คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 3 หนุ่มสาวมหาลัย ตอนที่ 3 ภัย
หลัาวันนั้นผมับเพื่อน่าพูุยถึสิ่ที่ผมับเอไ้พบเห็นมา
ออร่าสีำเป็นพลัาน้านลบนั้นมีหลายอย่า สิ้นหวั วามลัว อาา มุ่ร้าย
และอีมามาย ถ้ายึหลัธรรมำสอนทาพุทธศาสนา พวเรา็ะสามารถำแนพวนั้นออไ้
แ่ให้อธิบาย่ายๆ ือพลัานทาลบมัทำให้นนั้นและนรอบ้าเป็นทุ์ วามิ้านลบเมื่อมันถูิอยู่้ำ
ๆ มันะทำให้นนั้นหม่นหมอนสีอออร่าถูย้อมไป้วยวาม่ำ
นั้นือ้อสรุปอพวเรา
♦
สายฝนยัโปรยปรายอย่า่อเนื่อ ถึฤูาละเริ่มเ้าสู่ปลายฝนแล้ว็าม
นัศึหลายนที่ไม่มีรถยน์อา้อลำบามาเรียนใน่วนี้ เลยทำให้บาวิาูนบาาไปอย่าหน้าใ
หรือบานล้มป่วยไ้ไปเลย็มี ถึท้อฟ้าะูหม่นหมอาเมฝน็าม
หายัมีอีนทีู่ะื่นอบและมีวามสุับฤูาลนี้นออนอหน้า
“เอมึ็นะ
ไม่ออไปวิ่เล่นาฝนเลยล่ะ”
ผมแวเพื่อนสนิทที่ยื่นมือไปรอน้ำฝนาายาหน้าหอพั
“มึไปวิ่เล่นับูิ
ูะไ้ไม่เหมือนนบ้าวิ่นเียว” มันย้อนวาม
“ฝนลอแบบนี้ทำให้ไม่อยาทำอะไรเล้ย...”
ผมพูพร้อมับมอไปยั่อประูหน้าห้อ ูร่าสูเล่นน้ำฝนเป็นเ็ๆ
่อนที่ผมะล้มัวนอนเหยียยาวและีบหายไปทำอะไรบาอย่า
ผมื่นอีทีเวลาผ่านมาประมา 30 นาที
ไอ้เอีบหลับอยู่บนเียอมัน สายฝนยั ูไม่มีท่าทีะหยุ
อมพิวเอร์ส่วนัวบนโ๊ะปลายเียถูเปิ ผมเ้าเฟสบุาม่าวเพื่อนๆ
ระหว่าอ่านฟีอยู่นั้น็มี้อวามทัมา
|
“สวัสีรับ
ผมเป็น FC พี่รับ” |
|
“ยินีที่รู้ันะรับ
ฮ่าๆ” |
ผมอบลับไปามมารยาท
ไม่นาน้อวามแ้เือนอเป็นเพื่อน็เ้ึ้น
ผมรับเพราะเพื่อนยัไม่เ็ม ไม่เสียหายอะไรที่ะรับนอื่นเป็นเพื่อน
านั้นผม็ู่าว ู้อมูลที่สนใไปามอารม์ และ็มี้อวามมาอี
|
“ผมเื่อว่าพวพี่ไป่าโลมาริ
ๆ” |
ผมอ่าน้อวามนั้นไ้แ่ยิ้ม แ่ไม่ไ้พิมพ์อะไรอบลับไปนอาส่รูปูนิ้วโป้
♦
ีวิเ็มหาวิทยาลัยที่เรียบ่าย ูเป็นปิในหลายวามหมาย เวลาส่วนมาถูใ้ับสมอนล้าเือบทุวัน
ถึทุนะูมีวามสุ แ่เพราะรุ่นพี่อบมาันว่าให้ทำเรี ๆ เพื่อที่เวลานั้นะไ้มีัวเลือสาาวิาหรือสามารถเลือเ้าสาาวิาที่สนใไ้
