คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 02 – House of Winterheart
Chapter 02 – House
of Winterheart
ถึงจะไม่อยากพูดแบบนี้ก็เถอะ
แต่การเกิดใหม่เป็น
เทนทาเนีย เรเน่ วินเทอร์ฮาร์ท นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเตนล์เลย
แม้ว่าหากนับตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาขึ้นมาเห็นหน้าอะเมทิสต์จนถึงตอนนี้จะใช้เวลาไป
12 ปีแล้วก็ตาม เขามีหลายเรื่องให้กังวล
อย่างแรก..เขาเป็นผู้ชาย
แต่กลับต้องมาเกิดใหม่ในร่างของเด็กผู้หญิง ทั้งๆที่จิตใจยังคงเป็นผู้ชายเต็มร้อย
(แน่นอนว่าตอนอาบน้ำเขาอยากจะควักลูกตาตัวเองออกมาจริงๆ)
แม้หลังๆจะเริ่มชินแล้วก็เถอะ
อย่างที่สองคือประจำเดือน
ประจำเดือนของเทนทาเนียมาครั้งแรกเมื่อปีที่แล้ว
แรกๆมันก็ไม่มีอาการปวดท้องอะไรหรอก
อาจจะลำบากอยู่ตรงที่ว่าต้องเปลี่ยนผ้าอนามัยหลายครั้ง แต่ปัญหาคือตอนที่เริ่มปวดท้องนี่สิ
เหมือนจะตาย
พึ่งเข้าใจเวลาที่เจนนี่กับลิซเป็นประจำเดือนก็ตอนนี้เอง
อย่างที่สามคือสังคมชนชั้นสูงที่เทนทาเนียเกิดมา
มันช่างน่าอึดอัดสิ้นดี เวลาของเทนทาเนียในแต่ละวันหมดไปกับงานเลี้ยงน้ำชางี่เง่า การเรียนมารยาท
เรียนเต้นรำ เรียนประวัติศาสตร์ เรียนเวทมนตร์เบื้องต้น เรียนการใช้วาทศิลป์
เรียนศิลปะ เรียนเปียโน เรียนไวโอลิน เรียนขี่ม้า และอีกบลาๆๆๆๆๆๆๆ
แน่นอนว่าวิชาที่สนุกที่สุดก็คือวิชาศิลปะซึ่งเตนล์ถนัดที่สุด
แต่วิชาอื่นๆที่หากเป็น
‘เตนล์’ คงไม่มีทางรู้เรื่องไปตลอดชีวิต
กลับทำได้เป็นอย่างดีเมื่ออยู่ในร่างของ ‘เทนทาเนีย’ เตนล์คิดว่านี่คงเป็นพรสวรรค์อย่างที่ใครหลายๆคนพูดกัน ไม่สิ
จากความทรงจำของเทนทาเนีย มันไม่ใช่แค่พรสวรรค์ แต่มันมาจากพรแสวงด้วย
เทนทาเนียในวัยเด็กที่เตนล์เห็นนั้นขยันใฝ่หาความรู้อยู่เสมอและมีความตั้งใจที่แน่วแน่
เพราะต้องการทำตามความคาดหวังของบิดาและมารดา
บางทีความสามารถที่เธอได้รับมาจากการฝึกฝนในตอนนั้น
อาจจะส่งผลมาถึงร่างของเธอที่เตนล์ใช้อยู่ก็ได้
ถึงจะไม่รู้ว่ามันมีกลไกยังไงถึงได้ส่งผลแบบนี้ก็เถอะ
และอย่างสุดท้าย—
เรื่องที่จะเกิดขึ้นอีกไม่นานหลังจากนี้
การส่งตัวเธอไปเป็นนางสนมขององค์จักรพรรดิ
ไม่สิ
ตอนนี้จักรพรรดิดาริอัสที่ว่ายังเป็นแค่องค์รัชทายาทอยู่เลย
อ้อ ส่วนเรื่องแก้แค้นลอเรนน่าอะไรนั่นน่ะเหรอ? นี่เห็นเตนล์เป็นคนยังไง เขาไม่อยากเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับอะไรที่มันต้องเสี่ยงชีวิตพรรค์นั้นหรอกนะ
แค่เอาชีวิตตัวเองและตระกูลให้รอดก็น่าจะพอแล้วมั้ย!?
