รักวุ่นวาย หญิง-ชาย จอมป่วน

ลำดับตอนที่ #5 : ***ความลับของซิวอน***เจอเพื่อนเพิ่ม***

*** ตอนที่แล้ว***

“แฮะๆ แหมๆๆ จะไปพักผ่อนทั้งที อย่าพูดถึงเรื่องการบ้านและก้อเรียนพิเศษสิ เสียอารมหมดเลย” ฮาวอน พูดแบบติดตลก

……………………………………………………………

“แฮะๆ ขอโทดจ้า” เฮเคียว ชองวอน เอ่ยขอโทดฮาวอน

“อุ๊ยๆๆ..ไม่เป็นไรๆๆ ชั้นก้อแค่แซวเล่นอะอย่าคิดมากจิ” ฮาวอน พูด

“งั้นดึ๋ยวเย็นนี้เรียนเสร็จต้องรีบทำความสะอาดห้องแล้ว อิอิ ใช่ม๊ะๆ” ยูกิ พูดอย่างร่าเริง

“อืม...งั้นเดี๋ยวพวกชั้น มาช่วยแล้วกันนะจ๊ะ ไปก่อนนะ” ฮาวอน พูดพร้อมขอตัวกลับกลุ่ม

“จ้า....” เฮเคียว ชองวอน ยูมิ ยูกิ เอ่ยขึ้นพร้อมกับ ฮาวอน พยักหน้ารับแล้วหันหน้ากลับแล้วเดินกลับกลุ่มตัวเองไป

“เป็นไง ไปม๊ะ”   ชินเฮ คาเฮ ดาริม ซันวา ซูยอง จีอุน และ ปั้นหยา ถาม ฮาวอน

“อืม...ไปหมดทุกดนเลย นี่ๆ ไม่เห็นหยิ่งอย่างที่คิดเลยแหะ” ฮาวอน ตอบ พร้อม บอกถึงสิ่งที่ตนรู้สึก

“เหอะๆ ก้อดีแล้วไง...จาได้สนิทกันไว้” ดาเฮ พูด

“เฮ้อ...ได้ลองไปคุยดูแล้ว รู้สึกดีจัง” ฮาวอน ถอนหายใจแล้วพร่ามต่อ

“ยังไงอ่ะ” ชินเฮ จูยอง จีอุน ดาริม ปั้นหยา หันมาถาม

“ก้อ...มันรู้สึกถึงความรู้สึกอารายบางอย่างอ่ะ บอกไม่ถูก” ฮาวอน ตอบแบบ งงๆ

“เฮ้ย...ฮาวอน แกอย่าบอกนะว่าแกชอบพวกนั้นอ่ะ”ซันวา เอ่ยอย่างแซวๆ

“ว๊าย...จะบ้าหรอ ชั้นไม่ใช่แกนะ ซันวา ชั้นหมายถึงสิ่งที่พวกเราคิดว่ากลุ่มนั้นหยิ่งอารายอย่างเนี๊ยะ แต่พอได้คุยด้วยก้อพอจะรู้ว่า พวกนั้นไม่ได้หยิ่งอย่างที่คิดอ่ะ แหมแกอ่ะ คิดมาก” ฮาวอน อธิบายให้เพื่อนๆฟัง

“แหม...ชั้นก้อล้อ แกเล่นไปอย่างงั้นแหละ ฮึฮึ” ซันวาตอบพร้อมหัวเราะอย่างมีเลศนัย

“เห็นไหม๊ๆๆๆฮ๊ะฮ๊า...เป็นเพราะหยาแท้ๆเลยที่ชวนไปดูแข่งบาสกันทำให้พวกเราได้รู้จักกับพวกเฮเคียวไง ต้องขอบคุณหยานะเนี๊ยะ 555”ปั้นหยา เอ่ยอย่างภาคภูมิใจ และหัวเราะซะเสียภาพลักษณ์ กุลสตีไทยหมดเลยนะเนี๊ยะ  แล้วก้อทำท่าเพ้อฝันต่อไป...

