คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องประหลาดในโรงเรียน
1
เรื่อประหลาในโรเรียน
ไ อแนะนำัว่อนเลยนะ เราื่อ แน มอภายนอ ไอ้เรามัน็แ่นัเรียนหิ ม.1 ธรรมาๆนนึ็แ่นั้นแหละ ่าับาวบ้านเ้า็แ่เป็นทอมเท่านั้นแหละนะ สู 165 หนั 45 ผมสีำ ยาวถึอ สไล์ลายาว้าหน้า ะมีมผมที่สไล์ลถึอปิา้ายไว้เสมอ ท่าทาเท่ห์ หน่อยล่ะมั้
มีวามลับ นิหน่อยูๆ ไปเี๋ยว็รู้เอแหละ
“ว่าันเป็นแฟนอเธอหรือเปล่า” เสียเรียเ้ามือถือเพาะลุ่ม ‘นพิเศษ’ อเรา หน้าปัึ้นื่อ
“หมิ” นรัอเราเอ เรารัหมิมาๆเลยล่ะ เธออยู่โรเรียนเียวับเรา แ่อยู่ม.2 เอาล่ะปล่อยให้เธอรอนานทำไมนะ รับเลยีว่า
“หวัีหมิ โทรมาึๆมีไรหรือเปล่า ?”
“มีสิ ือ...แน...เราเลิันเถอะ”
“.....”
ำถามมามายเิึ้นในใ ทำไมันล่ะหมิ ทำไมเธอทำแบบนั้น เรารัเธอมาแท้ๆเลยนะ ทำไมัน หึ เอาเถอะ พูไ้แ่ำว่า ไ้ ับ ไม่เป็นไรสินะ ็เราอยารัเธอมาเอนี่นาหมิ
“อืม..ไม่เป็นไรเราอให้เธอโีับเส้นทาที่เลือนะ”
“อบุแน อบุริๆ” เสียหมิสั่นเหมือนน้ำาไหล
“อย่าร้อไห้สิหมิ เมื่อเธอไม่มีใรมาหาเราไ้เสมอเลยนะ”
เราพูเสียอ่อนโยนที่สุเท่าที่ทำไ้ พยามลบเสียสั่นๆไว้ หมิวาสายทันที เธอสบายนบอเลิไม่้าา แ่เรานี่สิ เรามานั่ทุ์มุมมืที่สุอห้อนั่นึเรื่อราวมามาย ที่เยทำร่วมับหมิ ทุวามทรำ ล้วนมีวามสุ ไร้เหุผลสิ้นี ทำไมเรา้อเลิับเรานะหมิ แ่ไๆเรา็รัเธอ เรามันผิเอที่รัเธอมาเินไป
“ฮือๆๆ ฮะ ฮือๆ”
เสียสะอื้น โถ่ว้อยย น้ำใสๆที่ไหลออมาาานี่ น้ำาสินะ ไหลออมาทำไมนะ ้อไม่ร้อเ่ ทำเป็น ผู้หิไปไ้ แ่่ามันเถอะ น้ำาที่ไหลเพราะเธอ เราถือเป็น้อยเว้นล่ะันนะหมิ
“อ๊า”
แสบาัเ้าแล้วสินะเนี่ย แสแอ่อนๆ ที่สใสในยามเ้าส่อลอม่านสีฟ้าทึบอเราเ้ามา
“โอยย” ปวาัเลยแฮะ
เมื่อืนร้อไห้ั้แ่ 5 ทุ่มถึ 6 โมเ้า เลยหรือไฟะเนี่ย เราเนี่ยมัน ี้แยริๆเลยนะเราเนี่ย รีบแ่ัวไปโรเรียนีว่า วันแระ้วย ะมีนให้ีบมาแ่ไหนน๊า (ยิ้มแบบเลิ้มสุๆ) เอ๊ยๆ ไม่ใ่ๆ เพิ่เลิับแฟนแท้ๆ ะมีอะไรให้เรียนบ้านะ เออใ่ โรเรียนเราเป็นโรเรียนหิล้วนนะ
แป้นนๆๆๆ เอี๊ย
เสียรถบนถนนในรุเทพบ้านเราเนี่ยทำไมมันัน่าหนวหูแบบนี้นะ ไม่มีมารยาทเอาะเลย บีบแร ันอยู่ไ้ ไอ้นเินินธรรมาไม่มีั์เหมือนาวบ้านเ้า็มีแ่่ารถ เมย์ไปลับบ้านเนี่ยแหละน๊า
เอี๊ย รถเมย์เบรอย่าแร
ะเบรไปทำไมฟะ นยิ่ เศร้าๆ อยู่้วย TOT
โป๊
เสียไรหว่า ?? ั้าหู เฮ้ยยยยย หัวแใรหว่า ? ุนัเรียนโรเรียนเรานี่หว่า
“เป็นไรมาหรือเปล่าฮะ ?”
“ไม่เป็นไร่ะ ่วยพาไปที่ห้อพยาบาลที่โรเรียนไ้มั้ย่ะ ?” เธอถามเสียหวาน
“ะ..ไ้ฮะ”
อนนี้เรา 2 นเป็นเป้า สายาอทุนในรถ หันมามอเราเป็นาเียวแ่่าเหอะ อนนี้ นาฟ้ามาุิหน้าเราแว้ววว
โอ้..พระเ้า ผู้หิอะไระน่ารันานี้เนี่ย ผมยาวสลวยสีน้ำาล รวบมัเป็นหาม้าไว้้าหลั ับวาสีเียวมร ผิวสีาวเนียนเหมือนับโลม้วย รีมบำรุผิวอยู่ทุวัน
เพิ่เลิับแฟน็ั่เหอะ อสันเถอะน่าีบๆไปเถอะ
“โรเรียน โลวอล ถึแล้ว๊าฟฟฟฟ” นับพูึ้นเมื่อรถหยุที่หน้าโรเรียน เ็นัเรียนมามายเินลารถ
เอาล่ะถึะที ลบ้าีว่า เราเินลารถพร้อมับเ็หิน่ารัๆ
ความคิดเห็น