The Summon ศึกเทพถล่มโลก

ลำดับตอนที่ #22 : ตอนที่16 : แล้วอีก1เปอร์เซ็นล่ะ

หลังจากที่ลุกซ์คุยกับเคนอิจิเสร็จแล้ว

“เอาล่ะได้เวลาแล้ว พวกเธอตามฉันมา”พูดจบเคนอิจิก็ลุกออกจากเก้าอีกของตนแล้วเดินไปยังชั้นหนังสือที่อยู่ทางขวามือ แล้วก็ดึงหนังสือเล่นหนึ่งออกมา

กึก  เสียงเหมือนกลไกอะไรซักอย่างทำงานหลังจากที่เคนอิจิดึงหนังสือเล่มนั้นออก

กึก ฟืด ตึ่ง ชั้นหนังสือค่อยๆเลื่อนออกปรากฏให้เห็นทางลับที่ซ่อนอยู่

“มันคืออะไรน่ะ”เอรินะเอ่ยถามออกมา

“เดี๋ยวพอเข้าไปแล้วก็จะรู้เองนั่นแหละ”เคนอิจิเอ่ยตอบ พร้อมกับเดินนำเข้าไปยังทางลับ ตามด้วยคานาโกะและลุกซ์ปิดท้ายด้วยเอรินะที่พึ่งหายจากอาการตกใจ

“คุณดูไม่ตกใจเลยนะคะ”หลังจากที่เดินเข้ามาสักพักคานาโกะที่เห็นลุกซ์ไม่มีท่าทางตกใจเลยถามออกมา

“ทำไมฉันตัองตกใจด้วยล่ะ ในเมื่อฉันอยู่อยู่ตั่งแต่แรกแล้วว่ามีประตูลับซ่อนอยู่ในห้อง”ลุกซ์ออกมาด้วยท่าทางขี้เล่น

“นี่เธอรูอยู่แล้วงั้นเหรอเจ้าหนู”เคนอิจิที่ได้ยินที่ลุกซ์คุยกับลูกสาวของตนจึงอดที่จะถามออกไปไม่ได้

“ก็นะ”คุยไม่พูดมากตอบออกไปแบบห้วนๆ

“เด็กสมัยนี้เนี่ยนะ”เคนอิจิอดที่จะส่ายหัวให้กับลุกซ์ไม่ได้ ซึ่งในสายตาของเคนอิจิลุกซ์นั้นก็คือเด็ก?แก่แดดชัดๆ

ทั้ง 4 คนเดินมาสักพักก็ถึงหน้าประตูบานหนึ่ง ที่คล้ายกับประตูลิปเป็นอย่างมากแต่ที่แตกต่างเลยก็คือมันดูหรูหรา และไฮเทกเป็นอย่างมาก

“เอาล่ะยินดีตอนรับสู่ปีกศักดิสิทธิ์”เคนอิจิหันหลังมาพูดกับพวกลุกซ์พร้อมกับประตูที่ค่อยเลื่อนออกจากกัน

“ว้าวววว”เมื่อเดินเข้ามาแล้วเป็นเอรินะที่พูดอะไรไม่ออกนอกจากคำว่าว้าวเท่านั้น เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่หลังประตูนี้เหมือนกับเมืองแห่งอนาคตอย่างไงอย่างนั้น  ทั้งภาพโฮโลแกรม รถที่บินได้ และดวงอาทิยต์จำลองและทุกๆอย่างทำให้เหมือนกับข้างนอกเป็นอย่างมาก ทั้งๆที่นี่เป็นใต้ดินแท้ๆ แต่บรรยากาศและอะไรต่างๆเหมือนกับอยู่บนพื้นดินจริงๆ

“นี่มันสุดยอดสุดไปเลยไม่ใช่เหรอ”คราวนี้เป็นลุกซ์ที่พูดออกมาแต่ก็ไม่ได้ตกใจเท่ากับเอรินะ เพราะในหนังสือที่ลุกซ์เคยอ่านก็มีเรื่องเกี่ยวกับพวกรถบินได้ และอะไรที่เกี่ยวกับอนาคตอยู่บ้างแต่ก็เคยเห็นของจริงก็วันนี้เนี่ยแหละ

“สุดยอดใช่ไหมล่ะ ทุกคนที่อยู่ที่นี่น่ะทุกคนต่างก็เป็นเป็น ซัมมอนเอนร์กันทุกคนเลยนะ”เคนอิจิพูดออกมาด้วยท่าทางภูมิใจราวกับว่าตนเองนี่แหละที่เป็นคนสร้างที่นี่ขึ้นมา

“แล้วเรื่องที่พักล่ะเราจะพักที่ไหนงั้นเหรอ”ลุกซ์ทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของเคนอิจิแล้วหันไปถามเรื่องที่พักกับคานาโกะ

