คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Dream
01
Dream
ึ……ึ…….ึ เสียรอเท้าส้นสูที่เินระทบพื้นัึ้นเรื่อยๆเริ่มเ้ามาใล้ผม
เ็น้อย……..มาับันสิ
เฮือ!!! เฮ้อ!…เฮ้อ!………เฮ้อ!
เฮ้ออ มันไม่หายออไปาหัวผมสัที ับวามหลับ้าๆนั่น เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วาอยู่้าหัวเีย่อนที่ะเปิึ้นมาพบับ้อวาม
ถึ อิน
ันิว่านายหลับไปแล้ว ถึแม้ว่าันำลัะทุ์ทรมานอยู่อย่านี้
เฮ้ออ…
“ วันนี้ผมเลือเนไทแบบเรียบๆให้ ะไ้ทำใหุ้น่าเื่อถือและมีสไล์รับ ” พอเลาพูบผม็หันไปูระ
“ ีมา ”
“ อบุรับ ”
“ ไม่แสบาหรอ ”
“ ห้ะ? เอ่อรับ?? แสแเหรอรับ ”
“ ไม่ใ่ แสออร่าวามหล่ออผมรับ ”
“ อ่ะ เอ่ออรับ เปล่ประายเิ้ามารับ นี่รับนี่ือาราานอวันนี้รับ ”
“ อืม ”
....RRRRRRR.....
“ ผู้ัารเลย์โทรมารับ ให้รับไหมรับ ”
“ ไม่้อ ผมไม่อยาให้ใรมาทำลายเ้าที่สใสอผม ”
“ ไ้รับ ั้นไปันเลยรับ ”
“ อืม ”
..
“ ถึแล้วรับ ”
ผมพยัหน้าให้เลาผมหนึ่ที่อนะลารถ แล้วเินเ้าบริษัท
“ เ้านี้รับเป็นาหรือาแฟีรับ่อนเ้าประุม ”
“ ผมอเป็นาแฟแล้วันรับ ”
“ รับอว่า้วยไหมรับ เ้านี้ท่านประธานยัไม่ไ้ทานอาหารเ้านี่รับ ”
“ ไม่เป็นไรเอาแ่าแฟ็พอ ”
“ ไ้รับ ”
“ อืม ”
สวัสี่ะ/รับ ท่านประธาน
“ อืม รับ ” ผมอบนในทีมผม่อนะเินไปที่ห้อทำาน
“ โอ้ยย วันนี้ท่านประธาน็ยัหล่อเหมือนเิมเลยอ่ะ เลาินว่าไะ ”
“ อะ อืม เหมือนเิมรับ ”
“ เอ้ะวันนี้ท่าประธานื่มาแฟเหรอะเลาิน ”
“ ใ่รับวันนี้ท่านประธานยัไม่ไ้ทานมื้อเ้า ผมเลยเรียมาแฟให้่อนเ้าประุม ”
“ ันอยาเรียมให้ท่านประธานมั่ัเลย ท่านประธานะทานเวลานี้ใ่ไหมนะ ”
“ … ” ผมหันหน้าไปหาุเนสบา่อนะพยัหน้าพร้อมัน แล้วเินออไปาห้ออว่าไปพร้อมัน
“ เฮ้อทำไยัีล่ะ่ะเนี่ย อะ-อ่าว ทำไมปล่อยันพูนเียวล่ะะ เลาิน! ุนเน! รอัน้วยสิะ! ”
๊อๆ
ผมเาะประูห้อ่อนที่ะเปิประูเพื่อเอาาแฟและอว่าไปให้ ผมวาถาาแฟและอว่าลบนโ๊ะทำาน
“ นี่รับท่านประธาน ”
“ อืม อบุมา ”
“ ไม่้อรีบทานนะรับ เรายัมีเวลาเหลืออีประมาสอั่วโม่อนะเ้าประุม ผมเรียมเอสารให้ท่านประธานเรียบร้อยแล้วนะรับ นี่ะเป็นในส่วนอารประุมเ้านี้รับ ”
