(nct) Tentania the Empress | doten

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 04 – Lady and Her Knight

 

Chapter 04 – Lady and Her Knight

            ‘ยูทารอธ เรดคลิฟ’ และ ‘จูเลียน กวินฟอร์’ ทั้งคู่ล้วนมีตัวตนในนวนิยายที่เตนล์อ่านและในความทรงจำของเทนทาเนียที่เตนล์เคยเห็น

            คนแรกคือ ยูทารอธ เรดคลิฟ เขาเป็นบุตรชายคนโตของดยุคแห่งเมลวาส และเป็นว่าที่ดยุคคนต่อไปอย่างไม่ต้องสงสัย ในนวนิยาย เขาเป็นหนึ่งในหัวหน้าหน่วยอัศวินที่ได้รับการนับหน้าถือตามากที่สุด เชี่ยวชาญด้านการโจมตีและป้องกันด้วยดาบ รวมถึงการใช้เวทย์มนต์ประเภทไฟ ถึงอย่างนั้นเขาก็มีนิสัยที่เจ้าชู้ ขี้เล่น ทะเล้น และหลงตัวเอง (/หรือก็คือมั่นหน้— )

            ในความทรงจำของเทนทาเนีย ยูทารอธคือคู่ปรับของเธอ ทั้งคู่ไม่ถูกชะตากันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้าเพราะเคยโดนจับมาดูตัวกันมาก่อน นั่นเป็นเรื่องราวก่อนที่เทนทาเนียจะกลายเป็นสนมของดาริอัส ทั้งคู่ไม่เคยคุยกันดีๆซักครั้ง เจอหน้าแต่ละทีก็ตีกันเกือบตลอดเวลา จะเรียกว่าเป็นศัตรูคู่อาฆาตก็คงไม่ผิด

            อย่างไรก็ตาม เท่าที่เตนล์จำได้ ในนวนิยายกล่าวถึงยูทารอธไม่มากนัก การกระทำที่เด่นๆของเขาก็คงเป็นการไปคุกเข่าก้มหัวขอร้องให้เจเรเมียยกเลิกคำสั่งที่จะประหารเทนทาเนียเสีย

            แน่นอน อย่างที่คุณรู้ มันไม่สำเร็จ

            และเทนทาเนียถูกประหาร

            หลังจากนั้นบทบาทของยูทารอธก็ถูกลดลงอย่างฮวบฮาบ เขาลาออกจากตำแหน่งหัวหน้าอัศวินและตัดสินใจใช้ชีวิตในฐานะดยุคแห่งเมลวาส ปกครองแค่พื้นที่ของตน และไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการเมืองอีกเลย

            พอนึกมาถึงตรงนี้ มันก็ทำให้เตนล์อดที่จะสงสัยในความรู้สึกที่ยูทารอธมีต่อเทนทาเนียไม่ได้ เท่าที่รู้ อีกฝ่ายเป็นคนที่รักและภาคภูมิใจในศักดิ์ศรีของตัวเองมาก ไม่น่าใช่คนที่จะยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆ แต่เขาก็ทำมัน— เพื่อปกป้องเทนทาเนียจากโทษประหาร

            เตนล์ไม่คิดว่านั่นคือความรัก บางทีมันอาจจะเป็นความผูกพันที่ก่อตัวขึ้นระหว่างที่ทั้งคู่เอาแต่ทะเลาะและเถียงกันไปมาก็ได้ ยูทารอธและเทนทาเนียคงเป็นทั้งคู่แข่ง ศัตรู และเพื่อนคนสำคัญ สำหรับยูทารอธ เขาคงไม่ต้องการให้เทนทาเนียตายทั้งแบบนั้น

            ส่วน จูเลียน กวินฟอร์ น่ะหรือ?

