ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : RM : 4
"ทำให้ดีน่ะ จงแดอ่า/จงแดสู้ๆน่ะครับ/จงแดฮยองสู้ๆน่ะ ทำให้ดีเดี๋ยวฮุนจะส่งกำลังใจไปให้/จงแดอ่า ทำให้ดีน่ะกลับมาเดี๋ยวทำกับข้าวอร่อยๆไว้ให้กิน/คริส จงอิน เลย์ดูแลจงแดด้วยน่ะ/!@#$^*&(_" เสียงของเหล่าเมมเบอร์ต่างพูดออกมาให้กำลังใจจงแดก่อนที่คนตัวเล็กจะออกไปทำงาน
"ครับ แล้วจงแดจะรีบกลับมาน่ะ คยองซูอย่าลืมกับข้าวของฉันล่ะ "จงแดยิ้มรับกำลังใจจากทุกคนก่อนจะตอบกลับอย่างอารมณ์ดี
"คริสดูแลน้องด้วยน่ะ"พี่ซิ่วหมินหันไปบอกกับพี่คริสขณะที่มือยังลูบหัวจงแดอยู่
"อืม ไม่ต้องห่วงหรอก"พี่คริสตอบรับ
"เดี๋ยวๆๆๆ จงแดอ่านี่น้ำอุ่นจิบก่อนขึ้นโชว์น่ะ"แบคฮยอนที่วิ่งออกมาจากตัวบ้านยื่นกระบอกน้ำร้อนให้กับจงแด
"ขอบใจมากน่ะ หมาน้อย"จงแดยิ้มขอบคุณให้แบคฮยอน
"นี่!พวกนายน่ะ แย่งหน้าที่ฮยองไปเกือบหมดเลยน่ะแล้วจะห่วงอะไรกันขนาดนั้น จงแดไปขึ้นโชว์ใกล้แค่นี้ไม่ได้ไปต่างประเทศซะหน่อย อีกอย่างมีฮยองทั้งคนจะกังวลอะไร"พี่เมเนเจอร์แซวเหล่าเมมเบอร์ขำๆ
"เอาหล่ะไปกันดีกว่า เดี๋ยวจะสาย จงแดจะได้มีเวลาเตรียมตัวด้วย"ผมพูดขึ้นก่อนจะพาจงแดขึ้นรถไป
.
.
.
.
.
.
"คุณเฉินครับ สแตนบายเลยครับ"สตาฟเดินมาบอกกับจงแด
"เฉิน เฉินอ่าสู้ๆน่ะ"พี่คริสให้กำลังใจน้องก่อนขึ้นเวที
"จงแดฮยอง ไฟท์ติ้ง"จงอินเสริมอีกเสียง
"ตื่นเต้นไหมครับ"ผมถามจงแดพร้อมจับมือชื้นเหงื่อของคนตัวเล็กมากุมไว้
"นิดหน่อยครับ"จงแดตอบแล้วยิ้มให้ผม
"สู้ๆน่ะครับ พี่จะเป็นกำลังใจให้ตรงนี้ ทำให้ดีน่ะ"ผมบอกยิ้มๆ
"เอาล่ะ ไปแล้วน่ะ"จงแดหันมายิ้มให้กับทุกคนแล้วเดินออกไป
"แหม อี้ชิงออกหน้าออกตาไปน่ะ"พี่คริสแซวขึ้นขำๆ
"เป็นรูมเมทกันไม่ถึงอาทิตย์สนิทกันเร็วไปน่ะครับ บางที"จงอินเอ่ยออกมา
"เฉิน เฉินน่ารักล่ะสิ ใช่ไหม"พี่คริสว่าต่อผมก็ได้แต่เงียบไม่ตอบโต้ เพราะจงแดน่ารักจริงๆนี่นา
