คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Harem's 02]สถาบันศาสตร์แห่งศิลป์
"ฮัดชิ้ว!โหย ให้ตายสิต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ๆเลย...ฮัดชิ้ว!"
เริ่มต้นเช้าวันใหม่ของครอบครัวแคนเทียร์ เจ้านีอาก็ร้องโหยหวนออกมาจากห้อง วันนี้นีอาจามออกมาประมาณ20ครั้งแล้วในตอนเช้า ซึ่งมันต้องไม่ใช่หวัดแน่ๆ จะเกิดอะไรขึ้นน้า...
"โธ่!เนียร์ละก็คิดในแง่ดีสิ จามจมูกซ้ายดีขวาดี"
"เวียร์ ฉันไม่เก็ทคำพูดของเธอหรอกนะ ฮัดชิ้ว!"
โง่จัง ฉันจะบอกให้แกคิดในแง่ดีๆเข้าไว้ต่างหากเล่า! วีอาแผดเสียงด่านีอาในใจ
"ลูกๆจ้ะมาทานข้าวต้มแมงกพรุนเร็ว"
"คร้าบ อิๆของโปรด"อาการฮัดชิ้วไม่หยุดของนีอาหายเป็นปลิดทิ้ง
เสียงช้อนกระทบกับชามดังขึ้นเป็นระยะๆบนโต๊ะเหล็กเคลือบสีให้เหมือนไม้สลักลวดลายงดงามบ้านตระกูลแคนเทียร์อันรุ่งเรืองเมื่อนานน้านนานมาแล้ว แต่ต้องกลับมาตกอับเพราะผู้นำตระกูลผู้บ้าการพนันเอาสมบัติของตระกูลไปขายเพื่อเล่นการพนัน(การพนันเป็นสิ่งไม่ดีน้า-ผู้เขียน) ยังดีที่ว่าผู้เป็นแม่ยังอุตส่าห์มีอาชีพเป็นนักตัดต่อพันธุกรรมชื่อดังและตัวผู้นำตระกูลเองยังมีฝีมือในการประดิษฐ์อาวุธอยู่
คิกๆเอิ๊กๆๆคิกๆเอิ๊กๆๆ....
เสียงออดของบ้านดังขึ้น
"นีอาไปเปิดประตูซิ"คีฟาสั่งลูกชายคนกลาง
"ไม่ ขี้เกียจไปเปิดเองเซ่"นีอาย้อนกลับ
ไอ้ลูกชั่วนี่เลี้ยงเปลื้องข้าวต้มจริงๆ คีฟานึกอยากจะตบหัวไอ้ลูกชายทีสวมหมวกหน้ากบอย่างน่ารักนั้นสักบาทสองบาท ให้หัวไปจมอยู่ในชามข้าวต้ม
"คาเบรียสไปเปิดทีสิ"
"โห พ่อมันไม่ยุติธรรมเลยนะ ทำไมผมต้องไปเปิดด้วย"
"บ๊ะ!แกนี่ ฉันบอกให้ไปเปิดก็ไปเปิดซี่!"คีฟาตะคอกพร้อมกับตบโต๊ะ
ในชีวิตของเขา เขาแทบจะไม่เคยสั่งเจ้าลูกชายที่ชื่อว่านีอาได้เลย ถ้าสั่งได้มันก็จะทำให้แค่แป๊บเดียวเท่านั้นจากนั้นก็หายไปปล่อยให้คาเบรียสทำงานอยู่คนเดียว
"ไปเปิดเถอะค่ะพี่คาเบรียส เดี๋ยวคุณพ่อโกรธแล้วมันจะไม่ดีนะคะ"
ทำไมหล่อนไม่ไปเปิดเองซะสิ เริ่มเซ็งแล้วนะเว้ยสั่งนู้นสั่งนี่กันอยู่ได้!!คาเบรียสเดินไปเปิดประตูหลังจากดึงหมวกหน้ากบลงมาปิดตาของเจ้านีอาเสร็จแล้ว จนนีอาตกเก้าอี้ สมน้ำหน้า เขาคุยกับคนส่งไปรษณีย์สักพักแล้วเซ็นรับจดหมาย
"ฮัดชิ้ว!โอ๊ย นึกว่าหายแล้วซะอีก"
คาเบรียสเดินถือจดหมายกลับมานั่งเก้าอี้ตรงข้ามนีอา เขาเปิดซองจดหมายสีแดง-ดำที่ไม่มีจ่าหน้าซองออก โดยมีคีฟาเร่งเร้าให้รีบๆอ่าน คาเบรียสอ่านจดหมายในใจก่อน เมื่ออ่านเสร็จนัยน์ตาสีม่วงของก็วาวด้วยความดีใจ
"อะไรๆ มีอะไรอ่ะ"นีอาสอดขึ้นมาทันทีทั้งๆที่ข้าวต้มยังเต็มปากอยู่อย่างนั้น
"นีอา วีอาพวกเราสามคนได้เข้าไปเรียนซัลชีนเต้ล่ะ!!"
