คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่7 : พลาดเป้า
ณ
ที่ๆหนึ่งเป็นห้องสีขาวกว้างข้างๆถูกร้อมรอบด้วยชั้นหนังสือ ส่วนพื้นที่ตรงกลางเป็นเตียงขนาดคิงไซด์โดยที่มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียง
“นี่นายจะทำอะไรน่ะ”ได้มีเสียงของร่างบางที่ตอนนี้อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าที่อยู่ในอ้อมกอดของร่างหนาของชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆในสภาพที่ไม่แตกต่างกันมากนัก
“ก็จะรักษาบาดแผลให้เธอไงยูเมะ
คานาโกะ”เสียงของร่างหนาดังขึ้นและไม่ใช่เสียงใครอื่นนั่นคือเสียงของลุกซ์ที่พูดออกมาพร้อมกับกระชับร่างบางให้เข้ามาใกล้พร้อมกับหน้าอกของร่างบางหรือคานาโกะได้แนบชิดร่างของลุกซ์มากขึ้น
“รักษาบ้านนายสิ
และนายรู้จักชื่อของฉันได้ยังไง”คานาโกะที่ตอนนี้ขยับร่างกายอย่างกำลังเพราะแรงของลุกซ์ที่มากกว่าก็ส่วนหนึ่งอีกส่วนหนึ่งก็เพราะร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บของเธอทำให้ขยับร่างกายอย่างอยากลำบาก
“วิธีการรักษาเธอก็คือต้องให้ร่างกายของเธอได้รับพลังที่บริสุทธิ์อย่างไงล่ะ
และเธอยิ่งอยู่ใกล้ฉันที่มีพลังที่บริสุทธิ์ก็จะยิ่งทำให้บาดแผลของเธอหายไวขึ้นอย่างไงล่ะ
และถ้าถามว่าฉันรู้ชื่อของเธอได้ยังไง ก็เพราะว่าฉันรู้มาจากหนังสือน่ะ”ลุกซ์พูดพร้อมกับหันหน้าไปทางชั้นหนังสือที่อยู่รอบเตียง
“จากหนังสือหรอ”คานาโกะมองไปยังลุกซ์อย่างงงงวยประมาณว่า
“ทำไมชื่อของฉันถึงไปอยู่ในหนังสือ
ลุกซ์หันกลับมามองคานาโกะก็รู้ว่าเธอต้องการจะสืออะไรจึงยืนมือมาข้างหน้าไม่นานก็มีหนังสือเล่มหนึ่งลอยออกมาจากชั้นวางหนังสือแล้วค่อยลอยมาทีมือของลุกซ์พบว่าเป็นหนังสือที่ดูเหมือนกับหนังสือโบราณเล่มหนึ่งหน้าปกเป็นสีน้ำตาลซึ่งมีลวดลายมากมายแต่ดูรวมๆถึงลวดลายพวกนั้นจะดูเยอะเกินไปแต่ให้ความรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่สวยงามน่าหลงไหลเป็นอย่างมาก
จากนั้นลุกซ์ก็ค่อยๆเปิดหนังสือหน้าแรกแล้วยื่นให้คานาโกะ
คานาโกะที่เห็นเนื้อหาในหนังสือก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจพร้อมกับเปิดหน้าต่อไปเรื่อยๆยิ่งเปิดหน้าต่อๆไปเธอก็ยิ่งตกใจมากขึ้นหลายเท่าเนื่องการเนื้อหาในหนังสือเล่มนี้ที่เธอเปิดมาทั้งหมดล้วนมีแต่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอไม่ว่าจะเป็น
