คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Try to think
02
Try to think
‘ ไปเลยย เ้าุปเปอร์แมนน เย่~~~ ‘
‘ พี่รับ ถึาพี่เล่นแล้วรับ‘
‘ ินะเ็นรถให้พี่เล่นเอ ‘
‘ อบในะ‘
‘ แ่ะเอาไีล่ะ‘
‘ พี่้อลับบ้านแล้ว‘
‘ ้อไปแล้วเหรอ‘
‘ ไม่ไปไม่ไ้เหรอรับ‘
‘ อโทษนะ‘
‘ ไว้ราวหน้าพี่ะมาหาินใหม่นะ ‘
‘ ริเหรอ!! พี่ะมาหาินริๆเหรอ‘
‘ อืม! ‘
‘ ผมะไม่ลืมื่อพี่เลย‘
‘ พี่ื่ออ……. ‘
‘เ็น้อยลืมอีแล้วนะ ‘
‘ พี่ื่อ อ….. ‘
ผม่อยๆลืมาื่นึ้นาวามฝัน พยายามนึแล้วนึอีว่าผู้ายนนั้นเป็นใร
อืมมมมมมมม
“ อ….. โอ่ยำไม่ไ้ว่อย ให้ายสินึยัไ็นึไม่ออ เฮ้ออ~ ” ถอนหายใออมาหนึ่ที่อนะเบนสายาไปมอนาฬิา
“ เี้ยย สายแล้ววว ” ผมรีบลุาเียเพียัารัวเอให้เรียบร้อย่อนที่ะออไปทำาน
..
ระหว่าที่ผมาเสร็ำลัะเินไปหยิบเอสารที่โ๊ะทำาน็มีเสียโวยวายึ้นมาอฝ่ายท่านประธาน
“ โอ้ยย~ ทำไีเนี่ยยย ”
“ เรา้อรีบเรียมรายานเรื่อนี้นะ ”
“ โอ้ยยนี่!! ั้สิันหน่อยสิ ”
“ นี่มันเรื่อ่วนเลยนะ ”
“ เิอะไรึ้นันเหรอรับทุน ”
“ ืออย่าี้รับ บริษัทู่แ่ประาศเปิวันทำารแล้วรับ เป็น่ว้นเือนรามรับ ”
“ รับ? ”
“ แล้วมันทำไมเหรอะ ไม่ไ้เหรอะ ”
“ เรื่อแ่นีุ้็ไม่รู้เหรอะุิม หอศิลป์อเราำหนเปิือวันที่20 รา พวเาใััหน้าเราไะ ”
“ เรา้อเปิ่อนเพื่อะไ้เรียวามสนใไ้่ะ ”
“ ท่านประธาน้อเป็นห่วเรื่อนี้มา เพราะเวลาใล้ันมาเลย ”
“ ่อนที่ท่านประธานะมาเราประุม….. ”
“ มีวิธีแ้เียวรับ ”
“ สวัสี่ะ/รับ ท่านประธาน ”
“ เราะเลื่อนวันเปิเป็นเือนมิถุนายนรับ ”
“ มิถุนา…. เือนหน้า เหลือเวลาไม่ี่วันเอนะ ”
“ รับ เ้าใแล้วรับ เราะเรียมให้พร้อมรับ ” ผมพูบพร้อมับส่ยิ้มให้ท่านประธานหนึ่ที
“ ะ?/รับ? เลาิน ”
‘ นี่่ะนี่ือแผนาฝ่ายวาแผน่ะ ‘
‘ ่ะสวัสี่ะโทรมาาฝ่ายท่านประธานนะะ เาำลัไปที่หอศิลป์่ะ เา้อารเลื่อนวันเปิเป็นเือนมิถุนา่ะ ‘
‘ ผมปริ้นเอสารสำหรับพิธีเปิเรียบร้อยแล้วรับ ‘
‘ ทำให้เรียบร้อยเาะไ้อ่านระหว่าทาไ้! ‘
“ เราะเปิหอศิลป์เือนหน้า มีปัหาอะไรบ้าไหมรับ”ท่าประธานเป็นนเอ่ยถามทาผู้ัารในส่วนนี้
“ อ่ารับ มีปัหานิหน่อยที่ลานลาแ้รับที่ยัไม่เสร็ มันใ้เวลาในารัเรียม่อน้านานรับ ”
“ ถ้าั้น่วยเหลือศิลปินเรื่อย้ายผลานมาที่นี่และให้พวเาัาร่อที่นี่รับ ” ผมเป็นนอบแทนท่านประธาน พร้อมับส่ยิ้มไปให้ท่านประธาน
“ ไ้รับเ้าใแล้วรับ ”
หลัานั้นพวเรา็เินมาที่ฮอลล์หลั
“ แล้วฮอลล์หลัอเราที่ะเปิใ้มีปัหาอะไรไหมรับ ” ท่านประธานเอ่ยถามอี