“ อืม อบุมา ”
“ รับ ”
“ อ่อ เลาินุ็หาอะไริน้วยล่ะ ”
“ รับ ”
ผมเินออาห้อท่านประธาน่อนที่ะไปหาาแฟื่ม
๊อๆ
“ ท่านประธานรับ ไ้เวลาแล้วรับ ”
ผมเินเ้าไปหาท่านประธาน่อนะหยิบสูทที่ท่านประธานถอแวนไว้ทา้านหลัมาสวมให้
ท่านประธานพยัหน้าให้ผมหนึ่ที่อนะลุึ้นเินออไปาห้อทำาน
“ อ่ะ เี๋ยวรับ ”
“ หื้ม? ”
ผมเอื้อมมือไปยับเนไทอท่านประธานเล็น้อยเพื่อให้มันเรียบร้อย
“ เรียบร้อยแล้วรับ ”
“ อืม อบุมาไปันเถอะ ”
“ รับ ท่านประธาน ”
ใ้เวลาไม่นาน็ประุมเสร็เรียบร้อย
“ ่อไป ”
“ ่อไปท่านประธานว่าแล้วรับ มีอีทีอนบ่ายเลยรับแล้ว็มีานอนเย็นรับ เี๋ยวผมะไปรับท่านที่บ้าน ”
โร
“ อโทษรับ วันนี้ผมมื้อเที่ยลัวใสุ่ืนนี้ไม่ไ้ ท่านประธานอยาทานอะไร่อนไหมรับ เมื่อเ้าทานแ่าแฟอย่าเียว ท่านประธานน่าะหิว ”
“ ผมไม่เป็นไรหรอ ุ็รู้ว่าผมโฟัสแ่ับาน เวลาทำานผมลืมวามหิวไปเลย ”
โร
“ ผมะเรียมอว่าให้นะรับ ”
..
“ เฮ้ออ~ เสร็เรียบร้อย อ่ะ! ท่านประธาน มีอะไรหรือป่าวรับ ”
“ ผมะไปห้อผอ.พี วันนี้ผมะไปิน้าวที่บ้าน ุัารมื้อเที่ยเอนะ ”
“ รับ ”
“ เลาินะ ยัไม่ไ้ินมื้อเที่ยใ่ไหมะ ิน้วยันเถอะ ”
“ อโทษนะรับุบัว ผมมีธุระส่วนัว้อออไปทำ ”
“ ไม่ิน้าวเหรอะ ินสันิแล้ว่อยไปสิะ ”
“ อโทษ้วยนะรับ ไว้ราวหน้านะรับ บาย ”
“ เหุผลืออะไร ”
“ นายพูถึอะไร ”
“ เหุผลที่อยู่ีๆเธอ็มื้อเที่ย หรือเป็นเพราะันไปิน้าวับที่บ้านแล้วเธอไม่มีเพื่อนิน้าว้วยแน่ๆ ”
“ หมายถึินอ่ะเหรอ ”
“ ันมอเธออทุอย่า แ่เรื่อนี้นปัาริๆ ”
“ ริเหรอ เฮ้อออนายนี่บ้าริๆ ็ืนนี้นายมีานไม่ใ่หรอ ินอาะรอินอนเย็นับนายหรือเปล่า อ่ะนี่เวลาเรีย็ินไอนี่ส้ะ เ้สอเบอร์รี่ ”
“ นี่นายำลัะบอให้ันินอที่่วยเพิ่มน้ำาลที่มีส่วนผสมอผสมผลไม้แ่สอเบอร์รี่หนึ่ิ้นน่ะเหรอ ”
“ เออ ”
“ ่ามันเถอะ ันไปล้ะ ”
“ เอออ ”
....RRRRRRR.....
“ รับ ท่านประธาน ”
[ ผมำลัะไปที่บ้านุไปับผม้วย ]
“ ผม้วยเหรอรับ ”
รึบ รึบ รึบ……โอ๊ะเี้ย
เฮ้อ เฮ้อ เฮ้อ!!!