“อ้วกกกกกกกก.........”ทุกคนเอียนกับท่าเพ้อฝันของหยา  

** S.J. Inter… **

“ห๊า...แกไปมีเรื่องกับ ซิวอน ห้องสามอ่ะหรอ…เมื่อไหร่” ทงเฮ ผู้ไม่รู้อะไรซักอย่าง เอ่ยขึ้น

“เออดิ...ก้อตอนที่วิ่งไล่นายอ่ะแหละ” ฮีชอล หันมาตอบแบบ เซ็งๆ

“แล้วนายไม่รู้หรอว่าซิวอนอ่ะ ร้ายขนาดไหน” ทงเฮ พูด พร้อมประกอบท่าทางที่ทำให้ผู้ที่ได้ฟังเกิดอาการ กลัวเล็กน้อย

“ทำไมอ่ะ ซิวอน น่ากลัวตรงไหน” ฮีชอลทำปากแข็งตาม ทงเฮต่อไป

“ก้อ...ซีวอนอ่ะเป็นลูกของลีซูมานผู้ที่มีอิทธิพลมากมายในเกาหลีไง” ทงเฮอธิบายถึงความน่ากลัวของ ลีซูมาน

“ระ...หรอ” ฮีชอล พูดพร้อม เกิดอาการหวั่นๆ

“ขนาดนั้นเลยหรอ” ทำเอ่ยพร้อมทำท่าคิดหนัก

“โถ่ เอ๊ย...แค่เนี๊ยะ ชั้นไม่กลัวหรอก ก้อแค่พวกพ่อใหญ่...เหอะๆ” ฮีชอล พูดทำท่ามั้นใจซะเต็มประดาและมีเหงื่อซึมเล็กน้อย

“เหรอออ...ฮีชอล พูดแค่นี้ทำไมต้องเหงื่อแตกด้วยอ่ะ กลัวหรอ” ดงเฮ และ คิบอม พูดอย่างแซวๆ

บร้า...ใครกลัว ชั้นเนี๊ยะนะกลัว เหอะๆ ไม่มีทาง” ฮีชอลพูด พร้อมหันหลังให้ ดงเฮ และ คิบอม แล้วถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่จะหันไปพูดกับเพื่อนๆทั้งสอง

“ช่างเหอะ...ไปหาอะไรกินกันดีกว่า จะไปไม่ไปห๊า...” ฮีชอลทำเป็นตวาดใส่ สองคนนั้น ก้อเดินนำหน้า สองคนนั้นไป

“อ่ะๆๆ ไปจ้าไป..อิอิ..อุอุ..แอ๊ะๆ...เอ๊อะๆ”ทงเฮ คิบอม ตอบฮีชอล แล้วหัวเราะกันอยู่ สองคน  หลังจากนั้นก้อกินข้า แล้วก้อเรียนตามปกติ  จนถึงเวลา  สามโมงเย็น...

“ติ๊งๆต๊องๆต๊องๆติ๊งๆ” เสียงกริ่งโรงเรียน S.J. Inter  ดังขึ้น

“เย้ 555 หมดเวลาแล้ว เฮ้ยนี่ วันนี้ที่โรงเรียนเรามีแข่งบาสด้วยอ่ะ ไปดูกันม๊ะ”  ฮีชอล ชวนเพื่อนๆไปดูบาส

“อืม...ก้อดี นานๆ จะได้ดูสิ่งเจริญหูเจริญตามั้งอ่ะ” ทงเฮ พูด

“หืออ..ทงเฮ บาสชายเนี๊ยะนะเจริญหูเจริญตา...อย่าบอกนะว่านาย...หึ้ย...” คิบอมพูดออกมาพร้อมทำท่าตกใจเล็กน้อย

“เฮ้ย... ไม่ใช่อย่างงั้น ชั้นหมายถึง สาวๆอ่ะ สาวๆ เพราะที่เวลาที่มีบาสโรงเรียนเราอ่ะ หืมมม แล้วยิ่ง ฮันกยองแข่งด้วยนะ โอ๊โหหห สาวตรึม 555”ทงเฮ อธิบาย ซะยาวเชียว

“อ่อ...เข้าใจแล้ว...งั้นจะช้าอยู่ใย ไปกันดีกว่า555” ฮีชอลพูดเสร็จ ก้อเดินนำหน้าทงเฮและคิบอม ออกมาที่สนามบาส อย่างรวดเร็ว โดยมีสองหุ่มเดินตามมาอย่างรวดเร็วไม่แพ้กัน ระหว่างทางนั้น