            ไม่มีทางที่เตนล์จะลืมบทบาทของคนๆนี้

            เพราะหากไม่นับลอเรนน่า เขา— ก็คือตัวการสำคัญที่ทำให้เทนทาเนียถูกประหาร

            จูเลียนเป็นบุตรชายคนรองของท่านมาร์ควิสต์แห่งเอนเดลไพรด์ เขามีพี่ชายคนโตคือ โจนาห์ กวินฟอร์ ในนวนิยาย โจนาห์ภักดีต่อดาริอัสมาก ในขณะที่จูเลียนนั้นภักดีต่อเจเรเมีย นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้โจนาห์ถูกเนรเทศไปยังเขตชายแดน และตำแหน่งมาร์ควิสต์ก็ตกเป็นของจูเลียนแทน

            จูเลียนนับเป็นอัจฉริยะเช่นเดียวกับอะเมทสิต์ แตกต่างกันตรงที่ว่า จูเลียนเป็นคนที่ค่อนข้างเงียบ ไม่ชอบการเปิดเผยตัวตนต่อหน้าคนเยอะๆ พูดง่ายๆก็คือขี้อายและไม่กล้าแสดงออก ด้วยนิสัยแบบนั้น ใครจะไปคิดว่าเขาจะฉลาดเป็นกรดจนถึงขั้นวางแผนให้เจเรเมียได้นั่งบนบัลลังก์จักรพรรดิได้

            พูดถึงตรงนี้ก็คงเริ่มสังเกตได้แล้วใช่มั้ย

            การที่เขาช่วยให้เจเรเมียได้เป็นจักรพรรดิ นั่นหมายความว่าจูเลียนต้องเคยร่วมมือกับเทนทาเนียมาก่อน แล้วทำไมสุดท้ายเขาจึงแนะนำให้เจเรเมียสังหารเทนทาเนียเสีย?

            อืม ไม่รู้สิ แต่ในนวนิยายมีคำพูดหนึ่งที่จูเลียนเคยพูดกับเทนทาเนียเอาไว้ ตอนที่เทนทาเนียถามว่าทำไมจูเลียนถึงชื่นชอบและต้องการจะสนับสนุนลอเรนน่านัก

          ‘นั่นเพราะท่านฉลาดการเกินไป องค์จักรพรรดินี’

          ‘…’

          ‘สตรีที่ฉลาดหลักแหลมเกินไปย่อมนำภัยมาสู่จักรวรรดิในไม่ช้า’

          ‘…’

          ‘ครั้งหนึ่งท่านเคยปลดดาริอัสและมอบตำแหน่งจักรพรรดิให้องค์ชายเจเรเมียได้ แล้วทำไมในอนาคต— ท่านถึงจะปลดจักรพรรดิองค์ปัจจุบันและตั้งบุตรของท่านขึ้นมาแทนไม่ได้’

            คุณพอเดาได้แล้วใช่มั้ย?

            เตนล์คิดว่า สาเหตุหลักๆที่จูเลียนต้องการกำจัดเทนทาเนีย คงเพราะกลัวว่าเทนทาเนียจะเป็นภัยต่อเจเรเมียในซักวัน (ซึ่งก็เป็นจริงๆ เพราะสุดท้ายแล้วเทนทาเนียก็ตั้งใจจะสังหารเจเรเมียในที่สุด) จูเลียนฉลาดเกินไป เพราะแบบนั้นเขาถึงกลายเป็นคนที่ขี้ระแวง เขาระแวงเทนทาเนีย

            แต่ส่วนตัวนะ ที่จูเลียนเลือกอยู่ข้างลอเรนน่า มันต้องเป็นสกิลนางเอกของลอเรนน่าอยู่แล้ว แบบ— ก็เป็นนางเอกอ่ะ!! ในนิยายเรื่องไหนมีนางเอกที่ไม่มีเพื่อนบ้าง! ก็ไม่มีใช่มั้ย!? นางเอกทุกคนมันจะมีออร่าที่ทำให้ใครๆก็อยากปกป้อง ใครๆก็อยากตามดูแล นู่นนี่นั่น

            เพราะงั้นสาเหตุหลักๆที่จูเลียนหันหลังให้เทนทาเนียก็คงเป็นเพราะสกิลนางเอกของลอเรนน่านี่แหละ!!

            เอาล่ะ เราควรหยุดเวิ่นเว้อได้แล้ว

            ประเด็นสำคัญตอนนี้คงเป็น—

            เตนล์จำหน้ายูทารอธไม่ได้

            ก็แหม ตอนที่มองผ่านความทรงจำของเทนทาเนียมันมีคนเยอะไปหมดเลยนี่ ไม่มีทางที่จะจำหน้าได้ทุกคนหรอก! ส่วนจูเลียน— สารภาพตามตรง เขาจำหน้าอีกฝ่ายได้เพราะเคยทักทายกันด้วยประโยคสั้นๆในงานเลี้ยงเมื่อวันก่อน

            “ข้าเองก็ไม่เคยเจอยูทารอธหรอก แต่ได้ยินมาว่าผมของเขาเป็นสีแดงเช่นเดียวกับพลังเปลวเพลิงของเขา”

            นั่นคือสิ่งที่เจนิซบอกกับเธอ

            คือแบบ...