“ มีรับ ”
“ แล้วหอสมุที่ะเปิใ้านมีปัหาอะไรไหมรับ ” ท่านประธานเอ่ยถามอีรั้
“ ือว่า… ”
“ ะบอว่ามันยัไม่พร้อมอีแล้วใ่ไหมรับ ”
“ อโทษรับท่านประธาน เรายััารเรื่อลิสิทธิ์ในารายภาพยนร์ไม่เรียบร้อยรับ ”
“ เฮ้ออ.. “ ท่าประธานถอนหายใ
“ ไม่เป็นปัหารับ เพราะเราไม่ไ้ใ้อนั้นายภาพ ุสามารถัิรรมายภาพยนร์หลัาัารเรื่อลิสิทธิ์เรียบร้อยแล้วรับ ” ผมเป็นนอบแทนท่านประธาน พร้อมับส่ยิ้มไปให้ท่านประธานเป็นารบอให้ใเย็นๆ
“ ผมเ้าใว่ามันเป็นารเปลี่ยนแปลที่ะทันหันมา แ่่วยัารอย่าให้มี้อผิพลา้วยนะรับ ”
“ รับท่านประธาน ”
“ เลาิน เราไปเินูห้อสมุันอีหน่อย ”
“ รับ ” พร้อมับส่ยิ้มให้หนึ่ที
“ ารออแบบสวยมาเลยนะรับ ผมอยานั่อ่านหนัสือที่นี่ทั้วันเลยรับ ”
“ เพราะนั่นเป็นวามั้ใแรในารสร้าที่นี่ไล่ะ ”
“ โอ๊ะ! ไฟับ ผมะโทรถามให้นะรับว่าเิอะไรึ้น ”
‘ รับุผูู้แล ‘
‘ อ่าา ไฟับทั้อาารเลยเหรอรับ ‘
‘ ไม่เป็นไรรับ ุไม่้อมาที่นี่หรอรับ ่วยเร่ัารให้เสร็เรียบร้อยนะรับ ‘
“ เฮ้ออ~ ไม่อยาะเื่อเลย เรื่อสิ่อำนวยวามสะววรัารเรียบร้อยแล้วไม่ใ่เหรอ ”
“ อ๊า ุทำผมในะ เลาิน!!! ”
“ อโทษรับ ิ ิๆ ผมแ่เปิไฟายใหุ้รับ ”
“ ทำเพื่อผมริเหรอ ”
“ แน่นอนสิรับ แ่หน้าอุอนนี้น่ารัีนะรับ ิ้ๆๆ ”
“ เอ่อออ ”
ผมรีบหันหน้าหนีท่านประธานทันทีที่พูบ ไอบ้าเอ้ยยอิิน
“ เลาิน ผมไม่ไ้น่ารั ผมมีเสน่ห์เหลือล้น่าหา ” อิินผู้นี้เิบเลยรับท่านประธาน
“ รับ เิทานี้เลยรับ ”
ึๆๆ ึๆๆ
เราสอนเินมานั่ที่โ๊ะ แบบบเบื่อๆเพราะนี่็ผ่านไปนานแล้ว แถมผม็มอหน้าท่านประธานไม่ิ้วย เผลอมอที็้อรีบหันหน้าลับ โอ้ยยยอิินเอ้ยยย ไปหาหนัสืออ่านีว่า
“ โอ๊ะ มีหนัสือที่ผมอบ้วย นี่รับเล่มนี้ ”
( ทุวันและเวลาือเธอ )
“ เรื่อราวโรแมนิอยู่ในนี้หมเลยรับ ”
“ มารับ เี๋ยวผมถือไฟายให้ ”
“ อบุรับ ”
ผมเปิหนัสือไปหน้าที่ผมอบ่อนะเอ่ยึ้นมา
“ ผมอบบทนี้มาเลยรับ ”
‘ เพราะว่าเวลาเป็นสิ่ที่พิเศษ ันั้นถ้าเราใ้มันร่วมับใร่อให้เาเป็นนธรรมา เา็ะเป็นนที่พิเศษสำหรับเราึ้นมาทันที ’
“ มีเพลบาเพลที่เราฟัรั้แรแล้วอาะรู้สึว่ามันเยๆธรรมาๆ แ่พอฟัไปเรื่อยๆเราลับเริ่มอบมัน รู้สึว่ามัน็เพราะีเหมือนัน ็เหมือนับบานนั่นแหละที่อนแรเราไม่รู้สึอะไรเลย แ่พอผ่านไปนานๆ ลับลายมาเป็นเหมือนมีอ้อมอที่แสนอบอุ่นมาโอบอเราไว้ ทำให้ใมันเ้นแรในทุเวลาที่อยู่้วยัน ” ผมอ่านบ็หันไปส่ยิ้มให้ับท่านประธาน
“ ีใ่ไหมรับ ”
“ เ็น้อยมา ”
“ อ่าวว ”
“….”