ถึพวเราะิลล์ับเรื่อพวนี้อยู่บ้า แ่็แอบรู้สึันามนอื่น ๆ อยู่บ้า
เพ ‘บันทึลับนัผภัย
่าแน(โล)’ อพวเรามีนไล์และิามมาว่าแสนน
รูปภาพมามายถูอัพเทอยู่ลอ รวมถึลิป่า ๆ ถูแร์ส่่อเินว่าที่พวเรานึถึ
โยเพาะลิปาร่อสู้อพวเรา ารร่ายเวทมนร์ทีู่สมริ ลอนลิปเินเที่ยวมเมือามมุม่า
ๆ ไ้รับวามสนใลอ ลูปำถามเิม ๆ ถูั้ถามนเยิน
นาพวโปริวเอร์อสถานีโทรทัศน์ัยัมีิ่อมา แ่แน่นอนว่าพวเราปิเสธให้้อมูล
โยอ้าแบบเิม ๆ ทุรั้ไป
แป๊บ ๆ ารสอบลาภาเทอมที่สอ็ใล้ะมาถึ
วามวุ่นวายในารเรียนส่ผมให้พวเรา้อนัันิวเป็นประำ รุ่นพี่ที่เ่ ๆ
บาวัน็ลมาิวให้ แ่หลายรั้พวเรามีเวลาไม่พออ่าน แน่นอนว่าพวผมแอบไปอ่านหนัสือในโล่ามิิ
ที่ผมสร้ามาโยเพาะ เป็นาวที่บรรยาาศและธรรมาิเหมาะแ่ารอ่านหนัสือหรือฝึฝนสมาธิ
ถึมันะเป็นารเอาเปรียบนอื่นเรื่อเวลา็เถอะ
แ่เพราะมันเป็นวามสามารถอพวเราที่ไม่ไ้ไปเบียเบียนใร
♦♦♦♦♦
ในอีมิิหนึ่
“เริ่มั้นอนที่สอไปหรือยั”
เสียทรอำนาล่าว
“เรียบร้อยแล้วอรับนายท่าน”
“ี
้าะรอให้ถึวันนั้น ฮ่าๆๆๆๆๆ”
เสียนั้นูมีวามสุ
“ถึั้น่อไปเมื่อไหร่
้าะบุโล”
♦♦♦♦♦
หลัารสอบลาภาพวเราทั้ 6 น ็เหมือนสูเสียพลัีวิไปับารสอบนเือบหม
มันเป็นวามล้าอสภาพิใที่เสียไปับารสอบลาภานั่นเอ ถึอย่านั้นไม่นานพวเรา็ลับมาพลัานเ็มถัอีรั้
ินอที่อยาิน ไปที่อยาไป ทำเรื่อที่อยาทำ
ทั้หมถูโปรแรมไว้ให้พวเราทั้ 6 น เพื่อารปลปล่อยอารม์วามสุ
“โรไหน” ผมถามไอ้เอที่เป็นนไปื้อบัรภาพยน์
“โร 7” มันอบ
“แนนๆ อีหลายนาทีลไปู เสื้อผ้าัน”
ใบเยพูับเพื่อนสาว
“เย เี๋ยวเอานี่ไป้วย” เอีบัร
สอใบให้สาวๆ
“อบใะ”
ใบเยรับบัรพร้อมล่าวเสียใส
“บูม ปาล์ม
พวมึะไปไหนัน่อนหรือเปล่า” เอหันไปถามหนุ่มอีสอน
“ยัไม่ไปไหน แ่เอาบัรมา่อน”
บูมอบพร้อมยื่นมือไปทำท่าอบัร
“เี๋ยวพวูะลไปเล่นเมู้ั้นล่า”
เออบพร้อมส่บัรให้ไอ้สอนนั้น ่อนะออลาผมาไป
“มึะออหรืออะไร็อี ๆ ไม่้อเอาหัวมาเอียใล้หน้าู็ไ้รับ”
ผมพูเพราะมีลุ่มเ็หลายนมอมาแล้วทำเสียิั
“ทำไมูรัเพื่อน
ูะออเพื่อนมันผิรไหน” เอมันอบหน้าายพลายิ้มสวนประอบยัิ้วไปยัลุ่มเ็ที่มอมา
