ประกาศิตหมื่นฟ้า

บรรพชนหว่านเมล็ดปลูกต้นกล้า เพียรรดน้ำพรวนดิน ประคับประคองให้ออกหน่อแตกกิ่ง ทุ่มหยาดเหงื่อดูแลมิได้ขาด มาวันนี้รากฐานพังทลาย ไม้ใหญ่ล้มครืน ใบไม้โรยรา ปลิดขั้วลงที่ต่ำ

ราชวงศ์เสื่อมอำนาจ ฮ่องเต้ทรราช ขุนนางชั่วช้า ราชสำนักฟอนเฟะ

บ้านเมืองล่มสลาย ปฐพีผันสู่กลียุค

จ้าวอวี้หลันได้โอกาสย้อนกลับมาในช่วงเวลาที่เรื่องราวทั้งหลายยังไม่ดำเนินไปในทิศทางเลวร้ายถึงขีดสุด ความเมตตาจากสวรรค์นี้เป็นสิ่งที่ผู้อื่นใฝ่หาแม้ในยามหลับฝันก็ยังมิอาจได้มาครอง

เริ่มบันทึกเรื่อง 19/02/64

หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมติจากจินตนาการของผู้แต่ง พื้นที่และบุคคลต่างๆไม่อิงจากความเป็นจริงนะคะ

(อาจมีคำผิดตกหล่นอยู่บ้างนะคะ จะทยอยตรวจเช็คแก้ไขเรื่อยๆค่ะ)

คำแนะนำ นิยายเรื่องนี้มีการเกริ่นถึงการใช้ความรุนแรง ทำร้ายร่างกาย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน