ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : RM : 5
"จงแดกลับมาแล้วครับบ ทุกคนนน" พอลงจากรถได้จงแดก็วิ่งเข้าไปในบ้านทันที
"จงแดฮยอง!! ผมบอกกี่ครั้งว่าอย่าวิ่ง เดี๋ยวก็หกล้มอีกหรอก"จงอินตะโกนตามหลังไป
"จงแด/จงแด/เฉินน้อย/เฉินฮยอง"เมมเบอร์ทุกคนเรียกชื่อคนตัวเล็ก พร้อมกับที่ซูโฮเดินเข้ามากอดจงแดแล้วกดจมูกลงบนกลุ่มผมนุ่มนั้น
"ทำได้ดีมากเลยน่ะ นายเยี่ยมมาก"แบคฮยอนพูดขึ้น ตามด้วยคนอื่นๆที่ยืนยิ้มพร้อมชูนิ้วโป้งขึ้นมาให้คนตัวเล็ก
"แล้วคยองน้อยไปไหนหล่ะ"จงแดผละออกจากกอดของลีดเดอร์ถามหาเพื่อนตัวเล็กอีกคน
"จัดโต๊ะอาหารอยู่ข้างในรอฮยองอยู่น่ะครับ"เป็นมักเน่ที่ตอบ
"อื้ม เอาล่ะไปกินข้าวกันดีกว่าจะได้แยกย้ายกันไปพักผ่อน พี่อี้ชิงจะได้กินยาแล้วนอนพักด้วย"คนตัวเล็กว่าออกมาแล้วเดินเข้าไปในครัวพร้อมกับจูงมืออี้ชิงเข้าไปด้วย
"หืม อาอี้ไม่สบายหรอ? เมื่อเช้ายังดีๆอยู่นนี่ เป็นอะไรน่ะ"ซิ่วหมินถามขึ้นพร้อมกับมองตามไปอย่าง งงๆ เมมเบอร์คนอื่นก็ทำหน้างงไม่แตกต่างกัน
"หึหึ"เสียงขำในลำคอลอดออกมาจากคนตัวสูงนามว่าอี้ฟานทำให้เมมเบอร์ทุกคนหันมามองพร้อมกับทำหน้าสงสัยหนักกว่าเดิม
"คริสฮยองขำอะไรอ่ะครับ"มักเน่ของวงถามขึ้น
"อี้ชิงฮยองน่ะเป็นโรค "หวงจงแด" น่ะสิ คึคึ"เป็นจงอินที่ตอบมาแต่ทว่าเมมเบอร์ทุกคนต่างสงสัยกันอยู่ดี
"นายสองคนรู้อะไรมา บอกพวกเราเดี๋ยวนี้น่ะ!"เป็นลู่หานที่ทนความสงสัยไม่ไหวถามเอาความกระจ่างจากสองหนุ่มร่างสูง
"ไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า แล้วจะเล่าให้ฟัง จงแดเดินหน้างอออกมาตามแล้วนู่น"คริสตัดบทเพราะเห็นคนตัวเล็กเดินหน้างอออกมาก่อนทุกคนจะไปกินข้าวกัน
พอกินข้าวเสร็จจงแดก็ขอตัวพาอี้ชิงไปพักผ่อน ทำให้เหล่าเมมเบอร์คนอื่นนั่งรวมกันที่โซฟาห้องนั่งเล่น
"เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยอี้ฟาน จงอิน"ซิ่วหมินหันมาเร่งให้สองหนุ่มเล่ามา
"เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ ตั้งใจฟันกันน่ะ 1#$%^&**(((((%$##@" จงอินเล่าไป เมมเบอร์แต่ละคนก็ตั้งใจฟังอย่างดี มีบ้างที่ทำหน้าตกใจเพราะคิดไม่ถึงจริงๆ
"เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ"คริสสรุปหลังจากที่จงอินเล่าจบ
"อี้ชิงฮยองชอบจงแดฮยองของผมหรอครับ แหม หลงเร็วเหลือเกินน่ะ"เทาพูดขึ้นยิ้มๆ
"เรายังสรุปอะไรตอนนี้ไม่ได้ ตอนนี้เราก็สังเกตกันให้ดีแล้วกัน"คริสพูดขึ้นบ้าง
"เรื่องนี้ต้องมีต้องมีผู้ช่วยน่ะ เรามากระตุ้นอี้ชิงกันดีไหมแล้วดูว่าจะมีการแสดงออกยังไง"ลู่หานเสนอขึ้นบ้าง เมมเบอร์ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
"เริ่มจากวันนี้เลยแล้วกัน อี้ฟาน!จัดการ"ซิ่วหมินวางแผนทันทีโดยให้อี้ฟานจัดการต่อ อี้ฟานพยักหน้ารับยิ้มๆเพราะเข้าใจจุดประสงค์ของเพื่อนตัวเล็กนี้ดี
.