“แฮะๆ”คานาโกะได้แต่ยิ้มเอื่อมๆให้กับลุกซ์และพ่อของตนที่ไม่รู้ว่าไปเกลียดขี้หน้ากันตอนไหนถึงได้ทะเลาะกันบ่อยขนาดนี้

“นี่แกกล้าเมินฉันเหรอ ไอ้หนู”เคนอิจิพูดพร้อมกับชูหมัดขึ้นมาแสดงให้เห็นว่าเตรียมเข้าปะทะแล้ว

“แบบนี้ก็สวยสิลุง”ลุกซ์พูดพร้อมกับถกแขนเสื้อขึ้นแสดงให้เห็นว่าเตรียมบวกได้ทุกเมื่อ แต่ก่อนที่ทั้งสองคนจะเข้าปะทะกันก็มีเสียงที่ไม่ทราบว่าเป็นเสียงสวรรค์หรือเสียงจากนรกกันแน่เอ่ยขัดขึ้นก่อน

“คุณพ่อคะ แล้วก็ลุกซ์ด้วยช่วยหยุดทะเลาะกันด้วยค่ะ”คานาโกะพร้อมยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่น่ารักและสามารถละลายผู้ชายหลายสิบคนได้เพียงรอยยิ้มเดียว แต่กลับไม่ใช่กับลุกซ์และเคนอิจิ เพราะสำหรับลุกซ์และเคนอิจิแล้วรอยยิ้มที่น่ารักของคานาโกะก็ไม่ต่างจากรอยยิ้มของยมทุตที่พร้อมที่จะมาเอาวิญญาณของทั้งสองไปได้ทุกเมื่อ

“ขอโทษครับ”x2 ทั้งสองหันหน้าไปทางคานาโกะและก้มหัวขอโทษอย่างพร้อมเพียงกัน

“ดีมากค่ะ นึกว่าจะต้องทรมานก่อนแล้วจะหยุดนะคะเนี่ย”หลังจากที่รับคำขอโทษของลุกซ์และเคนอิจิแล้วก็พูดแซวทั้งสองออกมาเล่นๆ แต่ทั้งเคนอิจิและลุกซ์กลับไม่ได้คิดว่าคานาโกะจะพูดเล่นแม้แต่นิดเดียว ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นลุกซ์ได้รู้นิสัยของคานาโกะมาข้าวๆ ก็คือคานาโกะจะเป็นคนเรียบร้อย อ่อนโยน? แต่เวลาหึงหรือโกรธจะเป็นคนที่น่ากลัวสุดๆ

“อะ แฮมงั้นพวกเธอตามฉันมาและกันฉันจะพาไปดูที่พัก”หลังจากที่เงยหน้าขึ้นมาแล้วเคนอิจิกก็กะ แอมหนึ่งครั้งเพื่อเป็นการบอกกับตนเองว่าให้ลืมเรื่องก่อนหน้านี้ไป

ไม่นานก็มาถึงที่พัก โดยที่พักจะเป็นคล้ายกับบ้านพักต่างอากาศ พูดเข้าไปแล้วทางซ้ายจะเป็นห้องนั่งเล่นและห้องครัวและตะทานอาหารติดกัน ส่วนทางขวาจะเป็นจะเป็นบันไดขึ้นไปชั้นสอง โดยฉันสองจะมีทั้งหมดห้าห้องเป็นห้องนอนสาม ห้องน้ำหนึ่ง และห้องอาบน้ำหนึ่ง ส่วนภายนอกบ้านนั้นหลังบ้านจะเป็นสระว่ายน้ำข้างหน้าบ้านเป็นสวนที่มีต้นไม้และดอกไม่ประดับอยู่มากมาย และการแบ่งห้องนอนก็คือห้องแรกให้เอรินะ และคานาโกะนอนด้วยกัน ห้องที่สองลุกซ์นอน ส่วนเคนอิจิต้องกลับไปข้างบนเพื่อที่จะกลับไปนอนที่บ้านของตน แต่ใจจริงเคนอิจิอย่างจะนอนนี่มากกว่าเพราะยังไม่ไว้ใจลุกซ์สักเท่าไร แต่ก็ต้องหยุดความคิดนี้ไปเมื่อภรรยาสุดสวยของตนโทรให้กลับบ้าน

“อย่าให้ฉันรู้นะว่าแกทำอะไรลูกฉัน”เคนอิจิพูดจบก็เปิดประตูเตรียมจะออกจากบ้าน

“ถ้าไม่รู้ก็ไม่เป็นไรสินะ”ลุกซ์ก็พูดออกมาเมื่อเห็นเคนอิจิจะออก แน่นอนว่าเรื่องนี้ลุกซ์พูดเพราะจะแกล้งตาลุงหวงลูกนี่เฉยๆ แต่คานาโกะที่ได้ยินกลับหน้าแดงและบิดตัวไปมาอยู่ข้างหลัง

“หน่อยถ้าแกทำอะไรลูกสาวฉันล่ะก็แกเจอดีแน่”พูดจบก็ปิดประตูเดินออกไปทันที