“หรือะทำแบบนี้็ยัไ้”
พูบมัน็หันมาหอมแ้มหนึ่ที
เสียรี๊าลุ่มเ็่อนหน้าัลั่น
“ไอ้เี้ยเอ”
ผมร้อเสียหลพร้อมศอลับเ้าสี้ามันเ็มแร
มันัวอแถมมอาเียวลับมา ถึผมะินแล้ว็เหอะ แ่เพราะมันเป็นนแบบนี้ ทำให้ผมายออยาึ้นไปทุที
ไ้แ่ถอนหายใและทำใ่อไป หลัานั้นเวลาพวเราถูใ้ไปับู้เมและู้หยอไ่
ไม่นานถึเวลาหนัาย
“พวมึูอะไรัน”
ผมถามไอ้บูมับไอ้ปาล์มที่ำลันัู่อมือถืออย่าใ่อ
“ำลัูลิปที่แฟนลับแร์มาที่เพ
แนนมันเลยไปอมาอัพโหลึ้นเพพวเรา” ปาล์มอบ
“ลิปอะไรวะ” เอถาม
ไอ้สอนนั้นยิ้มว้า่อนะหันอมาใหู้
“ลิปพวมึนั่นละ แป๊บเียวแร์เป็นพันไปแล้ว”
บูมำลั่น
ภาพบนอมือถือแสลิปพวเราสอน เินออันมาแบบะมุะมิ
แล้ว็เป็นภาพไอ้เอหอมแ้มผม่อนะเป็นเสียร้อนโนศอลับนูล
ผมไม่ไ้โรธหรืออะไรแ่ผมรู้สึอายแบบินๆ
“ำ ูะายไม่ออเพราะูโนไปับิ้นับมึไอ้เอ”
ผมบ่นแบบปลๆ
แถมอมเม้น์ FC แ่ละนฟิ้นนหน้าหมันไส้ เรื่อพวนี้ในเพื่อนรุ่นที่มหาลัย็ถูเม้าลอ
แ่ะทำไไ้ละ เพราะมันเป็นผลาารเป็นนที่หลายน่ารู้ั่าสนใ
หลัาูหนัพวเรา็มา่อร้านบุฟเฟ่ื่อัประำัหวั
อาหารมามายถูเิมใส่ท้ออย่าไม่าสาย ทั้อาวอหวาน หลัานั้น็ไป่อที่ร้านาราโอเะ
แล้วปิท้าย้วยร้านนม ่อนะแยย้ายลับห้อ้วยวามสุเ็มเปี่ยมันทุน
♦♦♦♦♦
อี้านหนึ่อโล สหรัอเมริา
“ท่านประธานาธิบีรับ”
รัมนรีลาโหมยืนแสวามเารพ้วยสีหน้าื่นระหน
่อนะส่อเอสารสีน้ำาล ให้ถึมือประธานาธิบี บนปพิมพ์ว่า
‘วามลับั้นสุยอ’
เาส่่อไปให้เลาส่วนัวเปิ อนั้นถูเปิออ้วยวามระมัระวั
สีหน้าอเลาท่านประธานาธิบีแสวามใอย่ามา ่อนะส่เอสารนั้นให้ท่านผู้นำ
ทันทีที่เารับมันและหยิบแว่นสายาึ้นมาทาบวา ่อนะอ่านเอสาร้วยมืออันสั่นเทา
แรมือถูหยุ้วยอารม์บาอย่านแว่นาลบนโ๊ะภายในห้อรูปไ่
“ิ่อผู้นำแ่ละประเทศโย่วน”
♦♦♦♦♦
สัปาห์หลัารสอบถูใ้ไปอย่ารวเร็ว หลายวิาประาศผมะแนนเ็บ
พอให้นัศึษาไ้ื่นัวในารสอบอีรั้ในปลายภา ถึมันะยัอีเป็นเือน
แ่มัน็ทำให้หลายนอยู่ไม่สุ ูเหมือนพวเราะรอาภัยารเรียนรั้นี้