“เจ้าทำหน้าเครียดอีกแล้วนะเนีย”
ร่างเล็กของเด็กสาววัย 12 สะดุ้งจนตัวโยนเมื่อพี่ชายแท้ๆอย่างอะเมทิสต์ทักขึ้น
อะเมทิสต์นั่งอยู่ที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเธอ พี่ชายคนโตเท้าคางกับโต๊ะ
นัยน์ตาสีฟ้าอะความารีนจดจ้องผู้เป็นน้องสาวเหมือนกำลังหาอะไรที่มันผิดสังเกต
“ช่วงนี้ข้ายุ่งนิดหน่อยน่ะค่ะ”
“หืม จริงเหรอ?” พี่ชายลากเสียงเหมือนไม่ค่อยเชื่อคำพูดนั้น เทนทาเนียยิ้มแหย่
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้อะเมทิสต์เป็นพี่ชายที่ใจดีและรักเธอมากแท้ๆ
เรียกได้ว่าทั้งรักทั้งหลงน้องสาวเพียงคนเดียวจนแทบบ้า ถ้าเธอเห็นนกขุนทองแต่บอกว่ามันคือนกแก้ว
อะเมทิสต์ก็จะบอกว่ามันคือนกแก้ว แต่พอเริ่มอายุมากขึ้นเจ้าตัวก็แสดงความรักกับน้องสาวน้อยลงเสียอย่างนั้น
หรือว่าเขาไม่รักเทนทาเนีย?
ไม่สิ—
ในนิยายเขาคือคนที่พยายามช่วยพาเทนทาเนียกลับบ้านโดยการไปขอเจเรเมียให้นี่
เป็นพวกรักแต่ไม่แสดงออกเหรอ
ซึนเดเระ?
“แล้วท่านพี่ล่ะคะ? เป็นไงบ้าง ข้าได้ยินมาจากมาร์ธาว่าท่านพึ่งได้เลื่อนยศเป็นรองผู้นำกองทหารม้าที่
1” เทนทาเนียเบี่ยงประเด็น มือบางยกแก้วน้ำชาขึ้นจิบ
ในขณะที่สายตาก็ลอบมองใบหน้าของผู้เป็นพี่ชายเป็นระยะ
“งานก็ไม่หนักเท่าไหร่หรอก”
ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ขอบตาที่ค่อนข้างคล้ำนั่นกลับบ่งบอกในทางตรงกันข้ามเสียนี่
คงไม่อยากให้น้องสาวคนนี้เป็นห่วงสิท่า
“ท่านควรพักผ่อนบ้างนะคะ”
“ขอบใจ”
“พี่เนียยยยย
มาเล่นกันเถอะ”
เสียงเจื้อยแจ้วตามประสาเด็กชายที่ยังไม่แตกหนุ่มดีดังขึ้นไม่ไกลนัก ร่างของ เฮนเดอริก
วินเทอร์ฮาร์ท วิ่งเหยาะๆมาหาพวกเขาพร้อมกับรอยยิ้มเริงร่า เด็กชายวัย 10 ปีวิ่งมากอดพี่สาวที่ขนาดตัวใกล้เคียงกันแน่น
โดยเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของพี่ชายคนโตวัย 18 อย่างอะเมทิสต์ที่จับหูจับของแก้วน้ำชาอย่างแรงจนมันแทบจะหักคามือ
“อะไรกันพี่ชาย
อิจฉาข้าที่ได้กอดพี่เนียเหรอ?” เฮนเดอริกหันมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่พี่ชายคนโต
อะเมทิสต์เชิดหน้า
“ใครอิจฉาเจ้ากัน
ตอนเนียเด็กๆข้าก็กอดเนียบ่อยอยู่แล้ว”
“งั้นข้าน่าจะได้กอดพี่เนียบ่อยกว่าท่าน
ท่านไม่ได้กอดนานแล้วใช่มั้ยล่ะ? แต่ว่าข้าน่ะ
ต่อให้โตกว่านี้ข้าก็จะกอดพี่เนียไปเรื่อยๆเลย!”