ถุ้ย!!
แมงกพรุนลอยไปติดอยู่บนหน้าหนุ่มรูปงามแถบจะในทันทีที่เขาพูดเสร็จ
"แกอ่านผิดรึป่าว!!"
โฮๆๆนี่แหละเรื่องร้ายที่เกิดขึ้นกับฉ้านนนนนน ฉันไปสอบติดเข้าได้ยังงายยยยยยย ฉันไม่อยากไปโรงเรียนนะ นั่นสิจะติดได้ยังไงหนอ ย้อนกลับไปดูข้อสอบที่นีอาตอบ
ข้อที่56 ถ้าเราตัดต่อยีนส์ผสมกันระหว่างนกเอี้ยงกับควายจะเป็นยังไง
-เป็นสัตว์ประหลาดอ่ะดิ- -+ถามมาได้โง่ป่าวไอ้คนตั้งคำถาม นกกับควายรวมกันกลายเป็นผีเสื้อมั้ง วิ้ว~~
ข้อ62 ภาพวาดชิ้นแรกของแจ๊คแมดเดสันคือ...?
-ชายแก้ผ้ากลางถนน ฮ่าๆๆ^[]^เอ๊ะหรือหญิงแก้ผ้ากลางสี่แยก
ข้อ75 บอกสิ่งที่คุณชอบมากที่สุด(ตอบอย่างมีศิลป์)
-นี่คำถามเหรอฟ่ะ?-.-มีศิลป์แปลว่าอะไร้อะไร ศัพท์ผู้เฒ่าแนวเหรอ?ตอบก็ได้มีความสุขกับหน้าตาของตัวเองฮ่าๆอีกอย่างการได้แกล้งคนมันสนุกสุดๆเลยล่ะน้า~~
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าไอ้ข้อสอบพวกนี้เนี่ยนะท่ทำให้คนทำบ้าได้ พวกเขาอาจจะเครียดเพื่อหาคำตอบที่ดีสุดจนเพี้ยน
"บ้านแกสิ ฉันอ่านไม่ผิดหรอก โห แกนี่มันโสโครกจริงๆ"
"งั้นฉันขอสละสิทธิแล้วกัน"
"ไม่ได้หรอก ในนี้เขาบอกว่าห้าม-สละ-สิทธิ-เด็ด-ขาด"คาเบรียสเอ่ยชัดถ้อยชัดคำ
บ้านแกดิไอ้นีอาโง่ เขายิ่งอยากให้สละสิทธิ แต่ถ้าแกอยู่ในโรงเรียนแล้วไม่มีความสุข ฉันก็คงมีความสุข หึๆ
"เวรเอ้ย! นี่มันแค่สอบทุนนะ ถ้าฉันสละสิทธิก็ให้คนอื่นเข้าได้"
"นีอาแกเลิกโวยวายได้แล้ว ถ้าแกยังเห็นว่าฉันเป็นพ่อแกอยู่ไปเรียนซะ!"
"โด่เอ้ย พ่อง่ะก็ผมไม่อยากใส่ชุดนักเรียนเชยๆ ฟังครูเฒ่าๆเหมือนพ่อสอน ดูพวกเฉิ่มๆตั้งใจเรียน อยู่กับหนังสือ ทนแหกขี้ตาในตอนบ่าย บรื๋อ~~!!แค่คิดก็ขนคิงสแตนอัพแล้วอ่ะ"ผมสีเลือดของนีอาตอนนี้นุ่งเหยิงหลังจากที่เจ้าตัวขยี้หัวไปมาเพราะเครียดจัด (คนอย่างนีอาเครียดเป็นด้วยแฮะ)
"ฉันจะถามแกเป็นครั้งสุดท้าย แกจะไปเรียนหรือจะไปเรียน เลือกเอา"
"ฉันมีทางเลือกด้วยเหรอพ่อ"
"ก็เออสิวะ ฉันก็ให้โอกาสแกเลือกแล้วนะเว้ย"
คนทั้งบ้านมองชายวัยกลางคนที่ใบหน้ายังหล่อเหลาอยู่อย่างเอือมๆ ฉันแต่งงานกับผู้ชายคนนี้จริงๆเหรอ.แม่ พ่อฉันเหรอเนี่ย.วีอา ทำตัวเป็นเด็กๆกันไปได้.คาเบรียส กวนบาทาชิบพ่อตู.นีอา
"เนียร์อ่า ไปเรียนด้วยกันเถอะนะ เวียร์อยากไปมากๆเลย ถ้าเนียร์ไม่ไปเวียร์ก็เหงาแย่สิ"
ถ้าไม่มีแกก็คงจะดี ฉันจะได้ไปเฉิดฉายอยู่โรงเรียนคนเดียวไม่มีแกมาเทียบรัศมี ฮ่าๆๆอุ๊บส์...
"เหงาก็เรื่องของเธอสิเวียร์"
คำพูดของนีอาเล่นเอาวีอาสะอึก นัยน์ตาสีเทามีน้ำตาคลออยู่เล็กน้อย
"เฮ้อๆไปก็ไป ขึ้นเงินเดือนให้ผมด้วยละ ชุดเชยๆจ้าคนเฉิ่มๆจ้านีอากำลังจะไปหาแล้ว"นีอาเดินออกไปนอนที่ใต้ต้นไม้หลังบ้าน ฟังเสียงแร้งเสียงกา ชมต้นไม้กินแมลงวันเข้าปากและหลับไปในที่สุด
เขากำลังฝันถึงการใช้ชีวิตในโรงเรียน ก็รู้อยู่หรอกนะว่าเป็นโรงเรียนพวกศิลปะกับพวกเทคโนโลยี ซึ่งเป็นสิ่งที่ตัวเองถนัด แต่ให้ตายสิการไปอยู่ที่โรงเรียนนั้นต้องกลายเป็นเด็กประจำอยู่ทามกลางสิ่งแวดล้อมที่น่าเบื่อหน่าย อาจจะเจอเรื่องร้ายๆเกิดขึ้น
"เนียร์ เราไม่ได้ใส่ชุดนักเรียนหรอกนะ เขาให้ใส่ชุดเล่นเอาแหละ เนียร์ๆ"เสียงหลานๆกระทบเข้าสู่โสตประสาทของนีอาทำให้เขาตื่นขึ้นจากภวังค์
"หืม? มีอะไรเหรอเวียร์"
"เวียร์บอกว่าเราจะใส่ชุดอะไรไปเรียนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องใส่ชุดนักเรียนเชยๆแบบนั้น"
"ทำไมล่ะ"
"ก็ระบบการใส่เครื่องแบบถูกยกเลิกไปเมื่อ3วันก่อนแหละ อิๆโชคดีจังนะ"
นีอายิ้มให้วีอา นี่เขาจะไม่ดีใจให้มากกว่านี้เลยเหรอ
"แล้วก็นะ โรงเรียนจะเปิดอาทิตย์หน้า คุณพ่อบอกว่าจะซื้อชุดให้เยอะๆกระเป๋า รองเท้า สร้อย ต่างหู แว่นกันแดด ยางมัดผม ผ้าพันคอ กระเป๋าตังค์อีกเยอะแยะให้เป็นของขวัญที่เราสอบติดด้วย ดีใจไหม"
"อื้ม! พรุ่งนี้เรามีถ่ายแบบไหม?"วีอาทำสีหน้าคิดก่อนจะตอบว่า
"มีจ๊ะ ตอนสิบเอ็ดโมง"
"อืม มานอนด้วยกันไหมอากาศเย็นกำลังสบายเลยอ่ะ"
นีอาตบที่นอนนุ่มๆข้างๆตัวเองที่มีหมอนหลายใบ วีอาพยักหน้าแล้วเดินมานอนข้างๆนีอาทั้งคู่หลับไปภายในไม่กี่นาที ภาพที่ทั้งสองคนกำลังนอนหันหน้าเข้าหากันช่างเหมือนเทวดากับนางฟ้าตัวน้อยๆ ที่ไร้พิษภัย...มันก็แค่ดูเหมือนเท่านั้นแหละ
เวลาหนึ่งอาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่ม2คนกับหญิงสาวอีก1คนเดินก้าวข้ามผ่านประตูเหล็กของโรงเรียนที่ถูกประดับตกแต่งด้วยดอกไม้อันสวยงามกับไม้เลื้อยหนามสีดำแดง การผสมผสานอันลงตัวระหว่างสิ่งประดิษฐ์กับธรรมชาติ
"อู้ว้าว โรงเรียนไฮโซ้ไฮโซ"
ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้ว่านี่คำพูดของใคร
"นั่นสิคะ"
"แฝดสยองอยู่สาขาไหน"พี่ใหญ่ถามขึ้น
"เอ๊ะ ไม่ได้เรียนรวมกันเป็นห้องๆเหรอ"
"เปล่า เขาจะจัดตามความเหมาะสมว่าเราเหมาะกับสาขาไหนอย่างฉันศิลปะว่าด้วยการพูดจา"
"แล้วฉันอยู่ไหนสาขาไหนอ่ะ"
"อ้าว นายไม่รู้เหรอ"
"พี่คาเบรียสพวกหนูไม่รู้หรอกนะคะว่าตัวเองอยู่สาขาไหน"
"ฉันยังไม่ให้พวกแกดูอีกเหรอ"
"เออ!!"เสียงตอบดังออกมาจากสองฝาแฝดพร้อมๆกัน คาเบรียสจึงล้วงมือเข้าไปหยิบกระดาษสีครีมออกจากกระเป๋าหนังของตน
"แหะๆโทษที นีอานายอยู่ศิลปะว่าด้วยการวิจัยความงาม"
"...นี่เขาเรียกว่าสาขาเหรอ?"
"ไม่รู้ดิมันเขียนว่างี้ ส่วนวีอาเธออยู่ศิลปะว่าด้วยการหลอกลวง..."
หึ...ใครเป็นคนจัดฟ่ะ โดนใจชะมัดเลือกได้ตรงอะไรจะปานนี้
วีอายิ้มๆออกมากับสาขาที่ตัวเองได้อยู่ ส่วนนีอาหน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะไม่เข้าใจว่าไอ้สาขาวิจัยความงงความงามนี่มันคืออะไรกันอ่ะ นีอาคิดได้ไม่ทันไรร่างบางของเขาก็ลอยสูงขึ้นจากพื้น วีอามองหน้าผู้มาเยือนใหม่ก็ถึงกับยิ้มออกมาอย่างขำๆ
นัยน์ตาสีเทาเบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจเมื่อตัวเองโดนกอดจากด้านหลังแล้วยังถูกยกตัวขึ้นอีกต่างหาก
"โซเรียล!นายมาอยู่ที่นี่ได้ไงวะ!"นีอาแผดเสียงออกมาเมื่อตั้งสติได้
"คิดถึงนายจังเลย"
หนุ่มน้อยนามโซเรียลปล่อยนีอาลงจากพื้น ให้หันมามองหน้าเขาตรงๆนัยน์ตาสีเทาจ้องเข้าไปนัยน์ตาสีดอกซากุระของโซเรียลเหมือนอยากจะฆ่าไอ้หมอนี่ให้ตายคาบาทา
"วีอา ใครเหรอนั่นน่ะ"คาเบรียสเอ่ยถามอย่างสงสัย
"แฟนพี่เนียร์ค่ะ อิๆเจอกันตอนไปถ่ายแบบ"
"เวียร์!จะบ้าเหรอไงฉันไม่ใช่เกย์เหมือนคาเบรียสนะเว้ย!"นีอาตอบขึ้นมาทันควัน แล้วทำไมต้องไปแหวกกัดฉันด้วยล่ะฉันไปทำไรให้แก~
"โซฉันละเกลียดขี้หน้านายจริงๆ ไปไกลๆเลยไป๊ชิ้วๆ"
"แต่ฉันชอบนายนิ่"โซเรียลพูดแล้วยิ้มละลายใจสาวออกมา
"แกนี่มันหน้าไม่อายเลยจริงๆ"
"คิก งั้นเหรอ"
เจ้าคนขี้แกล้งกลับกลายเป็นคนโดนแกล้งไปซะแล้ว นีอาหน้าแดงเพราะความโกรธก็ดูคนตรงหน้าเค้าสิแทบจะไม่รู้สึกรู้สาเลยว่าตัวเองกำลังโดนด่าอยู่ คาเบรียสมองหน้าโซเรียลอย่างชื่นชมที่ทำให้คนอย่างนีอาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟได้
"โปรดทราบ โปรดทราบ ขณะนี้เวลา09.00น.ขอให้นักเรียนทุกๆคนไปรวมตัวกันที่โดมเทค โปรดทราบ..."เสียงประกาศดังขึ้น3-4ครั้งและหยุดไป นักเรียนทุกคนต่างรีบวิ่งไปที่โดมเทค นีอายกมือขึ้นมาพร้อมๆกับวีอามือทั้งคู่ประสานกัน นีอาและวีอาหลับตาลงแล้วพึมพำออกมาว่า
"ไปโดมเทค..."แหวนที่อยู่นิ้วกลางข้างซ้ายของทั้งคู่ก็เปล่งแสงออกมา ร่างทั้งสองหายวับไปจากตรงนั้นเหลือแต่คาเบรียสและโซเรียลมองหน้ากันไปมา แล้วจัดการพาร่างของตัวเองไปที่โดมเทค
"นักเรียนทุกๆคนคะ กรุณาเข้าแถวตามสาขาของตัวเองนะคะ จะเห็นอยู่ว่ามีคุณหุ่นยนต์สีแดงจะถือป้ายตามสาขาต่างๆนะคะ กรุณาไปเข้าแถวตามนั้น..."