หลายวิาผ่านมาไ้อย่าปลอภัย พวเราเลยเอาเวลาไปทำิรรมอื่น อย่าารออำลัาย
ีฬาเทนนิสถูเลือึ้นมาเป็นีฬาไว้ออำลัอพวเรา ทุเย็นพวเรา 6 นะออไปเล่นันเป็นประำ ใน่วแรๆ ็เล่นเอาำลัปินับะแนนแพ้ออ
หลัๆ แ่ละนเริ่มบ้าพลัแอบเสริมมานาลไปผสม แน่ละถ้านอื่นมอมา็เหมือนารีันธรรมาอพวเ่นิเ่หน่อยแล้วหวันแบบบ้าพลั
แ่ในวามเป็นริ ทุลูนั้นถูอั้วยารเสริมำลัาอนุภามานา
แถมท่านอื่นโนีใส่ไ้แนาหัันพอี นาแร็เถ้าไม่เสริมมานาไว้
หัันไปนานแล้ว
“ไอ้เอ มึเบามือหน่อย”
เสียไอ้บูมบ่นเพราะมันเร็วเินนมันีไม่ไ้
นเสียะแนน พร้อมับี้มือี้ไม้ใหู้ลูเทนนิสที่ระอนไปิบนลูรสนาม
“ฮ่าๆ มึ็ีิ ปิมึ็สายเอิ
อยู่แล้วนิ” ไอ้เอพูแบบไม่สนใอีฝ่าย มันหันมาอลูาผมไปเรียมเสริฟ
“สาวๆ เท่าไหร่แล้วนะ” เอหันไป้าสนามถามะแนนัวเอ
“ิวส์แล้ว” แนนอบ
ไอ้เอโยนลูหวสุแรอีรั้มันพุ่เ้าไปทาไอ้ปาล์ม่อนะระเ้พื้น 1 ทีพร้อมับแรส่ที่ลาเมลไปนิหน่อย
ไอ้ปาล์มับสอมือแบล็แฮน์ลับไปอีฝั่พร้อมับแอบเสริมำลัมาทาผม
“เี้ยยย”
ผมร้อเสียหลเพราะลูมันมาแรว่าเิม
โยผมลืมัวไม่ไ้เสริมำลัให้แร๊เ็ หน้าไม้รับแรระแทนเส้นเอ็นาเป็นรู้วยวามร้อน
“ทีมบูมไ้เปรียบ”
ใบเยานะแนนามวามเยิน
ผมมอหน้าไม้ถอนหายใยาวและเินไปที่ระเป๋าเปลี่ยนไม้สำรออผมมาอีอัน
ไอ้เอเห็นผมเ้าประำที่แล้ว มัน็โยนลูหวอีรั้
รอบนี้มันใีลูให้เ้าใล้เส้นลา เพื่อให้อีฝ่ายรับไม่ทัน
แ่มีหรือวามไวลูแบบนี้ไอ้บูมะามไม่ไ้ ารเลื่อนย้ายนเือบเหมือนไอ้บูมวาร์ป
มันสวนลูลับมาใส่รลำัวไอ้เอ เอเบี่ยัวหลบผ่าน แ่นี้หรือทีมผมะยอมเสียะแนน
ผมหมุนัวามฟุเวิร์และบลับหลัสวน้ามไปอีฝั่ไ้ทัน
ไอ้ปาล์มไ้ัหวะบ้ามันั้ท่าีลูวามเร็วเสริมำลัอีแล้ว
เอับผมมอหน้าันเรียมั้รับในทันที ลูถูบนเหมือนมีไฟิพุ่มาทาไอ้เออีรั้
เอระโถอยหลัั้รับามแรระแทและทิศทาระอน
“ลูหยอหัำลั”
มันบ้าพลัะโนสวนลับลั่นสนาม
ลูเทนนิสโ้่ำและหมุน้วยวามเร็วที่ถูหัล้าไปแล้ว
“เมมมมม” แนนานะแนน
็แน่ละ ไอ้ลูทีู่าๆ หยอโ้ันไปไม่ถึะายฝั่ัวเอ้วย้ำ
ทีมผมเลยแพ้แบบไม่้อสสัย เลย้อออสลับให้ใบเยับแนนมาลแทน เราเล่นแบบนี้วันละ 2 ั่วโม
