คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : - 6 -
“ทำไง”ยุนยิงคำถามสั้นๆใส่ชิน แต่ดูเหมือนว่าชินจะมีคำตอบที่อยู่ในใจอยู่แล้ว
“รับสมัครครับ”ชินตอบทันถ่วงที ยุนกลับหน้าเสียอีกครั้ง เพราะชมรมแร๊พไม่เปิดรับสมัครแต่ยุนใช้อารมณ์สื่อ ใครชอบหยิบมาเข้าชมรมทันที
“ฉันขอเลือกเองได้ไหม”ยุนถามชิน แต่ทั้งคีย์ ชิน และฮวานซอง ส่ายหน้ากันเป็นแถบ
“เปิดรับสมัครดีกว่า ผมก็อยากเห็นความสามารถของคนเข้ามานะครับ”ฮวานซองพูดแล้วตรงไปที่เครื่องคอมประจำห้อง
“ใช่อย่างที่พี่ฮวานซองพูดนะครับ”คีย์เสริมอีกแรง ยุนรับฟังแต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา
“ลองสักครั้ง ไม่ดีเราเอาออกได้”ชินพูดแล้วเดินไปตบไหล่ยุน ยุนพยักหน้าตอบรับ จากนั้นฮวานซองก็พิมพ์ใบสมัครเข้าชมรมทันที 1 นาที แผ่นใบเกือบ 100 ใบก็หมดลง
“รับแต่ผู้ชาย ไม่เอาฮยอนเข้าด้วยหรอ~”ฮยอนอาถามพี่ชายที่นั่งรถกลับบ้านด้วยกัน ยุนหันมายิ้มแล้วหยิกแก้มน้องสาวหนึ่งครั้ง
“พี่ไม่ยอมให้น้องสาวพี่เข้าชมรมพี่แน่”ยุนพูดแล้วทำหน้าจิงจัง แต่ฮยอนอาก็อดที่จะขำสีหน้าพี่ชายตัวเองไม่ได้
ไอรอนนี่~ เสียงโทรศัพท์ฮยอนอาดังขึ้น เจ้าตัวเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูถึงกับหน้าถอดสีทันที ยุนแย่งโทรศัพท์ของฮยอนอามาแล้วดู
“แจจุง!”ยุนถึงกับตะโกนอย่างแรง ชายหนุ่มนามแจจุงผู้ที่เป็นหนึ่งในวงบอยแบนด์ชื่อดัง โฟร์สี่ชั่น ซึ่งไม่แปลกที่แจจุงกับฮยอนอา เพราะทั้งสองเคยคบหากันก่อนที่แจจุงจะเข้าวงการ และด้วยที่แจจุงทิ้งฮยอนอาจึงทำให้ยุนกำจัดผู้ชายที่เข้ามาเกี่ยวกับน้องสาวตัวเอง
“มาช้า!”หนุ่มร่างสูงพูดเมื่อคีย์เดินมาถึงรถ คีย์ทำหน้าบึ้งนิดๆก่อนจะไปนั่งที่ป้ายรถเมล์ แต่ร่างสูงกับดึงแขนคีย์อย่างแรง ทำเอาคีย์ไม่พอใจอย่างมาก
“อย่ามาแตะตัวฉัน ริคกี้!”ริคกี้ หนุ่มน่าใสชมรมผสานเสียง ผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าพี่ชายที่แท้จริงของคีย์ ริคกี้ปล่อยแขนคีย์แล้วเอาผ้ามาเช็ดที่มือตัวเอง
“ฉันไม่อยากเข้าใกล้นายเท่าไหร่หรอกนะ”ริคกี้พูดแล้วขึ้นรถ คีย์ยังไม่ทันจะก้าวขึ้น ริคกี้ก็ปิดประตูรถแล้วออกรถทันที ทำเอาคีย์เท้าแพงอย่างแรง คีย์ค่อยๆเดินแล้วมานั่งที่ป้ายรถเมล์อย่างเดิม
“มาทำบ้าอะไรแถวนี้”เสียงดังมาจากด้านข้างคีย์ ทำเอาคีย์ต้องมองอย่างรวดเร็ว เยจีคือต้นเสียง คีย์มองเยจีแล้วหันหน้าหนีทันที