เทนทาเนียยังคงยิ้มรับสถานการณ์ตรงหน้า
นัยน์ตาสีมรกตเหลือบมองน้องชายคนเล็กของตน เฮนเดอริกมีผมสีดำเงาเช่นเดียวกับมารดาและเทนทาเนีย
แต่กลับมีนัยน์ตาสีฟ้าอะความารีนเหมือนบิดาและอะเมทิสต์ผู้เป็นพี่ชายคนโต
แม้จะเคยคิดมาหลายต่อหลายครั้งว่าครอบครัวนี้หน้าตาดีกันทั้งตระกูล
แต่เวลาส่องกระจกและมองพี่น้องตัวเองไปมาก็ยังอดที่จะแปลกใจไม่ได้
ชาติที่แล้วทำบุญด้วยอะไรกันนะ?
ถ้าเป็นวิทยาศาสตร์ในโลกเดิมคงต้องบอกว่าได้ยีนดีใช่มั้ย?
“ข้าไม่เล่นกับเจ้าแล้ว”
เฮนเดอริกหน้าเหวอเมื่อผู้เป็นพี่ชายหุนหันลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วก้าวฉับๆออกไป
เทนทาเนียหัวเราะกับท่าทีแบบนั้น “ดูเหมือนท่านพี่อะเมทิสต์จะรำคาญเจ้านะ”
เด็กน้อยเชิดหน้า
“ช่างสิ! แค่พี่เนียไม่รำคาญข้าก็พอแล้ว!
เพราะข้าน่ะรักพี่เนียที่สุดในโลก!!”
เด็กสาวยิ้มแหย่
จริงๆแล้วเตนล์อยากให้ทุกคนเรียกเขาว่า
‘เท็น’ มากกว่า
มันดูเป็นชื่อเล่นที่ใกล้เคียงกับชื่อจริงในโลกเดิมของเขามากที่สุด
แต่ทั้งที่เป็นแบบนั้น อะเมทิสต์(ในวัยเด็ก)กลับไม่ยอม
บอกว่ามันดูเหมือนชื่อเด็กผู้ชายมากกว่าเด็กผู้หญิง..
เพราะแบบนั้นทุกคนก็เลยติดเรียกเขาว่า ‘เนีย’
แทนชื่อยาวๆอย่าง เทนทาเนีย เรเน่— อะไรนั่น
แต่(โลกเดิม)กูเป็นผู้ชายไงว้อยยยยยย!!
“แต่ช่วงนี้องค์รัชทายาทก็ชักจะเรียกท่านพี่เข้าพบบ่อยเกินไปนะ”
คำพูดของน้องชายคนเล็กทำให้นัยน์ตาสีมรกตต้องละความสนใจจากแก้วชาใบโปรดในมือ
เทนทาเนียขมวดคิ้ว
“องค์รัชทายาทหรือ?”
“พี่เนียไม่รู้หรือ?
ช่วงนี้ที่ท่านพี่ใหญ่อยู่บ้านนับครั้งได้ก็เพราะถูกองค์รัชทายาทเรียกตัวนี่ล่ะ”
“เจ้านี่เก่งจังนะ อายุแค่นี้แต่พูดจาได้เป็นเรื่องเป็นราวเชียว”
“ก็ข้าพูดจริงนี่
พวกคนใช้ในตระกูลแทบจะโม้ไปหกบ้านเจ็ดบ้านว่าคุณชายคนโตของคฤหาสน์ได้เป็นสหายคนสนิทกับองค์รัชทายาทผู้เป็นว่าที่จักรพรรดิคนต่อไป”
โอ้—
เธอไม่เห็นเคยรู้เลยว่าอะเมทิสต์เป็นสหายคนโปรดของดาริอัส
ในนิยายมันมีเนื้อเรื่องส่วนนี้ด้วยเหรอ?
ไม่น่ามีนี่
ถึงจะจำได้ไม่ครบถ้วนนัก แต่ในฉบับนิยาย—
อะเมทิสต์แทบจะเป็นกำลังหลักในการช่วยให้เจเรเมียได้ครองบัลลังก์ด้วยซ้ำ
นั่นแปลว่าอะเมทิสต์ทรยศดาริอัสในตอนหลังหรือ?
“แต่ท่านพี่ดูไม่ใช่คนแบบนั้น..”
ร่างบางพึมพำกับตัวเอง
“พี่เนีย?”
