The Summon ศึกเทพถล่มโลก

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่4 : เด็กใหม่ [1/2]

“มะ เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ”เอรินะที่ตอนนี้ตั้งสติได้แล้วก็ถามลุกซ์เกี่ยวกับเรื่องที่แม่บ้านคนนั้นอาจจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอกับลุกซ์มีความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงและผู้ชายแน่

“นี่เธอหูหนวกรึไงฉันบอกว่า พอแม่บ้านคนนั้นเปิดประตูเข้ามาเห็นฉันตอนกำลังจะทำอาหารก็รีบวิ่งออกไปเลยน่ะ”ถึงช่วงแรกๆลุกซ์จะบ่นไปมั่งแต่ก็ตอบคำถามของเอรินะ

หลังจากที่เอรินะได้ยินดังนั้น เธอก็รีบนำมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากระโปงเหมือนกับจะหยิบอะไรบางอย่างออกมา ตอนนี้สิ่งที่อยู่ในมือของเอรินะคือโทรศัพท์มือถือของเธอไม่นานหลังจากที่เอรินะได้กดโทรศัพท์ไปสองถึงสามครั้งเธอก็เอามันมาแนบหูกับเธอ

ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด กึก หลังจากที่เอรินะโทรออกไปสักพักเมื่อมีคนรับก็พูดออกไปทันที

“สวัสดีค่ะใช่คุณป้าแม่บ้านหรือป่าวค่ะ”

“ค่ะ คือเรื่องนั้นอย่าเข้าใจผิดนะคะ เขากับหนูไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะเพราะฉนั้นอย่าบอกคุณพ่อกับคุณแม่เลยนะคะ”เอรินะขอร้องคนที่อยู่ปลายสายของเธอด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน

“ค่ะ ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”

ตื๊ด

“เฮ้อ”หลังจากตัดสายไปแล้วเอรินะก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ราวกับว่าจู่ๆหมอก็บอกว่าเป็นมะเร็งแต่พอมาตรวจอีกครั้งก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรอย่างไงอย่างงั้น

“ฉันว่ามันได้เวลาที่เธอต้องไปโรงเรียนแล้วนะแล้วนะ”ลุกซ์ที่เห็นว่ามันก็เป็นความผิดของตนด้วยที่ไม่กลับไปห้องสมุดนั่นแล้วดื้อที่จะอยู่นี่ จนทำให้เอรินะต้องลำบากก็ได้พูดเปลี่ยนเรื่องทันที

“นั่นสินะ แล้วนายจะทำยังไงต่อหรอลุกซ์”เอรินะที่รู้ว่าลุกซ์กำลังเปลี่ยนเรื่องเพราะตนนั้นรู้สึกผิดที่ทำให้เธอลำบากก็ไม่พูดอะไรแล้วตามน้ำไป

“เรื่องนั้น นั่นสินะงั้นฉันขอไปส่งเธอก็แล้วกัน ยังไงซะฉันก็อยากจะเห็นโลกในแบบต่างๆด้วยน่ะเพราะตั้งแต่มาที่นี่ก็ยังไม่ได้ไปไหนเลย”ลุกซ์ตอบออกไปพร้อมกับยกรีโมทขึ้นมาปิดโทรทัศน์ ลุกออกจากโซฟา แล้วเดินไปเก็บจานอาหารเช้าที่เอรินะกินเสร็จเรียบร้อยแล้วไปล้างเมื่อเสร็จสับเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่ก็ออกเดินทางมุงไปสู่โรงเรียนเมกามิซึ่งเป็นโรงเรียนที่เอรินะเรียนอยู่

เมื่อออกเดินทางมาได้สักพักทั้งคู่ก็เดินมาถึงหน้าโรงเรียนเมกามิเอรินะที่กำลังหันหน้าไปทางลุกซ์เพื่อพูดอะไรบางอย่างแต่กับไม่เห็นเขาแล้วแม้แต่เงา

“สงสัยคงอยากไปเดินเที่ยวเร็วๆล่ะมั้งเห็นบอกว่าอย่างเห็นโลกภายนอกในมุมต่างๆนี่นะ”เอรินะพึมพัมออกมาพร้อมกับเดินทางไปยังห้องเรียนของตัวเองทันที

สักพักเอรินะก็เดิรทางมาถึงห้องของตัวเองซึ่งมีป้ายเขียนอยู่หน้าห้องบริเวณเหนือประตูว่า 1/A หรือก็คือมัธยมปลายปีหนึ่งนั้นเองส่วนตังอักษรก็คงไม่ต้องบอกเพราะว่าเอรินะเป็นเด็กสาวที่หัวดี เก่งการเรียนจึงทำให้เธอมาอยู่ห้องนี้

(อะ ลืมบอกโรงเรียนเมกามินั้นเป็นโรงเรียนที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับหนึ่งของประเทศมันจึงไม่แปลกที่โรงเรียนนี้มีแต่พวกลูกคุณหนูอยู่เต็มไปหมดจะมีคนที่เป็นครอบครัวธรรมดาก็มีประปลายที่มาเรียนที่ยี่ได้ก็เพราะพวกเขาเหล่านั้นแข่งกันสอบชิงทุนเพื่อที่จะได้เรียนโรงเรียนนี้ และโรงเรียนเมกามิแห่งนี้รับเด็กตั้งแต่อนุบาลไปจนถึงมหาลัยแต่ก็จะจัดแบ่งโซนออกเป็นโซนใครโซนมันเพื่อที่จะลดปัญหาด้านการทะเลาะกันระหว่างระดับแต่ละระดับ)

เมื่อเอรินะเดินขึ้นมาเห็นประตูทางเข้าก็ไม่รอช้าเปิดประตูเข้าไปทันที

“อรุณสวัสดิ์เอรินะ”ไม่ใช่ใครอื่น เธอคนนั้นคือคาเอเดะ หรือโยชิคาวะ คาเอเดะ โยชิคาวะเป็นตระกูลที่เกี่ยวข้องกับการสร้างรถแน่นอนว่าเป็นแบบถูกกฎหมายเพราะว่ารถทุกคันที่ประเทศนี้ ไม่ว่าจะเป็นของใครก็จะมีตราสัญลักษณ์ของตระกูลโยชิคาวะทุกคัน ไม่เว้นแม่แต่นายกของประเทศต่างๆเพราะรถของตระกูลโยชิคาวะนั้นวัสดุที่ใช้ทำมีความทนทานสูงต่อให้โดนปืนรุมยิงไปเป็นร้อยร้อยนัดก็ไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนได้เลย อะ และก็คาเอเดะกับเอรินะนี่มีความสวยในระดับนางแบบได้เลยและก็มีคนมาตั้งกลุ่มแฟนคลับของพวกเธอแบบลับๆอีกด้วย

“อืม อรุณสวัสดิ์เช่นกัน”เอรินะพูดพร้อมกับเดินไปนั่งที่ของตัวเองที่อยู่ข้างคาเอเดะริมหน้าต่าง

จากนั้นทั้งสองคนก็คนกันตามประสาเพื่อนสาวไปจนถึงเวลาโฮมรูม

ครืด เสียงประตูเลื่อนที่ถูกเปิดพร้อมกับมีอาจารย์สาวคนหนึ่งเดินเข้ามา