปล่อยแล้วเช็ดปากเล็กๆของตัวเองแล้วเดินเข้าห้องเรียน ท่ามกลางเสียงกรี๊ดของสาวๆ
“คิมคีย์! เมื่อกี้นายทำอะไรห๊า! ถ้าครูมาเจอทำไง”ฮยอนอาตะหวาดคีย์เสียงลั่นห้อง ทำเอาเพื่อนๆต้องเดินออกจากห้องทิ้งให้สองคนยืนสนทนากันในห้อง
“เอาน่าฮยอนอา”คีย์พยายามทำตัวในเย็นแต่ในใจกลับร้อนดั่งไฟที่เหมือนกับสาวที่ยืนต่อหน้าเค้าที่ร้อนจนสามารถเผ่าโลกได้ทั้งใบ ฮยอนอาพยายามควบคุมตัวเองให้เงียบอย่างถึงที่สุดแล้วค่อยๆเดินไปนั่งที่นั่ง เพื่อนๆในห้องเห็นท่าดีขึ้นจึงเดินเข้ากับมาในห้องใหม่
“ทุกคน นี้เพื่อนใหม่ของเรา แนะนำตัวหน่อยค่ะเยจี”อาจารย์สาวประจำชั้นพูดแล้วพยุงให้ร่างบางเดินไปหน้าห้อง
“ปาร์ค เยจี! ใครหน้าไหนฆ่าไอ้หมอนี่ได้ ชั้นให้ล้านวอน”สาวร่างบางนามปาร์คเยจีตะโกนสุดใจ พร้อมชี้ไปทางคีย์ที่นั่งอย่างสบายใจ คีย์ขำออกมาอย่างแรงแล้วลุกเดินไปหน้าห้อง
“เชิญ~ ผมให้ สิบล้าน ถ้าฆ่าผมได้”คีย์พูดแล้วเดินกลับมานั่งที่เดิม ทำเอาเพื่อนในห้องงงกันเป็นแถบ ฮยอนอาได้แต่นั่งกุมขมับอยู่หลังห้อง ทำเอาเยจีโกรธอย่างมาก คีย์นั่งแล้วส่งสายตายั่วเยจีที่ยืนหน้าห้อง
“อ่า ค่ะๆ ทักทายกันมากพอแล้ว ปาร์คเยจี นั่งที่โต๊ะว่างข้างคิมคิบอมนะจ๊ะ”ครูสาวชี้โต๊ะไร้บุคคลข้างคีย์
“ฮยอนอามานั่งนี้ ให้ยัยจีไปนั่งนั่น”คีย์ลุกขึ้นสั่งฮยอนอา TT กล่องดินสอสีเหลืองถูกขว้างจากฮยอนอาเป้าหมายคือหัวของคีย์ และมันก็ตรงซะด้วย ทำเอาเพื่อนในห้องเจ็บแทนคีย์กันถ้วนหน้า
“อย่ามาสั่งคิมฮยอน”ฮยอนอาสะบัดหน้าแล้วเดินไปหยิบกล้องดินสอที่ขว้างไปมาคืน - - เยจีปัดรอบๆโต๊ะก่อนที่จะวางของส่วนตัวไว้
“หน้าเธอซกมกอยู่แล้ว ไม่ต้องปัดก็นั่งได้”คีย์พูดพร้อมมองหน้าเยจีด้านข้าง เยจีได้แต่กำมือไว้เพราะเธอกลัวห้องจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
กริ่ง~ สัญญาณบอกเวลาเที่ยง ทุกสมาชิกในห้องจะเรียนร่วมกันในวิชาหลักสามวิชาในภาคเช้า ส่วนภาคบ่ายเป็นวิชาเลือกที่ต้องแยกย้ายกันไปเรียน คีย์เก็บกระเป๋าแล้วเดินชนไหล่เยจีเพื่อตรงไปหาฮยอนอา ฮยอนอากลับเดินหนีคีย์ เยจีขำออกมาอย่างแรงเมื่อเห็นสภาพของคีย์
“ขำไรยัยจี”คีย์ถามเยจีที่ขำแล้วกลับทำหน้าตาเฉย เยจียังมีอาการฉุนนิดๆแล้วเดินปรี่เข้าหาคีย์โดยทันที
“เยจี นี้คือชื่อของฉัน”เยจีพูดใส่หน้าคีย์อย่างแรง ทำเอาคีย์ต้องทำท่าปัดน้ำลายบนหน้าตัวเองออก แล้วทำหน้ายี๋
“จู๋จี๋ ล่ะสิไม่ว่า”คีย์พูดกลับคืนใส่หน้าเยจีเต็มๆ แล้วเดินหนีออกจากห้องทิ้งให้เยจีต้องยืนปักน้ำลายที่กระเด็นมาใส่หน้าออกอย่างรวดเร็ว
