เบอร์เด็ดเบ็ดเสร็จรัก

ลำดับตอนที่ #2 : ไปเที่ยวกับตาล และ ซุ่มซ่ามชะมัดเลยเรา

แฮ่มๆๆๆๆๆๆ สวีดัด เพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่อง 'เบอร์เด็ดเบ็ดเสร็จรัก'

พอท่านอ่านตอนนี้จบ ช่วยกรุนา กลับไปหน้าหลักของเรื่องนี้ แล้วเลื่อนลงไปข้าง

ล่างแล้วก้อคอมเม้น สนุกไม่สนุก มีอะไรให้แก้ไขก้อบอกด้วยนะ พอคอมเม้นเส็ด

ก้อกลับมาที่หน้าหลักใหม่แล้วก้อเลื่อนขึ้นมา แล้วก้อ ช่วยโหวต ด้วยนะ

1 คะแนนก้อ ยังดี


_________________________________________________________





วันรุ่งขึ้น มันไวไปป่าวเนี่ย ตดยังไม่ทันหายเหม็นเลยอะ


" มานเจ็บจาขาดใจอยู่ตงหน้าเทอ.....ตึ๊ด" ฉันกดหยุดเสียงปลุกของนาลิกา ที่ฉันตั้งไว้ทางมือถือ ฉันแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาตอน 9.30 เผื่อเวลาหาไรกินแล้วก้อนั่งรถเมล์
ไปเซนทั่นกับตาล ชั่วโมงกว่าๆพอดีแหละ ไปช้าเด๋วตาลบ่นใส่หูอีก
ขี้หูเต้นระบำลาตินเลย อิอิ ฉันเดินเข้าห้องน้ำ อีกไม่นานก้อโผล่ออกมาจากห้องน้ำในชุด เสื้อสีขาวลายมังกรดำ 2 ตัวพันกันอยู่ กับกางเกงยีนขายาวตัวโคร่ง
( ตัวสบายอะแหละ ) แล้วฉันก้อลงไปข้างล่างเพื่อไปหาแม่ และ
ขอ....อะไรกิน และ .....ขอตัง - -;; คนมันจนนี่หว่า ในเป๋าตังมีอยู่10บาท จนยิ่งกว่าเดกป.5อีก

"แม่จ๋า วันนี้มีอะไรกินหรอ" ฉันถามอย่างออดอ้อนน เผื่อได้ตังเยอะ

"จะขออะไรอีกหะ วันนี้มีแกงจืดเต้าหู้ไข่ มีปลาร้า เอ๊ย มีแกงส้ม "
คนเขียนเล่นมุกแป๊ก

"จ้าๆ เด๋วน้ำช่วยจัดโต๊ะนะ " ฉันพูดพลางทำน้ำ2แก้ว พ่อฉันออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วแหละ

"เด๋วๆน้ำ จะเอาอะไรขอแม่มาตรงๆเลย " จึ๊ย รุด้วย เอาวะ ขอก้อขอ

"คือวันนี้อะ ตาลชวนน้ำไปเซนทั่นอะแม่ตอน10.30..." ฉันพูดแล้วเว้นช่วงไป

"แล้วแกไม่มีตัง ว่างั้นเลยมาขอ" ช่ายยย แม่นี่รุใจจิงๆเลย ฉันจึงพยักหน้าแล้วสบตาปิ๊งๆกับแม่ ( คิดแล้วเอียนวะ : ผู้แต่งอะ ) ( แกแต่งเองนะ : ลูกน้ำเองจ้า )

"เออๆ เอาไป 500 พอมะ" ฉันทำหน้าบูดเป็นตูดเลยอะ

"พันนึง โอเคนะ พรุ่งนี้แกต้องเฝ้าบ้านด้วย แม่จะไปวานศพคุนยาย เด๋วจะทำอะไรไว้ให้กิน ไม่แน่ใจว่าต้องคางหรือเปล่า พอเย็นๆจะโทรมาละกัน ส่วนพ่อแกก้อไปประชุมตั้งแต่เช้า กลับดึกๆนู่น อย่าไปไหนด้วย ไม่งั้นเงินค่าขนมทั้งเดือน อด"
TT^TT แม่ช่างใจร้าย น้ำเปนคนน่ารักนะไม่ใช่หมานะให้เฝ้าบ้านเนี่ย ค่าขนมด้วย กะว่าจะแอบไปข้างนอกหน่อย อดเยย งั้นต้องมีข้อต่อรอง