ชื่อ อายุ น้ำหนัก ส่วนสูง หรือแม้กระทั่งขนาดและไซด์ตั้งแต่บนลงล่าง
ประวัติส่วนตัวต่างๆอยู่ในหนังสือเล่มนี้ทั้งหมด
“นี่มันอะไรกัน”ตอนนี้คานาโกะรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากจนลืมไปแล้วว่าเธอนั้นยังมีสภาพเป็นแบบไหน
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงมีเรื่องเกี่ยวกับเธอ”ลุกซ์ตอบออกมาตามจริงเพราะเขาก็ไม่รู้หลักการของห้องสมุดนิรันดร์นี้สักเท่าไรเพราะไม่ว่าเขาอยากจะรู้เกี่ยวกับอะไรก็จะมีหนังสือลอยมาหาเขาเองตลอด
คานาโกะค่อยปิดหนังสือลงพร้อมกับก้มหน้าลงไม่ยอมเงยขึ้นมา
“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า
หรือว่าอาการยังไม่ดีขึ้น”ลุกซ์ที่เห็นคานาโกะที่ก้มหน้าลงไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาก็เอ่ยถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้คานาโกะหน้าแดงไปถึงใบหูแล้วเพราะชายหนุ่มที่เผลอปักธงเธอแบบไม่ได้ตั้งใจตอนนี้ได้อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าเหมือนกับเธอแถมยังอยู่ใกล้แบบเนื้อแนบเนื้อกันอีก
และเขาคงจะไม่พ้นไปอ่านข้อมูลที่เกี่ยวกับขนาดไซด์ของเธอที่อยู่ในหนังสือนี่แล้ว(สำหรับบางคนที่ยังไม่รู้นะ
ว่าผู้หญิงบางคนที่รู้ว่าคนที่ชอบรู้ขนาดไซด์ของตนแล้วจะรู้สึกเขินและก็อายเป็นอย่างมาก)
คานาโกะไม่ตอบคำถามของลุกซ์พร้อมกับเอนหัวลงไปยังอกแกร่งของลุกซ์พร้อมกับพูดว่า
“นายอ่านไปแล้วซินะ
ขนาด ซะ ไซด์ของฉันน่ะ”
“อ่า
อ่านไปแล้วล่ะ”ลุกซ์ตอบออกไปตามตรงและยอมรับว่าตนอ่านข้อมูลของร่างบางตรงหน้าไปแล้ว
“ดูเหมือนนายจะต้องรับผิดชอบแล้วล่ะ”คานาโกะเงยหน้าขึ้นมาแล้วกล่าวกับลุกซ์เป็นเชิงว่าต้องรับผิดชอบ
“แต่ฉันมีเอรินะอยู่แล้วน่ะ”ลุกซ์เอ่ยออกมา(ลุกซ์หมายถึงลุกซ์มันได้ทำสัญญากับเอรินะไว้แล้ว)
“เรื่องนั้นก็ชั่งมันสินายรู้ไหมถ้าทำอะไรกับผู้หญิงไว้แล้วไม่รับผิดชอบมันจะเป็นยังไง”คานาโกะจ้องเขาไปในดวงตาของลุกซ์อย่างจริงจัง
“เอาจริงดิ
แต่ว่าเธอคงมีอำนาจรองจากเอรินะนะ”ลุกซ์เอ่ยข้อเสนอออกไปเพื่อหวังว่าเธอคงจะยกเลิกเรื่องของลุกซ์ไป(มันหมายถึงอำนาจบัญชาการเวลาที่ลุกซ์ต่อสู้)
“เรื่องนั้นก็ไม่มีปัญหา”คานาโกะตอบออกไปอย่างทันที
“เอ๊ะ”ลุกซ์ตกใจกับคำตอบของคานาโกะเป็นอย่างมากจนตอนนี้รู้สึกว่าตอนเองทำอะไรไม่ได้แล้วจึงทำได้แต่ยอมรับ
“ตามใจเธอเลย”ลุกซ์พูดออกมาอย่างเนือยๆ
ณ
คอนโดของเอรินะ เวลา7.00น.
