ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ซี้ดดด...อ่า...โอ้ว เจ็บโว้ย ( อย่าคิดลึกกับชื่อตอน )
แฮ่มๆๆๆๆๆๆ สวีดัด เพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่อง
'เบอร์เด็ดเบ็ดเสร็จรัก' พอท่านอ่านตอนนี้จบ ช่วยกรุนา กลับไปหน้าหลัก
ของเรื่องนี้ แล้วเลื่อนลงไปข้างล่างแล้วก้อคอมเม้น สนุกไม่สนุก มีอะไรให้
แก้ไขก้อบอกด้วยนะ พอคอมเม้นเส็ดก้อกลับมาที่หน้าหลักใหม่แล้วก้อ
เลื่อนขึ้นมา แล้วก้อ ช่วยโหวต ด้วยนะ 1 คะแนนก้อ ยังดี
_________________________________________________________
"โอ้ยยย เจ็บโว้ย ลูกโบลิ่งไคแม่งเจือกวางขวางทางเดินของไอ้น้ำผู้น้อยคนนี้"
ฉันสบถ ก้อมันเจ็บนี่ ที่ลูกโบลิ่งหล่อนทับหัวแม่ตีนก้อยังไม่หายเลย โบ้ยชะมัดเลยตูลูกโบลิ่งวางอยู่ดีๆ ไปว่ามันว่าขวางทางอีก ไม่มองทางเองอะ
"คิคิ ไอ้น้ำ แกนี่น้า ซุ่มซ่ามไม่เคยเปี่ยนเล๊ย มานี่เร็ว มานั่ง" ตาล!!!ลากตูเบาๆก้อได้ลากหาป๊ะป๋าเมิงหรอวะเนี่ย เจ็บโคด
"สาวน้อยซุ่มซ่าม 555+"แล้วมันก้อหันไปตีมือกับเพื่อนๆ แล้วก้อหัวร่อกัน
- -^^^^^^^^^^^ การที่สาวน้อยน่ารัก ตากลมโต เปนผู้ดีตีนแดง ตะแคงเท้าเดิน
สะดุดลูกโบลิ่งของสุนัขขี้เรื้อนตัวไหนไม่รุ แล้วก้อลูกโบลิ่งหล่นทับหัวแม่ตีน ไม่ใช่เรื่องน่าขำเลยนะยะ ฉันเลยแว้ดๆกลับไป
"นี่ ไอ้บ้า แกมีเวลาว่างมากไงวะ ฟาย ไปไกลๆตีนกูเลย หรืออยากกินร้องเท้าบิน
เสริฟถึงที่เลยนะ อร่อยด้วยแหละ รสใหม่ รสมิ้นอะ เอาปะ" ฉันเอารองเท้าผ้าใบมา
เหวี่ยงเล่น แล้วทำท่าจะโยน คนรอบข้างมองฉันอย่าง...เอาเปนว่ามองด้วยสายตา
O_O คนรอบข้างคนคิดว่า ไอ้คนนี้มันเปนผู้หยิงแน่หรอวะเนี่ย
"แว้กกก ขอโต้ดค้าบ ผมยังไม่อยากกินโปรตีน ไปแล้วนะค้าบ" แล้วมันก้อ วิ่งหนีหางจุกตูดไปเลย
"555+ ไอ้น้ำ แกนี่เจ๋งสุดยอดเลย ว่าแต่ หิวแล้ววะ ไปหาไรกินกัน เอ่อ...ส่วนตีนแกอะ เด๋วเราช่วยพยุงไปเอง" ตาล แกไม่ต้องมองกูอย่างอนาถก้อได้โว้ย
ตาลก้อชุดกระชากลากถูฉันไปจนถึงร้าน ระหว่างทางไป ตาลมันลากเลยอะ
T^T เมิงเปนเพื่อนกูป่าวเนี่ยยย!!! กูไม่ได้โบกมาหนาเหมือนเมิงนะ คนมองเตมเลยฉันเลยได้แต่ยิ้ม แหยๆ