"นี่มัวแต่แซวกันอยู่นั่นแหละ จงแดจะขึ้นเวทีแล้วนู่น ว่าแต่อี้ชิงสนิทกับจงแดเร็วไปจริงๆน่ะ"พี่เมเนเจอร์ว่าออกมา แต่ยังไม่วายแซวผมอีก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด/แอร้ยยยย จงแด โอปป้า/จงแดโอปป้า ซารางเฮ/แอร้ยยยยยย จงแด
ทันทีที่เห็นจงแดก้าวออกไปเหล่าแฟนคลับก็กรี๊ดออกมาซะลั่นฮอลล์
กรี๊ดดดดด คิม จงแด!!! คิม จงแด!!! คิม จงแด!!! คิม จงแด!!! คิม จงแด!!! คิม จงแด!!! กรี๊ดดดดดดดด
"จงแดอ่า ทำได้ดีมาก"พี่เมเนเจอร์ก็ถลาเข้าไปหาจงแดทันทีที่จงแดลงมาจากเวที
"จงแดฮยอง เก่งมากครับ"จงอินเดินเข้ามาสมทบพร้อมกับกอดคนตัวเล็ก ทำไมผมรู้สึกตะงิดๆ ไม่ชอบใจเลยน่ะ
"เฉิน เฉินของฮยองทำดีมากเลย"พี่คริสเดินเข้ามากอดคนตัวเล็กต่อจากจงอิน ผมรู้สึกไม่ชอบคำที่พี่คริสพูดเลย 'เฉิน เฉินของฮยองงั้นหรอ?' ชิ!ใช่ซะที่ไหน 'จงแดของผมต่างหางล่ะ'
"พี่อี้ชิงเป็นอะไรครับ ไม่สบายหรอ หรือว่าวันนี้ผมทำได้ยังไม่ดีเท่าไหร่"จงแดที่ไม่รู้ว่าผละออกจากพี่คริสเมื่อไหร่เดินมาถามผมพร้อมทำหน้าเศร้าๆ
"เปล่าน่ะ จงแดทำดีมากครับ"ผมตอบแล้วยิ้มอ่อนๆให้คนตัวเล็กจะได้ไม่คิดมาก
"แล้วทำไมคิ้วขมวดจังล่ะครับ ไม่พอใจอะไรหรอเปล่าหรือไม่สบายครับ"จงแดถามอย่างร้อนรนก่อนจะเอาหลังมือมาแตะที่หน้าผากของผม
"พี่ปวดหัวนิดหน่อยไม่เป็นไรครับ นี่เสร็จหรือยัง จะกลับกันเลยไหม?"ผมตอบคนที่ขี้เป็นห่วงแล้วดึงมือที่แตะหน้าผากมาจับเอาไว้ ตอนที่จงแดเอาหลังมือมาทาบหน้าผากผมนี่เขินเลย
"ครับเสร็จแล้ว เดี๋ยวผมเปลี่ยนชุดเสร็จก็กลับกันเลย พี่อี้ชิงจะได้พักผ่อน นี่หน้าก็แดงขึ้นด้วยกลับไปต้องกินยาน่ะครับ เดี๋ยวรอแป๊ปน่ะครับผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"จงแดพูดบอกแล้ววิ่งไปยังห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า
"จงแดฮยอง!! เดินดีๆสิเดี๋ยวก็เสียหลักชนประตูหรอก"จงอินตะโกนตามหลังจงแดไปด้วยความเป็นห่วง ชิ! เอาอีกแล้วอาการนี้มาอีกแล้ว ไม่พอใจครับ 'จงแดน่ะ ผมห่วงคนเดียวพอ'
"หน้าบึ้งขนาดนั้น 'หวง' ล่ะสิ"พี่คริสที่ยืนเงียบมาซักพักพูดขึ้นยิ้มๆ
"หวงอะไรครับ?"ผมถามเสียงเรียบ