            ถามจริง!?

          คิดว่าบนโลกใบนี้มันมีคนผมสีแดงไม่ก็น้ำตาลแดงแค่คนเดียวรึไงวะ!?

            ใบหน้าน่ารักแอบเบะปากเล็กน้อย เธอเดินลงจากรถม้าด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก จากในความทรงจำของเทนทาเนีย ก่อนที่จะถูกเลือกไปเป็นสนมของดาริอัส เธอเคยดูตัวกับยูทารอธมาก่อน นั่นแปลว่าไม่จำเป็นต้องหาตัวให้เสียเวลา แค่ทำตัวดีๆและไม่ไปกวนตีนหมอนั่นตอนเจอกันครั้งแรกก็น่าจะพอแล้ว

            เด็กสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ มองไปยังร้านค้าสองข้างทางที่แน่ขนัดไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา ทำไมวันนี้คนถึงได้เยอะนักนะ เด็กสาวจับร่มในมือที่นำมาเพื่อกันแดดไว้แน่น เป้าหมายในวันนี้ก็คือร้านขนมหวานที่อะเมทิสต์บ่นอยากกินนักหนา เอาจริงๆก็แค่อยากกดดันให้เธอไปซื้อให้ก็เท่านั้น

            เทนทาเนียเบ้ปาก เดินเข้าไปในร้านก่อนวางร่มและกระเป๋าใบเล็กที่พกติดตัวมาไว้บนโต๊ะที่ว่างอยู่ มันอาจจะน่าแปลกที่เด็กสาวชนชั้นสูงเลือกที่จะไปไหนมาไหนคนเดียวโดยไม่มีข้ารับใช้ติดตามไปด้วย แต่เทนทาเนียก็ชินกับแบบนี้มากกว่า อีกอย่าง มาร์ธา..แม่นมของเธอก็อายุมากแล้ว ให้เดินทางไปไหนมาไหนไกลๆคงไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก

            “คุกกี้รสช็อคโกแลตสามโหลค่ะ” พนักงานสาวที่ยืนอยู่หน้าบาร์พยักหน้ารับ เธอนำคุกกี้ช็อคโกแลตร้อนๆที่พึ่งถูกนำออกมาจากเตามาห่อด้วยผ้าขาวบางๆและใส่ไว้ในตะกร้า เมื่อจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว เทนทาเนียก็เดินกลับไปเอาร่มและกระเป๋าที่โต๊ะก่อนออกจากร้าน

            และในตอนนั้นเอง

            พลั่ก!

            ร่างของใครบางคนลอยตัดหน้าเทนทาเนียไป เขาชนโครมกับกำแพงจนเกิดรอยแตก นัยน์ตากลมของเด็กสาวเบิกกว้าง ร่างของชายคนนั้นค่อยๆลุกขึ้นมา ก่อนจะพุ่งตัดหน้าเธอแล้วไปปะทะกับชายอีกคนที่น่าจะเป็นสาเหตุของการที่เขาชนกำแพงเมื่อครู่นี้

            อธิบายสถานการณ์ให้เข้าใจง่าย ก็คือมีผู้ชายสองคนกำลังทะเลาะวิวาทกันอยู่หน้าร้านเบเกอรี่

            คุณคิดว่าเทนทาเนียจะเข้าไปช่วยห้ามมั้ย?