“อ้อ—
ไม่มีอะไรหรอก” เทนทาเนียฉีกยิ้มหวานให้น้องชาย
หลุบตาต่ำมองแก้วชาในมือที่ไม่ได้เหลือน้อยไปกว่าเดิมนัก
เห็นร่างของสาวใช้คนสนิทวิ่งเหยาะจากทางหางตาก็เข้าใจว่าคงถึงเวลาเรียนวิชาประวัติศาสตร์เวทมนต์เสียแล้ว
“ถึงเวลาเรียนของข้าแล้ว
เจ้าไปเล่นกับมาร์คัสเสียซิ เพื่อนเจ้าอุตส่าห์มาหาไม่ใช่หรือ?”
“เจ้ามาร์คัส—
“
“ทำไมหรือ? เจ้าทะเลาะกับเขา?”
เด็กชายส่ายหน้าทันควัน
“ไม่ใช่นะ!
แต่คือ..ความชอบหลายๆอย่างของข้ากับเขาไม่ค่อยตรงกันเท่าไหร่”
ร่างกายที่กำลังจะลุกตามสาวรับใช้ไปยังห้องเรียนชะงักอยู่กับที่
เหลือบมองเล็กน้อยก่อนโบกมือปัดเพื่อเป็นการสื่อว่าขอเวลาอีกซักหน่อย
เทนทาเนียหย่อนตัวลงนั่งเก้าอี้เช่นเดิม เท้าคางกับโต๊ะ
มองหน้าของเฮนเดอริคที่ดูคิดไม่ตก
“ความชอบไม่ตรงกัน?”
“คือข้า
ข้า— ข้าคิดว่าข้าฉลาดกว่าเจ้านั่น”
....
พรืด!
เด็กสาวหลุดขำแทบจะในทันที ลืมกิริยามารยาทที่ถูกบ่มสอนมาจนหมดสิ้น
ในใจก็ครุ่นคิดว่าไอเด็กนี่มันช่างมั่นหน้าเสียเหลือเกิน
“พี่เนียอย่าหัวเราะข้าสิ
ข้าพูดจริงนะ!”
“เอาล่ะ
งั้นยังไงต่อพ่อคนฉลาด?
เจ้าฉลาดกว่าเขาเลยไม่อยากเล่นกับเขางั้นเหรอ?”
น้องชายคนสุดท้องทำหน้าหงิกบอกบุญไม่รับ
ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างแรงเหมือนกำลังงอน “ไม่ใช่ซักหน่อย”
“แล้ว?”
“เจ้านั่นอยากเป็นอัศวิน
แต่ข้าน่ะ..”
“เจ้าน่ะ?”
นัยน์ตาสีฟ้าอัญมณีเสมองไปทางอื่น
เกาหัวแกรกๆพร้อมสีหน้าที่ดูลังเลเหมือนกำลังชั่งใจว่าจะบอกสิ่งที่คิดออกมาดีหรือเปล่า
“ข้าอยากเป็นหมอ”
....
คนใจร้อนเช่นเจ้าน่ะนะ?
ต้องยอมรับว่าแวบแรก
หมายถึง แวบแรกเลยนะที่ได้ยิน ในหัวก็เกิดคำถามนี้ขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
แต่พอลองนึกย้อนไปถึงตัวตนของ เฮนเดอริก วินเทอร์ฮาร์ท ในนวนิยาย
เด็กคนนี้เมื่อเติบโตไปจะกลายเป็นแพทย์อัจฉริยะแห่งยุค คนใจร้อนอย่างเฮนเดอริกกลับใจเย็นได้อย่างน่าเหลือเชื่อเมื่อต้องปฏิบัติหน้าที่
เหมือนกับเปลี่ยนเป็นคนละคน
“ท่านทำหน้าเหมือนท่านพี่ตอนได้ยินครั้งแรกเลย”
“ท่านพี่อะเมทิสต์? ทำหน้าแบบไหนกัน”
“ก็ทำหน้าแบบ..คนอย่างเจ้าเนี่ยนะ?
อะไรแบบนั้น”
เหมือนจะนึกภาพออก
“เขาแค่เป็นห่วงเจ้าน่ะ
คงกลัวว่าคนใจร้อนเช่นเจ้าจะทำคนไข้ตายคามือ” พูดจาหยอกล้อเด็กน้อยที่เริ่มหน้าบึ้ง
เฮนเดอริกทำให้เทนทาเนียทึ่งได้เสมอ เมื่อ 3
ขวบเจ้าตัวสามารถอ่านหนังสือและเขียนได้อย่างคล่องแคล่ว เมื่ออายุ 5
ขวบก็เริ่มเรียนดาบและธนู เมื่ออายุได้ 8 ขวบก็สามารถท่องจำตำรายากๆได้อย่างน่าเหลือเชื่อ
แน่นอนว่าทั้งบิดาและมารดาของพวกเขาต่างพูดว่าเฮนเดอริกเป็นเด็กอัจฉริยะเช่นเดียวกับเทนทาเนียและอะเมทิสต์
อะเมทิสต์ที่ความเชี่ยวชาญด้านการต่อสู้และการรบ
เฮนเดอริคเองก็มีความสามารถด้านวิชาการที่เป็นเลิศ ส่วนเทนทาเนียแม้จะบอกได้ไม่ชัดเจนว่าเก่งกาจด้านไหน
แต่การเป็นผู้ใหญ่เกินวัยและสามารถเขียนอ่านได้ตั้งแต่อายุเพียง 2
ขวบก็คงเป็นเรื่องเหนือมนุษย์อยู่พอสมควร
อะเมทิสต์กับเฮนเดอริกน่ะอัจฉริยะตัวจริง
ส่วนเทนทาเนีย..ที่ทำแบบนั้นได้ก็เพราะวิญญาณในร่างนี้คือ
เตนล์ ที่อายุ 26 ปีต่างหาก
“แล้วทำไมเจ้าถึงอยากเป็นหมอล่ะ? ท่านพ่อต้องไม่ยินดีที่ได้ยินเช่นนี้แน่” เฮนดาริกมีสีหน้าหงอลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น
อาชีพหมอในโลกนี้ไม่ใช่อาชีพที่พวกชนชั้นสูงนิยมนัก
พวกเขามองว่ามันเป็นอาชีพของชนชั้นกลาง ซึ่งไม่เหมาะกับพวกเขา
เจ้าตัวตอบอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียง
“วันก่อนข้ากับมาร์คัสไปเดินเล่นในเมือง เห็นหมอคนนึงกำลังรักษาคนไข้อยู่
ข้าคิดว่ามันเท่มาก ก็เลย— “
“ก็เลยอยากเป็น?”
“ก็ใช่..
อ้ะ แต่ข้าไม่ได้คิดเล่นๆนะพี่เนีย ข้าไปศึกษาตำรามาบ้างแล้ว มันก็น่าสนุกดี
ท้าทายดีด้วย”
“แต่มันยากนะ
ต้องใจเย็นและมีความอดทน”
“ข้ารู้น่า
ข้าจะพยายามฝึกตัวเอง”
“เอาล่ะ
ข้าเชื่อแล้วว่าเจ้าจริงจัง เพราะงั้นเจ้าต้องทำได้แน่” เด็กสาวยิ้มอย่างเอ็นดู
มือเรียวลูบศีรษะทุยที่ปกคลุมด้วยเส้นมีสีดำขลับเบาๆ เฮนเดอริกเงยหน้าขึ้นมองเขาตาใส
“รู้มั้ย บางทีข้าก็คิดว่าท่านเหมือนแม่มากกว่าพี่สาว”
“ห้ะ?”