"แหม กับคนอื่นเสียงนี่นิ่งเชียวแต่กับ จงแดฮยอง ทำไมน้ำเสียงอบอุ๊นอบอุ่นจังเลยล่ะครับ"จงอินเสริมพี่คริส
"หวงน้องก็บอกมาเถอะ"พี่คริสว่าต่อ
"ผมไม่ได้หวงจงแดซักหน่อย"ผมปฏิเสธออกไปไม่เต็มเสียงนัก
"พี่ยังไม่ได้บอกว่าหวงใครนี่ ร้อนตัวไปหรือป่าวอาอี้"พี่คริสยิ้มอย่างล้อๆ
"ทุกคนครับเสร็จแล้ว ป่ะกลับกันเลยดีกว่า"เสียงของคนตัวเล็กดังมาท่ามกลางบรรยากาศอันน่าอึดอัด (สำหรับอาอี้)
"วู้! ไร้สาระน่ะครับ ผมไปก่อนดีกว่า"ผมตัดบทก่อนจะเดินไปหาคนตัวเล็กที่รออยู่
"คริสฮยองคิดเหมือนผมไหมครับ"จงอินว่าออกมากับพี่ใหญ่
"แล้วนายคิดว่าไงล่ะ จงอิน"คริสตอบกลับยิ้มๆ
"อี้ชิงฮยองหวงจงแดฮยอง/อาอี้หวงน้อง"ทั้งคริสและจงอินพูดออกมาพร้อมกันพร้อมกับยิ้มมุมปากย่างคนเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเดินตามคนปากแข็งไป
'หึหึ งานนี้สนุกแน่ รับมือให้ดีล่ะไอ้คนปากแข็ง'
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เอ๊ะๆๆ ยังไงอาอี้หวงน้องหรอค่ะ แหม แค่เฮียพูดว่า เฉินของเฮียหน่อยมีเคือง คึคึ (จึก!โดนอาอี้ทำร้ายทางสายตา)
ขอบคุณสำหรับทุกเม้นน่ะค่ะ รักรีดเดอร์ทุกคนเลย ผิดพลาดตรงไหนบอกได้เลยน่ะ
ไรท์ขอตัวไปแซวอาอี้ก่อนล่ะกัน คึคึคึ คนหวงน้อง
"ครับ แล้วจงแดจะรีบกลับมาน่ะ คยองซูอย่าลืมกับข้าวของฉันล่ะ "จงแดยิ้มรับกำลังใจจากทุกคนก่อนจะตอบกลับอย่างอารมณ์ดี
"คริสดูแลน้องด้วยน่ะ"พี่ซิ่วหมินหันไปบอกกับพี่คริสขณะที่มือยังลูบหัวจงแดอยู่
"อืม ไม่ต้องห่วงหรอก"พี่คริสตอบรับ
"เดี๋ยวๆๆๆ จงแดอ่านี่น้ำอุ่นจิบก่อนขึ้นโชว์น่ะ"แบคฮยอนที่วิ่งออกมาจากตัวบ้านยื่นกระบอกน้ำร้อนให้กับจงแด
"ขอบใจมากน่ะ หมาน้อย"จงแดยิ้มขอบคุณให้แบคฮยอน
"นี่!พวกนายน่ะ แย่งหน้าที่ฮยองไปเกือบหมดเลยน่ะแล้วจะห่วงอะไรกันขนาดนั้น จงแดไปขึ้นโชว์ใกล้แค่นี้ไม่ได้ไปต่างประเทศซะหน่อย อีกอย่างมีฮยองทั้งคนจะกังวลอะไร"พี่เมเนเจอร์แซวเหล่าเมมเบอร์ขำๆ
"เอาหล่ะไปกันดีกว่า เดี๋ยวจะสาย จงแดจะได้มีเวลาเตรียมตัวด้วย"ผมพูดขึ้นก่อนจะพาจงแดขึ้นรถไป
.
.
.
.
.
.