            ไม่

            พูดตามตรง เตนล์ไม่ใช่นางเอก และเทนทาเนีย— เจ้าของร่างที่เขาทะลุมิติมาก็ไม่ใช่นางเอกเช่นกัน เขาไม่ได้อยากหาเรื่องใส่ตัวขนาดนั้น เด็กสาวไหวไหล่ ท่ามกลางคนมากมายที่มุงดูการทะเลาะวิวาท เธอกลับเดินผ่านสถานการณ์วุ่นวายตรงนั้นไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

            และคุณรู้มั้ยว่าเรื่องบังเอิญมันอยู่ตรงไหน หนึ่งในกลุ่มคนที่มุงดูการทะเลาะวิวาทกันนั่นล่ะ— เขาคือยูทารอธ เรดคลิฟ

            และตอนนี้ยูทารอธ— ก็กำลังสนใจในตัวเทนทาเนียแบบสุดๆ

            “ผู้หญิงคนนั้นคือใคร?” เขาหันไปถามผู้ติดตามที่ยืนอยู่ด้านหลังตนเองด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย ผู้ติดตามวัยกลางคนมองตามร่างของเด็กสาวคนนั้นก่อนหันมาตอบด้วยสีหน้าไม่มั่นใจนัก

            “ผมสีดำ ดวงตาสีเขียว ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเลดี้เทนทาเนีย บุตรีของท่านดยุคแห่งไอโซไลน์นะขอรับ”

            “ไปสืบประวัตินางอย่างละเอียดมาให้ข้า ขอภายในสัปดาห์นี้”

            “รับทราบขอรับคุณชาย”

            สิ่งหนึ่งที่น่าหงุดหงิดมากในโลกนี้คือสตรีไม่ได้มีอำนาจเทียบเท่าบุรุษ สำหรับเตนล์ผู้มาจากโลกที่ทุกเพศมีความเท่าเทียมกัน เขาค้นพบว่าโลกใบนี้มันช่างล้าหลังเสียเหลือเกิน และหนึ่งในความไม่เท่าเทียมระหว่างสตรีและบุรุษในโลกนี้คือการศึกษา ในหมู่ชนชั้นสูงอาจเห็นได้ไม่ชัดนัก อย่างไรก็ตาม มันก็ยังคงมีอยู่

            สตรีที่เรียนขี่ม้า เรียนเวทมนตร์ชั้นสูง เรียนยิงธนู หรือเรียนฟันดาบ จะถูกมองว่าผิดปกติ

            คือ— เดี๋ยวนะ เฮ้!

            มันผิดปกติตรงไหนไม่ทราบ! มันขึ้นอยู่กับความชอบของคนปะวะ!?

            “เนีย เจ้าหงุดหงิดอะไร” เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นพี่ชายพลางเบ้ปากเล็กน้อย “การที่ข้าชอบขี่ม้า ชอบเรียนเวทมนตร์ ชอบยิงธนู และชอบเรียนฟันดาบ มันเป็นเรื่องผิดปกติเหรอคะ?”

            “เพื่อนที่โรงเรียนพูดแบบนั้น?”

            เทนทาเนียในวัย 13 ปีพยักหน้าหงึกหงัก “ เจ้าอย่าไปคิดมาก ดูอย่างเฮนเดอริก หมอนั่นยังอยากเรียนหมอเลย ทำไมเราต้องไปแคร์สายตาของคนนอกด้วย”

            “แต่ท่านพ่อท่านแม่แคร์” อะเมทิสต์เงียบไป

            เทนทาเนียทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาสีแดงเลือดหมูพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่

            เธอตัดสินใจที่จะเลิกเรียนที่บ้านแล้วไปเรียนโรงเรียนสำหรับชนชั้นสูงซึ่งตั้งอยู่ที่เมืองหลวง เธอเชื่อว่าวิธีเช่นนี้จะทำให้เธอสามารถพบปะผู้คนได้หลากหลาย และมีโอกาสที่จะสามารถสร้างคอนเนคชั่นที่แข็งแกร่งได้โดยไม่ต้องพึ่งยูทารอธและจูเลียน

            แต่ โอ้— เยี่ยมสุดๆไปเลย! คนพวกนั้นช่างหาความจริงใจไม่ได้ ต่อหน้าก็ชื่นชมที่เธอทำทุกอย่างเก่งไปหมด พอลับหลังก็มานินทาว่าผู้หญิงอะไรเรียนต่อสู้ ยังกับพวกป่าเถื่อน

            แม่ง!!

            “แล้วนี่ท่านมาที่นี่เพื่อเยี่ยมข้า?”

            อะเมทิสต์ส่ายหน้า “ข้าจะมาเยี่ยมเจ้าทำไม? ข้าแค่มีธุระที่นี่ก็เท่านั้น อย่าลืมสิว่าข้าเป็นศิษย์เก่าคนเก่งของที่นี่”

            “ท่านพี่ ท่านช่วยสนใจข้าหน่อยได้มั้ยคะ ข้าคิดว่าอีกนิดข้าคงได้เป็นบ้าตายแน่ๆ”

            “แล้วเจ้าตายยังล่ะ?”