“โอ๊ะ...ขอโทดครับๆ” ฮีชอลเดินชน ใครก้อไม่รู้(อีกแล้ว) พร้อมกล่าวขอโทด

“ไม่เป็นไรครับ...อ้าวฮีชอลนายจะไปไหนอ่ะ รีบเชียว”  ลีทึก  ชายหนุ่มหุ่นเพียวนิสัยกวนๆกะล่อนๆ และเป็นผู้ที่ฮีชอลเดินชนเมื่อกี้ เอ่ยขึ้น

“อ่อ จะไปดูบาสอ่ะ แล้วพวกนายหล่ะ ชินดง คังอิน ลีทึก จะไปไหนกันหรอ” ฮีชอล ตอบ แล้วเอ่ยถาม คู่หูคู่ฮา ประจำโรงเรียน เดินเรียงไซร์ <(เขียนถูกป่ะ) กันมา

“อ๊า...เหมือนกันอ่าแหละ พวกเราก้อกำลังจะไปดูบาสเหมือนกัน” ชินดง ชายหยุ่ม หุ่น อวบอิ่ม เอ่ยพร้อมหยิบขนมเข้าปาก

“จะไปเชียร์ เจ้าฮันกยอง หน่อยอ่ะ” คังอิน ชายหนุ่มหุ่นล้ำ รองจากชินดงนิสสส นึง เอ่ยขึ้น

“เดี๋ยวซิคังอิน นายลืมอะไรหรือป่าว” ลีทึก เอ่ยถาม คังอิน

“หืม...ลืมอะไรอ่ะ...ไม่นี่” คังตอบอย่าง งงๆ พร้อมเอามือ ล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเองสำรวจดูว่าลืมอะไรหรือป่าว

“หือ..ก้อเราจะไปตามหารักแท้กันไง” ลีทึก ตอบพร้อมทำท่าเพ้อฝัน สุดติ่ง(เป็นคำศัพย์ที่ผู้แต่งชอบใช้ มีความหมายว่า สุดๆ สุดยอด โคดๆ อารายประมาณนั้น)

“เออๆๆ ช้ายๆๆ แหม ถ้าไม่ได้นายเนี๊ยะ ลืมเลยอ๊ะเนี๊ยะ งานนี้สาวๆมาเยอะซะด้วย555”

คังอิน พูดอย่าง สบายอารมณ์

“จ๊ากก...ชั้นก้อเหมือนกัน จะไปแหล่สาวซะหน่อย” ทงเฮ ที่เงียบมานาน เอ่ยขึ้น

“จุ๊ๆๆๆๆ....เค้าไม่ได้เรียกว่า ‘แหล่’ เค้าเรียกกันว่า” ลีทึกทำท่าให้สัณญาณ แล้วเอ่ยขึ้นว่า “หนึ่ง-ส่อง-ส้าม”

“ตามหารักแท้ “ ฮีชอล ลีทึก คังอิน ชินดง เอ่ยขึ้นพร้อมกัน

“เออๆ ตามหารักแท้ก้อตามหารักแท้ เหอะๆ ตามหารักแท้ วู้” ทงเฮ พูดแล้วหะโกนคำว่า ‘ตามหารักแท้’  แล้ววิ่งไปด้านหลังชอง เพื่อนๆที่ตะโกนพร้อมกันว่า

“ตามหารักแท้ๆๆๆ 555 ”

“นี่...ชั้นเห็นพวกนายแหล่สาว เอ๊ย ตามหารักแท้กันมากี่เดือนแล้วเจอมั้งยังอ่ะ” คิบอม ที่เงียบอยู่นานแสนนาน พูดขึ้นอย่างนิ่งๆ  แต่...สามารถทำให้ กลุ่มชายหนุ้มที่ตะโกน โหวกเหวกๆ หยุดได้ แล้วคิบอม ก้อเดินออกมาที่สนามบาส โดยมีหนุ่มๆ(ลิงๆ)ทั้งหลาย ที่ตอนนี้ เงียบเป็นเป่าสาก เดินตามมา อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

...........................................................................................................................................

  ตอนนี้ ไว้แค่นี้ก่อนนะค๊ะ 

เป็นไงมั้งอ่า...สนุกไหม๊อ่ะ

ยังไงก้อ เม้นๆกันหน่อยนะค๊ะ