“ท่านดูเป็นผู้ใหญ่
และบางครั้งท่านก็ใจดีกว่าท่านแม่เสียอีก”
“ฮะฮะฮะ”
เทนทาเนียหัวเราะเสียงแห้ง
ไม่กล้าพูดว่าหากบวกอายุตอนตายที่โลกเดิมซึ่งก็คือ 26 ปี กับอายุตอนนี้
ก็เท่ากับว่าตอนนี้วิญญาณของเขามีอายุได้ 38 ปีโดยประมาณ
เท่ากับว่าเขามองเห็นโลกมานานพอๆกับมารดาของเทนทาเนียเลยทีเดียว
อา
เพราะอยู่ในร่างของเด็กสาวมานาน
จึงลืมคิดไปว่า(วิญญาณ)ตัวเองก็เริ่มแก่ไม่ใช่เล่นแล้ว
หลังจากนั้นพวกเขาก็พูดคุยกันอีกเล็กน้อยก่อนที่น้องชายตัวน้อยจะขอตัวไปเล่นกับมาร์คัสผู้เป็นเพื่อนสนิท
เทนทาเนียหยัดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ เธอเองก็มีธุระที่ต้องไปจัดการเช่นกัน
นัยน์ตาสีมรกตเหม่อมองท้องฟ้าที่เริ่มหม่นแสง
เทนทาเนียจะกลายเป็นสนมของดาริอัสตอนอายุ
17
เหลือเวลาอีกแค่
5 ปีเท่านั้น ก่อนที่ทุกสิ่งจะเริ่มต้นขึ้น
“ว่าไงนะคะ?” คุกกี้รสกาแฟชิ้นโตที่กำลังจะถูกหยิบเข้าปากร่วงลงพื้น นัยน์ตาสีมรกตเบิกกว้าง
มองไปยังบิดามารดาและผู้เป็นพี่ชายที่นั่งอยู่ตรงโซฟาฝั่งตรงข้ามด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน
“ท่านพี่
ท่านช่วยพูดอีกครั้งได้มั้ย?” อะเมทิสต์ถอนหายใจ
“องค์ชายรัชทายาทต้องการเชิญเจ้าไปงานเลี้ยงเต้นรำที่จะจัดขึ้นในคืนพรุ่งนี้”
บ้าน่า
องค์ชายรัชทายาทเนี่ยนะ?
เราเคยเจอกันมาก่อนรึไง!?
เทนทาเนียกรีดร้องในใจ
“ฝ่าบาททรงเจาะจงว่าต้องเป็นข้าหรือ?”
“ใช่
เขาบอกให้ข้าพาเจ้าไปด้วย ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม” เทนทาเนียอ้าปากค้าง
นึกว่าองค์ชายรัชทายาทดาริอัสจะเป็นพวกไม่สนใจสตรีหรือพวกความรักอะไรเทือกๆนั้นเสียอีก
ในนิยาย— ผู้ชายคนนั้นรับเทนทาเนียเข้ามาเป็นสนมและไม่เคยไปหาถึงตำหนักเลยซักครั้ง
ไม่สิ จริงๆนอกจากงานให้ห้องหนังสือ ก็ไม่เคยออกไปพบมเหสีหรือสนมคนไหน
คนแบบนั้น—
จะอยากพบเธอไปทำไม?
ในความทรงจำของเทนทาเนียที่เตนล์เคยเห็น
เทนทาเนียเคยเจอดาริอัสก่อนจะได้ขึ้นมาเป็นสนมหรือ?
ถ้าพูดถึงวันพรุ่งนี้
มันก็คืองานเลี้ยงเฉลิมฉลองวันคล้ายวันประสูติของ เอลายน์ เมลคิเออร์
เจ้าหญิงแห่งอาณาจักรบลูเบล ผู้เป็นพระชายาลำดับที่ 1 ของดาริอัส
บรรดาชายหนุ่มและหญิงสาวชนชั้นสูงล้วนต้องมาเข้าร่วมงานเลี้ยงเพื่อเป็นการเคารพแด่ผู้ที่อาจจะได้เป็นจักรพรรดินีในอนาคต
(แต่ในนวนิยาย ดาริอัสไม่มีจักรพรรดินีหรอกนะ
ตำแหน่งของเอลายน์เป็นเพียงราชินีลำดับที่ 1 เท่านั้น)
ในกรณีของบิดาและมารดารวมถึงอะเมทิสต์นั้นต้องไปเข้าร่วมอยู่แล้ว
แต่กับเด็กสาวที่ยังไม่แม้แต่จะผ่านงานเลี้ยงฉลองบรรลุนิติภาวะอย่างเทนทาเนีย
นี่น่าจะยังไม่ถึงเวลา และไม่มีกฎข้อไหนบังคับว่าต้องไป
