The Summon ศึกเทพถล่มโลก

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่3 : ตอนนี้ชิวๆ [2/2]

“รีแอ็คชั่นเกินไปนะ ฉันว่า”เมื่อลุกซ์เห็นเอรินะกินสเต็กที่ตัวเองทำอย่างเอร็ดอร่อยหมดแล้ว ก็กล่าวแซวเอรินะทันที

“กะ ก็ไม่คิดว่ามันจะอร่อยนี่หน่า”เอรินะกล่าวหันหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบสายตาของลุกซ์ที่จ้องมองเธอแบบผู้มีชัย

“หึ นี่ก็ดึกแล้วเธอไปนอนเถอะ เดี๋ยวฉันจะนอนข้างนอกตรงโซฟาเอง”ลุกซ์ที่เห็นเอรินะหลบหน้าของตนไปแล้วก็ไม่อยากจะแกล้งต่อจึงปล่อยให้เธอไปนอน

“แล้วนายไม่กลับไปที่หอสมุดนั่นเหรอ”เอรินะที่ได้ยินว่าลุกซ์จะนอนที่ห้องของตน

“ไม่ จนกว่าฉันจะได้ออกมานี่รู้ไหมว่าฉันอยู่กับหนังสือพวกนั้นมาตลอด พอได้ออกมาโลกภายนอกก็อยากที่จะเห็นโลกใบนี้ด้วยตาตัวเองมั่ง ไม่ใช่ให้มองภาพแต่ในหนังสือ”ลุกซ์ร่ายยาวออกมาเกี่ยวกับที่อยู่ในอดีตของตน(ลุกซ์เราอยู่แต่ในห้องสมุดนั้นตลอดนะครับ มันก็ประมาณว่าโดนจับขังอะไรอย่างนั้นน่ะครับ นอนก็นอนที่นั้นถึงแม้ว่าเทพไม่จำเป็นต้องนอนก็เถอะ ส่วนเรื่องกินก็ไม่จำเป็นเพราะเทพและเทวดาไม่จำเป็นต้องกินอาหาร)

“เฮ้อแล้วแต่นายเถอะ”พูดจบเอรินะและก็เดินไปทางห้องของตัวเองทันที

“งั้นเราก็นอนเลยละกัน”ลุกซ์พูดพร้อมกับล้มตัวลงบนโซฟาที่ตัวเองเคยใช้ดูทีวีเมื่อกี้ อย่างที่บอกพวกเทพไม่จำเป็นต้องนอนก็ได้แต่ว่าถ้าอยากนอนเหมือนมนุษย์ก็ได้

เช้าวันต่อมา

“ตื่นได้แล้วยัยขี้เซา”ได้มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างๆเตียงที่มีรางบางนอนอยู่

“อืมม”เสียงครางออกมาเบาๆพร้อมกับบิดตัวไปอีกทางโดยหันหลังให้กับเสียงที่ปลุกเธอเหมือนจะเป็นการบ่งบอกว่าอย่ามากวนอะไรอย่างนั้น

“ได้ ในเมื่อเธอไม่ตื่นก็เรื่องของเธอ”ลุกซ์พูดออกมาพร้อมกับทำท่าจะเดินออกจากห้อง พอมาถึงหน้าประตูห้องก่อนที่ลุกซ์จะออกจากห้องลุกซ์ก็ได้หันหลังกลับไปทางเอรินะแล้วพอขึ้นว่า

“อุส่าทำอาหารเช้าให้น่าเสียดายจังที่ต้องทิ้ง”ลุกซ์พูดขึ้นมาลอยๆจนทำให้ร่างบางหรือเอรินะกระตุกทีนึงก่อนจะรีบรุกออกมาจากเตียง

“อย่าทิ้งนะน่าเสียดายออก”เอรินะทีรีบลุกขึ้นก็พูดออกมาทันที แต่เอก็ต้องชะงักเมื่อเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายเพราะตอนนี้ลุกซ์นั้นกำลังยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะนั่นเอง

“นายหลอกฉันงั้นหรอ”เอรินะที่ตั้งสติได้ก็ถามลุกซ์ออกไปด้วยพร้อมกับหน้าแดงเนื่องจากที่โดนลุกซ์ปั่นหัวหรือก็คือล่อให้ตื่นด้วยอาหารนั่นแหละ

“ใช่ที่บอกจะทิ้งหน่ะอันนั้นฉันยอมรับว่าหลอก แต่ที่ทำให้อะเรื่องจริง”ลุกซ์ที่ตอนนี้พอใจกับการปั่นหัวเอรินะในยามเช้าแล้วก็ตอบออกไปตามตรง

เอรินะไม่พูดจาเธอรีบออกไปอาบน้ำแต่งตัวทำกิจวัตรประจำวันตอนเช้าเสร็จก็ออกมานั่งที่โต๊ะกินข้าวที่ตอนนี้มีอาหารเช้าทำง่ายอย่างไข่ดาวกับฮอทดอกเท่านั้น(ตอนนี้ไม่มีรูปอาหารเน้อ สงสารคนอ่านตอนกลางคืน)

“ฉันก็นึกว่านายจะทำอะไร”เอรินะพูดออกมาด้วยอาการผิดหวังเพราะอาหารเช้านี้เป็นแค่อาหารพื้นฐานที่ตัวเธอทำเป็นประจำทุกวัน

“ลองกินก่อนแล้วค่อยพูดดีกว่านะ”ลุกซ์พูดพร้อมกับไปนั่งตรงโซฟาที่เก่าแล้วเปิดทีวีดูข่าวตอนเช้า ส่วนเอรินะพอกินอาหารที่ลุกซ์ทำเข้าไปอาการก็ไม่ได้แตกต่างจากตอนที่กินสเต๊กที่ลุกซ์ทำให้เธอกินไปเมื่อคืน เมื่อเอรินะกินอาหารง่ายๆที่ลุกซ์ทำให้หมดแล้วในเวลาอันรวดเร็วก็นึกบางอย่างออกจึงถามลุกซ์ว่า

“จริงสิลุกซ์ นายเห็นแม่บ้านที่ขึ้นมาทำความสะอาดห้องฉันไหมเพราะว่าวันนี้ห้องของฉันดูมันสะอาดกว่าปกติน่ะเลยอยากจะบอกให้คุณพ่อเพิ่มโบนัสให้อีกหน่อย”เอรินะหันไปถามลุกซ์ที่กำลังดูข่าวที่กำลังประกาศอย่างเพลินๆ

“อ๋อแม่บ้านคนนั้นน่ะหรอ พอเปิดประตูเข้ามาเห็นฉันตอนกำลังจะทำอาหารก็รีบวิ่งออกไปเลยล่ะ”ลุกซ์หันมาพูดกับเอรินะที่ตอนนี้อ้าปากกว้างตกใจอย่างสุดขีดเพราะถ้าเกิดแม่บ้านคนนั้นเอาเรื่องที่ลุกซ์อยู่ที่ห้องเธอไปบอกพ่อของเธอล่ะก็พ่อของเธอได้มีหวังเข้าใจผิดเรื่องเธอกับลุกซ์แน่