ผมหันไปยิ้มให้ท่านประธาน่อนที่ท่านะเ้าไปในรถ ผม็ถอนหายใอีรอบ แล้วบอนับรถ
“ ไปบ้านท่านประธานรับ ”
“ รับทราบรับ ”
หลัาบอนับรถเสร็ผม็เินอ้อมมาึ้นอีฝั่
“ ่อนหน้านี้ ุบอผมว่าะลับบ้านนเียวนี่รับ ทำไมอยู่ๆให้ผมไป้วยรับ ”
“ ทำให้ผ่านไปไ้้วยี ”
“ รับ? ”
..
“ อิน! เลาิน็มา้วยเหรอะ ีใัเลย ”
“ สวัสีรับุแม่ ”
“ สวัสรรับุผู้หิ ”
“ ่ะนเ่อแม่ ไป่ะเ้าไป้าในัน ”
“ อ่ะท่านประธาน อโทษนะรับ ” ผมเอื้อมมือไปยับเนไทอท่านประธานเล็น้อย
“ เลาินบอให้มาบ่อยๆไ เอัวยาริๆทั้ๆทำานึเียวันแท้ๆ ”
“ ่วนี้านท่านประธาน่อน้ายุ่น่ะรับเลยไม่่อยไ้มา ”
“ ีแล้วๆ ทำีมาเลาิน่วยๆาอินเาหน่อย านเา็ล้นมือไปหมแล้วเพราะาเถ่ามันิวามือเร็ว ”
“ โถุ่ ็ผมะไ้พาุไป้อปปิ้ไ ”
“ นั่นสิ ันลืมไปเลย มาๆทานอาหารันีว่า ”
“ เลาินทานเยอะๆนะะ ูผอมไปเยอะเลย ”
“ รับ? ือวันนี้้อไปานับท่านประธานน่ะรับ ลัวใสุ่ไม่ไ้เลยไเอทนิหน่อยรับ ”
“ ไม่ไ้นะะ เลาินอนมีแ้มเนี่ยน่ารัที่สุแล้ว่ะ ”
“ รับ? อะ-เอ่อ อบุรับ ”
..
“ ท่านประธานรับ ผมมารับแล้วรับ ”
“ รับ ”
“ วันนี้ท่านะไ้พบับประธานอสิน้าในเรือบริษัทเรานะรับ านะเริ่มอนหนึ่ทุ่ม เสร็อนสี่ทุ่ม ุสามารถออ่อนไ้นะรับ ถ้าเบื่อ็บอผมนะรับ ”
“ รับ ”
“ รับ ั้นเราไปันเลยรับเี๋ยวะสาย ”
..
“ ถึแล้วรับท่านประธาน ” ผมพยัให้ับเลาผมหนึ่ที่อนะเินลารถพร้อมับเลาิน
“ ไปรับ แอมบาสเอร์ำลัรอุอยู่รับ ”
“ เลาิน ”
“ รับ? ”
“ อนนี้ผมูเป็นยัไบ้า ”
“ เพอร์เฟสุๆเลยรับ ไปันเถอะรับ ”
ผมปล่อยให้ท่าประธานไุ้ยับับู่้า่าๆในานไปเลื่อยๆ ส่วนผม็ไปหาอินสิรับ อินหน่อยล่ะันนะ ผมยืนรอท่าประธานไปเรื่อยๆมีนเ้ามาทัทายบ้าประปราย แ่ส่วนให่ะวนุยส้ะมาว่า เฮ้ออ~
“ เลาิน ”
“ อ๊ะ!! ท่านประธานมีอะไรเหรอรับ ”
“ ผมอยาลับแล้วรับ ”
“ ไ้รับ ไปันเถอะรับ ”
“ รับ ”
อ่านแล้วอฟี๊แบ้วยับ ะไ้เป็นำลัใเล็ๆน้อยๆให้เรา
ความคิดเห็น