ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 จงเกลียดจงชัง 18+
หลัาที่หยวนปิเหยียน ออมาาห้อน้ำแล้วเธออาบน้ำเสร็ แ่เธอ็มอไปรอบๆ ห้อนอนในเรือ เธอไม่เห็นฟาเิอยู่้าใน เธอึเปิผ้าม่านรประู และมอเห็นฟาเินั่ทอมอออไปในท้อทะเลว้าที่นิ่สบไปแล้วในอนนี้ เานั่ิบเหล้ามอูบรรยาาศฟ้าหลัฝน ีเหมือนันเธออยาะนอนพัผ่อนบ้าทะเล่าน่าลัวเหลือเิน
หยวนปิเหยียนนอนลไปที่เียนุ่มแล้วหลับไปหลัานั้นเมื่อฟ้าใล้มื ฟาเิเปิประูเ้ามา เามอเห็นร่าบอบบาอปิเหยียนที่นอนหลับสนิท เายืนมอเธอที่ปลายเียและ้อมอูเธอำลันอนหลับอยู่
วันนี้เธอหลับสบาย แ่าับันที่ินไม่ไ้นอนไม่หลับ วามรู้สึทรมานแบบนี้ มันวรไม่ใ่ัน มัน้อเป็นเธอปิเหยียน ผู้หิอย่าเธอไม่สมวรไ้รับวามสุใๆ ในีวิ
ผู้หิสารเลวแบบเธอะ้อพบเอแ่วามทรมานแบบัน แ่ิึ้นมาฟาเิ็เิโมโหพร้อมับฤทธิ์อเเอลอฮอลล์ที่ื่มเ้าไป ทำให้อารม์อเาเือาลึ้นมา เาึผ้าห่มอปิเหยียนอออย่าแร แล้วึ้นร่อมไปที่ัวเธอในทันที เาับแนอเธอเหยียรึึ้นไว้เหนือศรีษะ
หยวนปิเหยียนใลืมาื่นึ้นมา เห็นฟาเิึ้นร่อมัวอเธอในวามมืสลัว เธอิ้นสุแรและรู้สึใเาะทำอะไรเธออี
"ทำไม ใลัวอะไร เธออบแบบนี้เอไม่ใ่เหรอ!!" ฟาเิ ้มลบูบเธออย่ารุนเเรปิเหยียน พยายามเบี่ยหน้าหนีแ่็ไม่สามารถหลีหนีูบเร่าร้อนอฟาเิไ้ฟาเิูบเธออย่ารุนแรบ้าลั่ เาไลู่บลไปที่อออปิเหยียนูึเอาออหอมหวานอเธอนเป็นรอยแสีเลือึ้นมาหลายุ เาะไม่ปราีผู้หิที่หน้า้านทำร้ายวามรัที่เยสวยามอเามา่อน วามแ้นประทุึ้นมา พร้อมับฤทธิ์แอลล์อฮอล์ทำให้เาไม่อยาปราีเธอแม้แ่น้อย วันนี้เธอะ้อไ้รู้ถึวามเ็บปวทรมานใ
เสื้อผ้าถูีาออเป็นิ้นๆ หยวนปิเหยียนหมแรที่ะสู้ร่าให่อฟาเิไ้ เาเยหน้าึ้น พร้อมับสายาโรธแ้นเหมือนับปีศาที่ำลัะัินเหยื่อัวน้อย
"ทำไม? เธอ้อารันมาลอ นี่ไผม็อบสนอแล้วนี้ไไม่อบเหรอ หรือว่า้อารรุนแรว่านี้!! " ฟาเิระิบ้าหูอปิเหยียน น้ำาอเธอไหลออมาอย่าไรุ้่มเสียเพราะอนนี้ฟาเิ่าเหมือนปีศาร้ายในร่าเทพบุร สิ่ที่เธอใฝ่ฝันนั้นมืับลไปทันที ร่าายถูระทำอย่ารุนแราเาวามทรมานนี้มัน่าเ็บปวไปถึ้นบึ้อหัวใเธอ
ไม่มันไม่ใ่แบบนี้ แบบนี้ไม่ใ่สิ่ที่เธอ้อาร น้ำาไหลอาบลสอแ้มอเธออย่าเียบสนิท สิ่ที่ปิเหยียน้อารือ รัที่สวยามแบบที่ฟาเิมอบให้ับหลี่ิน เธอ้อารเพียแ่นั้น เธอหมแรที่ะิ้น่อไป ฟาเิ่ารุนแรับเธอเหลือเิน