ภายในโดมรูปสามเหลี่ยมที่ลอยอยู่บนฟ้า นักเรียนโรงเรียนHang Creedต่างวุ่นวายหาที่เข้าแถวประจำสาขาของตัวเองในปีการศึกษาใหม่ หวา~ให้ตายสิมีแต่คนแก่ๆทั้งนั้นเลย พวกหัวทึบเอ๊ย ใช้เวลาสอบกันกี่ชาติเนี่ยเจ้าตัวแสบนึกด่าในใจ ระหว่างเดินแยกออกจากวีอาเพื่อหาแถวของสาขาตัวเองเดินไปเดินมาก็เจอแต่พกอายุ20ขึ้นไปเกือบจะหมด คนที่น่าจะอายุเท่าๆกันก็มีไม่ถึง50คนจากนักเรียนปี1ทั้งหมดประมาณ500คน
รำคาญชะมัดยัยป้าพวกนี้มองอยู่ได้ อี๋ไอ้ลุงหื่นฉันไม่ใช่ผู้หญิงนะเว้ยอย่ามามอง~!
"หนูจ๋า หลงทางอยู่เหรอพี่ไปส่งเอามะ"
นีอาหันไปมองชายร่างท้วมที่อายุน่าจะประมาณ35แต่แทนตัวเองว่าพี่
"เฮ้..."
"นี่ลุง แกแล้วไม่เจียมอีก ไม่อายปากเหรอไงแทนตัวเองว่าพี่ มองยังไงลุงมันก็แค่ผู้ใหญ่หื่นๆชั่วๆสร้างความหม่นหมองให้แก่สังคม"
โซเรียลเดินมากอดนีอาจากข้างหลังแล้วด่าใส่ชายร่งท้วมอย่างไม่ยั้ง แท่งเหล็กแหลมคมราวกับมีดออกมาจากนิ้วเรียวของเขา
"ลุงรู้ไหม ว่าไอ้เหล็กพวกนี้น่ะอาบยาพิษไว้ แต่ก็ไม่ถึงกับตายหรอกนะ ก็แค่ตาบอดหูหนวกเป็นใบ้บวกกับอำมพาตนิดๆไม่ร้ายแรงอะไรใช่ไหมละ"
คำพูดที่ฟังดูสบายๆแต่คนฟังกลับรู้สึกเสียวหวาบไปถึงขั้วหัวใจ ยิ่งได้สบตากับดวงตาสีซากุระนั้นเหมือนกับกามเทพยิ่งศรมาที่หัวใจ เอ้ย เหมือนกับยมทูตที่กำลังจะเอาชีวิตของตนไป ชายร่างท้วมวิ่งหนีออกไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไรอีก
"เฮ้อ~นายก็หัดระวังตัวไว้ก็ดีนะ นีนี่ พวกโรคจิตมันมีเยอะ!"
คำด่าที่จงใจด่าให้กระทบคนแถวนั้น
"โซ...นายไม่ต้องมายุ่งกับฉันเลย!ฉันดูแลตัวเองได้ อย่าทำเหมือนฉันเป็นพวกอ่อนแอฉันไม่ชอบ!!"
"นีนี่..."
"ฉันล่ะเกลียดนายจริงๆ"
นีอาทิ้งท้ายไว้แค่นั้นและเดินจากไปปล่อยให้โซนิ่งอึ้ง เขาทำผิดเหรอเขาแค่ช่วยคนที่ตัวเองต้องการจะปกป้อง
น่าโมโหๆ น่าโมโหที่สุด! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงซักหน่อยที่ต้องมาให้คนอื่นคอยปกป้อง! แค่ไอ้แก่โรคจิตหรือพวกป้าๆแค่นี้ฉันก็รับมือได้สบาย ไม่ต้องมาให้ใครคอยปกป้องทั้งนั้น!อ๊ากกก!!!!! นีอากระทืบพื้นไปมาขณะที่ยืนอยู่แถวของสาขาตัวเอง คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าและหลังของนีอาเริ่มถอยห่างออกมาเพราะความบ้าคลั่ง ใครใกล้มีหวังโดนเยียบแบนเป็นกล้วยทับแน่ๆ
"เอ่อ...คุณนีอาคะ"
"อะไร!"
นีอาหันไปมองหน้าคนที่เรียกชื่อตัวเองก็ถึงกับอึ้งในความน่ารักของเจ้าหล่อน ผมสีฮาเซลยาวถึงเอวเป็นลอนด์ๆดูอ่อนนุ่ม นัยน์ตากลมโตสีฟ้าอ่อนเหมือนกับสีของท้องฟ้ามองมาที่นีอา ใบหน้าหวานๆที่ดูน่ารักแต่ดูยังไงก็คงน่ารักไม่เท่าวีอา ชุดเดรสลูกไม้สีขาวยิ่งทำให้เธอดูน่ารักขึ้นไปอีก ปากสีชมพูอ่อนกำลังส่งยิ้มให้แก่เจ้าตัวแสบอย่างอ่อนโยน
"ชวนเซ็นให้หน่อยได้ไหมคะ ฉันเป็นแฟนคลับตัวยงของคุณนีอาเลยนะคะ!"เธอยื่นหนังสือที่มีรูปนีอากับวีอาถ่ายแบบขึ้นปกด้วยกันอย่างทุลักทุเล
"เอ๊? ได้สิ"
นีอารับหนังสือมาไว้กับมือแล้วลวงมือเข้าไปในกรเป๋าเพื่อหยิบปากกาเมจิกสีดำออกมา
"เธอชื่ออะไรเหรอ"
"ฉันเหรอคะ?"