            “อะเมทิสต์” อะเมทิสต์ไหวไหล่ มองไปลอบๆห้องก่อนหยิบคุกกี้รสนมที่ถูกจัดเรียงไว้บนโต๊ะเข้าปากหน้าตาเฉย เทนทาเนียส่ายหน้าอย่างเอือมระอา “งั้นท่านก็รีบไปทำธุระของท่านเถอะค่ะ ข้ามีเรียนต่อ”

            “คุกกี้นี่เจ้ากินมั้ย?”

            “เอาไปเถอะค่ะ ข้าชอบคุกกี้กาแฟมากกว่า” ผู้เป็นพี่ชายสายเลือดเดียวกันพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนโกยคุกกี้ทั้งหมดใส่ห่อผ้าแล้วเดินตัวปลิวออกจากห้องไป เทนทาเนียกุมขมับ ดูเหมือนช่วงนี้อะเมทิสต์จะโนสนโนแคร์อะไรทั้งนั้น เขาตามใจเธอและเฮนเดอริกทุกอย่าง ไม่สิ อย่าเรียกว่าตามใจ เรียกว่าไม่สนใจคงจะดีกว่า ฟีลแบบ มึงจะทำอะไรก็เรื่องของมึ้งงงงงงง

            “เฮ้อ” เด็กสาวเดินอ้อมไปที่เตียง สำรวจความเรียบร้อยของชุดนักเรียนที่หน้ากระจก ก่อนคว้าดาบเรเปียร์สีเงินออกมาแล้วเดินดุ่มๆออกจากห้องไป

            สนามสำหรับฝึกซ้อมวิชาดาบนั้นไม่เคยว่างเลยซักครั้ง และนักเรียนส่วนใหญ่ที่เรียนก็มีแต่ผู้ชาย อย่างเช่นในปีนี้ มีนักเรียนหญิงเพียง 3 คนเท่านั้น จากนักเรียนทั้งหมด 100 กว่าคน เด็กสาวเดินเลี่ยงไปยังสวนหลังสนาม ที่นั่นเงียบสงบและไม่ค่อยมีใครมารบกวน ที่สำคัญคือทำให้เธอมีสมาธิมากกว่าการไปซ้อมท่ามกลางสายตาแปลกๆของพวกโง่นั่น

            เทนทาเนียไม่ใช่คนมีพรสวรรค์ด้านดาบหรือธนู เธอมีพรสวรรค์ด้านเวทมนตร์ อย่างไรก็ตาม เธอชอบวิชาดาบมาก (ส่วนหนึ่งอาจเพราะคนที่อยู่ในร่างเทนทาเนียจริงๆก็คือเตนล์) และเธอพยายามทำทุกวิถีทางที่จะตามให้ทันคนอื่น

          ฟุ่บ!

            ใบไม้เขียวขจีสั่นไปตามการเคลื่อนไหวของผู้ที่กระโดดลงมา ชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเธอ เขามีรูปร่างสูงโปร่ง ดูแล้วน่าจะอายุมากกว่าเธอไม่มากนัก ผมสีน้ำตาลแดงดูผ่านๆก็คล้ายกับสีของเปลวเพลิง นัยน์ตาเป็นสีน้ำตาลซีด ผิวที่คล้ำแดดเล็กน้อยเป็นตัวบ่งบอกว่าเจ้าตัวคงชอบพวกกีฬาหรือกิจกรรมกลางแจ้ง

            “ไง คนสวย”

          แน่นอน รู้ตัว

            เทนทาเนียคิด แต่แน่นอนว่าเธอไม่มีทางพูดออกไป หญิงสาวคลี่ยิ้ม “คุณเป็นใครคะ?”

