The Road to Become a Lord | jaeten

ลำดับตอนที่ #1 : stage 00 – red snow

 

            นานมาแล้วหลายศตวรรษที่มนุษย์เคยเป็นเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก พวกเขาปกครองโลกใบนี้ สรรค์สร้างอารยธรรม วัฒนธรรม และเทคโนโลยีที่ทันสมัย พวกเขามั่นใจเหลือเกินว่าโลกใบนี้เป็นของพวกเขา มั่นใจเหลือเกินว่าพวกเขาเป็นเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุดและไม่มีสิ่งใดมาเทียบเท่าได้ และเพราะแบบนั้น..

พวกเขาจึงคาดไม่ถึงว่ายุคสมัยของมนุษย์จะจบอย่างรวดเร็วราวกับสายลมที่พัดผ่าน

เพียงเพราะความโลภในการขวนขวายหาพลัง เพียงเพราะความไม่รู้จักพอในการขูดรีดธรรมชาติที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด เพียงเพราะตื่นตาตื่นใจกับ ‘สิ่งประหลาด’ ที่พวกเขาพบเจอในป่าลึกลับแห่งนั้น

พวกเขานำมันมาทดลอง นำมันมากักขัง จากหนึ่งกลายเป็นสอง จากสองกลายเป็นสาม จากสามกลายเป็นสี่ และกลายเป็นนับไม่ถ้วน

เพื่อทดลองว่าพวกเขาสามารถทำให้ ‘พวกมัน’ เชื่องได้หรือไม่

เพียงเพื่อการทดลองงี่เง่าแสนบัดซบนั่น ท้ายที่สุดแล้วพวกมนุษย์จึงถูกธรรมชาติเอาคืน เหล่าสิ่งที่พวกเขาเคยตราหน้าว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานหยัดลุกขึ้นสู้ ถล่มทำลายอารยธรรมที่มนุษย์เพียรสร้างมากว่าพันกว่าหมื่นปีอย่างยากลำบากด้วยกรงเล็บที่แหลมคมจนแทบจะสะบั้นต้นไม้ขาดเป็นท่อนในการตวัดเพียงครั้งเดียว

พวกมันที่เคยหลบซ่อนในมุมมืดต่างปรากฏกายเพื่อต่อสู้ พวกมันโกรธเกรี้ยว ทุกอณูในความคิดเต็มไปด้วยโทสะ

พรากบ้าน พรากครอบครัว พรากคนรัก พรากอาหาร และพรากชีวิต

มนุษย์ทำกับพวกมันเช่นไร พวกมันย่อมเอาคืนเช่นนั้น

จากประเทศหนึ่ง สู่อีกประเทศหนึ่ง— ท้ายที่สุดเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็ล่มสลาย จากเผ่าพันธุ์ที่เป็นใหญ่ ก็กลายเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตใต้อาณัติของผู้ที่มีพลังอำนาจเหนือกว่า จากผู้ปกครอง— สู่ผู้รองมือรองเท้า จากผู้จับสายจูง— กลายเป็นผู้ถูกล่ามด้วยโซ่ตรวน

ในฤดูหนาวที่ไร้ซึ่งซานต้า เหล่าเด็กเล็กพากันหลบอยู่ในบ้านพร้อมกับไฟที่ถูกปิดจนมืด พวกเขาต่างขดตัวอยู่ใต้โต๊ะ สั่นผวายามได้ยินเสียงกรีดร้องและกลิ่นเลือดคาวจมูกด้านนอกนั่น หิมะที่ขาวสะอาดถูกย้อมเป็นสีแดงเช่นเดียวกับสีโลหิตที่หลั่งไหล เสียงคำรามกรรโชกของสัตว์ดุร้ายดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เช่นเดียวกับราตรีที่ผ่านไปอย่างเชื่องช้า

ไม่มีใครอยากตกเป็นเบี้ยล่าง ไม่มีใครอยากถูกพรากทุกสิ่งทุกอย่างไป

ทั้ง ‘มนุษย์’ ทั้ง ‘พวกมัน’