"ก็เธอน่ะสิ จะใครอีกล่ะ"
"คะ...ค่ะ ฉันชื่อเอเลน เฟรีล ดาร์เกลค่ะ"
นีอาฟังนามสกุลของเอเลนแล้วก็ถึงกับชะงัก ดาร์เกล?โซเรียล เฟียร่า ดาร์เกล ตระกูลเดียวกันนิ่ แต่ชื่อกลางไม่ยักกะเหมือนกันแหะ
"เธอเป็นอะไรกับโซเรียลเหรอ"
"ท่านโซเรียล? อ๋อ!ฉันเป็นญาติห่างๆของท่านโซเรียลค่ะ แต่ฉันอยู่แค่ตระกูลรองค่ะ"
"อืมงั้นเหรอ..."
ช่างเป็นตระกูลที่เว่อร์จริงมีตระกูลใหญ่ตระกูลรอง มิน่าชื่อกลางถึงไม่เหมือนกัน...
"อ๊ะ เสร็จแล้ว"
"ค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ ไว้วันหลังฉันจะตอบแทนค่ะ..."
"แล้วเธอไม่เดินกลับไปอยู่สาขาตัวเองเหรอ"เอเลนทำหน้าแปลกใจที่นีอาถามอย่างนั้น
"คะ?ก็ฉันอยู่สาขานี้นิ่คะ ศิลปะว่าด้วยการวิจัยความงาม"
"จริงเหรองั้นก็ดีสิ ฉันจะได้มีเพื่อนคุย เธออายุเท่าไหร่เหรอ"
"16ค่ะ เป็นพี่คุณนีอาตั้ง1ปีแน่ะ"
"เลิกเรียกฉันว่าคุณนีอาเถอะ เรียกนีอาเฉยๆก็ได้เธอนี่นิสัยดีเนอะไม่เหมือนเจ้าโซ รายนั้นนิสัยไม่ดีมากๆเลยล่ะ"ถ้าคนที่รู้จักนีอาดีมาได้ยินเข้าคงขำตายเลยแล้วก็บอกว่า'นายนั่นแหละที่นิสัยไม่ดีเอามากๆ'
"คิก...งั้นเหรอคะ ตอนอยู่ที่บ้านท่านโซน่ะเป็นคนอ่อนโยน นิสัยดีติดจะโหดในบางครั้ง"
"หมอนั่นอ่อนโยนเหรอ ไม่น่าใช่น้า"
นีอามองสำรวจคนในสาขาไปมาก็มีแต่คนหน้าตาดีทั้งนั้น มิน่าล่ะถึงได้ชื่อว่าศิลปะว่าด้วยการวิจัยความงาม วิจัยความงามที่มีอยู่ในตัวเองไงล่ะ ฮ่าๆๆ(น่าขำไหมเนี่ย)
"ฉันว่านะอย่างหมอนั่นต้องเถื่อนดิบถึกอึดโหดซาดิสม์มากกว่า"
"ไม่ใช่หรอกค่ะ ท่านโซน่ะเป็นคนอ่อนโยนมากๆมดยังไม่กล้าฆ่าเลยนะคะ เป็นคนที่ทุกคนในบ้านต่างรักดูแลเอาใจใส่ เป็นคนที่ทุมเทกับการช่วยงานท่านลุงในการผลิตยาต่างๆ เป็น..."
"พอเลยถ้าเธอยังชมหมอนั่นอยู่ฉันจะเอาหนังสือนี่ยัดปากเธอ"
เฮ้อ...ช่างเป็นคนที่น่ารักและนิสัยเหมือนเด็กไม่รู้จักโตจริงๆเลยน้าคุณนีอาเนี่ย แต่ก็นี่แหละที่ทำให้ฉันชอบ
"นักเรียนศิลปะว่าด้วยการวิจัยความงามทุกๆคนคะ กรุณาเงียบตอนนี้เราจะจับคู่ในการอยู่ห้องร่วมกันนะคะกรุณาฟัง"
นีอาและเอเลนหยุดคุยกันแล้วหันไปมองครูสาวหุ่นนางแบบสวยเซ็กซี่ สวยชะมัดเลย...
