รามเกียรติ์ • The c̶Razy Nanny

What's the hell??

3 คำที่สมองคิดออกต่อเบื้องหน้าที่ควรเป็นจุดรับส่งผู้โดยสารขาเข้า กลับกลายเป็นตลาดสดธีมละครพีเรียดซะงั้น  ครั้นเหลียวหลังกลับไปยังGateที่เพิ่งผ่านออกมา Airport ติดอันดับโลกคือเพิงหมาแหงนเก่าๆ โดยมีลุงแก่ๆนั่งจับกลุ่มก๊งเหล้าขาวน้ำเต้าปูปลากลางวันแสกๆ โดยไม่กลัวว่าpoliceจะลากเข้าซังเต 

ก็นะ…พอพูดถึงปุ๊บ  policeในเครื่องแบบนุ่งจงเปลือยท่อนบนก็โผล่มาปั๊บแบบไม่ทันให้ได้ตั้งตัว  

“อี่ไพร่เอ็งมาแต่ไหน? ใยผ้าผ่อนห่มตัวจึงได้แปลกพิศดารนัก”  policeเต๊ะท่ากร่างพอๆกับขนาดตัวหมีหุ่นควายที่ทำเอาต้องเงยหน้าหรี่ตาผ่านเลนส์Channel

“I'm freak?? Huh~ tasteless” คอลเลคชั่นลิมิตเตดลอดตัวหัวจรดตีน มันน่าถอดเกือกโอร์ตกูตูร์ฟาดให้ลูกตาปลิ้นออกมากอง

“เหวยๆๆ!! พล่ามอันใดมิรู้ความดูพิรุจนัก มากับข้าบัดเดี๋ยวนี้!!” ไม่เพียงพูดพล่ามยังเอื้อมมือหยาบหนาหมายจับไปสอบปากคำ  ซึ่งสถานที่ไม่น่าจะใช่สน.แน่ๆจากสายตาที่มักจะโดนอุปโลกเองบ่อยๆเพียงแค่สบตา 

ให้ตายสิ…. จะที่ไหนๆสันดานพวกตัวผู้มันก็ไม่ได้ต่างไปจากเดิมเลย

งั้นก็ได้เลยยย~ 

จะทำให้รู้ซึ้งว่าความคิดพวกนั้นเป็นสิ่งที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตไปจนวันตาย!!

To be continued…

Character นาง / พระ(?) / พระ(?)

[พี่เลี้ยงสุดสวย…หรือสุดซวยกันแน่?]

“อายุเท่าไหร่น่ะเรา?”  

“ถ้ายังไม่ถึง18ก็รอไปก่อนนะ”

“เพราะพี่สาวคนนี้ไม่อยากโดนข้อหา ‘พรากผู้เยาว์’ ”

[นาย อ. เด็กโฉด]

“สิบห้าก็ทำคนให้ออกมาเป็นตัวได้แล้ว”

“ยังถือว่าเป็นผู้เยาว์ฤา?”

“หากมิแน่ใจ…ใยจึงมิทดลองด้วยตัวเองเล่า”

[นาย พ. เด็กเหี้ยม]

“อายุสำคัญไฉน?”

“เพียงบั่นคอคนออกกฏนั่นก็สิ้นเรื่องแล้ว”

“เผด็จการ? ไม่หรอก…ถ้าคนเล่าเรื่องไปเฝ้ายมบาลกันหมด”

คำเตือน :: ฟิคเรื่องนี้ไม่อ่อนโยน บรรดาตัวพระค่อนไปทางดิบถึงขั้นเถื่อน อาการกำเริบเป็นระยะให้พี่เลี้ยงคนสวยHeadache งัดสารพัดกลวิธีมารับมือกับ1เด็กโฉด1เด็กเหี้ยม  ไม่ระบุพระเอกเพราะคำนี้ไม่คู่ควรหรือไม่ก็แพ๊กคู่ไปเถอะใช้ทรัพยากรที่มีให้คุ้ม!!!