ฟาเิ้อารทำลายปิเหยียนทุทาเาโรธแ้นที่ทำให้วามรัอเาับหลี่ิน้อพัทลาย สิ่เียวที่เาะทำไ้ือทำลายปิเหยียนให้แหลเป็นเสี่ยๆ เ่นัน ยิ่เธอเ็บปวมาเท่าไหร่เายิ่สะใมาเท่านั้น
เาเลื่อนมือลมา ยำเนินออเธออย่ารุนแร ปาูับบยอออเธออย่าไร้วามปราี นปิเหยียน้อร้อออมาหลายรั้หลายที านั้นมืออเาเลื่อนลไปใลา่อแบอเธอและสอนิ้วแทรเ้าไปแล้วเลื่อนเ้าออไปมาเป็นัหวะอย่ารุนแรไม่มีวามปรีใๆ สำหรับผู้หิสารเลวเ่นเธอ
เมื่อมีน้ำไหลออมาา่อแบอเธอแล้ว ฟาเิับาอปิเหยียนแยออ แล้วุหน้าลไป ูุน่อแบอเธออย่ารุนเร ลิ้นเรียวยาวสอแทรเ้าไปใลารนั้น และูเอาิ่สวาทอเธอนเธอ้อร้อรวราออมา มัน่าทรมานเหลือทน ปิเหยียนิ เธอไม่้อารแบบนี้ ไม่นาน ฟาเิึถอาเอเาออ อนนี้เารู้สึมีอารม์ึ้นมาอย่ารุนแรุลาายั้ระห่านึ้นมา เาไม่รอ้า ับหัวอมันนั้นถูไปมารปาทา่อแบอปิเหยียน ปิเหยียนะิ้นหนีอีที ฟาเิึับาอเธอสอ้า ึเ้ามาและแยออ
"ทำไม ผมะให้ในสิ่ทีุ่้อารแล้ว รับรอุะไม่ผิหวั "
"ุมันบ้า ฟาเิ! ันไม่้อารแบบนี้ ปล่อย! ยะ อย่า อ๊ะๆ" ฟาเิึาอปิเหยียนเ้ามาแลัวันุลาายอเาเ้าไป ปิเหยียนน้ำาไหลออมา เธอไม่สามารถ่อ้านเาไ้ เธอ้อปล่อยให้เาทำามใ ฟาเิที่ันเ้ารนั้นเ้าไปในัวอเธอนั้น เาเริ่มระแทเ้าออา่อยๆ ้าๆ แล้วเริ่มรุนแรึ้น เาระแทปิเหยียนเ้าอออย่ารุนแร วามเ็บปวทรมานาารระทำอเานั้น่าเหมือนสัว์ร้าย หยวนปิเหยียนโนระทำแบบนั้นเรื่อยๆ นว่าเาะพอใ ฟาเิไม่มีวันที่ะทำให้นอย่าหยวนปิเหยียนมีวามสุไ้ราบใที่เายัไม่ไ้หลี่ินลับืนมา
เมื่อฟาเิัารปิเหยียนเสร็แล้ว เา็พ่นน้ำออมา้านนอ เาึาทั้สอ้าอปิเหยียนผัออาัวเาทันที
"อ้าาส์!!" เสียร้อทุ้ม่ำอเาร้อออมาเมื่อเสร็ิอย่าสาสม
" ันไม่มีทาทำให้เธอท้อไ้แน่ นอย่าเธอ อย่าหวั!!" ฟาเิใส่เสื้อผ้า แล้วหยิบุอปิเหยียนที่วาอยู่ึ้นมา แล้วว้าใส้หน้าอปิเหยียนอย่าแร
"ใส่ะ!! ูแล้วน่ายะแยเหลือทน!"
หลัานั้น ฟาเิเปิประูออไป้านนออัวเรือ เาฟลุบลนั่พื้น แล้วใ้ำปั้น ทุบไปที่พื้นอย่าแรหลายที นี่เาโมโหเธอ ที่ยั่วยวนเาแบบนี้ ปิเหยียนันไม่มีวันให้อภัยเธออย่าเ็า
ปิเหยียน่อยๆ เ็บเสื้อผ้าที่ฟาเิว้ามาใส่เธอ แม้ะาวิ่นเธอ็้อใส่่อน เพราะอนนี้เธอไม่มีแม้แ่แระลุเินออาเีย เา่าโรธแ้นเธอะเหลือเิน สัวันเาะ้อเ้าใเธอ
ปิเหยียน นอนลอย่าหมแรไปพร้อมับน้ำาที่ไหลนอเ็มใบหน้าอย่าไม่มีทีท่าว่าะหยุไหล
บอนที่5
.....................................................