"ครูชื่อธามาเดีย เซทเซไซ ครูเป็นคนดูแลนักเรียนสาขาศิลปะว่าด้วยการวิจัยความงามปี1ทุกๆคนนะคะ มีอะไรก็มาถามครูได้นะ เอาล่ะเราจะประกาศกันนะคะว่าใครได้คู่กับใคร คนที่คู่เรียกชื่อก็ออกมายืนรอคู่ของตัวเองที่ซ้ายมือครูนะคะแล้วโรบี้ (หุ่นยนต์)จะเดินมาแจกกุญแจห้องให้ สำหรับผู้หญิงให้ไปยืนด้านขวามือของครู คุโรกิ...."เสียงประกาศของธามาเดียยังดังต่อไปเรื่อยๆจนมาถึงชื่อของนีอา
"...นีอา อาเรียส แคนเทียร์คู่กับชินเคย์…"
นีอาเดินลากกระเป๋าของตัวเองไปยืนทางด้านซ้ายมือของครูธามาเดียที่มีผู้ชายหลายคนยืนคุยกันอยู่แล้ว ไอ้พวกบ้าๆมีแต่คนตัวสูงๆเท่ห์ทั้งนั้นเลยอ่ะ
"นายคือนีอาใช่มั้ย"
นีอาเงยหน้าขึ้นไปมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเอง ผมสีดำยักศกเล็กน้อย นัยน์ตาสีดำหางตาของเขานั้นชี้ขึ้นเล็กน้อยเขาสวมแว่นกรอบหน้าเตอะกรอบสีดำ ผิวสีขาวเหลือง ใบหน้าคมคาย ร่างสูงโปร่งขนาดที่ว่านีอาสูงแค่ไหล่ของเขาเท่านั้น
"อื้ม นายก็คงจะเป็นชินเคย์สินะ ฉันนีอา อาเรียส แคนเทียร์ยินดีที่ได้รู้จัก"นีอายิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับเพื่อนใหม่ของเขา
"เช่นกัน มีใครเคยบอกนายไหมว่านายไม่น่าเกิดมาเป็นผู้ชาย"
ไอ้บ้าเอ๊ย!!ปากสุนัขชิบ!
"แล้วเคยมีใครบอกนายไหมว่านายน่าจะเป็นเกย์"
"หึฮ่าๆนายเจ๋งเหมือนกันนี่หวา นึกว่าติ๋มๆแล้วจะต่อปากต่อคำไม่เป็น"ชินเคย์หัวเราะออกมา
"นายรู้จักด็อคเมาท์อวอร์ดไหมล่ะ ฉันได้ที่1เมื่อปีที่แล้ว"
นีอาและชินเคย์คุยกันอย่างออกอรรถรสต่างคนต่างเล่าวีรกกรมแสบๆของตัวเอง หัวเราะไปมาโดยที่ไม่รู้ว่ามีคนคนหนึ่งมองอย่างอาฆาตเขาแทบจะบีบคอคู่ของตัวเองตายด้วยซ้ำไป
"ทุกคนมีคู่กันหมดแล้วใช่ไหมจ้ะ นักเรียนชายตามโรบี้01ตัวสีน้ำเงินไปนะ ส่วนนักเรียนหญิงตามโรบี้02ตัวสีแดงไปนะจ้ะ โรบี้จ้ะพานักเรียนไปได้แล้ว"
"ค่ะ-คุณ-ครู-ธา-มา-เดีย นัก-เรียน-หญิง-ทุก-คน-ตาม-ดิ-ฉัน-มา"
"ครับ-คุณ-ครู-ธา-มา-เดีย นัก-เรียน-ชาย-ทุก-คน-ตาม-ผม-มา"
นักเรียนวิจัยความงามเดินตามโรบี้ของฝั่งตัวเองไป
"นายอายุเท่าไหร่อ่ะ เคย์"
"ฉันอายุ19นายล่ะ"
"15วู้ๆสงสัยฉันจะเด็กสุด ฮ่าๆๆ"
"ฮ่าๆๆเด็กกว่าแปลว่าอ่อนกว่า"
"เฮ้ๆว่าแต่นายสอบเข้าแบบธรรมดาหรือนักเรียนทุน"
"ธรรมดา"
"ชินเคย์มีคนเรียกนายอ่ะ"ชายหนุ่มผมสีทองคนหนึ่งเดินมาเรียกให้ชินเคย์ไปหาใครไม่รู้
"อืม"
ชินเคย์เดินตามชายคนนั้นไปปล่อยให้นีอาเดินคนเดียว ทำไมหอพักมันใกล้อย่างนี้วะ เดินมาจะ10นาทีแล้วนะเนี่ย โรงเรียนบ้านี่ก็ใหญ่ชะมัดประมาณพันๆไร่เลยมั้ง ไอ้เคย์ไปไหนฟ่ะเหงาปากชะมัด