"คุณเฉินครับ สแตนบายเลยครับ"สตาฟเดินมาบอกกับจงแด
"เฉิน เฉินอ่าสู้ๆน่ะ"พี่คริสให้กำลังใจน้องก่อนขึ้นเวที
"จงแดฮยอง ไฟท์ติ้ง"จงอินเสริมอีกเสียง
"ตื่นเต้นไหมครับ"ผมถามจงแดพร้อมจับมือชื้นเหงื่อของคนตัวเล็กมากุมไว้
"นิดหน่อยครับ"จงแดตอบแล้วยิ้มให้ผม
"สู้ๆน่ะครับ พี่จะเป็นกำลังใจให้ตรงนี้ ทำให้ดีน่ะ"ผมบอกยิ้มๆ
"เอาล่ะ ไปแล้วน่ะ"จงแดหันมายิ้มให้กับทุกคนแล้วเดินออกไป
"แหม อี้ชิงออกหน้าออกตาไปน่ะ"พี่คริสแซวขึ้นขำๆ
"เป็นรูมเมทกันไม่ถึงอาทิตย์สนิทกันเร็วไปน่ะครับ บางที"จงอินเอ่ยออกมา
"เฉิน เฉินน่ารักล่ะสิ ใช่ไหม"พี่คริสว่าต่อผมก็ได้แต่เงียบไม่ตอบโต้ เพราะจงแดน่ารักจริงๆนี่นา
"นี่มัวแต่แซวกันอยู่นั่นแหละ จงแดจะขึ้นเวทีแล้วนู่น ว่าแต่อี้ชิงสนิทกับจงแดเร็วไปจริงๆน่ะ"พี่เมเนเจอร์ว่าออกมา แต่ยังไม่วายแซวผมอีก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด/แอร้ยยยย จงแด โอปป้า/จงแดโอปป้า ซารางเฮ/แอร้ยยยยยย จงแด
ทันทีที่เห็นจงแดก้าวออกไปเหล่าแฟนคลับก็กรี๊ดออกมาซะลั่นฮอลล์
아무래도 난 니가 좋아
อามูแรโด นัน นีกา โชอา
아무런 말도 없이 웃던 나를 안아줘 babe
อามูรอน มัลโด ออบซ๊ อุทดอน นารึล อานาจวอ
오늘을 기다렸죠 그대 달콤한
โอรือรึล คีดารยอทจโย คือแด ทัลกมฮัน
나를 봐요 그대 ye 지켜줄게요 babe
นารึล บวาโนคือแด ye ชีกยอจุลเกโย babe
매일 매일 꿈을 꾸죠
แมอิล แมอิล กูมึล กูจโย
그대 손을 잡고 날아가 영원히 언제 까지나
คือแด โซนึล ชับโด นารากา ยองวอนี ออนเจ กาจีนา
보고 싶은 나의 사랑 운명 이죠 피할수도 없죠
โพโก ซีพึน นาเอ ซารัง อุนมยอง อีจโย พีฮัลซูโด ออบจโย
every day I.m so lucky
숨겨왔던 내 맘을 고백 할래 너를 사랑해
ซุมกยอวัทดอน แน มามึล โคแบก ฮัลแร นอรึล ซารังแฮ
กรี๊ดดดดด คิม จงแด!!! คิม จงแด!!! คิม จงแด!!! คิม จงแด!!! คิม จงแด!!! คิม จงแด!!! กรี๊ดดดดดดดด
"จงแดอ่า ทำได้ดีมาก"พี่เมเนเจอร์ก็ถลาเข้าไปหาจงแดทันทีที่จงแดลงมาจากเวที
"จงแดฮยอง เก่งมากครับ"จงอินเดินเข้ามาสมทบพร้อมกับกอดคนตัวเล็ก ทำไมผมรู้สึกตะงิดๆ ไม่ชอบใจเลยน่ะ
"เฉิน เฉินของฮยองทำดีมากเลย"พี่คริสเดินเข้ามากอดคนตัวเล็กต่อจากจงอิน ผมรู้สึกไม่ชอบคำที่พี่คริสพูดเลย 'เฉิน เฉินของฮยองงั้นหรอ?' ชิ!ใช่ซะที่ไหน 'จงแดของผมต่างหางล่ะ'
"พี่อี้ชิงเป็นอะไรครับ ไม่สบายหรอ หรือว่าวันนี้ผมทำได้ยังไม่ดีเท่าไหร่"จงแดที่ไม่รู้ว่าผละออกจากพี่คริสเมื่อไหร่เดินมาถามผมพร้อมทำหน้าเศร้าๆ
