The Summon ศึกเทพถล่มโลก

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่3 : ตอนนี้ชิวๆ [1/2]

(ดาบบัลมุง)

“จองออกมาบัลมุง”ระหว่างที่เจ้าหมานั่นกำลังพุ่งมาทางลุกซ์ ลุกซ์ก็เรียกดาบบัลมุงออกมาโดยที่มีวงเวทย์เกิดขึ้นมาด้านขวามือของลุกซ์และปรากฏดาบเล่มหนึ่งออกมาจากวงเวทย์ พอมันพุ่งมาใกล้จะถึงตัวของลุกซ์ เท่านั้น

แพล๊ะ ตัวของมันก็กลายเป็นชิ้นเนื้อกระจายออกไปทั่วทุกที่ยกเว้นตรงเอรินะเพราะลุกซ์นั้นใช้เวทย์ป้องกันไว้ พอลุกซ์หันหน้ากลับไปทางปีศาจที่สั่งให้หมายักนี่เข้ามาโจมตีก็พบว่ามันกำลังจะหนีไปแต่ว่า

“ไม่ยอมให้หนีไปง่ายๆหรอก”ลุกซ์กล่าวออกมาพร้อมกับตวัดดาบหนึ่งครั้งทำให้เกิดคลื่นดาบไปฟันกลางลำตัวของมันขาดคลึ่งท่อนทันทีโดยที่มันแทบจะไม่ได้รู้สึกตัวด้วยซ้ำ

“นายทำแรงไปนะลุกซ์”เอรินะพูดออกมาด้วยท่าทางเฉยๆเหมือนกับว่าเรื่องเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

“เธอต่างหากล่ะ ถ้าเป็นคนปกติคงแหกปากร้องลั่นพร้อมกับวิ่งหนีไปแล้วล่ะ แต่เธอไม่”ผมพูดพร้อมกับหันไปหาเอรินะแล้วยิ้มอ่อนๆออกมา

“ตอนเด็กเห็นบ่อยน่ะ”เอรินะกล่าวออกมาพร้อมกับนึกถึงอดีตที่เธอนั้นถูกคนลักพาตัวไปแต่ที่ๆคนพวกนั้นพาไปมันเหมือนกับแหล่งทรมานชั้นดีเพราะพวกมันจะให้เด็กๆที่จับมาสู้กันเองจนกว่าจะตายไปข้าง แต่เอรินะนั้นชนะมาตลอดฆ่าแล้วฆ่าอีกเรื่อยๆซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อสนองตัณหาของเหล่าคนดูที่มาพนันฝ่ายชนะบ้างมามาดูเพื่อคลายเครียด จนหนึ่งเดือนผ่านไปที่เอรินะต้องทำแบบนี้วนไปวนมามีตำรวจบุกมาที่นั้นแล้วช่วยเหล่าเด็กๆที่เหลือรอดทั้งหมดออกไป

“งั้นเหรอ จะไม่ถามสาเหตุแล้วกัน”ลุกซ์ที่เห็นสีหน้าของเอรินะเศร้าลงเมื่อนึกถึงเรื่องอดีตอันเลวร้ายนั้น

หลังจากนั้นผมก็เดินตามเอรินะกลับบ้านไป

“นี่นายจะตามมาทำไมเนี่ย”เมื่อเอรินะเข้ามาอยู่ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ของคอนโดหรูและตามด้วยลุกซ์ที่เดินตามหลังมาติดๆ

“นานๆทีจะได้ออกมาจากห้องสมุดนั่น อย่างน้อยก็ขออยู่นานกว่านี้หน่อยไม่ได้รึไง”ผมพูดพร้อมกับเดินไปนั่งโซฟาที่อยู่หน้าทีวีแล้วทำการเปิดมันทันที

“งั้นก็แล้วแต่นายเลย”เอรินะพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำทันที หลังจากที่เอรินะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็ยังเห็นลุกซ์ที่นั่งอย่าหน้าเวทีว่า

“ห้องน้ำว่างนะนายจะอาบหรือเปล่า”เอรินะพูดถาม

“ไม่จำเป็นเทพอย่างพวกฉันสามารถทำความสะอาดร่างกายด้วยพลังเวทย์ได้”ผมหันไปบอกกับเอรินะ

“อ่อ แล้วก็อาหารฉันทำให้แล้วนะอยู่ที่โต๊ะกินข้าวน่ะ”ผมพูดพร้อมกับชี้ไปทางโต๊ะกินข้าว ถ้าถามว่าทำไมลุกซ์ถึงทำอาหารเป็นมันก็เพราะว่าอ่านวิธีการทำจากหนังสือที่อยู่ในห้องสมุดนิรันดร์เอาน่ะ(ขอเรียกแบบนี้ล่ะกันถ้าเรียกห้องสมุดเดี๋ยวหลายๆคนจะงงเอา)

เอรินะเดินไปดูอาหารที่ลุกซ์ทำก็ตกใจทันทีเพราะว่าการจัดหน้าตาของอาหารและการจัดจานที่ดูสวยงามราวกับเชฟมืออาชีพมาเอง

“ไม่รู้ว่าจะถูกปากรึปล่าวนะ”ผมบอกกับเอรินะต่อทันทีเพราะเห็นเธอดูท่าจะช๊อคมากเพราะตัวเธอเองถ้าให้ทำแบบนี้คงทำไม่ได้แน่

“นะ นายทำมันงั้นเหรอ”เอรินะหันไปถามลุกซ์โดยที่ยังไม่ปักใจเชื่อว่าลุกซ์เป็นคนทำอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะนี้

“ถ้าฉันไม่ทำแล้วไอ้ห่าเหวตัวไหนจะทำล่ะ”ลุกซ์ตอบส่วนออกไปทันทีทำให้เอรินะติดสตั้นไปถึง10วินาทีเลยทีเดียว

“ถ้าไม่กินจะทิ้งก็ได้นะ”ลุกซ์พูดพร้อมกับหันหน้าไปมองดูทีวีต่อ เอรินะไม่พูดอะไรอีกแล้วเดินไปที่โต๊ะอาหารแล้วลากเก้าอี้ออกนิดหน่อยพร้อมกับนั่งลงมองอาหารในจานที่จัดได้สวยงามจนขนาดเอรินะไม่กล้ากิน

ง่ำ เพียงแค่กัดเข้าไปคำเดียวเท่านั้นเอรินะถึงกับเบิกตากว้างแล้วพลั่นมองไปยังสเต็กที่อยู่ในจานด้านหน้าของเธอ

“นี่มัน”เอรินะพูดแค่นั้น แล้วก็ทำการกินสเต็กที่อยู่ข้างหน้าของเธอต่อโดยไม่พูดอะไร

(สเต๊กที่เอรินะกิน อันนี้เอาไว้ดักคนอ่านตอนกลางคืน)