.
.
"พี่อี้ชิงอาบน้ำก่อนเลยน่ะครับ เดี๋ยวผมเตรียมยาไว้ให้"จงแดบอกกับผม แล้วเดินออกไปเอายาข้างล่างผมได้แต่ยิ้มตามหลังไป
"น่ารักเกินไปแล้วน่ะจงแดอ่า"ผมพึมพำกับตัวเองเสียงเบา ก่อนจะชะงักไป นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย 'จงแดเป็นผู้ชายน่ะ' ผมสะบัดหัวตัวเองแล้วรีบเดินเข้าไปอาบน้ำ
"ยาอยู่ตรงนั้นน่ะครับ กินแล้วก็พักผ่อนก่อนเลย ผมนอนทีหลังได้ เดี๋ยวผมอาบน้ำก่อนน่ะครับ"จงแดพูดเสร็จสรรพก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ก๊อกๆๆๆ
"เฉิน เฉินอ่า หลับยังครับ"นั่นเสียงพี่คริสนี่ มาทำอะไรน่ะ ไวเท่าความคิดผมเดินไปเปิดประตูก็เห็นพี่คริสยืนอยู่จริงๆ
"เฉิน เฉินไปไหนล่ะ"ทันทีที่ผมเปิดพี่คริสก็ถามผมทันที
"อาบน้ำอยู่น่ะครับ พี่มีอะไรหรือเปล่า?"ผมถามเสียงนิ่ง
"ไม่มีอะไรมากแค่วันนี้แค่จะมายืม เฉิน เฉิน ไปนอนด้วยสักหน่อยน่ะ"พี่คริสพูดขึ้น ผมหน้าบึ้งทันทีเลยครับไม่ต้องพูดถึง
"ผมไม่ให้! พี่กลับไปนอนคนเดียวเหอะ"ผมตอบกลับทันที
"อ้าว! คริสฮยองมาทำอะไรน่ะครับ"จงแดที่เดินออกมาจากห้องน้ำถามขึ้น ผมรีบหันขวับไปมองทันที ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกเพราะจงแดใส่ชุดนอนเรียบร้อยแล้ว ผมกลัวแต่ว่าคนตัวเล็กจะพันผ้าขนหนูอค่ท่อนล่างออกมาซะอีก
"ฮยองอยากให้ เฉิน เฉิน ไปนอนด้วย แต่อี้ชิงไม่ยอมอ่ะ"พี่คริสได้ทีอ้อนคนตัวเล็กพร้อมทำหน้างอ ชิ! คิดว่าน่ารักหรอ
"ทำไมละครับ"จงแดถามเสียงอ่อนแล้วเดินมายืนข้างผม
"ถ้าจงแดไป พี่..พี่..พี่จะไม่กินยา ไม่พักผ่อน"ผมบอกพร้อมตีหน้าขรึมพร้อมเอาความขี้เป็นห่วงของคนตัวเล็กมาใช้อ้างหาเหตุผลทันที เอาสิจงแดจะไปอีกไหม
"โอเคครับ โอเค ผมจะนอนที่ห้องครับ ไม่ไปไหน"จงแดรีบตอบ
"คริสฮยองครับ เฉิน เฉินไม่ไปนอนกับพี่น่ะครับ พี่ไม่โกรธเฉิน เฉินใช่ไหมครับ"จงแดหันไปบอกพี่คริสพร้อมทำหน้าอ้อน หึย!ทำไมต้องไปอ้อนคนอื่นด้วยน่ะ ผมล่ะอารมณ์เสียจริงๆเลย
