คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : ตอนที่ 040 สายลมและโลหิต
ัวินห้าวโมีมารารอบนอ มันไม่ไ้ผลสัเท่าไหร่เนื่อาหอทะลวใรอบัวสามารถัวาไ้ทุรั้ ไม่ว่าะเป็นารโมียัไเมื่อถูหอทะลวใแทใส่มันะสลายัวอย่ารวเร็วนหายไปในที่สุ แม้แรลมบาส่วนะหลุลอาหอทะลวใไปยััวมารไ้มัน็ะถูัวาโยารป้อันั้นหนึ่เส้นสายโลหิที่เลื่อนที่ห้อมรอบัวมารอยู่ี
ารโมี้อนเลือทรลมหลัมาร็ไม่เป็นผล เพราะูเหมือนหาไม่โมี้วยารโมีที่รุนแรมาพอ้อนเลือทรลมนั้นะสามารถรัษาัวเอไ้
ยิ่เวลาผ่านไปโลหิทั่วสนามรบมีท่าทีะถูมารลืนิน ะัวินห้าวพลัลลเรื่อยๆ ้วยเหุนี้แม่ทัพผู้นี้ึัสินใเร่พลัปิา ระแสลมำนวนมาในาร่อสู้บาส่วนวบรวมลายเป็น้อนสายลมหลาย้อน
้อนสายลมนี้อัแน่นไป้วยสายลมพร้อมับมีสายสีาวเียวอันรุนแรอยู่รอบๆ ้อนสายลมนี้เิาทวนาวายุเปรียบัแนอสายลม พวมัน่าเลื่อนที่ไปหามารนนั้น
หอทะลวใพุ่ใส่้อนาวายุเหล่านี้และทะลุผ่านไป ราวับมีพลัโลหิสีแแผ่ออมาาหอทะลวใ เมื่อ้อนาวายุโนหอทะลวใพุ่ทะลุผ่านหลายรั้มัน็สลายไป ถึอย่านั้น้วยารโหมระหน่ำอ้อนสายลมทำให้สภาพแวล้อมเ็มไป้วยสายลม มารไม่สามารถยับหอทะลวใเลื่อนที่้าลอย่าัเน
แม่ทัพพุ่ไปหามารโยทั้หลบหนีทั้ใ้ทวนฟาฟันสร้าระแสลมหลบเลี่ยหอทะลวใำนวนมา พยายามสร้าเส้นทาที่ะทำให้เาสามารถโมีมารโยรโยไม่ถูหอทะลวใัวา ทันในั้นเลือำนวนหนึ่พุ่ออมาา้อนเลือทรลม เลือนี้พิเศษเป็นอย่ามาสามารถแทรเ้าไปในระแสลมนัวมันลายเป็นระแสลมโลหิสีแเลื่อนที่แหวผ่านสายลมำนวนมาไปหาเป้าหมาย
ัวินห้าวเหวี่ยทวนสุแรสร้าระแสลมแหวระแสโลหินั้นออ แม้ระแสโลหิะสามารถแทรไ้แม้ระทั่ระแสลม แ่สุท้ายวามเร็วในารแทรแอมัน็ไม่รวเร็วมานแม่ทัพแห่เมือลูาผู้นี้ัารไม่ไ้
และอนนั้นโอาสเปิออแม้ะไม่สามารถโมี้อนเลือทรลมไ้แ่หาโมีัวมารทำไ้แน่ เาึเหวี่ยทวนสร้าระแสลมโมีและรั้นี้้วยอิทธิพลอสายลม เลืออมารนนี้สาระเ็น