แสงแดดจางๆที่ลอดออกมาจากหน้าต่างค่อยๆกระทบเข้ากับใบหน้าของเอรินะ
“อืมมมมม”เอรินะค่อยๆลืมตาขึ้นที่ละนิด
แอ็ดด เสียงประตูห้องถูกแง้มออกพร้อมกับปรากฏร่างคนๆหนึ่งออกมา
“หึๆๆๆ
เธอสินะที่ชื่อเอรินะคนที่ท่านผู้นั้นบอกให้จับเป็นน่ะ”ร่างหนาได้เปิดประตูแล้วค่อยๆเดินไปทางเอรินะทีละก้าวทีละก้าว
“นะ นายเป็นใคร”เอรินะค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงด้วยอาการหวาดกลัว
เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ แถมยังมีเขาอยู่ตรงกลางหน้าผากงอกออกมาแล้วหน้าตาประหลาดๆดูยังไงก็ไม่มีทางที่จะเป็นมนุษย์เลย
เทวดาตกสวรรค์ก็ไม่ใช่ที่เหลือก็มีแค่ปีศาจเพราะลุกซ์เคยบอกกับเอรินะว่าเทวดาตกสวรรค์จะต้องดูที่ปีกข้างหลังเพราะเจ้าพวกนี้จะมีหน้าตาเหมือนกับมนุษย์แต่จะมีปีกที่เหมือนกับปีกของอีกาขนาดใหญ่สีดำทมิฬซึ่งตรงกันข้ามกับเทพหรือเทวดาปกติที่มีปีกสีขาวบริสุทธิ์ ส่วนปีศาจให้สังเกตที่เขาที่อยู่ตรงหน้าผากซึ่งมาเผ่าก็มีสองเขา
สามเขาแตกต่างกันไปแต่ล่ะเผ่า แต่เผ่าที่หน้าตาเหมือนมนุษย์ก็สังเกตง่ายๆโดยดูที่เขาที่อยู่ตรงหน้าผากเหมือนกัน
ตูมมมม อีกฝ่ายไม่ตอบคำถามของเอรินะแต่เลือกที่จะพุงใส่เอรินะทันทีด้วยความเร็ว
เอรินะที่เป็นแค่มนุษย์ไม่มีทางที่จะมองความเร็วขนาดนี้ได้ทันนี่ก็คือสิ่งที่ปีศาจตนนี้คิด
แต่มันคิดผิดเมื่อมาถึงตัวของเอรินะแล้วกำลังจะคว้าตัวของเอรินะ
เอรินะก็สามารถโดดหลบมันได้ทันท่วงที
“ทำไม”ปีศาจตนนั้นพูดออกมาด้วยความตกใจเพราะมันพุ่งมาด้วยความเร็วสูงแล้วทำไมมนุษย์ธรรมดาๆอย่างเอรินะถึงสามารถหลบได้
ย้อนกลับไปตอนที่ปีศาจตนนั้นกำลังพุ่งมา
เอรินะที่กำลังตกใจกลับความเร็วของปีศาจที่ก็พุ่งมาหาเธอ จู่ๆก็มีวงเวทย์เล็กๆบริเวณตาข้างซ้ายของเอรินะ
“ทำไมเจ้านั้นถึงขยับช้าแบบนี้ล่ะ”เอรินะเอ่ยออกมาเมื่อเห็นว่าปีศาจที่จู่ๆก็พุ่งมาหาเธอด้วยความเร็วกลับเคลื่อนไหวช้าอย่างกับหอยทากก็ไม่ปาน
แต่เอรินะก็ไม่รอช้าได้กระโดดหลบออกจากวิถีของปีศาจที่กำลังพุ่งมา
เพราะเอรินะรู้สึกว่าไม่สามารถที่จะมองเห็นการเคลื่อนไหวแบบสโลโมชั่นนี้ไม่นานแน่นอน
เหตุการณ์ทุกอย่างก็เป็นอย่างที่เอรินะคาดการทุกอย่างถูกต้องเมื่อเอรินะกระโดดหลบออกมาสักพักก็เห็นทุกอย่างเป็นปกติเหมือนเดิมเจ้าปีศาจนั่นก็พุ่งไปพลาดเป้าที่ตัวเองเล็งไว้
ความคิดเห็น