"ไม่เป็นไรครับ งั้นเฉิน เฉิน นอนน่ะฮยองไม่กวนแล้ว ฝันดีน่ะครับเด็กดื้อ"พี่คริสบอกับจงแดเสียงนุ่มแล้วกดจมูกลงบนกลุ่มผมนุ่ม
"งั้นพวกผมขอตัวน่ะครับ ฝันดี"ผมเดินไปดึงจงแดออกมาแล้วปิดประตูทันที
"หึหึ"คริสขำในลำคอก่อนจะมองไปยังเมมเบอร์คนอื่นที่หลบมุมแอบดูอยู่
"ทำดีมากอี้ฟาน"ซิ่วหมินเอ่ยบอกกับคริสพร้อมกับยกยิ้ม ซึ่งคริสก็ยิ้มกลับให้โดยไม่ได้หันมาสนใจสายตาไม่พอใจของใครอีกคนเลย
"พี่ลู่เป็นอะไรครับ"แบคฮยอนถามขึ้นหลังจากสังเกตลู่หานมาได้ซักพัก
"ไม่มีอะไร พี่ขอตัวไปพักผ่อนก่อนน่ะ ฝันดีน่ะคริส"ลู้หานเดินออกไปพร้อมกับดึงซิ่วหมินไปด้วย ท่ามกลางรอยยิ้มของเมมเบอร์ทุกคน 'นี่ก็อีกคู่สิน่ะ'
"พี่อี้ชิงครับ ผมก็ไม่ไปนอนกับคริสฮยองแล้ว พี่กินยาเถอะน่ะครับ"จงแดเอ่ยขึ้น หลังจากที่คริสไปได้ซักพัก ผมก็นั่งหน้าบึ้งอยู่ที่ปลายเตียง
"พี่อี้ชิงโกรธอะไรผมหรือเปล่า?"จงแดถามเสียงอ่อย ที่เห็นผมเอาแต่เงียบ ผมเลยถอนหายใจแล้วดึงจงแดมานั่งข้างๆ แม้ว่าอยากจะให้นั่งตักก็ตามที
"พี่ไม่ได้โกรธจงแดน่ะ พี่แค่หงุดหงิดนิดหน่อย โอเคพี่กินยาก็ได้ "ผมบอกกลับคนตัวเล็กก่อนจะรับยามากินแล้วดื่มน้ำที่คนตัวเล็กยื่นมาให้ตามเข้าไปเพราะเริ่มปวดหัวจริงๆซะแล้ว
"พี่อี้ชิงหงุดหงิดอะไรครับ"จงแดถามขึ้นพร้อมกับรับเอาแก้วน้ำจากผมเดินไปวางไว้บนโต๊ะ
"คือ...พี่ไม่อยากให้จงแดไปนอนที่อื่น พี่อยากให้จงแดนอนที่นี่กับพี่"ผมเม้มปากแน่น ก่อนจะตอบจงแดไป
"ครับๆผมจะนอนที่นี่ทุกวัน โอเคไหมครับ เอาล่ะนอนดีกว่าผมง่วงแล้วสิ"จงแดพูดบอก ผมพยักหน้าแล้วเดินไปปิดไฟ
"จงแด! ทำไมไปนอนตรงนั้นล่ะ มานอนกับพี่สิ"ผมถามขึ้นเพราะบนเตียงผมไม่มีร่างเล็กซึ่งเดาได้ว่าน่าจะนอนบนเตียงตัวเอง
"ไม่เป็นไรครับ ผมนอนนี่ได้ พี่อี้ชิง อ๊ะ!"ไม่ทันพูดจบ จงแดก็ร้องเสียงหลงเมื่อผมเดินไปดึงคนตัวเล็กมานอนบนเตียงของผม
