คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 4 การผจญภัยอีกครั้ง ตอนที่ 1 ปาร์ตี้เด็กเทพ
ู้ม!!!
เสียระเบิันสั่นสะเทือนปลุพวเราานิทรา
ไม่นานเสียอเหล่านัเินทาอื่น ๆ ่าร้อแื่นโวยวายรอบพื้นที่ั้แมป์ เรื่อป้อันถูสวมใส่เ็มัวทันทีที่พวเราออำสั่เสีย
บันี้ปาร์ี้นัผภัย่าโลพร้อมรบเ็มอัรา อมเวทมนร์สาวอพวเราร่ายเวทย์เสริมารป้อันพื้นที่ทันทีที่ออมาาเ็นท์
แสสีสว่าวาบาเปลวเพลิโหมล้อมรอบลานินอที่พั ผสานับเสียาร่อสู้ัอยู่ไม่ไลนั
ไม่นานแสาไฟที่อยู่รอบๆ ไ้สะท้อนสิ่ที่พวเราสสัย ไม่ใ่สัว์อสูรหาแ่เป็นมนุษย์ที่บุโมี
[เแนพิทัษ์!]
ผมร่ายมน์สร้าพื้นที่ป้อันเสริมให้แนนอีั้น
นเิแสสว่าสีาวทรโมยายออล้อมรอบลุ่มนัเินทาส่วนให่ในเสี้ยววินาที ทำให้ารโมีอผู้บุรุถูััหวะ
เหล่าผู้ร้าย่าสอส่อสายาหาที่มาอเ้าอพลั
แววาเหล่านั้นายวามประหลาใอยู่ไม่นาน ็พลันเลือบ้วยิสัหารอันุัน
“อย่าใ
โมี่อ พวเราบุ”
เสียนที่าว่าเป็นหัวหน้าสั่าร
พร้อมับเสียโห่ร้ออเหล่าสมุน บ่บอถึำนวนนที่มีมาว่าเหล่านัเินทาบนลานินแห่นี้
“เิอะไรึ้นรับ
ทำไมพวเราโนโมี” ผมหันไปถามลุ่มนัเินทาอีลุ่ม ถึะสับสนแ่ยัพอาเาไ้
“โรป่า”
เสียายวัยลานำลัโอบอบุรสาว้วยวามัวล
‘ทำไมถึมีโรป่าไ้’ ผมประหลาใอยู่บ้าับเรื่อนี้
ไม่นานผม็เ้าใถึสิ่ที่เยไ้ศึษามา
สมุลอธรรมาิมีบวย่อมมีลบ มีาวย่อมมีำ มนุษย์็เ่นเียวันมีนีย่อมมีนเลว
โรป่าพวนี้็ือผลอสมุลธรรมาินั้น และอีหลายเหุผลอพฤิรรมมนุษย์ มันือ้านลบอเผ่าพันธุ์พวเรา
่อให้ผมพยายามวาราานสัมให้ีเพียใ แู่เหมือนวามาหวัอผมะไม่ประสบวามสำเร็
สิ่เียวที่ผมทำไ้ือ ‘วามรับผิอบ’
“พวเรา
ไป่วยเหลือนัเินทาลุ่มอื่นๆ พยายามับโรพวนั้นให้ไ้ ระวััว้วย”
ผมบอับเพื่อนๆ
้วยสายาริัและอวาม่วยเหลือที่ส่ออไป พวเา่าเ้าใทันทีถึเนารม์อผม
รอยยิ้มที่สวนมาแทนำอบไ้ัเน เหล่านัเินทาพื้นเมืออวารินนาวั่า่วยป้อันัวเอและพวพ้ออน
นที่มีวามสามารถและเวทมนร์่าัวาลุ่มโรให้นแ่และเ็ไปยัที่พื้นที่ปลอภัย
เแนพิทัษ์ไ้ทำหน้าที่อมันอย่าีหลัที่ลุ่มนัเินทาบาส่วนเ้ามาในพื้นที่ไ้
บันี้เหล่านัผภัย่าโลและลุ่มนัรบเ้าถิ่น่าพร้อม่อสู้ับโรป่าเ็มำลั
“มีันอยู่แ่นั้นิหรือว่าะทำอะไรพว้าไ้”
เสีย้อัวานอหัวหน้าอโรพูึ้น้วยพลัเวทย์
“ัารพวมันอย่าให้เหลือ”
ทันทีที่พวมันพูบ
ลูไฟเวทย์็พุ่ผ่านอาาศมายัลุ่มนัเินทา เวทย์บล็อถูใ้ึ้นป้อันลูไฟเหล่านั้นทันที
เมื่อพวเราเห็นว่านัเินทาอีลุ่มพอมีฝีมือเลยเบาใึ้นมาบ้า ้วยเวลานี้ยัไม่พ้นรารี
แนนึหยิบผลึมาราิ้นเล็โยนึ้นฟ้า ับพลันเิแสสว่าุอาทิย์เปลี่ยนารารีเป็นทิวาาลไปทั่วบริเวแห่นั้น
ผู้นทั้หลายพาันป้อาาแสอันสว่า ส่วนพวผมที่เรียมรับมืออยู่แล้วเลยไ้ทีใ้โอาสเ้าโมีพวโรที่อยู่ใล้
[หมัภูผา!] [ลื่นระแท!]
ปาล์มับเอ
ใ้สิลใส่โรที่อยู่้านหน้าพร้อมัน พวนั้นระเ็นนสลบทันที เมื่อวาเริ่มินับแส
โรลุ่มหนึ่เลยเ้าหาสอสาวหมายะทำร้าย
[หลุมวายุ!] [อสนีบา!]
โรเหล่านั้นเมื่อรู้ัวว่าิผิที่ระโนใส่ใบเยและแนนมัน็สายไปเสียแล้ว
พวมันถูลมูให้มาอรวมัน่อนที่ะปราเวทย์สายฟ้าผ่าใส่อโรนสลบ อโรป่าถูลำนวนไปอย่ารวเร็ว
“ฮ่า ๆ ไม่เลว
แ่อย่าิว่าพว้าะถูำั่าย ๆ” หัวหน้าโรพูพร้อมเผยยิ้มั่วร้าย
ไม่นานลูน้อทีู่แ็แร่็มายืนล้อมพวเรา
[ออมาู่สัาแห่้า...]
วเวทย์อันเิปราบนพื้น้านหน้าอพวโรที่เหลือ
ไม่นานร่าอเหล่าสัว์อันเิ็เผยออมา อสูรหมาป่าเพลินรสามัว อสูรวานรภูผาสามัวและอสูรม้านอัสนีอีหนึ่ัว
พวโรมั่นใมาว่าารปิล้อมปล้นรั้นี้พวมันนะแน่ ๆ
เพราะอสูรพวมันเป็นถึระับลาและระับสู นัผภัยปิไม่มีทา่อรไ้ แ่…
[“ออมา
อาลัม...”]
เสียบูมร้อะโนเรียู่หู
วแหวนเวทย์นามหึมาส่อแสสว่าเบื้อหน้า พวเราทั้หมร่ายเวทย์ป้อันัวเอและนลุ่มอื่นเสริมอีั้นทันที
ไม่นานปราผู้พิทัษ์นาให่ที่มีแสสีเหลืออำพัน มันำรามออมาพร้อมสิลเปิัวออสูรระับบอส
[ลื่นราา!]
แน่นอนว่าในรัศมี 50 เมร
เิแสระเบิาลื่นเสียที่ออมาาเ่ายัษ์ พวโรทั้หมับอสูรอพวมันมัวใเลยไม่ไ้ระวััว
ทำให้พวมันรับผลระทบเ็มๆ ร่าายไม่สามารถยับไ้
แน่นอนว่าสิลนี้มันถูอัพเรึ้นมาอีหลายั้นาสมัยที่อยู่ลานน้ำ
เมื่อทุอย่าสบล แนนเลยร่ายเวทย์ับุมพวมันไ้สบาย ส่วนพวอสูรเมื่ออยู่่อหน้าอาลัม
็ลายเป็นี้เล็บและสลายัวลับไปทันที
เสียโห่ร้อีใอลุ่มนัเินทาประาศัยนะ พร้อมับแสอาทิย์รับวันใหม่สาส่อผ่านยอภูเาสูนเห็นเส้นลำแส
♦
พวเรายัไม่สามารถไปไหนไ้ เพราะ้อรอทหารานรสายลมมารับัวพวโรป่า
นั่นเพราะหลัาพวเราับุมพวมันไ้
ลุที่เป็นหัวหน้าะเินทาไ้ใ้เวทย์สื่อสารไปยัหน่วยานทหารในเมือสายลม นเวลาเย็นพวทหารมาถึพอี
ืนนี้พวเราำเป็น้อพั้าแรมที่เิมอีหนึ่ืน
“้าออบุพวท่านมา”
นายอที่มารับลุ่มโรล่าว
“ไม่เป็นอะไรรับ
พวเราแ่ทำามหน้าที่พลเมือที่ี” ผมพูามมารยาท
“เ่นนั้น
พรุ่นี้พวท่านเินทาไปพร้อมพวเราเถอะ เพราะท่านนายพลอยาอบแทนพวท่าน”
นายอล่าว
“้วยวามยินีรับ”
เพราะผมเห็นว่าไม่มีปัหาอะไร ในารเินทาร่วมับพวทหาร
วันถัมาารเินทาอพวเราับอร้อยที่มารับัวลุ่มโรป่าร่วมับลุ่มนัเินทาลุ่มอื่น
ๆ เลยลายเป็นบวนรถม้ายาวประมา 20 ัน ว่าะถึที่หมาย็เย็นพอี
♦
มหานรแห่สายลม
เป็นเมือหลวนาให่ในอาาัรแห่นี้
ถือว่าเป็นเมือหลวที่ให่เป็นอันับสามาหอาาัร
พื้นที่ส่วนให่เป็นเษรรรม เมือั้นในเป็นุมนปลูล้อมรอบทะเลสาบสีมร
ที่ใลาทะเลสาบ ปราเาะลอยฟ้าเป็นที่ั้อปราสาทวินัส
ที่พำนัพระราาแห่อาาัรสายลม
“พวท่านโปรรอท่านนายพลที่นี่
อีสัรู่ท่านถึะมา ้าอัวลับไปทำรายาน่อน โีทุท่าน”
นายอล่าวลาาไปหลัทำหน้าที่เสร็
พวเรารออยู่ในห้อรับแไม่นาน
ายวัยลานมีหนวเรารับับใบหน้าเินเ้ามาในุทหารเ็มยศ พวเราเาไ้ทันทีที่เห็น
่าลุยืนให้เียรินายพล
“้านายพลแห่หน่วยทหารหลว
เอ็มัน สเวน ยินี้อนรับทุท่าน เินั่” นายพลล่าว
“้าออบุพวท่านที่่วยับโรป่าลุ่มนี้
พวมัน่อวามวุ่นวายให้าวเมือมานาน เพราะทหารพวเรา้อยวามสามารถ ปล่อยผ่านมาเป็นระยะเวลาเนิ่นนาน
ถึมีับไ้บ้า็เพียโรระอลุ่มเล็ เป็นเพราะพวท่านาวเมือเลยลับมาปลอภัยไ้อีรั้”
“้วยวามยินีรับ
พวผมเป็นนัผภัยอยู่แล้ว มันเป็นหน้าที่อพวเราเหมือนัน”
ผมพูถึสิ่ที่พวเราทำ
“ฮ่า ๆ
เป็นำพูที่ถูใ้า ้าไม่มีอะไระให้นอาเินราวัล่าหัวอพวมัน
พวท่านรับไว้” นายพลพูบ็มีนายทหารถือถาที่บนนั้นมีถุเิน 6 ถุ
“นี้เป็น่าอบแทนพวท่าน”
นายพลล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“้วยวามยินีรับ”
ผมับเพื่อน่ารับถุเินราวัลานายทหาร มันเป็นถุเหรียทอ ถุละ 20 เหรีย (1 เหรียทอเท่าับ 2000 เหรียเิน // 1 เหรียเินเท่าับ
100 เหรียทอแ)
“มันไม่เยอะไปหรือรับท่าน
เอ็มัน” ผมเห็นำนวนเินถึับใ เพราะถ้ารวมอทุนถือว่าเยอะมาเลยทีเียว
“ฮ่า ๆ
ไม่เยอะเลยพ่อหนุ่ม เพราะพวโรป่าที่พวท่านับมา มันเป็นหนึ่ในภาริที่ทาารั้ราวัลนำับ่อิล์นัผภัยอยู่แล้ว
เท่าที่้าสัเพวท่านยัเป็นนัผภัยธรรมาสินะ
พวท่านไม่ลอไปสมัริล์นัผภัยูละ ผลอบแทนและสิทธิพิเศษมามายทีเียว
อย่าพวท่านไ้ลำับนัผภัย 3 นนทอแน่ ๆ ฮ่า ๆ ๆ” นายพลล่าว้วยแววาสนุสนาน
พวเราไ้พูุยับท่านนายพลอีสัพัทำให้ไ้รู้ัอะไรมาึ้นภายในเมือ
สุท้ายท่านยัใีให้นพาพวเราไปส่ที่พัและให้นมารับไปส่ที่ิล์นัผภัยในวันรุ่ึ้นอี้วย
♦
ที่ทำาริล์นัผภัยแห่นรสายลม
“ยินี้อนรับ่ะ”
เสียสใสอพนัานสาวที่เ้าเอร์ิล์ัึ้นทันทีที่พวเราเ้ามาันรบ
“พวผมมาสมัรเ้าิล์นัผภัยรับ”
เอเป็นัวแทนเพื่อน ๆ เ้าไปิ่อ
“่ะ...
ถ้าเ่นนั้นโปรอ่านรายละเอียารสมัร่อนนะะ
านั้นรอเอสารและ่าย่าทำเนียมเพื่อเ้ารับารทสอบ่อไป่ะ”
พนัานสาวล่าวแบบมืออาีพ
่อนส่เอสารพร้อมรายละเอียารสมัรให้ไอ้เอเท่าำนวนนในปาร์ี้
|
รายละเอียารสััิล์นัผภัยสาานรสายลม เื่อนไนัผภัย 1. ้อเป็นราษรอาาัรสายลม 2. ้อมีวามสามารถในารวบุมมานา 3.้อไม่เย้อโทษใ ๆ าทาาร 4. ้อมีอายุมาว่าหรือเท่าับ 15 ปี 5. ้อเสีย่าทำเนียมเ้ารับารทสอบ 1 เหรียทอ 6. ้อเ้ารับารทสอบ และผ่านลำับั้นนัผภัยั้น 1 นนทอแหรือสูว่านั้น ลำับั้นนัผภัยและสวัสิาร ั้น 1 นนทอแ (อาหารฟรี 1 มื้อ) ั้น 2 นนทอแ (อาหารฟรี 2 มื้อ) ั้น 3 นนทอแ (อาหารฟรี 3 มื้อ) ั้น 1 นนเิน (อาหารฟรี 3 มื้อ
พร้อมห้อพัระับ C ฟรี) ั้น 2 นนเิน (อาหารฟรี 3 มื้อ
พร้อมห้อพัระับ B ฟรี) ั้น 3 นนเิน (อาหารฟรี 3 มื้อ
พร้อมห้อพัระับ A ฟรี) ั้น 1 นนทอ
(อาหารพร้อมที่พัระับ Aฟรี แถมโบนัสเินราวัล 1%) ั้น 2 นนทอ (อาหารพร้อมที่พัระับ Aฟรี
แถมโบนัสเินราวัล 3%) ั้น 3 นนทอ
(อาหารพร้อมที่พัระับ Aฟรี แถมโบนัสเินราวัล 5%) ั้นปีทอแ
(อาหารพร้อมที่พัระับ Aฟรี แถมโบนัสเินราวัล 10% และมีสิทธิ์เ้าถึลั้อมูลิล์ทั่วทุราอาาัร) ั้นปีเิน
(อาหารพร้อมที่พัระับ Aฟรี แถมโบนัสเินราวัล 12% และมีสิทธิ์เ้าถึลั้อมูลิล์ทั่วทุราอาาัร) ั้นปีทอ
(อาหารพร้อมที่พัระับ Aฟรี แถมโบนัสเินราวัล 15% และมีสิทธิ์เ้าถึลั้อมูลิล์ทั่วทุราอาาัร) ั้นปีเพร
(อาหารพร้อมที่พัระับ VIP ฟรี
แถมโบนัสราวัล 20% มีสิทธิ์เ้าถึลั้อมูลิล์ทั่วทุราอาาัร
และรับำแหน่ผู้ล้าประำอาาัรในสาาที่สมัร) หมายเหุ : เินโบนัสือเินราวาลาารทำภาริะไ้เพิ่มเิมาิล์เป็นรีพิเศษ |
แน่นอนว่าพวเราทุนผ่านเื่อนไ
โยเพาะ้อแรท่านเ้าเมือสรอมวอลล์เป็นนัาร้วยัวเอเลยทีเียว
เลยหมปัหาเรื่อนี้ไปไ้เลย ส่วนในเอสาร็ไม่มีอะไรมาให้พวเรารอ ื่อนามสุล
อายุ สายอาีพ อาวุธที่ถนั มานาธาุประำัว านั้น็เรียมเิน่าสมัร
“นี่รับเอสารับ่าลทะเบียน”
เอเินไปยื่นเอสารและเิน่าทำเนียมแทนทุน
“ทั้หท่าน้อรอารทสออี 3 วันให้หลันะะ เพราะทาสมามะทำารทสอบผู้สมัรใหม่ทุ 7 วัน ”
พนัานสาวบอ พวเราเลยเินทาลับโรแรมรอวันทสอบ
่วรอไปเที่ยวามสถานที่่า ๆ พร้อมับสำรวเมือทำวามุ้นเย
♦
“เิทานี้เลย่ะ
ทั้หนยัูอายุน้อยอยู่เลยนะะ แสว่ามีพื้นานพอวร”
พนัานล่าวะนำทาพวเราไปห้อทสอบ
“ทสอบยาไหมะ”
แนนถาม
“ไม่ยา่ะ แ่ให้ถ่ายเทมานาไปยัศิลาทสอบ
ถ้าผ่านมันะบอพวเราว่าไ้ั้นไหน แ่มีผู้สมัรหลายนที่้อลับมาทสอบหลายรอบว่าะผ่านั้น 1 นนทอแ
แ่่วสอปีมานี้ นที่สอบรั้แรผ่านเลยหายามา เอาเป็นว่าอให้ทุนโีนะะ”
ไม่นานพวเราึมาถึห้อทสอบ
ภายในปราศิลาสีทอนาให่ั้เ่นอยู่ลาห้อทรโมที่มีหลัาระใส
มันือศิลาูมานานั้นเอ ้านหน้าอศิลามีแผ่นหินให้เราทาบฝ่ามือไว้ส่มานาอัวเอ
ส่วนัวศิลาะมีผลึมนราที่แบ่ามั้น 13 ้อน นเห็นัเน
นอาพวเราที่มารอารทสอบแล้ว ยัมีนอื่นอี 3 น ที่มาเ้ารับารทสอบเ่นัน
บนั้นลอยรอบ ๆ ปราลุ่มนทีู่น่าะเป็นรรมารและผู้ที่เี่ยว้อำนวนหนึ่
พี่พนัานสาวที่พาพวเรามา อนนี้็ึ้นไปหานเหล่านั้นพร้อมส่เอสารให้ายนหนึ่
พวเาหันมายิ้มให้ผู้ทสอบ ารทสอบยัไม่เริ่ม นั่นเพราะรรมารยัาอี 2 ท่าน นเวลาผ่านไปไม่ถึรึ่ั่วโม รรมารที่เหลือึมาันรบอ์ประุม
สอนที่มาทีหลัเหมือนะมีำแหน่ให่โนรรมารและผู้เี่ยว้อบนั้นลอย
่ายืนแสวามเารพามวามเหมาะสม นแรเป็นหิวัยลานูีมีส่าราศี
ับอีนือท่านนายพลเอ็มันนั่นเอ
“เหล่าสมาิอาวุโสสมามนัผภัยแห่มหานรสายลมมาันรบแล้ว
อให้นที่ถูเอ่ยื่อโปรว่าฝามือบนแผ่นศิลา”
เสียายนหนึ่ในลุ่มรรมารล่าวเสียั
“นแร ลู
ีนเวล”
ายที่ถูเอ่ยื่อนหนึ่ในลุ่มอสามนที่มา่อนพวเราลุึ้นแล้วเินไปที่แผ่นศิลา
เาเอามือทาบที่พื้นผิวแผ่นศิลา่อนะปล่อยระแสมานาเ้าไป ปราแสอผลึมนราสว่าึ้น 3 วาานอศิลาสีทอ
“ผ่าน นัผภัย
ั้น 3 นนทอแ”
“น่อไป มารัน้า
บูมมา”
รอบนี้เป็นเ็สาวรุ่นเียวับพวเรา
เธอเินไปอย่ามั่นใและทาบมือบนแผ่นศิลา ผลึมานาสว่าึ้น 5 ว
พร้อมเสียรรมารพูุยัน มันเป็นอะไรที่หาไ้ยาที่เ็วัยรุ่นะถึั้นนี้ไ้
“ผ่าน นัผภัย
ั้น 2 นนเิน”
“น่อไป อัม
บูมมา”
ายหนุ่มอีนที่อายุน่าะอ่อนว่าพวเราและน่าะเป็นน้อายอผู้หิ่อนหน้า
“ผ่าน นัผภัย
ั้น 1 นนเิน” และเป็นอีรั้ที่รรมารแื่น
“นับว่าเป็นเรื่อีที่สามนแรผ่าน
ฮ่า ๆ น่อไป แนนี่ บอร์นพริ”
“แนนี่
บอร์นพริ อยู่หรือไม่” รรมารทวนื่อผู้เ้าทสอบ
“แนน ๆ เาเรียแนะ
ลืมื่อไปแล้วหรือไ”
ใบเยสะิเพื่อนสาวให้ไปรีบไปทสอบ
เพราะอนที่พวเราไปึ้นทะเบียนราษร ท่านเ้าเมือบอว่า้อั้ื่อนามสุลใหม่ ถึะทำให้ไ้
เลยไ้ื่อนามสุลันใหม่หม แนนเินไปศิลาและเริ่มทสอบ ผลึมนราสว่าั้นทันที 11 ว
สร้าวามแื่นแ่พวผู้อาวุโสบนั้นลอยและนอื่น ๆ ในห้ออย่ามา
“ุแนนี่
ผมอวามรุา ่วยทสอบ อีรอบะไ้หรือไม่” รรมารนเิมล่าวับแนน
แนนไม่อบอะไรแ่็ทำามโยี แสผลึยัสว่า 11 วเ่นเิม
มีรรมารนหนึ่ไม่เื่อเลยลมาทลอับัวเอ พบว่า แสสว่า 10 วเท่าับั้นอัวเอที่เป็นอยู่ พี่พนัานสาวอีนเลยเินไปทสอบ้วย
็พบว่าแสยัสว่าในั้นอัวเอเ่นเียวัน ทุนเลยลวามเห็นว่า
“ุแนนี่ ผ่าน
นัผภัยั้นปีเิน ”
“น่อไป พานานัส
วิน์ฮีล”
เป็นใบเยที่เินออไปทสอบ
และ็สร้าวามประหลาใ่อเหล่ารรมารและนอื่นๆ อีรั้
“ผะ ผ่าน นัผภัยั้นปีทอแ”
“น่อไป บูม
ออลวิน”
เนื่อา
แนนับใบเยสร้าวามประหลาใไปแล้วรรมารเลยเริ่มินับนที่เหลือไป้วย
“ผ่าน นัผภัยั้นปีทอแ”
“น่อไป ปาล์ม
โปรพาว”
“ผ่าน นัผภัยั้นปีเิน”
“น่อไป เอ๊เน
วอเอร์เทรเอร์” เป็นไอ้เอ
“ผะ ผะ ผ่าน นัผภัยปีทอ!!!!” เสียฮือเิึ้นอีรั้
“นสุท้าย ันนี่
แฟไฟร์”
รอบนี้ผมเินออไปมอยัรรมาร
‘ไ้ใันอีแน่’ ผมวามือลบนแผ่นศิลาแล้ว็ปล่อยมานาออไปนิหน่อย
แ่็ผิา วามเียบเ้ารอบำทั้สถานที่ ่อนรรมารนเิมะานผลรับออมา
หลายวินาทีว่าะมีนพูอะไรหรือแสอาัปิริยาใ ๆ
“ผ่าน!!!!! นัผภัยั้นปีเพร”
♦
ความคิดเห็น