“เฮ้! ก๊อกๆ”ฮวานซองที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องตัวเองก็เดินเข้าไปทักทายในห้องเอทันที ทำเอาสาวห้องเอกรี๊ดกันสนั่นหวั่นไหว ฮวานซองยิ้มร่ากับผลงานตัวเอง แล้วเดินเข้าไปหาบุคคลผู้ต้องสงสัย
“เด็กใหม่หรอแจจิน”ฮวานซองพูดต่อหน้าบุคคลต้องสงสัยแล้วหันไปหาแจจินที่นั่งเก็บของอยู่ แจจินเดินมาเกาะไหล่ฮวานซอง
“ฮ่ะ นี้คุณฮวานซองฮ่ะ”แจจินแนะนำฮวานซองให้รู้จัก แต่บุคคลนั้นยังนิ่งก้มหน้าเขียนๆอย่างเดียว ฮวานซองยิ้มจนเบื่อ แล้วยื่นมือไปตบโต๊ะอย่างแรง
“อันยองสาวน้อย ไม่คิดจะพูดกับผมหน่อยหรอฮ่ะ”ฮวานซองก้มตัวให้ต่ำที่สุดเพื่อมองหน้าสาวร่างบางคนนั้น เธอค่อยๆลุกขึ้นแล้วมองหน้าของฮวานซอง
“ไม่ และอย่ามายุ่งกะฉัน”ร่างบางจ้องไปที่ฮวานซองที่ยังคงยิ้ม -//- หล่อนหลบหน้าแล้วเดินออกจากห้องทันที ฮวานซองได้แต่มองตาม แล้วหันหน้าไปหาแจจิน
“แจจิน เค้าชื่อไร”ฮวานซองถามแจจินที่ยืนสังเกตการณ์อยู่ข้างๆ แจจินแอบขำนิดๆแล้วเดินหนีฮวานซองทันที
“อยากรู้ ต้องถามเอาเองฮ่ะ”แจจินหันหน้ามาบอกฮวานซอง ฮวานซองยิ้มมุมปากแล้วชี้หน้าแจจิน
“นายแน่มาก”ฮวานซองพูดแล้วเดินตามแจจินไปยังโรงอาหาร
“รองประธาน ฝากนี่หน่อย”ชินโยนแฟ้มหนักกว่ากิโลให้หญิงสาวร่างบางที่มียศถึงรองประธานนักเรียน ด้วยน้ำหนักของแฟ้มทำเอาสาวรางบางล้มลงทันที
“หนัก!”หล่อนได้แต่อุทานเบาๆ แล้วหยิบๆของที่ตกข้างๆ ชินรีบวิ่งเข้ามาช่วยอย่างทันที และแย่งของทั้งหมดที่อยู่ในมือหล่อนมาถือเอง
“ถือไม่ได้ทำไมไม่บอก”ชินบอกสาวร่างบาง แต่เธอกลับแย่งของให้มือชินมาคืน ทั้งสองคนแย่งกันไปมาจนของตกอีกรอบ
“ถือเองได้ค่ะ”ร่างบางพูดแล้วก้มลงไปเก็บของอีกครั้ง
“มากิจัง!”เสียงดังมาจากหลังชิน ปรากฏร่างของหนุ่มสุดแสนจะน่ารักนามนิชคุณ นิชคุณวิ่งเข้าไปช่วยมากิถือของทันที ทำเอาชินตงิดนิดๆ
“ขอบใจจ๊ะ”มากิหันไปบอกนิชคุณที่ยืนยิ้มหน้าบานอยู่ข้างๆ พล่างมองไปชินที่ยืนมองอยู่ ชินมองหน้ามากิอีกครั้งแล้วเดินตรงเข้าห้องชมรมทันที
“แร๊พเปอร์ พวกเค้าไร้มารยาทจริงๆ”นิชคุณพูดด้วยสีหน้าที่ไม่ชอบเท่าไหร่นัก มากิตีแขนนิชคุณเบาๆ
“ว่าไป”มากิพูดแล้วเดินนำหน้านิชคุณเดินตรงเข้าห้องประชุมทันที มากิหญิงสาวร่างเล็กต้องมาทำหน้าที่รองประธานทั้งๆที่ตัวเองอยู่แค่ปี 2 เท่านั้น แต่ด้วยความที่เธอมุ่งมั่นเลยเป็นที่ไว้ใจของเพื่อนทั้งโรงเรียน
ความคิดเห็น