หยวนปิเหยียนนอนลไปที่เียนุ่มแล้วหลับไปหลัานั้นเมื่อฟ้าใล้มื ฟาเิเปิประูเ้ามา เามอเห็นร่าบอบบาอปิเหยียนที่นอนหลับสนิท เายืนมอเธอที่ปลายเียและ้อมอูเธอำลันอนหลับอยู่
วันนี้เธอหลับสบาย แ่าับันที่ินไม่ไ้นอนไม่หลับ วามรู้สึทรมานแบบนี้ มันวรไม่ใ่ัน มัน้อเป็นเธอปิเหยียน ผู้หิอย่าเธอไม่สมวรไ้รับวามสุใๆ ในีวิ
ผู้หิสารเลวแบบเธอะ้อพบเอแ่วามทรมานแบบัน แ่ิึ้นมาฟาเิ็เิโมโหพร้อมับฤทธิ์อเเอลอฮอลล์ที่ื่มเ้าไป ทำให้อารม์อเาเือาลึ้นมา เาึผ้าห่มอปิเหยียนอออย่าแร แล้วึ้นร่อมไปที่ัวเธอในทันที เาับแนอเธอเหยียรึึ้นไว้เหนือศรีษะ
หยวนปิเหยียนใลืมาื่นึ้นมา เห็นฟาเิึ้นร่อมัวอเธอในวามมืสลัว เธอิ้นสุแรและรู้สึใเาะทำอะไรเธออี
"ทำไม ใลัวอะไร เธออบแบบนี้เอไม่ใ่เหรอ!!" ฟาเิ ้มลบูบเธออย่ารุนเเรปิเหยียน พยายามเบี่ยหน้าหนีแ่็ไม่สามารถหลีหนีูบเร่าร้อนอฟาเิไ้ฟาเิูบเธออย่ารุนแรบ้าลั่ เาไลู่บลไปที่อออปิเหยียนูึเอาออหอมหวานอเธอนเป็นรอยแสีเลือึ้นมาหลายุ เาะไม่ปราีผู้หิที่หน้า้านทำร้ายวามรัที่เยสวยามอเามา่อน วามแ้นประทุึ้นมา พร้อมับฤทธิ์แอลล์อฮอล์ทำให้เาไม่อยาปราีเธอแม้แ่น้อย วันนี้เธอะ้อไ้รู้ถึวามเ็บปวทรมานใ
เสื้อผ้าถูีาออเป็นิ้นๆ หยวนปิเหยียนหมแรที่ะสู้ร่าให่อฟาเิไ้ เาเยหน้าึ้น พร้อมับสายาโรธแ้นเหมือนับปีศาที่ำลัะัินเหยื่อัวน้อย
"ทำไม? เธอ้อารันมาลอ นี่ไผม็อบสนอแล้วนี้ไไม่อบเหรอ หรือว่า้อารรุนแรว่านี้!! " ฟาเิระิบ้าหูอปิเหยียน น้ำาอเธอไหลออมาอย่าไรุ้่มเสียเพราะอนนี้ฟาเิ่าเหมือนปีศาร้ายในร่าเทพบุร สิ่ที่เธอใฝ่ฝันนั้นมืับลไปทันที ร่าายถูระทำอย่ารุนแราเาวามทรมานนี้มัน่าเ็บปวไปถึ้นบึ้อหัวใเธอ
ไม่มันไม่ใ่แบบนี้ แบบนี้ไม่ใ่สิ่ที่เธอ้อาร น้ำาไหลอาบลสอแ้มอเธออย่าเียบสนิท สิ่ที่ปิเหยียน้อารือ รัที่สวยามแบบที่ฟาเิมอบให้ับหลี่ิน เธอ้อารเพียแ่นั้น เธอหมแรที่ะิ้น่อไป ฟาเิ่ารุนแรับเธอเหลือเิน
ฟาเิ้อารทำลายปิเหยียนทุทาเาโรธแ้นที่ทำให้วามรัอเาับหลี่ิน้อพัทลาย สิ่เียวที่เาะทำไ้ือทำลายปิเหยียนให้แหลเป็นเสี่ยๆ เ่นัน ยิ่เธอเ็บปวมาเท่าไหร่เายิ่สะใมาเท่านั้น