“นาย เมื่อกี้ทำไมไม่ไปกับเค้า”เยจีนั่งลงข้างคีย์แล้วถาม คีย์ถอนหายใจอย่างแรงแล้วหันไปจ้องหน้าเยจี
“ไม่ต้องรู้สักเรื่องได้ไหม”คีย์พูดแล้วสะบัดหน้าหนีลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินไปโบกแท็กซี่
“โอ๊ย!”ไม่ทันที่คีย์จะไปไหนเค้าก็ฟลุบลงทันที คีย์จับที่ข้อเท้าด้วยความปวด เยจีรีบวิ่งเข้าไปหาเพียงแค่
“เจ็บจริงป่าว”เยจีใช้นิ้วจิ้มๆที่ข้อเท้าของคีย์ คีย์ปัดมือของเยจีออกแล้วค้นหายาในกระเป๋าเป้ตัวเอง
“เย็นๆ”ไม่ทันคีย์จะเอายามาทา เยจีก็ละเลงยานวดใส่เท้าคีย์อย่างสนุกสนาน คีย์ได้แต่นั่งนิ่งปล่อยให้เยจีทำ
“เสร็จแหล่ะ อ่าแท็กซี่”เยจีนวดนิดๆหน่อยๆแล้วลุกขึ้นโบกแท็กซี่ให้คีย์ทันที เยจีค่อยๆพยุงคีย์ขึ้นรถแท็กซี่คีย์ได้แต่นิ่งไม่ยอมพูดอะไรออกมา เยจีปิดประตูแล้วเดินไปนั่งที่รอรถเมล์อย่างเดิม
“ถึงคราวดีก็ดีจิงแหะ”คีย์บ่นเบาๆในรถแท็กซี่ก่อนจะบอกให้ตรงไปโรงพยาบาล แทนที่เค้าจะไปกลับบ้าน
“ลา ล่า~”ฮวานซองอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก เพราะเมื่อกี้เค้าเพิ่งวางสายจากวอนบิน วอนบินนัดฮวานซองให้มาหาที่ห้องชมรมดนตรี และไม่ช้าฮวานซองก็โผล่ที่ห้องชมรมดนตรี
“ถามเองสิครับ”แจจินวิ่งมาเกาะไหล่แล้วลากฮวานซองมาหาร่างบางที่นั่งมองดูเหตุการณ์ ฮวานซองปล่อยขำออกมาอย่างแรง ฮวานซองเดินเข้าไปใกล้อีกนิดแล้ววางมาดอีกหน่อย
“เธอชื่อไรตัวเอง”ฮวานซองวางเสียงกวนๆใส่ร่างบาง แต่ดูเหมือนว่าหน้าตาหล่อนจะไม่เล่นด้วย ฮวานซองรีบเปลี่ยนสีหน้าทันทีเมื่อเห็นสีหน้าของร่างบาง
“ฮันจางมี”ฮันจางมีสาวร่างบางเปิดเผยชื่อตนเอง ทำเอาฮวานซองยิ้มไม่หุบกันเลยทีเดียว จางมีทำท่าทางไม่พอใจแล้วลุกออกจากโต๊ะแล้วเดินหนีทันที
“ฮันจางมี ฮัน ฮัน ฮัน ฮันจุนซู ฮันจางมี ฮันจุน..เฮ้ย!”ฮวานซองแอบสะดุงนิดๆเมื่อได้ยินชื่อ และนั่งลงคิดอีกครั้ง
“ใช่ น้องสาวฮันจุนซู”จงฮุนประธานชมรมดนตรีสุดหล่อเดินมาบอกฮวานซอง ทำเอาฮวานซองแอบตกใจนิดๆ ฮันจุนซูหนึ่งในรายชื่อนักเรียนมัธยมปลายสุดฮ็อตและที่สำคัญเค้ามีแฟนคลับไม่น้อยไปกว่าฮวานซองเลยแถมยังเคยเป็นคู่แข่งกันตอนที่ฮวานซองอยู่มัธยมต้นในเรื่องการเต้น
“ผมไปหล่ะนะ”ฮวานซองทำความเคารพจงฮุนแล้วเดินออกจากห้องชมรมดนตรีอย่างรวดเร็ว ทำเอาเพื่อนๆในห้องงงกันเป็นแถบ
ความคิดเห็น