"พี่จะนอนไม่หลับน่ะ ถ้าจงแดไม่นอนตรงนี้"ผมบอกกลับ
"ครับๆ นอนน่ะครับ ฝันดีน่ะครับพี่อี้ชิง"คนตัวเล็กบอกก่อนจะหลับไปด้วยความเพลีย
ผมที่ยังนอนลืมตา กดจมูกลงบนกลุ่มผมนุ่ม ทำไมน่ะ ถึงมีแต่คนหอมกลุ่มผมของคนตัวเล็กนี่ ผมหงุดหงิดจริงๆน่ะ
"อีกอย่างที่พี่หงุดหงิดน่ะ ก็คือพี่ไม่ชอบให้เราไปอ้อนใคร ไม่ชอบให้เข้าใกล้จงอิน พี่คริส ซูโฮ เซฮุนหรือผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่พี่เลยจริงๆ พี่คงจะห่วงเรามากไปแล้วใช่ไหม"ผมพูดเบาๆคนเดียว
"เฮ้อ! ฝันดีน่ะครับตัวเล็กของพี่"ผมบอกก่อนจะจุมพิตลงบนหน้าผากเนียน
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
อะแหน่ะ! อาอี้ที่เราเป็นอยู่อ่ะ เค้าเรียก 'หวง' น่ะค่ะ (ห่วงโว้ย!!! ไรท์เข้าใจคำว่าห่วงไหม ไม่ใช่หวง / อาอี้)
คึคึ ช่วงนี้ก็ไม่มีอะไรมากแค่อยากจะแก้เผ็ดคนไม่ยอมรับตัวเอง ยังไม่พอพระเองเรื่องนี้เถียงไรท์ค่ะ หึ้ย! ให้อภัยน่ะย่ะเพราะจงแดขอไว้ (คึคึ นางนี่มโนจัด)
"จงแดฮยอง!! ผมบอกกี่ครั้งว่าอย่าวิ่ง เดี๋ยวก็หกล้มอีกหรอก"จงอินตะโกนตามหลังไป
"จงแด/จงแด/เฉินน้อย/เฉินฮยอง"เมมเบอร์ทุกคนเรียกชื่อคนตัวเล็ก พร้อมกับที่ซูโฮเดินเข้ามากอดจงแดแล้วกดจมูกลงบนกลุ่มผมนุ่มนั้น
"ทำได้ดีมากเลยน่ะ นายเยี่ยมมาก"แบคฮยอนพูดขึ้น ตามด้วยคนอื่นๆที่ยืนยิ้มพร้อมชูนิ้วโป้งขึ้นมาให้คนตัวเล็ก
"แล้วคยองน้อยไปไหนหล่ะ"จงแดผละออกจากกอดของลีดเดอร์ถามหาเพื่อนตัวเล็กอีกคน
"จัดโต๊ะอาหารอยู่ข้างในรอฮยองอยู่น่ะครับ"เป็นมักเน่ที่ตอบ
"อื้ม เอาล่ะไปกินข้าวกันดีกว่าจะได้แยกย้ายกันไปพักผ่อน พี่อี้ชิงจะได้กินยาแล้วนอนพักด้วย"คนตัวเล็กว่าออกมาแล้วเดินเข้าไปในครัวพร้อมกับจูงมืออี้ชิงเข้าไปด้วย