“ ุอาะิว่ามันูเป็นวามิเ็ๆ แ่นี่ือสิ่ที่ผมรู้สึว่ามันอาะเป็นริสำหรับใรบานนะรับ”
“ ผมเยบอุไหม ว่าุน่ารัมา ”
“ รับ?? ไม่เยรับ ”
“ เอ่ออ….แน่นอนว่า้อไม่เย เพราะผมไม่เยมอว่าุน่ารัเลย”
อะไรอเาว่ะ ะม็มสิเอะ
“ พวเา่อมไฟันนานริๆ ”
“ โอ๊ะ เี๋ยวผมโทรเ็ให้รับ ” ผมำลัเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ามือเา
“ ไม่เป็นไร เราออไปันเถอะ ”
“ รับ ”
ึ ึ ึๆๆ
“ ท่าประธานรับ ทาอออยู่ทานี้รับ ”
“ เลาิน ใส่น้ำหอมมาเหรอ ”
“ ไม่รับ วันนี้ผมไม่ไ้ี ”
“ ผมไ้ลิ่นหวานๆาุนะ ”
“ อ่อ น่าะเป็นลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มาเสื้อผมรับ หอมใ่ไหมล่ะรับ ”
“ อืมหอม ”
“ อ่าวว ทำอะไรอยู่ล่ะรับเี๋ยว็หลันหรอ ” ผมเอื้อมมือไปับมืออท่านประธานแล้ว เิน่อ แ่
“ หยุทำไมล่ะรับ อะ-เอ่ออ ” ผมไปับอนไหนล่ะเนี่ยย ผมเอามือที่ับอยู่ับท่านประธานออ
แ่ท่านลับึมือผมลับไปับเอาไว้่อนที่ะแย่โทรศัพท์ผมที่เปิไฟายไว้ไปถือแทนเอแล้วพาเินไป
“ ไปสิรับเี๋ยวหลนะ ”
“ รับ ”
เินไปสัพัเรา็มาถึทาออ หันไปมอรอบๆ่อนที่ไฟะิึ้นมา
“ โอ๊ะ ไฟลับมาใ้ไ้แล้วรับ ” ผมหันไปบอท่านประธาน แล้วมอลไปยัมือที่ยัับเอาไว้ ่อนี่ท่านประธานะปล่อยออ
“ ผมะไปเรียมรถให้นะรับ ”
“ อืม ”
“ อโทษ้วยรับท่าประธาน สำหรับวามไม่สะว ”
“ ไม่เป็นไรรับ ”
..
“ เลาิน ”
“ รับ ”
“ นอาายภาพยนร์ที่หอสมุแล้วมีิรรมอย่าที่น่าสนใอีไหม ”
“ รับ ็ะมีพวิรรมนิทรรศาร่าๆ แล้ว็ิรรม้วยรับ ”
“ อืมัที่หอสมุ็ีเลยนะ บอให้พวเาเรียมิรรมที่หอสมุ้วย ”
“ ไ้รับ ผมะแ้ให้รับ ามริผม็ิิรรมวันเปิไว้เหมือนันนะรับ ”
“ เลาินน่ะเหรอ ”
“ รับ เพราะเราเหลือเวลาไม่มาแล้วและุร็ให้วามสำัับเรื่อนี้มานี่รับ ”
“ อืม ั้นพรุ่นี้ลอเอามารายานผม้วยนะรับ ”
“ ไ้รับ ลับบ้านีๆนะรับท่านประธาน ” ผมหันไปอบท่านประธานพร้อมับส่ยิ้ม่อนที่ะลารถ
“ รับ ”
อ่านแล้วอฟี๊แบ้วยนะรับ ะไ้เป็นำลัใเล็ๆน้อยๆให้เรา
ความคิดเห็น