ะไ้ออำลัายและฝึทัษะพิเศษอเราไปในัว ารทำแบบนี้นอื่นๆ
ะไ้ไม่สนใพวเรา ีว่าไปยืน่อสู้ปล่อยพลัเป็นหนัีนำลัภายใน
แบบนั้นไ้เป็น่าวแน่ๆ พวเราในเวลานี้็เหมือนลุ่มพวผู้มีพลัเหนือมนุษย์ อาะไม่ถึั้นหยุรถไฟ
แบรถถั เหาะบนฟ้าไ้็เหอะ แ่พวเรา็ถือว่าแ็แร่ว่านปิ
ืนวันศุร์นี้พวเรานัันลับไปวารินนาวัอีรั้ โลทานี้็เริ่มเบื่อมาบ้าแล้ว
เลยิว่าถึเวลาไปัววามสุาอีโลันเสียที
“มึ
ูท่าอมโบนัาบในเมนี้อย่าเท่”
ไอ้เอเรียผมให้หันไปูัวละรในเมที่ำลัปล่อยอมโบสิล
“อืม PVP ทีโน่าอะ มันูโเรียนเิน” ผมบอมันามที่เห็น
“ูะเอาสิลนี้ไปใ้ในโลนั้น”
มันพูแบบัวโพร้อมะแฮระบบเม
“พี่เป็นแอมินาวนั้นนิรับ
ำทำอะไร็ทำ”
“ั้นัไป ฮ่าๆ”
“เห้อ เรียนเม สู่เรียนโล”
ผมพูพร้อมถอนหายใ
ไม่นาน็ะถึเวลานั
ไลน์ลุ่มส่มาบอ้อวามถึวามพร้อมเพื่อนๆ แล้ว
เอับผมพวเรานอนยืยาวนานับเีย ทุอย่าพร้อมเพียรอเวลานาฬิาั
“System command ‘Open Warinnawat’ ”
ิ๊ๆๆๆๆๆๆ
“Link Start!”
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
พวเราหนลับมายัวารินนาวัอีรั้
ล่อมิิห้วเวลายัทำานอยู่(ุเฟ)
ผมปลผนึทันทีหลัทุนปรับเปลี่ยนุมาเป็นุนัผ
สายลมอทุ่อไม้พัเ้ามายัพวเราทันทีที่ผนึถูปล
แสแยามสายและลิ่นทุ่อไม้ สร้าวามุ้นเยอีรั้
รถม้าพวเรายัออยู่ที่เิม ใ่แล้วเวลาพวเราถูหยุไว้รอารลับมา ทันทีที่ทุนึ้นรถม้าแล้ว
็ออัวเินามเส้นทาถนนวสีาวามเิม เบื้อหน้าทุ่อไม้สายลมส่ลิ่นหอมสลับไปมาับ้นไม้เล็ให่พอเป็นร่มเาให้นและสัว์ป่าบานิ
ผู้น่าเินส่วนไปมาามถนน บ้า็ยิ้มให้ บ้า็ไม่สนใพวเรา
พวเราหยุพัอีรั้หลัออาทุ่มอไม้สายลมที่ลานิน้าป่า
ท้อฟ้าถูนาบ้วยสันเาทั้สอทิศ วะวันถูบบั่อนเวลาอันวร
แมป์ไฟเ็นท์นัผภัยถูั้อีรั้ เสียนรีาลุ่มนัเินทา้าๆ
ส่เสียวนฝัน พวเราแอบนั่ฟัพวเา้วยวามสุ
อาหารมามายที่ใบเยทำมาเินพอน้อเอาไปแนัเินทาลุ่มอื่น ๆ
ท้อฟ้าที่ถูนาบ้วยสันเาแ่ยัเห็นหมู่าวที่สใส
‘โลใบนี้่าสบสุริๆ’
วามิอทุนในืนนี้
ความคิดเห็น