ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เศษดินที่ไร้ค่า
- - เศษดินที่ไร้ค่า - -
ฉันมันก็เป็นแค่คนๆ หนึ่งที่บังเอิญ
เดินผ่านเข้ามาในชีวิตของเธอ
ฉันมันคงจะไม่มีค่ามากไปกว่า แค่เพียง
ก้อนหินก้อนหนึ่งเท่านั้น
    เจ็บ เธอจะรู้บ้างไหม ว่าฉันเจ็บ
เธอทำเหมือนกับว่าฉันไร้ค่า ไร้ความ
หมาย และไร้ความรู้สึก บางสิ่งที่มัน
เหมือนเข็มเล่มเล็กๆ ที่คล้ายเศษตะ
กอนของความรัก มันกวัดแกว่งอยู่ใน
ใจของฉัน  แต่ตอนนี้เธอกลับมาเขย่า
มัน มาเขย่าหัวใจของฉันให้ตะกอน
เหล่านั้น ลอยขึ้นมาอีกครั้ง เธอไม่รู้
หรอกว่า มันเจ็บแค่ไหน
    น้ำตาที่ไหลรินออกมาอย่างมาก
มาย นานแล้วสินะที่ฉันอยู่กับตัวเอง
นายแล้วสินะที่หัวใจของฉันเคว้งคว้าง
นานแล้วแล้วสินะที่ความเหงามา
คอยซับน้ำตาให้ฉัน แต่พอมาวันนี้
วันที่เธอเดินเข้ามา เธอนำพาความ
ชุ่มชื้นมาให้หัวใจของฉัน เธอเข้ามา
ทำให้ฉันไม่รู้สึกเหงา แต่เธอไม่ได้มา
คนเดินเดียว เธอมาพร้อมกับเค้า เค้า
คนนั้นของเธอ
    สายลมแห่งความหวังก็ยังคงพัดผ่าน
ร่างกาย และหัวใจของฉันมาเป็นระลอกๆ
ราวกับว่าสายลมนั้นได้รู้เรื่องราวในหัว
ใจของฉัน ไม่หรอกฉันไม่ได้รอคอยความ
หวังลมๆ แล้งๆ บ้าบอนั้นหรอก เพราะ
ฉันรู้ว่ายังไงซะฉันก็ไม่มีทางที่ฉันจะได้
เอื้อมมือคว้า สิ่งที่อยู่ไกล ไกลแสนไกล
สำหรับฉัน
    หลายครั้งที่ฉันรู้ว่าทำอะไรบางอย่าง
ที่ผิดพลาดลงไป ฉัน เขา หรือเธอกันนะ
ที่ผิด แต่ว่าไป ถ้าเกิดจะต้องหาคนที่ผิด
จริงๆ ล่ะก็ ฉันขอเป็นคนๆ นั้นล่ะกัน
เพื่อเธอ 
    มันคงถึงเวลาแล้วสินะที่ฉันจะต้องกลับ
ไปเป็นเหมือนดังเดิม มันคงหมดเวลา
ของฉันแล้ว ฉันจะขอบคุณทุกๆ สิ่งทุกๆ
อย่างที่เธอมอบให้กับฉัน แต่ฉันอยาก
บอกเธอไว้ว่า 
            ฉันเองที่ผิด ผิดเพราะรักเธอ
ฉันมันก็เป็นแค่คนๆ หนึ่งที่บังเอิญ
เดินผ่านเข้ามาในชีวิตของเธอ
ฉันมันคงจะไม่มีค่ามากไปกว่า แค่เพียง
ก้อนหินก้อนหนึ่งเท่านั้น
    เจ็บ เธอจะรู้บ้างไหม ว่าฉันเจ็บ
เธอทำเหมือนกับว่าฉันไร้ค่า ไร้ความ
หมาย และไร้ความรู้สึก บางสิ่งที่มัน
เหมือนเข็มเล่มเล็กๆ ที่คล้ายเศษตะ
กอนของความรัก มันกวัดแกว่งอยู่ใน
ใจของฉัน  แต่ตอนนี้เธอกลับมาเขย่า
มัน มาเขย่าหัวใจของฉันให้ตะกอน
เหล่านั้น ลอยขึ้นมาอีกครั้ง เธอไม่รู้
หรอกว่า มันเจ็บแค่ไหน
    น้ำตาที่ไหลรินออกมาอย่างมาก
มาย นานแล้วสินะที่ฉันอยู่กับตัวเอง
นายแล้วสินะที่หัวใจของฉันเคว้งคว้าง
นานแล้วแล้วสินะที่ความเหงามา
คอยซับน้ำตาให้ฉัน แต่พอมาวันนี้
วันที่เธอเดินเข้ามา เธอนำพาความ
ชุ่มชื้นมาให้หัวใจของฉัน เธอเข้ามา
ทำให้ฉันไม่รู้สึกเหงา แต่เธอไม่ได้มา
คนเดินเดียว เธอมาพร้อมกับเค้า เค้า
คนนั้นของเธอ
    สายลมแห่งความหวังก็ยังคงพัดผ่าน
ร่างกาย และหัวใจของฉันมาเป็นระลอกๆ
ราวกับว่าสายลมนั้นได้รู้เรื่องราวในหัว
ใจของฉัน ไม่หรอกฉันไม่ได้รอคอยความ
หวังลมๆ แล้งๆ บ้าบอนั้นหรอก เพราะ
ฉันรู้ว่ายังไงซะฉันก็ไม่มีทางที่ฉันจะได้
เอื้อมมือคว้า สิ่งที่อยู่ไกล ไกลแสนไกล
สำหรับฉัน
    หลายครั้งที่ฉันรู้ว่าทำอะไรบางอย่าง
ที่ผิดพลาดลงไป ฉัน เขา หรือเธอกันนะ
ที่ผิด แต่ว่าไป ถ้าเกิดจะต้องหาคนที่ผิด
จริงๆ ล่ะก็ ฉันขอเป็นคนๆ นั้นล่ะกัน
เพื่อเธอ 
    มันคงถึงเวลาแล้วสินะที่ฉันจะต้องกลับ
ไปเป็นเหมือนดังเดิม มันคงหมดเวลา
ของฉันแล้ว ฉันจะขอบคุณทุกๆ สิ่งทุกๆ
อย่างที่เธอมอบให้กับฉัน แต่ฉันอยาก
บอกเธอไว้ว่า 
            ฉันเองที่ผิด ผิดเพราะรักเธอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น