            “อา ตายจริง ขออภัยที่เสียมารยาท ข้ามีนามว่า ยูทารอธ เรดคลิฟ” เด็กสาวชะงัก

จริงๆแล้วการเจอกันครั้งแรกระหว่างยูทารอธและเทนทาเนียคือในงานดูตัว แต่ที่เหตุการณ์มันเปลี่ยนไปเช่นนี้คงเป็นผลจากการตัดสินใจของเตนล์ เทนทาเนียในนวนิยายเรียนที่นี่ก็จริง— แต่เธอไม่ได้ลงวิชาฟันดาบ ยิงธนู หรือขี่ม้า นั้นเท่ากับว่าแทบจะไม่มีโอกาสได้เจอกับยูทารอธ

            “อ๋อ” เธอลากเสียงยาว “คุณชายเรดคลิฟ”

            “จริงๆเรียกข้าว่ายูทารอธก็ได้ ข้าไม่ถือ หรือจะให้ดี เรียกท่านยูสุดหล่อ!”

            เธอยอมรับว่าเขาหน้าตาดี แต่พอเขาพูดชมตัวเองแบบนี้ต่อหน้าเธอแล้วมันก็อดที่จะรู้สึกคันไม้คันมือไม่ได้ เทนทาเนียหลับตาลง พยายามตั้งสติและขจัดความขุ่นมัวในใจออกไป

            ยูทารอธเป็นบุตรของท่านดยุคแห่งเมลวาส เทนทาเนียท่องในใจ การทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจอาจจะทำให้วงศ์ตระกูลของเธอสูญเสียชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือได้

            “ข้า เทนทาเนีย เรเน่ วินเทอร์ฮาร์ท ยินดีที่ได้รู้จักคุณชายเรดคลิฟค่ะ”

            “เช่นกันๆ ฮ่าๆๆๆๆ”

            ยูทารอธดูต่างจากในความคิดของเทนทาเนีย เขาดู— บ้าและหลงตัวเองกว่า

            “จะว่าไป เจ้าลงเรียนวิชาดาบด้วยเหรอ” เธอพยักหน้า

            “จะบอกว่าข้าเป็นพวกประหลาดรึไงคะ?”

            เขาเลิกคิ้ว ไล่สายตามองเด็กสาวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า “ก็ไม่นี่ ผู้หญิงเรียนฟันดาบ เท่จะตาย ผู้ชายเรียนได้แล้วทำไมผู้หญิงจะเรียนบ้างไม่ได้”

            โอเค หมอนี่ก็ไม่ใช่แค่ไอบ้าหลงตัวเองธรรมดาๆ แต่เป็นไอบ้าหลงตัวเองที่มีสาระด้วย

            เทนทาเนียครุ่นคิดกับตัวเอง หากจะพูดว่านี่เป็นโอกาสที่ดี— หากเธอสามารถสนิทสนมกับยูทารอธได้ อย่างน้อยก็มีหลักประกันว่าในอนาคตจะมีคนที่พร้อมปกป้องเธอ

            “แต่จริงๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเราเจอกันหรอกนะเลดี้เทนทาเนีย”

            “เอ๊ะ”

          ไม่ใช่ครั้งแรก?

            เด็กหนุ่มยิ้ม  แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น

            นัยน์ตาสีน้ำตาลซีดเลื่อนลงต่ำมองการจับดาบของเธอ “การจับแบบนั้นจะทำให้เจ้าเจ็บมือเอาได้ง่ายๆ ทางที่ดีควรเปลี่ยนวิธีการจับจะดีกว่านะ”

            “ขอบคุ— “

            “ว้าววว ข้านี่มันทั้งหล่อทั้งเก่งเลยจริงๆ ให้คำแนะนำเจ้าไปแบบนี้ เจ้าหลงเสน่ห์ข้าเลยใช่มั้ยล่ะ!”

          เอาคำขอบคุณข้าคืนมาเลย!!

            ยูทารอธเดินส่ายหน้ายิ้มๆออกมาจากสวนหลังสนามสำหรับฝึกซ้อมวิชาดาบ หันกลับไปมองเด็กสาวที่ยังคงซ้อมดาบด้วยสายตาเอ็นดู ก็มีความพยายามไม่ใช่เล่น เขาไม่ได้เกลียดคนแบบนี้

            ว่าแล้วก็นึกไปถึงข้อมูลที่เขาสั่งให้ผู้ติดตามไปสืบเกี่ยวกับเธอ

          ‘นางเป็นบุตรคนที่สองของท่านดยุคแห่งไอโซไลน์ขอรับ มีพี่ชายชื่ออะเมทิสต์ และมีน้องชายชื่อเฮนเดอริก ทั้งสามคนล้วนถูกขนามนามว่าเป็นเด็กอัจฉริยะ’

          ‘อัจฉริยะ!? นางน่ะนะ?’