"งั้น ถ้าน้ำเฝ้าบ้านโดยที่ไม่ออกไปไหนเลย แม่ต้องขึ้นค่าขนมให้น้ำนะ โอเคปะ" 555+ อย่างนี้ถ้าแม่ตกลง น้ำก้อได้ตัง

"ได้อยู่แล้ว ลูกเอ๋ย แล้วยังไม่กินข้าวอีก 9.40 แล้วนะ เด๋วก้อไปสายหรอก" จ้ากกก ชั่วโมงก่าๆเองอะ ไม่เปนไรๆๆ เด๋วรีบกินข้าวแล้วก้อรีบขึ้นรถเมล์ก้อทันน่า
ฉันจึงรีบกระซวกทุกอย่างเข้าปาก แทบจะกินจานกินแก้วเข้าไปด้วย ภายในเวลา
5 นาที แล้วรีบบอกลาแม่แล้วก้อวิ่งออกมาหน้าปากซอย แต่ต้องรีบวิ่งกลับไปที่บ้านเพราะลืมใส่รองเท้ากับลืมมือถือแล้วก้อเป๋าตัง ถ้าขาดไอ้ 3 อย่างนี่ชีวิตตายห๋าแน่โดยเฉพาะไอ้อย่างแรกเนี่ย รองเท้า ลืมไปได้ไงก้อไม่รุ - -;; อันไซเม้อขั้นโคม่า
แล้วก้อไปรอรถเมล์

5 นาทีผ่านไป

10 นาทีผ่านไป

15 นาทีผ่านไป ทำไมรถเมล์มันยังไม่มาวะ คนขับมันไปมุดหาไรกินที่ส้วมแห่งใดถึงยังไม่มา - -

ชักอยากวางระเบิดรถเมล์ขึ้นมาตะหงิดๆ เดินไปเองก้อได้ ไม่แคร์โว้ยย เชอะ คนน่ารักมักไม่แคร์รถเมล์

( เกี่ยวปะวะเนี่ย :ผุ้แต่งอะ )


"ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก" ม่าต้องตกใจๆ เสียงฉันเดินเองแหละ เดินเสียงดังจนคนมอง ฮึ่มม โมโหโว้ยย ไอ้รถเมล์บ้า

"เอี๊ยดด" เสียงไรวะ ฉันหันไปมอง

= __ = รถเมล์

O v O ในที่สุดก้อมา หิหิ

ฉันรีบวิ่งขึ้นรถเมล์ไป นั่งหลับ เลยไปหนึ่งป้าย - - ต้องเดินย้อนกลับมาอีก คนที่นั่งอยู่แถวนั้นก้อไม่ยักกะปลุกกันซะเลย - - ;; โบ้ยซะงั้นอะตู พอถึงฉันก้อรีบวิ่งขึ้นบันไดเลื่อนไปที่ร้าน ‘ แพร่พิทยา ‘ ร้านหนังสือที่ฉันนัดกับตาลเอาไว้ อ๊ะ นั่นไง เจอแล้ว ชุดซะ เปรี้ยวจี๊ดยิ่งกว่ามันนาวอีกนะแม่คุนตาล เสื้อสายเดี่ยวสีดำ มีเสื้อแขนยาวคล้ายๆเสื้อหนาวสีเหลืองทับ แต่โชว์สายเดี่ยวเอาไว้ กระโปรงยีนสั้นกว่าหัวเข่า รองเท้าบู๊ทสีน้ำตาลอ่อน สูงกว่าตาตุ่มนิดหน่อย นี่เพื่อนตูหรอวะ พอฉันมองตาลแล้วหันมามองตัวเอง รุสึกว่าตัวเองต่ำต้อยมากเลย เทียบกันไม่ติดเลยนะเนี่ย ฉันวิ่งเข้าไปหาตาล

" มายสาย 5 นาที 12 วินาที 18 เสี้ยววินาทีนะยะยัยน้ำ " นี่แกนับแม่กระทั้วเสี้ยววิเลยหรอเนี่ย

"ไอ้ตาลแกรุไหมว่าเราต้องเจออะไรบ้าง ตื่นตั้งแต่ 9.30นะ พอลงมาขอตังแม่กินข้าวก้อ10โมงกว่าแล้ว เลยวิ่งออกมาหน้าปากซอยก้อลืมใส่รองเท้า ลืมเป๋าตัง ลืมมือถืออีก พอวิ่งกลับไป ก้อออกมารอรถเมล์ 15 นาทีก้อยังไม่มา ก้อเลยเดินมา แล้วเดินไปเดินมาก้อมีรถเมล์มาจอดรับ แล้วเราก้อหลีบเลยไปหนึ่งป้ายต้องเดินย้อนมาเนี่ย" ฉันสาทยายให้เพื่อนรักสุดเลิฟฟัง มันต้องเอามืออุดหูเลยอะ ก้อนะฉันเล่นสาทยายซะยาวเลยนี่น่า

"โอเคๆ ไม่ว่าแกก้อได้ยะ เลี้ยงข้าวเที่ยงก้อได้ เอามะ" ของฟรีน้ำคนนี้ไม่เคยปติเสดไค

" เอาดิ ไปเลยมะ" ก้อคนมันหิวอะ >3<

"อะไรวะ 11 โมงกว่าเองนะ แกจะหิวอะไรนักหนา ถ้าแกกินตอนนี้ จ่ายเองยะ " ก้อมัน…. ก้อได้ เชอะ เหนแก่ของฟรีนะเนี่ยไม่งั้นไม่ยอมเด็ดขาดเลย แล้วเรา2คนก้อเดินไปเรื่อยๆ แวะนู่แวะนี่จนเที่ยง

"ฮ้าา เหนื่อยจางเลย กินสุกี้กันนะ " ฉันพูดเองเออเองแล้วก้อลากมันเข้าไปในร้าน

"จะรับอะไรดีค่ะ" พี่พนักงานเสิร์ฟมาถาม
"เอา…. ปลาหมึกยัดใส้ 2 ที่ เห็ดเข็มทอง 1 ผักกาดขาว 1 !@#$%%^$##$ แค่นี้ค่ะ " พี่เข้าก้อ จิ้มๆๆๆๆๆแล้วก้อเดินออกไป

"เออนี่ วันนั้นจะโทรไปหาคิมเว่ย แล้วกดเบอร์ผิด ไปโผล่เบอร์ไคไม่รุวะ ชื่อ เคนอะไรเนี่ยแหละ แล้วมันก้อมาเรียกเราว่า My Love อะซวยเลย แล้วมันบอกว่ามันจะโทรมาใหม่อีกด้วย เซงบรม“

"หรอวะ อยากคุยกะไอ้เคนบ้าบอคอแตกอะไรเนี่ยจังเลยเนอะแก " แกอยากคุยกะไอ้เคนนี่หรอ แต่ฉันไม่อยากคุยเลยอะ มั่วแหลกเลยไอ้บ้านี่อะ

"หรอวะ" ฉันก้อคุยนู่นคุยนี่กับตาลไปเรื่อยๆจนอาหารที่สั่งมา

"อาหารที่สั่งมาแล้วค่ะ อาหารที่สั่งได้ครบแล้วใช่ไหมค่ะ" พี่พนักงานคนเดิมถาม

"ค่ะ" ตาลตอบ

"ฮ้าาา น่ากินจังเลย เพราะมันฟรีด้วยแหละ อิอิ " แล้วฉันกับตาลก้อเริ่มสวาปามอาหารที่สั่งมา จนหมด

"อิ่มจังเลยเนอะตาล โชคดีนะเนี่ยที่เราไม่ต้องจ่ายตัง" มีการเยาะเย้ยเล็กน้อย

"ไม่อิ่มได้ไง แกเล่นกระซวกเข้าไปอะ แล้วจะไปไหนอีกอะ" อืมม นั่นสิ ไปไหนดี

"ไปดูหนังกันมะ ไม่สิๆ ไปโยนโบลิ่งกัน" อยากโยนมากเลยๆๆๆๆๆ ไม่ได้เล่นตั้งนานแล้ว

"อื้อ เข้าท่าดีนะ ไปเลยละกัน" แล้วฉันกับตาลก้อเดินไปโยนโบกัน ลูกแรกฉันเป็นคนโยน

"ตึง โอ้ยยยยยย เจ็บบบ ตาลช่วยหน่อยดิ" เพราะความซุ่มซ่ามของฉันทำให้ลูกโบลิ่งหล่นทับเท้า TT^TT

"ซุ่มซ่ามไม่เปี่ยนเลยนะแก มาๆมานั่ง" ตาลประคองฉันมานั่ง ซึ้ดดดดด เจ็บวะ

( กรุนาอย่าคิดลึกกับเสียง ซึ้ดดดดด โฮะๆ สำหรับคนอ่านที่บ้ากาม ไม่เจาะจง : คนแต่งอะ )

"555+ สาวน้อยซุ่มซ่าม " ไอ้พวกบ้าแซวน้ำหรอ เด๋วโดนอะ ฉันลุกขึ้นไปจนลืมว่าเท้าตัวเองเจ็บอยู่

"โอ้ย" ฉันไปสะดุดลูกโบลิ่งของไคเข้าหละเนี่ย !!!