เส้นสายโลหิึ่เลื่อนที่ไปรอบๆมารพลันยืออโมี สายลมที่หลุเ้าไปในระยะอเส้นสายโลหินั้นะถูสลายและหลอมรวมับเส้นสายโลหิ ัวิน้าวรีบเลื่อนถอยอย่ารวเร็ว
ะนั้นเอแรึูที่ึูโลหิับร่าศพ็หายไป เส้นสายโลหิารป้อันั้นแรอมารเลื่อนที่เ้าไปใน้อนเลือทรลม ัวินห้าวึรีบเหวี่ยทวนโมีแ่หอทะลวใลับเรียัวป้อันเอาไว้อย่าแน่นหนา
เห็นันั้นเาัสินใถอยออมา แม้้วยพลัที่เาสามารถทำไ้สูสุนั้นมีมาพอทำลายหอทะลวใที่เิาพลัหลอมสร้าไ้อย่า่ายาย แ่้วยประสบาร์่อสู้หลายปีเาัสินใถอยห่าออมาั้ท่าเรียม่อสู้พร้อมับรวบรวมพลั สายลมอันน่าหวาหวั่นไหวเวียนรอบัวเา
เวลาผ่านไป เส้นสายโลหิเลื่อนที่ออมาา้อนเลือทรลม มันูล้ายเส้นสายโลหิที่เป็นารป้อันั้นแรอมารแ่มีนาให่ว่าหลายเท่า แล้วรั้นี้มันไม่ไ้เพียห้อมรอบัวมารมันยัห้อมรอบ้อนเลือทรลมและหอทะลวใ พร้อมทั้ยายนาเรื่อยๆลืนินระแสลมและสามารถลืนสิ่มีีวิไ้้วย
ัวินห้าวเหวี่ยทวนพลัธาุลมที่เารวบรวมระเบิออพร้อมับพุ่ไป้าหน้า แ่่อนที่มันะปะทะเส้นสายโลหิมันระายออ่อนลายเป็นแน้วยพลัอทวนาวายุ สายลมอันรุนแรำนวนมาีรอบั้นป้อันนาให่ึ่ลืนินทุสิ่อย่าอมาร แม่ทัพเหวี่ยทวนไปมาระแสลมเพิ่มำนวน แม้สายลมบาส่วนะถูั้นป้อันนี้สลายไปแ่สุท้ายสายลมที่มีำนวนมาว่าเิมะถูสร้าึ้นแทนที่
ั้นป้อันนาให่อมาร่อยๆมีนาเล็ลเนื่อาารผลัันอลม ทันในั้นสายลมบีบอััวินห้าวเหวี่ยทวนระแสลมบีบัวลายเป็นมทวนโมีเป้าหมาย ึ่ทวนถูเหวี่ยทั้หม 3 รั้้วยัน
รั้แรเพื่อัเส้นสายโลหินาสะบั้น รั้ที่ 2 เพื่อแยหอทะลวใออเป็น 2 ฝั่เผยให้เห็นัวมารับ้อนเลือทรลม รั้ที่ 3 เพื่อฟัน้อนเลือทรลมแม้มาระเอาัวมาบันบาเ็บหนั แ่ที่้อนเลือทรลมยัมีรอยันาให่แล้วเลือ็สาระเ็นออมาาทั้้อนนั้นทั้ัวมาร
ัวมารึ่อยู่ในสถานะสิาหายสิส่วนหนึ่ลับมา วาเบิว้าปาอ้าพร้อมับปล่อยเสียรีร้อ แ่ไม่นานเสียรีร้อหายไปมารลับไปอยู่ในสถานสิาหายเ่นเิม เลือึ่สาระเ็นออมาา้อนเลือทรลมไหลลับไปอยู่ที่เิม
“ไม่รุนแรมาพอ!”