"หืม อาอี้ไม่สบายหรอ? เมื่อเช้ายังดีๆอยู่นนี่ เป็นอะไรน่ะ"ซิ่วหมินถามขึ้นพร้อมกับมองตามไปอย่าง งงๆ เมมเบอร์คนอื่นก็ทำหน้างงไม่แตกต่างกัน
"หึหึ"เสียงขำในลำคอลอดออกมาจากคนตัวสูงนามว่าอี้ฟานทำให้เมมเบอร์ทุกคนหันมามองพร้อมกับทำหน้าสงสัยหนักกว่าเดิม
"คริสฮยองขำอะไรอ่ะครับ"มักเน่ของวงถามขึ้น
"อี้ชิงฮยองน่ะเป็นโรค "หวงจงแด" น่ะสิ คึคึ"เป็นจงอินที่ตอบมาแต่ทว่าเมมเบอร์ทุกคนต่างสงสัยกันอยู่ดี
"นายสองคนรู้อะไรมา บอกพวกเราเดี๋ยวนี้น่ะ!"เป็นลู่หานที่ทนความสงสัยไม่ไหวถามเอาความกระจ่างจากสองหนุ่มร่างสูง
"ไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า แล้วจะเล่าให้ฟัง จงแดเดินหน้างอออกมาตามแล้วนู่น"คริสตัดบทเพราะเห็นคนตัวเล็กเดินหน้างอออกมาก่อนทุกคนจะไปกินข้าวกัน
พอกินข้าวเสร็จจงแดก็ขอตัวพาอี้ชิงไปพักผ่อน ทำให้เหล่าเมมเบอร์คนอื่นนั่งรวมกันที่โซฟาห้องนั่งเล่น
"เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยอี้ฟาน จงอิน"ซิ่วหมินหันมาเร่งให้สองหนุ่มเล่ามา
"เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ ตั้งใจฟันกันน่ะ 1#$%^&**(((((%$##@" จงอินเล่าไป เมมเบอร์แต่ละคนก็ตั้งใจฟังอย่างดี มีบ้างที่ทำหน้าตกใจเพราะคิดไม่ถึงจริงๆ
"เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ"คริสสรุปหลังจากที่จงอินเล่าจบ
"อี้ชิงฮยองชอบจงแดฮยองของผมหรอครับ แหม หลงเร็วเหลือเกินน่ะ"เทาพูดขึ้นยิ้มๆ
"เรายังสรุปอะไรตอนนี้ไม่ได้ ตอนนี้เราก็สังเกตกันให้ดีแล้วกัน"คริสพูดขึ้นบ้าง
"เรื่องนี้ต้องมีต้องมีผู้ช่วยน่ะ เรามากระตุ้นอี้ชิงกันดีไหมแล้วดูว่าจะมีการแสดงออกยังไง"ลู่หานเสนอขึ้นบ้าง เมมเบอร์ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
"เริ่มจากวันนี้เลยแล้วกัน อี้ฟาน!จัดการ"ซิ่วหมินวางแผนทันทีโดยให้อี้ฟานจัดการต่อ อี้ฟานพยักหน้ารับยิ้มๆเพราะเข้าใจจุดประสงค์ของเพื่อนตัวเล็กนี้ดี
.
.
.
