ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ยุ่งนักสะดุดรักร้ายนายคาสโนว่า

    ลำดับตอนที่ #1 : ว๊าว!!เจอแล้วชายในฝัน(รึปล่าว)

    • อัปเดตล่าสุด 2 ต.ค. 49


    ผลัวะ!!!
    "ไอเด็กบ้าคางฮีวอนแกตื่นเดี๋ยวนี้นะ จะไปมั๊ยโรงเรียนอะ เปลี่ยนโรงเรียนวันแรกก็ทำตัวมีปัญหาเลยนะ"

    "อะไรๆ..แม่ตื่นแล้วปลุกดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องลงไม้ลงมือกันเลย เจ็บนะ!!"

    "ก็แล้วถ้าไม่ทำแบบนี้จะตื่นมั๊ยยะไอเด็กบ้า รีบแต่งตัวแล้วลงไปกินข้าวซะถ้ายังชักช้าอยู่อีกล่ะก็น่าจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นน่ะ  เชอะ!"

    ว่าเสร็จแล้วก็ลงไปอย่างน่าตาเฉย หนอยแน่ะเป็นแม่แล้วต้องทำได้ทุกอย่างเลยหรอไงแม่ฉันก็ไม่ได้แตกต่างกับมิซาเอะในการ์ตูนเรื่องชินจังซักเท่าไหร่เล๊ย ขี้งก ขี้บ่น จอมโวยวาย ไม่เคยยอมรับว่าตัวเอง ก้นใหญ่(ก็แล้วมันเกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย ^0^!)น่าเบื่อชะมัดเมื่อไหร่แม่ฉันจะเหมือนแม่คนอื่นๆมั่งน้า... ฉันคางฮีวอน อายุ 17 ปีสาวน้อยน่ารักผู้พิทักษ์ความรักและความยุติธรรม (อ้าวๆๆเซเลอร์มูลแล้วเจ๊) วันนี้เป็นวันที่ฉันย้ายโรงเรียนใหม่อีกหนึ่งโรงเรียนหลังจากถูกเชิญออกจากโรงเรียนเก่า น่าเบื่อชะมัดไม่เห็นต้องน่าไล่ออกกันเลยก็แค่ไถเงินรุ่นน้อง ตบคู่อริสลบในห้องน้ำ (ง่ะ!!!อย่างนี้แหละเค้าเรียกว่าสมควร)  ต้องรีบแล้วล่ะคราวนี้ต้องตั้งใจเรียนให้มากขึ้นแล้วสิจะไม่ทำตัวเหมือนเดิมอีกแล้วเจี๋ยมเจี้ยมเข้าไว้สู้ๆ!(ให้มันจริงเถ๊อะ) ฉันรีบแต่งตัวแล้วก็ลงไปหาแม่ข้างล่างเพื่อหาของกินประทังชีวิตไปวันๆ


    "แม่!!!! มีไรกินมั่งอ่ะ เสร็จบ้างยังจะรีบไปโรงเรียน"ฉันตระโกนไปด้วยเสียงที่ดังพอควร

    เพล้ง!!!!!อ้าวเสียงจานแตก

    "แม่เป็นไรเกิดไรขึ้น"

    "ก็เพราะแกนั่นแหละ เรียกดีๆก็ได้ตกใจหมดเลยยังกะตระโกนไฟไหม้บ้านอย่างนั้นแหละ"

    "ก็แล้วแม่อยากตกใจเองทำไมล่ะ"ชิ!เอาคืนได้แล้วหนึ่งยก(นั่นแม่นะน่ะ)

    "เดี๋ยวก็ปั๊ดมะเหงกให้หรอกแกพูดกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของแกอย่างนี้หรือไง คะขา อะพูดเป็นมั๊ย เออกับข้าวอยู่บนโต๊ะ หัดมองซะมั่งไม่มีตารึไงนิสัยไม่เคยเปลี่ยนจริงๆเลยนะแกเนี่ย"

    ฉันมักจะโดนแม่บ่นและว่าเสมอไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมฉันต้องโดนอยู่คนเดียวในบรรดาพี่น้องสามคน(ยังไม่รู้ตัวอีก โง่จริงๆ) ฉันเป็นลูกคนเล็กสุด พวกพี่สาวของฉันสองคนช่างเป็นที่รักของแม่ซะจริงๆถูกใจซะทุกอย่าง คนโตชื่อ จียอน อายุ 25 ปี ทำงานแล้ว คนที่สอง ก็โชอึน อยู่มหาลัยแล้วโตๆกันแล้วทั้งนั้นฉันสิเพิ่งจะอยู่แค่ม.5เท่านั้นเอง

    "แม่หนูไปโรงเรียนแล้วนะคะ ต้องรีบไปแนะนำตัวให้เพื่อนใหม่รู้จักก่อนจะได้คุ้นเคย"(อิ_อิ)

