คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ ๑ พรหมจรรย์แลกรัก EP.1 2/5
ุลสรียืนอึ้อยู่แบบนั้นนานเท่าไรหล่อนไม่อาทราบไ้
หล่อนรู้เพียว่าอนนี้เาเปิประูห้อน้ำและ้าวออมาแล้ว
ร่าายหนาให่อเามีเพียผ้าเ็ัวพันห่อท่อนล่า ่วบนอลำัว ...เปลือยเปล่าโว์แผอว้าที่อุมไป้วยมัล้ามเนื้อหนั่นแน่น
ถัลมาหล่อนเห็นหน้าท้ออเาเป็นลื่นรอนสวย และ่ำลไปว่านั้น...
“เ็บอาารหน่อย ้อันาะถลนแล้วนะนั่น”
ุลสรีไ้สิ
หิสาวระพริบาปริบๆ แล้วหันหลัให้เาทันที หล่อนอยาเปลี่ยนใ แ่หาหล่อนทำแบบนั้น
เาะหยันเอาไ้ว่าหล่อนลัวเารู้ว่าหล่อนไม่บริสุทธิ์
ึ่หล่อนรับไม่ไ้ที่เาะเ้าใหล่อนผิๆแบบนั้น
“วามริ...เราน่าะอาบน้ำพร้อมันเสียแ่ทีแร
่าน่าอาบแบบนี้เสียเวลาะมั” เสียเาเอ่ยึ้นใล้ๆหูหล่อน
ุลสรียืนัวแ็ทื่อ หล่อนสัมผัสไ้ถึลมหายใอุ่น่านรินรลร้นอผะแผ่ว
านั้นฝ่ามือแร่อเา็วาทาบลบนไหล่ลา บีบนวเบาๆ
ราว้อารให้หล่อนผ่อนลายวามึเรียล
“ยืนนิ่อยู่ทำไมล่ะ
ไ้เวลาพิสูน์ันแล้ว อยารุหรืออยารับ เี๋ยวัให้” เาถาม ...แ่หล่อนยัยืนนิ่ราวไม่รู้สึรู้สา
แ่ว่าในในั้นเ้นโรมรามไปหม
ธันเอร์ยยิ้ม
เมื่อเ้าหล่อนไม่หือไม่อือ เพลย์บอยหนุ่มึนาบริมฝีปาลบน้นอระห
ูบหนัๆแล้ว ฝาประทับรอยริสมาร์เป็นปื้นแ
ุลสรีแทบทรัวไม่อยู่
หล่อนรู้สึวูบโหว สอาวนเราวยืนอยู่ในเรือที่โลเลไปามเลียวลื่น
“พี่ธีร์”
หล่อนเรียเาเสียสั่น เพราะถูพิษูบแสนหวามเล่นาน
..พิษูบที่ว่าเร่าร้อนิรึในทำให้หิาย่าหลใหลมัวเมามันเป็นอย่าไรหล่อน็เพิ่รับรู้
“พี่ธีร์... ” เสียหล่อนาหายเมื่อเารั้วหน้าหล่อนให้หันไปหาแล้วประบูบ
...ูบอเาูื่ม่อน่อยๆทวีวามุันึ้นามลำับ
...เาูบหล่อนราวหิวระหาย
...ูบเนิ่นนานเสียนหล่อนแทบาใ
พลัน! เา็หมุนร่าหล่อนให้หันเ้าหาทั้ร่า!
อนนั้นเอ!
ที่ธันเอร์ึทึ้ผ้าเ็ัวึ่พันห่อเรือนร่าหล่อน ...เพียระุเบาๆ
พันธนาารเพียิ้นเียวบนเรือนร่า็ปลิวหวือไปไม่รู้ทิศ ุลสรีเบียายเ้าแนบิเรือนร่าหนั่นแน่นอย่า้อารปิ่อนวามเินอาย
“ฮื่อ...หวาน”
เสียเาระิบิริมฝีปา
...สิ้นเสีย
เา็ระมพลัู่โมนหล่อนหวามลึในอ วหน้าามแหนเย เปลือาบาปิปรือ้วยหนัอึ้นแทบไม่อยาลืมึ้น แ่ภาพที่เห็นเลือนราผ่านม่านาพร่ามัวและแผนาวาั้นทำเอาหล่อนเปิเปลือาปึ้วยวามื่นะลึ!
...บนฝ้าเพานนั้น
...หล่อนเห็นภาพสะท้อนอหล่อนและเาในระเาบานให่
ุลสรีหน้าม้าน ...วามร้อนแผ่่านไปทั่วเรือนร่า เพราะภาพหล่อนอิแอบให้เาอูบเ่นัเ็มสอา หิสาวบอไม่ถูว่ามันเป็นวามรู้สึอย่าไร หล่อนเหมือนร่าะหลอมละลายลายเป็นี้ผึ้ถูไฟรนไหลล่วหล่นไปออยู่ับพื้น ร่าหล่อนอนนี้ล้ายร่าไร้ระูอย่าไรอย่านั้น
“พี่ธีร์!” วามรู้สึบาอย่าพลุ่พล่านอัแน่น
วหน้าามที่แหนเยเปลี่ยนมาเป็นุบ เรียวฟันสวยบัเ้าที่ไหล่แร่ สอแนอรัเรือนายหนั่นแน่น
สอมือิเร็เ้าับแผ่นหลัว้าามแรอารม์
“บ้าิบ! ิัันนเลือิบแล้วไหมนั่น”
เาสบถเบาๆหลัหล่อนผ่อนปรนอาารเร็สะท้าน
ุลสรีหอบหายใแฮ่!
มือ ปา และาอหล่อนลายออาร่าายเา้วยวามใ
“พี่ธีร์! ุลอโทษ่ะ”
หล่อนหน้าีเมื่อเห็นรอยฟันบนไหล่หนา ยัไม่ทันหายใ
หล่อน็้อผวาเมื่อเาระาหล่อนเ้าหา ประบูบเร่าร้อนุันนปาหล่อนร้าวระบม
“โอ๊ย! ุลเ็บนะ”
หล่อนร้อแล้วสะบััวออเมื่อเาัหนัๆเ้าที่ไหล่บอบบา แ่แทนที่ธันเอร์ะเอ่ยำอโทษ
เาลับเหยียยิ้มเย้ยหยันแล้วมอหล่อน้วยแววาสาแ่ใ
“หายันไ
เธอั ...ันัอบ”
“าิสม์”
หล่อนว่า ...วาหล่อนายแววหวายามมอสบาเา
ธันเอร์หัวเราะเบาๆอย่าไม่ยี่หระ
หัวเราะแล้ว็ว้าหล่อนไปอรัแล้วูบหนัๆ อีรั้
“าิสม์แ่ถึใเธอใ่ไหมล่ะ”
เายิ้มยั่วหลัลายูบหล่อน ุลสรีหน้าแ่าน ถลึาเ้าใส่
“บ้า! ุลไม่ไ้โรินะที่ะอบอะไรรุนแร”
“แ่เธอโริที่ิเอาพรหมรรย์เ้าแลวามรั”
“พี่ธีร์”
“เสียในะุลสรี
ันไม่มีวันเื่อหรอว่าเธอยัเวอร์ิ้น”
ความคิดเห็น