Shadow หนทางแห่งชีวิต ลิขิตของสวรรค์

ลำดับตอนที่ #9 : ความหลัง

          ณ ตรอกจอมปราชญ์ที่แหล่งซื้อขาย

“เฮ้อ  ซื้อของเสร็จแล้วไปทำอะไรต่อดีนะ” เซลพูด “ยังไม่รู้เลยค่ะเดินเล่นต่ออีกซักหน่อยแล้วกัน”ซิลพูด

      “พลัก” “โอ๊ย! ใครวะ”เซลพูดเมื่อยืนขึ้นมาก็พบชายหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่คิดว่าจะได้พบเขาที่นี่ “เฮ้ย พี่คาลอส มาได้ไงฮะ”เซลพูด       ชายหนุ่มที่ชื่อคาลอสกล่าวตอบไปว่า “นี่แกชักจะไร้มารยาทไปหน่อยแล้วนะแนะนำเพื่อนของแกให้ฉันรู้จักหน่อยสิ” “ค้าบๆคนแรกก็คือซิลเวีย     คราวน์ ก็น้องสาวของพี่เองแหละคงรู้จักสินะ

คนที่เรียบร้อยที่อยู่ข้างซิลนั่นก็คือ เอลี่   แวนเดอร์ส ญาติของพวกเราทั้งสามคนคงรู้จักแล้วล่ะสิ    คนที่ยืนอยู่ข้างซิลอีกข้างนึงน่ะคือ เรย์นะ   แชมเมอร์มาจากเกาะเดธ  คนที่ยืนอยู่ข้างเรย์คือ  เอเรีย    แมคครอส  มาจากอาณาจักรมังกรล่ะ เอาละทุกๆคนหันมาทางนี้หน่อย   วันนี้ฉันมีสัตว์มาเสนอขาย เอ้ย มีคนมาแนะนำให้รู้จัก  นี่คือพี่คนที่2ของฉันและซิล  ชื่อ คาลอส    คราวน์  มาจับดูได้ไม่กัดหรอก   เชื่องจะตาย โอ๊ย”เซลพูด

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”ทุกคนพูด คาลอสก็(แอบดัดเสียงหล่อ) ตอบกลับไปว่า “ยินดีที่ได้รู้จักน้องๆทุกคนเช่นกันครับ”

แล้วทุกคนก็เดินไปที่สวนสาธารณะเพื่อที่จะหาที่นั่งคุยกัน “แล้วพี่มาทำไมเนี่ย เดี๋ยวก็ไม่มีใครเฝ้าบ้านหรอก  เพราะมาการ์เร็ตก็ไปทำงานในเมือง  อิซาเบลก็เรียนต่อที่อาณาจักรอื่น   มิเชลก็ยังอยู่คนเดียวไม่ได้”เซลพูด “ไม่เป็นไรหรอกมีซาแมนธามาช่วยดูแลมิเชลให้แล้ว”เมื่อคาลอสพูดจบ ก็เกิดปฏิกิริยาแปลกๆขึ้นกับซิล เซลและเอลอยู่ซิลก็ร้องไห้ขึ้นมาเฉยๆ เซลโมโหจนแทบควบคุมสติตนเองไม่อยู่    ส่วนเอลก็จะเดินกลับที่พักเสียดื้อๆ

“พี่อย่าเอาเรื่องของผู้หญิงที่ชื่อซาแมนธามาพูดได้ไหมผมไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขาอีกและอย่าให้เขายุ่งกับครอบครัวของเราอีก เพราะเขาบอกไปเมื่อ3ปีก่อนแล้วว่าจะไม่มาเหยียบบ้านของตระกูลคราวน์อีก”เซลตะโกน เมื่อเห็นเอลเดินกลับที่พักเซลจึงฉุดซิลและทุกๆคนเดินกลับที่พัก

ณ ห้องนั่งเล่นของเด็กหญิงทั้งห้าคนในที่พัก

สถานการณ์อยู่ในขั้นตึงเครียดสุดขีด  ทุกคนไม่มีใครพูดกับใครทั้งสิ้น   จนเรย์กดดันจนทนไม่ไหวแล้วลุกขึ้นมาพูดว่า “ถ้าพวกเธอสามคนยังเนว่าฉันเป็นเพื่อนของพวกเธออยู่นะ เล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังเถอะ  ฉันเบื่ออาการเก็บกดไม่ยอมพูดกับใครของพวกเธอมากๆเลยนะเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ  เราต้องคุยกันสิมีปัญหาอะไรก็ต้องช่วยกันแก้ไงล่ะ”เรย์พูด

“เอาหละฉันจะเล่าให้ฟังเอง ตระกูลของเรามีลูกทั้งหมดเจ็ดคนคนแรกคือ ซาแมนธา คนที่สองคือคาลอส คนที่สามคือ มาการ์เร็ต คนที่สี่คือ อิซาเบล คนที่ห้าคือ ซิลเวีย คนที่หกคือฉัน คนที่เจ็ดคือ มิเชล      เรื่องเกิดขึ้นในงานศพของพ่อกับแม่ฉัน พ่อแม่ตายด้วยอุบัติเหตุขณะนั่งบนยานเวทย์ ซาแมนธาทะเลาะกับอิซาเบล ซาแมนธาว่าอิซาเบลว่าถ้าอิซาเบลฝึกการติดต่อทางจิตให้ดีกว่านี้เรื่องนี้ก็จะไปเกิดขึ้น เอาละก็คืออิซาเบลติดต่อทางจิตไปหาพ่อแม่ แต่ผิดพลาดทำให้คลื่นจิตไปกระทบกับหินภูเขาหล่นมาทับยานเวทย์  ทุกคนเข้าข้าง อิซาเบลเพราะเรื่องนี้ใครๆก็ผิดได้ทั้งนั้น ซาแมนธาเลยหนีออกจากบ้านไป เราทุกคนจึงเกลียดซาแมนธาเพราะซาแมนธาไม่มีคำว่าให้อภัยเลย ซาแมนธาเป็นคนที่แย่มากๆ ทีนี้เธอเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้วใช่ไหม กลับห้องนอนของตนเองกันเถอะ”เซลพูด

ทุกคนเดินกลับไปที่ห้องนอนของตนเองแล้วจมลงสู่ห้วงนิทรามีเพียงเด็กหญิงหนึ่งคนที่ไม่อาจหลับลงได้เพระเรื่องความหลังเก่าๆนั้น “ซาแมนธาฮะทำไมพี่ต้องทำอย่างนี้”เซลพูด

((ทามมายตอนนี้มันเศร้าอย่างงี้น้ายิ่งแต่งเศร้าๆไม่เก่งด้วยยังไงก็ติชมกันบ้างละกันฮะขอบคุนทุกคนนะฮะพรุ่งนี้ตอนเย็นผมไม่ออนนะฮะผมจะไปงานกะแม่( ติดเชื้อประหลาดมาจากเซลและเอเรีย)พี่ประธานกะพี่รองประธานออนกันตอนค่ำๆแม่ไม่ให้เล่นแน่เลยลองออนตอนบ่ายๆดูสิฮะจะได้คุยกาน))