"เฮ้อ ถึงซะที เมื่อยซะไม่มีอะ แกนี่หนักวะไอ้น้ำ" ตาลบ่นกับฉัน แทนที่แกจะบ่น แกน่าจะคิดว่า แกทำมาได้ยางงายยยยยย
"เอ่อ ขอโทดนะค่ะ นี่ค่ะ รายการอาหารของร้าน ฟูจิ๊ นะค่ะ" ร้านไรวะ ฟูจิ๊ ชื่อแปลกดีวะ เรา2คนมองรายการอาหารซักพัก มองอาหารที่เอาไปเสริฟโต๊ะอื่น จึงเริ่มสั่ง
"เอา ข้าวแกงกะหรี่ แคลิฟฟอร์เนียร์โร 1 อัน ใส้แบล่ๆ แบล่ๆๆๆๆๆๆๆ และ แบล่ๆๆๆแค่นี้แหละค่ะ" พีพนักงานเสริฟก้อจดๆ แล้วก้อหายต๋อมไป ระหว่างนั้น ฉันก้อเล่าเรื่องคนที่ชื่อ เคน ที่ฉันโทรผิดไปให้ตาลฟังแบบละเอียดๆๆๆๆๆๆๆๆ ซักพักอาหารก้อมาพวกเราก้อสวาปามไปจน...เหลือแต่ความว่างเปล่า แล้วเราก้อเช็กบิน แล้วตาลก้อถามฉันว่า
"ไปไหนต่อดีอะ วันนี้ว่างทั้งวันเลย" นั่นสิ ไปไหนดี อยากกลับบ้านมากกว่าอะ จะไปนอน ฉันกำลังจะอ้าปากบอกตาลแต่ว่าเสียงริงโทนของฉันดังขึ้นมาก่อนนะสิ
"โปรดส่งครายมาร้ากก ช้านที อยู่อย่างนี้มันหนาวว เกิน..." ฉันกดรับโทรสับ
อ่อ ฉันเปลี่ยนริงโทนแล้วเปนเพลง โปรดส่งไคมารักฉันที เพราะมากกกกเลย
"ฮัลโหลล" ฉันรับด้วยเสียยานคางงง
"หวัดดี Baby" O[]O เสียงแบบนี้ มีคนเดียว นายเคน!!!
'เบอร์เด็ดเบ็ดเสร็จรัก' พอท่านอ่านตอนนี้จบ ช่วยกรุนา กลับไปหน้าหลัก
ของเรื่องนี้ แล้วเลื่อนลงไปข้างล่างแล้วก้อคอมเม้น สนุกไม่สนุก มีอะไรให้
แก้ไขก้อบอกด้วยนะ พอคอมเม้นเส็ดก้อกลับมาที่หน้าหลักใหม่แล้วก้อ
เลื่อนขึ้นมา แล้วก้อ ช่วยโหวต ด้วยนะ 1 คะแนนก้อ ยังดี
_________________________________________________________
"โอ้ยยย เจ็บโว้ย ลูกโบลิ่งไคแม่งเจือกวางขวางทางเดินของไอ้น้ำผู้น้อยคนนี้"
ฉันสบถ ก้อมันเจ็บนี่ ที่ลูกโบลิ่งหล่อนทับหัวแม่ตีนก้อยังไม่หายเลย โบ้ยชะมัดเลยตูลูกโบลิ่งวางอยู่ดีๆ ไปว่ามันว่าขวางทางอีก ไม่มองทางเองอะ
"คิคิ ไอ้น้ำ แกนี่น้า ซุ่มซ่ามไม่เคยเปี่ยนเล๊ย มานี่เร็ว มานั่ง" ตาล!!!ลากตูเบาๆก้อได้ลากหาป๊ะป๋าเมิงหรอวะเนี่ย เจ็บโคด
"สาวน้อยซุ่มซ่าม 555+"แล้วมันก้อหันไปตีมือกับเพื่อนๆ แล้วก้อหัวร่อกัน
- -^^^^^^^^^^^ การที่สาวน้อยน่ารัก ตากลมโต เปนผู้ดีตีนแดง ตะแคงเท้าเดิน