"พี่อี้ชิงอาบน้ำก่อนเลยน่ะครับ เดี๋ยวผมเตรียมยาไว้ให้"จงแดบอกกับผม แล้วเดินออกไปเอายาข้างล่างผมได้แต่ยิ้มตามหลังไป
"น่ารักเกินไปแล้วน่ะจงแดอ่า"ผมพึมพำกับตัวเองเสียงเบา ก่อนจะชะงักไป นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย 'จงแดเป็นผู้ชายน่ะ' ผมสะบัดหัวตัวเองแล้วรีบเดินเข้าไปอาบน้ำ
"ยาอยู่ตรงนั้นน่ะครับ กินแล้วก็พักผ่อนก่อนเลย ผมนอนทีหลังได้ เดี๋ยวผมอาบน้ำก่อนน่ะครับ"จงแดพูดเสร็จสรรพก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ก๊อกๆๆๆ
"เฉิน เฉินอ่า หลับยังครับ"นั่นเสียงพี่คริสนี่ มาทำอะไรน่ะ ไวเท่าความคิดผมเดินไปเปิดประตูก็เห็นพี่คริสยืนอยู่จริงๆ
"เฉิน เฉินไปไหนล่ะ"ทันทีที่ผมเปิดพี่คริสก็ถามผมทันที
"อาบน้ำอยู่น่ะครับ พี่มีอะไรหรือเปล่า?"ผมถามเสียงนิ่ง
"ไม่มีอะไรมากแค่วันนี้แค่จะมายืม เฉิน เฉิน ไปนอนด้วยสักหน่อยน่ะ"พี่คริสพูดขึ้น ผมหน้าบึ้งทันทีเลยครับไม่ต้องพูดถึง
"ผมไม่ให้! พี่กลับไปนอนคนเดียวเหอะ"ผมตอบกลับทันที
"อ้าว! คริสฮยองมาทำอะไรน่ะครับ"จงแดที่เดินออกมาจากห้องน้ำถามขึ้น ผมรีบหันขวับไปมองทันที ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกเพราะจงแดใส่ชุดนอนเรียบร้อยแล้ว ผมกลัวแต่ว่าคนตัวเล็กจะพันผ้าขนหนูอค่ท่อนล่างออกมาซะอีก
"ฮยองอยากให้ เฉิน เฉิน ไปนอนด้วย แต่อี้ชิงไม่ยอมอ่ะ"พี่คริสได้ทีอ้อนคนตัวเล็กพร้อมทำหน้างอ ชิ! คิดว่าน่ารักหรอ
"ทำไมละครับ"จงแดถามเสียงอ่อนแล้วเดินมายืนข้างผม
"ถ้าจงแดไป พี่..พี่..พี่จะไม่กินยา ไม่พักผ่อน"ผมบอกพร้อมตีหน้าขรึมพร้อมเอาความขี้เป็นห่วงของคนตัวเล็กมาใช้อ้างหาเหตุผลทันที เอาสิจงแดจะไปอีกไหม
"โอเคครับ โอเค ผมจะนอนที่ห้องครับ ไม่ไปไหน"จงแดรีบตอบ
"คริสฮยองครับ เฉิน เฉินไม่ไปนอนกับพี่น่ะครับ พี่ไม่โกรธเฉิน เฉินใช่ไหมครับ"จงแดหันไปบอกพี่คริสพร้อมทำหน้าอ้อน หึย!ทำไมต้องไปอ้อนคนอื่นด้วยน่ะ ผมล่ะอารมณ์เสียจริงๆเลย
"ไม่เป็นไรครับ งั้นเฉิน เฉิน นอนน่ะฮยองไม่กวนแล้ว ฝันดีน่ะครับเด็กดื้อ"พี่คริสบอกับจงแดเสียงนุ่มแล้วกดจมูกลงบนกลุ่มผมนุ่ม
"งั้นพวกผมขอตัวน่ะครับ ฝันดี"ผมเดินไปดึงจงแดออกมาแล้วปิดประตูทันที
"หึหึ"คริสขำในลำคอก่อนจะมองไปยังเมมเบอร์คนอื่นที่หลบมุมแอบดูอยู่
"ทำดีมากอี้ฟาน"ซิ่วหมินเอ่ยบอกกับคริสพร้อมกับยกยิ้ม ซึ่งคริสก็ยิ้มกลับให้โดยไม่ได้หันมาสนใจสายตาไม่พอใจของใครอีกคนเลย
