ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Exo]My Room ห่วงน่ะครับ..คุณรูมเมท (LayChen)

    ลำดับตอนที่ #1 : RM : 1

    • อัปเดตล่าสุด 10 มี.ค. 58



    "อี้ชิง" เสียงเรียกจากพี่ชายร่างอวบที่กำลังจะเป็นอดีตรูมเมททำให้ชายหนุ่มร่างโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลา เชื้อสายจีน หนึ่งในสมาชิกไอดอลที่กำลังมาแรงละจากการเล่นกีร์ต้าหันไปหาตามเสียงเรียกนั้น

    "ครับ?"เสียงตอบรับสั้นๆออกมาในเชิงของคำถาม 

    "รู้แล้วใช่ไหมว่ารูมเมทคนใหม่ของนายคือใคร?"เสียงหวานถามน้องชายในขณะที่มือกำลังหยิบของชิ้นสุดท้ายใส่ในกระเป๋าเพื่อย้ายห้อง

    "เฉินครับ พี่เมเนฯบอกผมแล้ว"ชายหนุ่มตอบกลับเสียงนิ่ง

    "อื้ม นายน่ะอยู่กับจงแดก็ช่วยดูแลน้องหน่อยก็แล้วกัน แล้วก็ทำความสนิทกับจงแดให้เร็วๆด้วยล่ะ เข้าใจไหม"่มินซอก หรือที่ใครๆเรียก ซิ่วหมิน บอกกับน้องชายอดีตรูมเมท ที่ต้องบอกอย่างนั้นก็เพราะว่า อี้ชิง กับ จงแด ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่เลยทำให้ อี้ชิง เรียก จงแด ว่า 'เฉิน' จึงทำให้เมมเบอร์คนอื่นๆโหวตให้มาเป็นรูมเมทกันเพื่อสร้างความสนิทสนมระหว่างเมมเบอร์

    "ครับ ว่าแต่พี่ก็สนิทกับพี่ลู่หาน้ร็วๆน่ะครับ"อี้ชิงยิ้มอ่อนๆก่อนจะพูดกับพี่ชายตัวเล็ก


    ก๊อก ก๊อก ก๊อก
    สิ้นเสียงของอี้ชิงก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องซึ่งซิ่วหมินคิดว่าต้องเป็น จงแด น้องชายที่น่ารักของเขาแน่ๆ เลยบอกให้เลย์ หรืออีกชื่อคือ อี้ชิง ให้ออกไปเปิดประตูให้คนตัวเล็กไม่แพ้เขาได้เดินเข้ามายังห้องที่กำลังจะเป็นห้องนอนของคนตัวเล็ก
    ทันทีที่บานประตูเปิดก็ปรากฏร่างของคนตัวเล็ก น่ารักทันที พลันเห็นหน้าว่าที่รูมเมทคนตัวเล็กยิ้มให้ร่างสูงบางๆแล้วเดินเข้ามาในห้อง

    "พี่มินซอกครับบบบ"เสียงออดอ้อนของร่างเล็กดังขึ้นทันทีที่เข้ามาเห็นพี่ชายนั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับวางกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปหา
         มินซอกที่เห็นว่าน้องชายตัวเล็กเดินเข้ามาหาพร้อมกับแววตาอ้อนๆจึงอ้าแขนรอรับเจ้าตัวเล็กมาไว้ในอ้อมกอดแล้วลูบหัวคนขี้อ้อนอย่างเอ็นดูซึ่งการกระทำทุกอย่างอยู่ในสายตาของ อี้ชิง ตลอดภาพที่ปรากฏนี้ทำให้ อี้ชิง ถึงกับยิ้มออกมากับความน่ารักของ เฉิน ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

    "ว่าไงหืม เป็ดน้อยของพี่ อ้อนขนาดนี้จะเอาอะไร"คนเป็นพี่ถามน้องชายขึ้นหลังจาก เฉิน เดินเข้ามากอดพร้อมกับซุกหน้าลงบนอก