เาเลื่อนมือลมา ยำเนินออเธออย่ารุนแร ปาูับบยอออเธออย่าไร้วามปราี นปิเหยียน้อร้อออมาหลายรั้หลายที านั้นมืออเาเลื่อนลไปใลา่อแบอเธอและสอนิ้วแทรเ้าไปแล้วเลื่อนเ้าออไปมาเป็นัหวะอย่ารุนแรไม่มีวามปรีใๆ สำหรับผู้หิสารเลวเ่นเธอ
เมื่อมีน้ำไหลออมาา่อแบอเธอแล้ว ฟาเิับาอปิเหยียนแยออ แล้วุหน้าลไป ูุน่อแบอเธออย่ารุนเร ลิ้นเรียวยาวสอแทรเ้าไปใลารนั้น และูเอาิ่สวาทอเธอนเธอ้อร้อรวราออมา มัน่าทรมานเหลือทน ปิเหยียนิ เธอไม่้อารแบบนี้ ไม่นาน ฟาเิึถอาเอเาออ อนนี้เารู้สึมีอารม์ึ้นมาอย่ารุนแรุลาายั้ระห่านึ้นมา เาไม่รอ้า ับหัวอมันนั้นถูไปมารปาทา่อแบอปิเหยียน ปิเหยียนะิ้นหนีอีที ฟาเิึับาอเธอสอ้า ึเ้ามาและแยออ
"ทำไม ผมะให้ในสิ่ทีุ่้อารแล้ว รับรอุะไม่ผิหวั "
"ุมันบ้า ฟาเิ! ันไม่้อารแบบนี้ ปล่อย! ยะ อย่า อ๊ะๆ" ฟาเิึาอปิเหยียนเ้ามาแลัวันุลาายอเาเ้าไป ปิเหยียนน้ำาไหลออมา เธอไม่สามารถ่อ้านเาไ้ เธอ้อปล่อยให้เาทำามใ ฟาเิที่ันเ้ารนั้นเ้าไปในัวอเธอนั้น เาเริ่มระแทเ้าออา่อยๆ ้าๆ แล้วเริ่มรุนแรึ้น เาระแทปิเหยียนเ้าอออย่ารุนแร วามเ็บปวทรมานาารระทำอเานั้น่าเหมือนสัว์ร้าย หยวนปิเหยียนโนระทำแบบนั้นเรื่อยๆ นว่าเาะพอใ ฟาเิไม่มีวันที่ะทำให้นอย่าหยวนปิเหยียนมีวามสุไ้ราบใที่เายัไม่ไ้หลี่ินลับืนมา
เมื่อฟาเิัารปิเหยียนเสร็แล้ว เา็พ่นน้ำออมา้านนอ เาึาทั้สอ้าอปิเหยียนผัออาัวเาทันที
"อ้าาส์!!" เสียร้อทุ้ม่ำอเาร้อออมาเมื่อเสร็ิอย่าสาสม
" ันไม่มีทาทำให้เธอท้อไ้แน่ นอย่าเธอ อย่าหวั!!" ฟาเิใส่เสื้อผ้า แล้วหยิบุอปิเหยียนที่วาอยู่ึ้นมา แล้วว้าใส้หน้าอปิเหยียนอย่าแร
"ใส่ะ!! ูแล้วน่ายะแยเหลือทน!"
หลัานั้น ฟาเิเปิประูออไป้านนออัวเรือ เาฟลุบลนั่พื้น แล้วใ้ำปั้น ทุบไปที่พื้นอย่าแรหลายที นี่เาโมโหเธอ ที่ยั่วยวนเาแบบนี้ ปิเหยียนันไม่มีวันให้อภัยเธออย่าเ็า
ปิเหยียน่อยๆ เ็บเสื้อผ้าที่ฟาเิว้ามาใส่เธอ แม้ะาวิ่นเธอ็้อใส่่อน เพราะอนนี้เธอไม่มีแม้แ่แระลุเินออาเีย เา่าโรธแ้นเธอะเหลือเิน สัวันเาะ้อเ้าใเธอ
ปิเหยียน นอนลอย่าหมแรไปพร้อมับน้ำาที่ไหลนอเ็มใบหน้าอย่าไม่มีทีท่าว่าะหยุไหล
บอนที่5
.....................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น