          ‘ขอรับ นางอายุน้อยกว่าท่านเพียงปีเดียวเท่านั้น แต่สามารถเข้าใจภาษาของอาณาจักรอื่นได้ถึง 5 ภาษา รอบรู้ด้านเวทมนตร์ มีการวางตัวแบบชนชั้นสูงที่เป็นเลิศ ที่สำคัญ— ดูเหมือนองค์รัชทายาทจะถูกใจนางอยู่ไม่ใช่น้อยนะขอรับ’

          ‘องค์รัชทายาทคนนั้น? หายากแฮะ แล้วมีอะไรอีก’

          ‘ดูเหมือนว่าท่านเทนทาเนียคิดที่จะเข้าเรียนที่โรงเรียนเซนต์ลูซิเอลนะขอรับ’

            ….

            เพราะเหตุนั้นเขาถึงยอมกลับมาเรียนที่นี่อีกครั้ง ทั้งที่จริงๆแล้วเขาไม่จำเป็นต้องกลับมาเรียนที่นี่ก็ได้ ก็แค่รู้สึกสนใจผู้หญิงที่ไม่สนโลกคนนั้นนิดหน่อย บางครั้งเธอดูเหมือนจะแคร์สังคมภายนอก แต่บางทีก็เหมือนคนที่ไม่แคร์อะไรเลย

            “ก็ไม่เลวนี่”

            เห็นบอกว่าเป็นอัจฉริยะ ก็คิดอยู่ว่าถ้าเกิดรู้จักกันแล้วอีกฝ่ายเป็นพวกไม่พยายามไขว่คว้าอะไรเลย เขาคงรู้สึกผิดหวัง แต่นี่..

            เป็นคนที่มีความพยายามใช้ได้

            ดูจากมือเล็กๆที่เริ่มแข็งและเริ่มด้านนั่นก็รู้แล้ว

            ทั้งที่เป็นผู้หญิงแต่มาจับดาบ จับธนู ขี่ม้า ก็นับว่าใจกล้าในระดับหนึ่ง

            ถูกใจจริงๆ

            “น่าสนใจดีแฮะ”

            แค่ดูผ่านๆแบบนี้ก็รู้แล้วว่าเธอมีอนาคตที่ยาวไกลแน่ๆ

          อยากรู้จริงๆ ว่าจะไปได้สูงแค่ไหนกัน

            จูเลียนมองภาพยูทารอธที่เอาแต่ยิ้มกับตัวเอง เขาเลิกคิ้วขึ้น มองไปยังจุดที่ชายผมแดงคนนั้นพึ่งเดินจากมา เห็นร่างของเด็กสาวตัวเล็กกำลังฝึกซ้อมอยู่

            เขาหันมามองยูทารอธอีกครั้ง

            “คนอย่างหมอนั่น— เข้าหาคนอื่นก่อน?”

            คนอย่างยูทารอธที่แทบจะไม่เข้าหาใครเลยเพราะมีแต่คนพุ่งจะเข้ามาทำความรู้จักอยู่ตลอดคนนั้น— กำลังตีสนิทกับยัยนั่น?

            จูเลียนหัวเราะ

            “ก็น่าสนุกดีนี่”

            เขามองเด็กสาวอย่างพินิจ

            “จะลองเข้าไปสังเกตการณ์ใกล้ๆดีมั้ยนะ?” 

-----|-----|-----|-----|-----|-----

หายไปนานไม่ใช่อะไร ตอนที่แต่งเอาไว้หมดสต็อกค่ะ Y_Y

ช่วงนี้อาจจะมาๆหายๆไปบ้าง อย่าพึ่งทิ้งกันนะคะ พอดีอยู่ในช่วงสอบ + ช่วงหาที่เรียนต่อด้วย

ยูทารอธหล่อค่ะ หล่อจริงๆ หล่อที่สุดในโลก!

ปล. ยังไม่แก้คำผิดทีค้าบ ถ้าเจอก็บอกได้นะๆ

ปล.2 เม้นซักนิดจิตแจ่มใส สามารถไปทอล์ค/ตามฟิคกันได้ที่ #เทนทาเนียdt ค่า  

SNAP