    "ป่าวครับ แค่อยากกอดน่ะ"เฉินตอบพี่ชายก่อนจะผละออกมา

    ซิ่วหมินจึงขอตัวไปยังห้องใหม่ของตัวเองเพื่อที่น้องชายทั้งสองได้นอนพักผ่อนซักที ก่อนเดินออกไปก็ยังไม่วายกดจมูกลงบนกลุ่มผมนุ่มของ เฉิน ไปหนึ่งทีแล้วหัดไปกำชับ อี้ชิง ให้ดูแล เฉิน แล้วร่างอวบก็เดินตรงไปยังห้องใหม่ของตัวเองทันที


    หลังจากที่ ซิ่วหมิน ออกไปแล้วห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ จงแดที่วางตัวไม่ถูกจึงรีบหันไปจัดของตัวเอง อี้ชิง เห็นอย่างนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างขำๆกับอาการทำตัวไม่ถูกของคนตัวเล็ก ผ่านไปซักพัก ร่างสูงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจัดของเสร็จก็ถามคนตัวเล็กออกไป

    "จัดเสร็จแล้วใช่ไหม พี่ปิดไฟได้ไหม เฉิน จะทำอะไรต่อหรือเปล่า"ร่างสูงถามก่อนจะเดินไปเตรียมจะปิดไฟเมื่อได้รับคำตอบจากคนตัวเล็กโดยการส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้มบางๆ

    พรึ่บ

    "พี่เลย์ครับ..."พอเมื่อแสงไฟดับลง จงแด ก็เรียกร่างสูงทันทีอย่างลืมตัว พอนึกได้ก็ชะงักไป

    "หืม เฉิน มีอะไรหรอ?"อี้ชิง ถามคนตัวเล็ก ในขณะที่กำลังจะนั่งลงบนเตียงของตัวเอง

    "เอ่อ..คือ..ผมขอจับมือพี่ได้ไหมครับ คือผมกลัวความมืดนิดหน่อยน่ะครับ ถ้าไม่ทำให้ตัวเองรู้สึกมีคนอยู่ด้วยจะนอนไม่หลับน่ะครับ"จงแด อึกอักอยู่หน่อยก่อนจะกลั้นใจ พูด ออกไปอย่างรวดเร็ว

    ร่างสูงเมื่อได้ยินแบบนั้นก็แอบยิ้มขำเบาๆก่อนจะลุกมาดึงคนตัวเล็กให้มานอนลงบนเตียงของเขาก่อนที่เจ้าตัวจะตามลงมาแล้วรั้งเอวบางของ   จงแด เข้ามากอด

    "เอ่อ..ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้มั้งครับ เดี๋ยวพี่จะนอนลำบากน่ะครับ เตียงก็ไม่ใหญ่มาก พี่อาจจะเผลอตกเตียงไป ผมเป็นห่วงน่ะครับ"แม้จะตกใจกับการกระทำของอีกฝ่ายแต่ จงแด ยังไงก็คือ จงแด ห่วงเรื่องความสบายของคนอื่นก่อนเสมอ

    "ไม่เป็นไรพี่นอนได้ หลับเถอะ"อี้ชิงตอบ จงแด กลับไปยิ้มๆเพราะได้ยินเหตุผลของ จงแด ที่พูดมา

    "งั้นรบกวนด้วยน่ะครับ  ฝันดีน่ะครับ พี่เลย์"หลังจากบอก อี้ชิง ได้ไม่นานคนตัวเล็กก็เข้าสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็วเพราะความง่วงที่รุมเร้า

    ฝ่าย อี้ชิง รับรู่ถึงจังหวะหายใจเข้าออกสม่ำเสมอก็รับรู้ได้ทันทีว่าคนในอ้อมกอดหลับไปแล้ว อี้ชิง ยิ้มในความมืดพร้อมกับคิดว่า การที่มีรูมเมทใหม่ก็ไม่ได้แย่อะไร ตรงข้ามมันกลับทำให้เขารู้สึกมีความสุข ก็คนตัวเล็กในอ้อมกอดนั้นน่ารักซะขนาดนี้

    "ฝันดีน่ะครับ 'จงแด' เด็กน่ารักของพี่" แล้วตัวก็เข้าสู่ห้วงนิทราตามคนตัวเล็กไป


    @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
    ผ่านไปแล้วหนึ่งตอน เพิ่งหัดแต่งนิยายครั้งแรกไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง
    ไม่รู้อ่ะ เรื่องแรกตื่นเต้นไม่เบาแฮะ 





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×