สะดุดลูกโบลิ่งของสุนัขขี้เรื้อนตัวไหนไม่รุ แล้วก้อลูกโบลิ่งหล่นทับหัวแม่ตีน ไม่ใช่เรื่องน่าขำเลยนะยะ ฉันเลยแว้ดๆกลับไป
"นี่ ไอ้บ้า แกมีเวลาว่างมากไงวะ ฟาย ไปไกลๆตีนกูเลย หรืออยากกินร้องเท้าบิน
เสริฟถึงที่เลยนะ อร่อยด้วยแหละ รสใหม่ รสมิ้นอะ เอาปะ" ฉันเอารองเท้าผ้าใบมา
เหวี่ยงเล่น แล้วทำท่าจะโยน คนรอบข้างมองฉันอย่าง...เอาเปนว่ามองด้วยสายตา
O_O คนรอบข้างคนคิดว่า ไอ้คนนี้มันเปนผู้หยิงแน่หรอวะเนี่ย
"แว้กกก ขอโต้ดค้าบ ผมยังไม่อยากกินโปรตีน ไปแล้วนะค้าบ" แล้วมันก้อ วิ่งหนีหางจุกตูดไปเลย
"555+ ไอ้น้ำ แกนี่เจ๋งสุดยอดเลย ว่าแต่ หิวแล้ววะ ไปหาไรกินกัน เอ่อ...ส่วนตีนแกอะ เด๋วเราช่วยพยุงไปเอง" ตาล แกไม่ต้องมองกูอย่างอนาถก้อได้โว้ย
ตาลก้อชุดกระชากลากถูฉันไปจนถึงร้าน ระหว่างทางไป ตาลมันลากเลยอะ
T^T เมิงเปนเพื่อนกูป่าวเนี่ยยย!!! กูไม่ได้โบกมาหนาเหมือนเมิงนะ คนมองเตมเลยฉันเลยได้แต่ยิ้ม แหยๆ
"เฮ้อ ถึงซะที เมื่อยซะไม่มีอะ แกนี่หนักวะไอ้น้ำ" ตาลบ่นกับฉัน แทนที่แกจะบ่น แกน่าจะคิดว่า แกทำมาได้ยางงายยยยยย
"เอ่อ ขอโทดนะค่ะ นี่ค่ะ รายการอาหารของร้าน ฟูจิ๊ นะค่ะ" ร้านไรวะ ฟูจิ๊ ชื่อแปลกดีวะ เรา2คนมองรายการอาหารซักพัก มองอาหารที่เอาไปเสริฟโต๊ะอื่น จึงเริ่มสั่ง
"เอา ข้าวแกงกะหรี่ แคลิฟฟอร์เนียร์โร 1 อัน ใส้แบล่ๆ แบล่ๆๆๆๆๆๆๆ และ แบล่ๆๆๆแค่นี้แหละค่ะ" พีพนักงานเสริฟก้อจดๆ แล้วก้อหายต๋อมไป ระหว่างนั้น ฉันก้อเล่าเรื่องคนที่ชื่อ เคน ที่ฉันโทรผิดไปให้ตาลฟังแบบละเอียดๆๆๆๆๆๆๆๆ ซักพักอาหารก้อมาพวกเราก้อสวาปามไปจน...เหลือแต่ความว่างเปล่า แล้วเราก้อเช็กบิน แล้วตาลก้อถามฉันว่า
"ไปไหนต่อดีอะ วันนี้ว่างทั้งวันเลย" นั่นสิ ไปไหนดี อยากกลับบ้านมากกว่าอะ จะไปนอน ฉันกำลังจะอ้าปากบอกตาลแต่ว่าเสียงริงโทนของฉันดังขึ้นมาก่อนนะสิ
"โปรดส่งครายมาร้ากก ช้านที อยู่อย่างนี้มันหนาวว เกิน..." ฉันกดรับโทรสับ
อ่อ ฉันเปลี่ยนริงโทนแล้วเปนเพลง โปรดส่งไคมารักฉันที เพราะมากกกกเลย
"ฮัลโหลล" ฉันรับด้วยเสียยานคางงง
"หวัดดี Baby" O[]O เสียงแบบนี้ มีคนเดียว นายเคน!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น