แต่การที่จะปฏิเสธคำเชิญชวน(หรือคำสั่ง)ขององค์รัชทายาท
นั่นก็เท่ากับนำความอับอายมาให้แก่วงศ์ตระกูล
เธอสบตากับมารดาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
หญิงสาววัยกลางคนมามองที่เธอด้วยสายตาใจดี
หากแต่บรรยากาศที่แผ่ออกมากลับกำลังกดดันให้เธอตอบตกลง
“ข้า—
ข้าไปก็ได้ค่ะ”
“เนีย
เด็กดีของแม่” นายหญิงแห่งตระกูลวินเทอร์ฮาร์ทเดินอ้อมโต๊ะมานั่งอยู่ข้างเธอ
มือเรียวที่เริ่มมีรอยย่นเล็กน้อยกุมมือของเด็กสาวเอาไว้อย่างแนบแน่น
“แม่รู้อยู่แล้วว่าลูกจะต้องตอบตกลง
รู้มั้ยว่าแม่ตื่นเต้นแค่ไหนที่ลูกจะได้พบองค์รัชทายาท
หากลูกทำให้พระองค์พอพระทัยได้ ลูกก็จะได้เป็นนางสนม และอาจจะได้เป็นจักรพรรดินี”
“แต่ท่านแม่คะ
องค์รัชทายาทก็มีพระชายาอยู่แล้— “
“ลูกเป็นได้
ลูกรัก”
เทนทาเนียเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง
ในใจเริ่มรู้แล้วว่าทำไมตัวเทนทาเนียในความทรงจำตอนที่ได้เป็นสนมของดาริอัสถึงได้ดูโดดเดี่ยวนัก
เธอต้องการอิสระ แต่ทั้งบิดาและมารดากลับเป็นผู้ผลักเธอเข้าไปสู่กรงขังนั้นเสียเอง
พี่ชายก็ไม่ได้มีอำนาจมากพอที่จะแข็งข้อ ผู้เป็นเหมือนสามีก็ไม่ได้มาดูดำดูดี
ไม่แปลกเลยที่เด็กสาวจะเปิดรับเจเรเมียเข้ามาในใจได้ง่ายๆ
ผู้เป็นบิดามารดาต้องการเห็นบุตรในสิ่งที่ตัวเองอยากให้บุตรเป็น
ไม่ใช่ตัวตนที่บุตรเป็น
หากเป็นเตนล์ในโลกเดิมคงค้านหัวชนฝา
เขาไม่ชอบให้ใครมาบังคับให้ตัวเองทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ แต่ตอนนี้เขาอยู่ในร่าง ‘เทนทาเนีย’ และเทนทาเนียก็เป็น ‘ผู้หญิง’ ในโลกใบนี้สตรีไม่ได้มีสิทธิ์ออกปากออกเสียงมากนัก
นอกจากจะต้องเห็นแก่ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลแล้ว
หน้าที่ของพวกเธอก็คือการแต่งงานกับตระกูลที่มีชื่อเสียงและมีบุตรชายเพื่อสืบทอดตระกูลต่อ
หากเตนล์ในร่างเทนทาเนียดันไปทำอะไรให้ถูกบิดามารดาตัดหางปล่อยวัดขึ้นมา
นั่นเท่ากับว่าตัวเขาจะไม่มีที่พึ่งอื่นอีก
ต้องรอให้เติบโตมากกว่านี้
ต้องรอจนกว่าตัวเองจะมีอำนาจมากพอที่จะยืนหยัดด้วยตัวเองได้
เธอเหลือบมองอะเมทิสต์ที่กำลังมองเธอด้วยสายตาแสดงความเป็นห่วง
ก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นสบตากับบิดาและมารดา
“ข้าจะพยายามค่ะ”
-----|-----|-----|-----|-----|-----
เจ้าเฮนเดอริกกกก เจ้าน้องชายติดพี่สาวววว T^T /แต่งไปกรีดร้องไปด้วยความเอ็นดู
ส่วนตัวรักพี่อะเมทิสต์นะคะ อยากแต่งงานด้วย /ยื่นทะเบียนสมรส
พระเอกค่าตัวแพงค่ะ น่าจะได้ออกตอนหน้า 555555555
สามารถไปหวีดกันได้ที่ #เทนทาเนียdt นะคะ
ปล.ถ้าเจอคำผิดก็ทักมาได้ค่า บางทีก็ตาลายๆ TT_TT
ความคิดเห็น