ัวินห้าวเรียมโมี้ำอีรอบ ้อนเลือทรลมราวับพันาึ้น มันถ่ายทอละออโลหิให้แ่หอทะลวใเล่มหนึ่ หอทะลวใเล่มนั้นพลันลายเป็นประายสีแพุ่ไป้าหน้าพร้อมับยืออปัมือวาอแม่ทัพแห่เมือลูาึ่ถูยึ้นป้อัน
หอทะลวใที่แปรสภาพปัอยู่ในมือวา ัวินห้าวรีบเลื่อนที่ถอยออมาั้หลั ปล่อยมืออาทวนให้ทวนลอยอยู่ลาอาาศ มือ้ายวบรวมพลัธาุลมึแท่ที่ปัอยู่ในมือวาออแล้วใ้ธาุลมบีบมันเป็นผละเอีย
มือวาใ้ารไม่ไ้เหลือเพียมือ้ายที่ใ้ไ้ สถานาร์ย่ำแย่สุๆอนนั้นเอที่เสียะโนอพวหลินฟานไ้ัึ้น
เนื่อาไม่้อใ้พลัป้อันารูลืนโลหิึสามารถใ้าบ 3 เล่มมาห้อมรอบมาร่อัวลายเป็นระแสลมทรลมล้ายพายุที่มีลัษะลมที่ััผู้อยู่ภายใน เมื่อมารถูััเาึสามารถเลื่อนที่ไปหาพวหลินฟานไ้
ัวินห้าวับหานื้อหึ่เป็นัวแทนอพวหลินฟานพูุยัน มันเป็นารพูุยันสั้นๆเ้าเมือลูาอให้แม่ทัพอนลายเป็นสัว์ประหลาและสละีวิเพื่อเมือลูา และแม่ทัพ็อบล
ทันในั้นโลหิและร่าศพทั่วบริเวเริ่มสั่นสะเทือน ัวินห้าวมวิ้วพร้อมับ้อเม็ไปยั้อนระแสึ่ััมารเอาไว้พลาะโน
"รีบบอแผนมา มารนนี้ำลัพยายามลืนินโลหิ้า้านเอาไว้ไม่นาน"
"ปล่อยไปเลย" หลินฟานล่าวึ้น "ให้เาูับนพอใไม่สิท่าน้อ่วยเาูับะ้วย้ำ ้าเาว่าวามสามารถูลืนมาาารระุ้นบาอย่า หาารระุ้นเสร็สมบูร์พลัูลืนะหายไปเอ
เราะไ้ไม่้อมาัวลว่าเาะหนีไปาที่นี้แล้วูลืนพลัอาวเมือ หามารพันาเสร็สิ้นมาระแ็แร่มา็ริ แ่หาท่านพันาเสร็สิ้นท่าน็ะแ็แร่ึ้นเ่นัน อเพียท่านยอมรับารหลอมรวมีวิให้เ็มที่"
ัวินห้าวมวิ้วหันไปอำยืนยันาเ้าเมือ หานื้อหหรี่าหายใยาวหลายรั้่อนพยัหน้าให้สัา
้วยเหุนี้ัวินห้าวึหยุารสะปล่อยให้โลหิและร่าศพลอยไปยัระแสลมทรลม เมื่อโลหิและร่าศพสัมผัสับระแสลมทรลม พวมันสลายลายเป็นละออผสานเป็นส่วนหนึ่ับระแสลม สิ่นี้่วยให้มารที่ถูัอยู่ภายในูลืนโลหิไ้่ายึ้น
"ะเิอะไรึ้น้า็ไม่รู้้วยแล้ว"
ัวินห้าวล่าว้วยสีหน้าที่ัน มันมีเวลาน้อยเินว่าท่านเ้าเมือะไ้อธิบายทุอย่าให้เาฟั บอเพียว่าเา้อลายเป็นสัว์ประหลาเพื่อสู้ับมาร ในสภาวะที่ร่าายที่ร่าายราวับถูีระาสำนึสุท้ายเอาไว้เพื่อที่เาะไ้ไม่อาละวาหลัลายเป็นสัว์ประหลา
ุนานถิ หลินฟาน หานื้อหถอยออาาร่อสู้ ส่วนลุ่มนำนวน 16 นึ่นำโยหัวหน้าลุ่มวิัยวิาหลอมรวมีวิสีารุ่นแรยืนห้อมรอบัวินห้าว
มัน็เหมือนำถามหา้อารสัหารเทพเ้าเรา้อใ้นี่น เมื่อเทียบมนุษย์ับเทพน้ำหนัอีวิะถูั่ หาอยาให้าั่ทั้ 2 เท่าเทียมันะ้อสัเวยมนุษย์ไปเท่าไหร่ันหลินฟานไม่รู้ ุนานถินไม่รู้ และหานื้อห็ะไม่รู้เ่นัน ที่พวเารู้ืออนนี้พวเาำลัะใ้น 16 นและเป็น 17 เมื่อรวมัวินห้าวเพื่อ่อสู้ับมารรหน้า
...
ความคิดเห็น