    "ย่ะ ยัยเด็กบ้า อย่าอาลวาดอีกล่ะไม้งั้นคราวนี้แกก็ไม่ต้องเรียนกันแล้ว"
    "รู้แล้วล่ะแม่ก็ บ่นจริงๆเลย"

    เวลาต่อมาฉันมาถึงที่โรงเรียนอาจารย์พาฉันมาห้องที่ฉันเรียน ว๊าว!!น่ารู้จักทั้งนั้นเลยผู้ชายเยอะกว่าผู้หญิง(คิ_คิ)

    "อ้าวนี่เพื่อนใหม่ของพวกเธอเค้าจะเข้ามาอยู่ร่วมห้องเรียนด้วยนะ อ้าว เธอทักทายเพื่อนๆซะ"

    "สวัสดีค่ะฉันคางฮีวอนค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"ไม่ค่อยเลยนะเราเนี่ยพูดซะน่ารักเชียว(แหวะ!! จะอวก)

    "ไปเลือกที่นั่งตามใจชอบนะ" ฉันเดินไปหาที่นั่งไกล้ชายหนุ่มที่น่ารักชะมัดยาดผมสีน้ำตาล ตาโตสูงราว 185เซนติเมตร แต่ถ้าทางออกจะหยิ่งๆหน่อยแต่ไม่เป็นไรเรื่องเนี้ยต้องทำความรู้จักันเยอะๆ

    "อ้าววันนี้เราจะเริ่มเรียนวิชาแรกกันนะ วิชาวิทยาศาตร์ หยุดคุยกันได้แล้ว" แหวะเรียนวิทยาศาสตร์วิชาที่เกียจที่สุดในโลกเลย ทุกคนในห้องดูตั้งใจเรียนถ้าทางคงจะชอบ แต่สำหรับฉันสะอิดสะเอียนจนจะอวกอยู่แล้วเมื่อไรจะเลิกเรียนซักทีน้า น่าเบื่อมากๆ

    เวลาผ่านไปจนพักกลางวันเป็นช่วงที่ฉันรู้สึกดีใจมาก เพราะไม่ต้องใช้สมองคิดวิชาอะไรทั้งนั้นก็แล้วฉันจะไปไหนดีล่ะเข้ามาวันแรกนี่นาแล้วที่ไหนเป็นที่ไหนเนี่ย

    "นี่คางฮีวอนใช่มั๊ย"

    "ใช่..แล้วเธอชื่อ?"

    "อ๋อฉันชอย พาลัง เออแล้วเธอจะไปไหนล่ะไปกินข้าวกับฉันมั๊ย"

    "อืม..ก็ดีเหมือนกันเพราะฉันก็ไม่รู้จะไปไหนดียังไม่รู้จักใครเลย"ฉันรู้สึกว่าจะเข้ากันได้กับพาลังนะเธฮเป็นเด็กผู้หญิงที่น่าจะจิตใจดีนะน่ารักสดใสเราทั้งคู่พากันไปนั่งใต้ตันไม้ใหญ่สวนหลังโรงเรียนร่มรื้นถ้าทางสงบเพราะไม่ค่อยมีคนมาวุ่นวายแถวนี้

    "เออ..พาลังผู้ชายคนนั้นที่นั่งข้างๆฉันเค้าชื่ออะไรหรอ"

    "อ๋อ คิมฮานึนน่ะหรอ"

    "ชื่อคิมฮานึนอย่างนั้นหรอหล่อดีเนอะ"

    "นี่เธฮไม่รู้จักเค้าจริงๆน่ะหรอ ? ฉันไม่ได้อยากจะว่าจริงๆนะแต่เธอเชยจัง"

    "????"

    "เค้าเป็นหนุ่มที่ฮอตมากเลยเชียวนะ เป็นทั้งนักร้องชื่อดัง นายแบบที่สุดจะเซ็กซี่มากเลยรู้มะ"

    "อย่างนั้นเชียวหรอไม่ยักจะรู้จักแฮะ ^-^!"(เด๋อซะไม่มีเลยนะยะอะโฮะโฮะโฮะ)
    "ว๊าว!!!ฉันชักจะตาหลุมรักเค้าเข้าแล้วสิ"

    "ใครๆก็พากันชอบเค้ากันทั้งนั้นแหละ อย่าทำท่าสนิทสนมกับเค้าจนเกินไปนักนะอยากจะเตือนไว้ไม่งั้นฉันก็ไม่รับประกันแล้วจะหาว่าไม่เตือนนะ"

    ฉันยิ้มที่มุมปาเล็กน้อยแล้วคิดว่าน่าจะมีเรื่องสนุกๆเกิดขึ้นในโรงเรียนนี้อีกซะแล้วล่ะ และยังโชคดีอะไรอย่างนี้นะได้อยู่โรงเรียนเดียวกับนักร้องดังของเกาหลีซะด้วย เป็นปลี้มๆจบ(ง่ะ)


    che ery 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×