"พี่ลู่เป็นอะไรครับ"แบคฮยอนถามขึ้นหลังจากสังเกตลู่หานมาได้ซักพัก
"ไม่มีอะไร พี่ขอตัวไปพักผ่อนก่อนน่ะ ฝันดีน่ะคริส"ลู้หานเดินออกไปพร้อมกับดึงซิ่วหมินไปด้วย ท่ามกลางรอยยิ้มของเมมเบอร์ทุกคน 'นี่ก็อีกคู่สิน่ะ'
"พี่อี้ชิงครับ ผมก็ไม่ไปนอนกับคริสฮยองแล้ว พี่กินยาเถอะน่ะครับ"จงแดเอ่ยขึ้น หลังจากที่คริสไปได้ซักพัก ผมก็นั่งหน้าบึ้งอยู่ที่ปลายเตียง
"พี่อี้ชิงโกรธอะไรผมหรือเปล่า?"จงแดถามเสียงอ่อย ที่เห็นผมเอาแต่เงียบ ผมเลยถอนหายใจแล้วดึงจงแดมานั่งข้างๆ แม้ว่าอยากจะให้นั่งตักก็ตามที
"พี่ไม่ได้โกรธจงแดน่ะ พี่แค่หงุดหงิดนิดหน่อย โอเคพี่กินยาก็ได้ "ผมบอกกลับคนตัวเล็กก่อนจะรับยามากินแล้วดื่มน้ำที่คนตัวเล็กยื่นมาให้ตามเข้าไปเพราะเริ่มปวดหัวจริงๆซะแล้ว
"พี่อี้ชิงหงุดหงิดอะไรครับ"จงแดถามขึ้นพร้อมกับรับเอาแก้วน้ำจากผมเดินไปวางไว้บนโต๊ะ
"คือ...พี่ไม่อยากให้จงแดไปนอนที่อื่น พี่อยากให้จงแดนอนที่นี่กับพี่"ผมเม้มปากแน่น ก่อนจะตอบจงแดไป
"ครับๆผมจะนอนที่นี่ทุกวัน โอเคไหมครับ เอาล่ะนอนดีกว่าผมง่วงแล้วสิ"จงแดพูดบอก ผมพยักหน้าแล้วเดินไปปิดไฟ
"จงแด! ทำไมไปนอนตรงนั้นล่ะ มานอนกับพี่สิ"ผมถามขึ้นเพราะบนเตียงผมไม่มีร่างเล็กซึ่งเดาได้ว่าน่าจะนอนบนเตียงตัวเอง
"ไม่เป็นไรครับ ผมนอนนี่ได้ พี่อี้ชิง อ๊ะ!"ไม่ทันพูดจบ จงแดก็ร้องเสียงหลงเมื่อผมเดินไปดึงคนตัวเล็กมานอนบนเตียงของผม
"พี่จะนอนไม่หลับน่ะ ถ้าจงแดไม่นอนตรงนี้"ผมบอกกลับ
"ครับๆ นอนน่ะครับ ฝันดีน่ะครับพี่อี้ชิง"คนตัวเล็กบอกก่อนจะหลับไปด้วยความเพลีย
ผมที่ยังนอนลืมตา กดจมูกลงบนกลุ่มผมนุ่ม ทำไมน่ะ ถึงมีแต่คนหอมกลุ่มผมของคนตัวเล็กนี่ ผมหงุดหงิดจริงๆน่ะ
"อีกอย่างที่พี่หงุดหงิดน่ะ ก็คือพี่ไม่ชอบให้เราไปอ้อนใคร ไม่ชอบให้เข้าใกล้จงอิน พี่คริส ซูโฮ เซฮุนหรือผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่พี่เลยจริงๆ พี่คงจะห่วงเรามากไปแล้วใช่ไหม"ผมพูดเบาๆคนเดียว
"เฮ้อ! ฝันดีน่ะครับตัวเล็กของพี่"ผมบอกก่อนจะจุมพิตลงบนหน้าผากเนียน
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
อะแหน่ะ! อาอี้ที่เราเป็นอยู่อ่ะ เค้าเรียก 'หวง' น่ะค่ะ (ห่วงโว้ย!!! ไรท์เข้าใจคำว่าห่วงไหม ไม่ใช่หวง / อาอี้)
คึคึ ช่วงนี้ก็ไม่มีอะไรมากแค่อยากจะแก้เผ็ดคนไม่ยอมรับตัวเอง ยังไม่พอพระเองเรื่องนี้เถียงไรท์ค่ะ หึ้ย! ให้อภัยน่ะย่ะเพราะจงแดขอไว้ (คึคึ นางนี่มโนจัด)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น