คณะนักเรียนชายเดินผ่านป่าต้นฟีนิกซ์(ต้นไม้ที่มีใบเป็นสีส้มๆแดงๆลักษณะใบคล้ายๆปีกของนกฟีนิซ์ นักวิทยาศาสตร์ขุดพบเยื่อไม้ และนำมาเพาะจนสำเร็จ)จนถึงบ้านหลังใหญ่สีขาวมีมอสเกาะเป็นย่อมๆเรูปทรงทันสมัยตัวบ้านเป็นรูปวงกลมเชื่อมต่อกับตึกสูง5ชั้นสามตึกที่ขนาบข้างและหลังไว้
"บ้าน-ทรง-วง-กลม-นั้น-เป็น-ห้อง-นั่ง-เล่น-นะ-ครับ-ส่วน-ตึก-อีก-3-ตึก-นั้น-เป็น-ที่-อยู่-ของ-พวก-คุณ-ตึก-ขวา-มือ-คือ-ตึก-ปี-1-ตึก-ซ้าย-มือ-เป็น-ตึก-ปี-2-ส่วน-ตึก-ด้าน-หลัง-เป็น-ตึก-ปี-3-นะ-ครับ-แต่-ละ-ชั้น-มี-ทั้ง-หมด-3-ห้อง-ครับ-เชิญ-แยก-ย้าย-ไป-ตาม-ห้อง-ของ-พวก-คุณ-ได้-แล้ว-ครับ-วัน-นี้-จะ-ให้-ทุก-คน-จัด-ข้าว-ของ-และ-พัก-กัน-พรุ่ง-นี้-เรา-จะ-พา-ไป-สำ-รวจ-โรง-เรียน-กัน-ครับ"นีอาฟังคำอธิบายได้ความรู้สึกใจจะขาด ก็ดูมันพูดซิพูดช้ามากๆแบ่งเป็นคำๆอีกต่างหาก ใครสร้างเนี่ยสร้างได้โรยโทยชะมัด พ่อฉันยังสร้างได้ดีกว่านี้อีก
นีอาเดินตามเพื่อนๆไปเข้าไปในตึกของปี1และมองหาห้องของตนเอง 053ชั้น5ห้อง3สินะ นีอาได้ขึ้นลิฟต์เที่ยวที่3เพราะคนอื่นแย่งขึ้นกันไปหมดแล้ว ในตัวลิฟต์มีเขาคนเดียว(ก็ตัวนีอาเล็กนี่นา)มันชวนให้รู้สึกคนลุกพิกล เหมือนมีอะไรอยู่ด้านหลังชอบกลแหะ ขึ้นไปเร็วๆซี่ ฮือๆฉันกลัวนะเว้ย
ติ้ง!
ประตูลิฟต์เปิดออกนีอาวิ่งออกจากลิฟต์ในทันที ช่วงเวลาที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิดเขาหันเข้าไปมองในลิฟต์ ก็เจอผู้หญิงผมยาวยุ่งกระเซอะกระเซิงสวมชุดขาว ใบหน้าซีดเซียวหล่อนหันมามองนีอานัยน์ตาสีแดงมีเลือดไหลออกมา หล่อนยิ้นกว้างถึงหูและโบกมือบ๊ายบายนีอาก่อนที่นีอาจะช็อคไปกว่านี้ประตูลิฟต์ก็ถูกปิดลง
อ๊าก~!ที่นี่มีผีด้วยง่า ไม่เอาแล้วน่ากลัวที่หลังฉันจะขึ้นบันไดเอาดีกว่า นัยน์ตาสีขี้เถามีน้ำตาคลออยู่นีอาเช็ดมันออกและลากกระเป๋าของตัวเองไปที่ห้อง
ครืด~ปัง!
.................................................................................................................…..
Character Profile
2.วีอา อาเรียส แคนเทียร์(Veal Alias Cantear)
วันเกิด-13/10/M.D.ที่153
อายุ-26
ส่วนสูง-195 ซ.ม.
น้ำหนัก-69 ก.ก.(อย่าถามว่าทำไมเตี้ยกว่านีอาแล้วทำไมถึงหนักเท่ากัน ผู้หญิงนะฮับต้องเนื้อนมไข่ก็ต้องอ้วนกว่า)
สิ่งที่ชอบ-ใบมีด ด่าคนอื่นในใจ กระต่าย
สิ่งที่ไม่ชอบ-ความสูง!(วีอาเกลียดอยู่ไม่กี่อย่างเองหรอก จึงไม่ขอบอก อิๆๆ>[ ]<)
อาชีพ-นักเรียน นางแบบ
นิสัย-ปากไม่ตรงกับใจ เป็นเหมือนพวกทำดีนอกแต่ด้านในกลับไม่ดีเหมือนสิ่งที่ทำ
ลักษณะหน้าตา-ตากลมโตสีเทาที่ได้มาจากพ่อ ผมยาวสลวยถึงเอวสีแดงเข้มที่ได้มาจากแม่ ผิวขาวอมชมพูนิดๆ ปากบางสีชมพูเกือบจะสีแดง จมูกโด่งพองาม (น่ารักเหมือนนีอาแหละฮับ555+)
ความคิดเห็น