"เปล่าน่ะ จงแดทำดีมากครับ"ผมตอบแล้วยิ้มอ่อนๆให้คนตัวเล็กจะได้ไม่คิดมาก
"แล้วทำไมคิ้วขมวดจังล่ะครับ ไม่พอใจอะไรหรอเปล่าหรือไม่สบายครับ"จงแดถามอย่างร้อนรนก่อนจะเอาหลังมือมาแตะที่หน้าผากของผม
"พี่ปวดหัวนิดหน่อยไม่เป็นไรครับ นี่เสร็จหรือยัง จะกลับกันเลยไหม?"ผมตอบคนที่ขี้เป็นห่วงแล้วดึงมือที่แตะหน้าผากมาจับเอาไว้ ตอนที่จงแดเอาหลังมือมาทาบหน้าผากผมนี่เขินเลย
"ครับเสร็จแล้ว เดี๋ยวผมเปลี่ยนชุดเสร็จก็กลับกันเลย พี่อี้ชิงจะได้พักผ่อน นี่หน้าก็แดงขึ้นด้วยกลับไปต้องกินยาน่ะครับ เดี๋ยวรอแป๊ปน่ะครับผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"จงแดพูดบอกแล้ววิ่งไปยังห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า
"จงแดฮยอง!! เดินดีๆสิเดี๋ยวก็เสียหลักชนประตูหรอก"จงอินตะโกนตามหลังจงแดไปด้วยความเป็นห่วง ชิ! เอาอีกแล้วอาการนี้มาอีกแล้ว ไม่พอใจครับ 'จงแดน่ะ ผมห่วงคนเดียวพอ'
"หน้าบึ้งขนาดนั้น 'หวง' ล่ะสิ"พี่คริสที่ยืนเงียบมาซักพักพูดขึ้นยิ้มๆ
"หวงอะไรครับ?"ผมถามเสียงเรียบ
"แหม กับคนอื่นเสียงนี่นิ่งเชียวแต่กับ จงแดฮยอง ทำไมน้ำเสียงอบอุ๊นอบอุ่นจังเลยล่ะครับ"จงอินเสริมพี่คริส
"หวงน้องก็บอกมาเถอะ"พี่คริสว่าต่อ
"ผมไม่ได้หวงจงแดซักหน่อย"ผมปฏิเสธออกไปไม่เต็มเสียงนัก
"พี่ยังไม่ได้บอกว่าหวงใครนี่ ร้อนตัวไปหรือป่าวอาอี้"พี่คริสยิ้มอย่างล้อๆ
"ทุกคนครับเสร็จแล้ว ป่ะกลับกันเลยดีกว่า"เสียงของคนตัวเล็กดังมาท่ามกลางบรรยากาศอันน่าอึดอัด (สำหรับอาอี้)
"วู้! ไร้สาระน่ะครับ ผมไปก่อนดีกว่า"ผมตัดบทก่อนจะเดินไปหาคนตัวเล็กที่รออยู่
"คริสฮยองคิดเหมือนผมไหมครับ"จงอินว่าออกมากับพี่ใหญ่
"แล้วนายคิดว่าไงล่ะ จงอิน"คริสตอบกลับยิ้มๆ
"อี้ชิงฮยองหวงจงแดฮยอง/อาอี้หวงน้อง"ทั้งคริสและจงอินพูดออกมาพร้อมกันพร้อมกับยิ้มมุมปากย่างคนเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเดินตามคนปากแข็งไป
'หึหึ งานนี้สนุกแน่ รับมือให้ดีล่ะไอ้คนปากแข็ง'
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เอ๊ะๆๆ ยังไงอาอี้หวงน้องหรอค่ะ แหม แค่เฮียพูดว่า เฉินของเฮียหน่อยมีเคือง คึคึ (จึก!โดนอาอี้ทำร้ายทางสายตา)
ขอบคุณสำหรับทุกเม้นน่ะค่ะ รักรีดเดอร์ทุกคนเลย ผิดพลาดตรงไหนบอกได้เลยน่ะ
ไรท์ขอตัวไปแซวอาอี้ก่อนล่ะกัน คึคึคึ คนหวงน้อง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น