ต่างสูญเสียกันมามากเหลือเกิน

ในฤดูหนาวปีคริสต์ศักราชที่ 2020 เผ่าพันธุ์มนุษย์ได้ล่มสลาย พร้อมกับเผ่าพันธุ์ใหม่ที่ก้าวเท้าเข้าหาแสงสว่างเพื่อปกครองโลกใบนี้

‘อันเดลไฮส์’ โลกของมนุษย์หมาป่า

            และนี่คือเหตุการณ์ในอีก 1000 ปีหลังจากนั้น

            เสียงลมพัดโหยหวนดังขึ้นจากทุกสารทิศ พร้อมกับหิมะสีขาวบริสุทธิ์ที่ตกลงมากองจนเกือบท่วมถนนรถม้าสายหลักซึ่งกั้นกลางอยู่ระหว่างร้านอาหารจานเด็ดอย่างเนื้อหมักไวน์สดกับร้านดอกไม้ชื่อดังที่บัดนี้กลับไม่มีใครมาใช้บริการเลยแม้แต่คนเดียว ค่ำคืนที่มีเพียงแสงจากเสาไฟทรงโบราณตามทางและแสงจันทร์บนฟากฟ้านั้นช่างเงียบเหงา

            ทั้งความหนาวเหน็บที่พาลทำให้ตัวสั่น ทั้งกลิ่นไอเย็นที่ทำให้จมูกของเด็กน้อยแดงระเรื่ออย่างน่ากลัว

            แขนบอบบางภายใต้เสื้อไหมพรมตัวหนาที่ผู้เป็นมารดาบอกว่าซื้อมาในราคาถูกกอดตัวเองอย่างหลวมๆ ดวงเนตรสีน้ำเงินเข้มราวกับท้องฟ้ายามนี้กะพริบตาขับไล่ความง่วงงุนพลางสอดส่องมองไปรอบด้านเพื่อหามารดาที่ทิ้งตนไว้แล้วจากไปตั้งแต่เมื่อราวๆ 6 ชั่วโมงก่อน

            เสียงกังวานของหอนาฬิกาใจกลางเมืองดังขึ้น ร่างเล็กก้มหน้าลงปกปิดริมฝีปากที่ซีดเผือดและสั่นเทาเพราะพิษของหิมะที่ตกมาตลอดโดยไม่มีหยุดพัก

            “เที่ยงคืนแล้ว..” เขากระซิบกับตัวเองเสียงแผ่ว ในใจพร่ำภาวนาขอให้ผู้เป็นมารดารีบกลับมารับเขากลับบ้านไปเสียที

            “ธุระของคุณแม่ยังไม่เสร็จรึไงนะ”

            เด็กชายตัวน้อยผู้มีผิวขาวราวหิมะและใบหน้าที่หากโตขึ้นคงหล่อเหลาราวรูปปั้นสลักขยับตัวขยุกขยิกบนม้านั่ง ใจดวงน้อยที่บริสุทธิ์สมวัยเต้นอ่อนลงยามเผลอคิดขึ้นมาว่าตนอาจถูกทิ้งไว้ที่นี่เสียแล้ว

          ‘เจค รออยู่ที่นี่นะ อย่าไปไหน ไว้แม่เสร็จธุระแล้วแม่จะกลับมารับ’  

            เสียงอ่อนโยนของมารดายังคงดังก้องอยู่ในหู เด็กชายเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่ไร้หมู่ดาวเนื่องจากถูกเมฆบดบังจนหมด ใจหนึ่งยังคงเชื่อมั่นในคำพูดนั้น— ทว่าอีกใจหนึ่งกลับหมดหวังและเริ่มรู้สึกต่อต้าน

          หากคุณแม่จะกลับมา คงกลับมานานแล้วไม่ใช่หรือ

            เด็กชายเอนกายลงนอนบนโซฟาเย็นเยียบ หวังเพียงเมื่อตื่นขึ้นมาจะพบกับใบหน้าของผู้เป็นมารดาที่เขาเฝ้าถวิลหา

            ทว่าท่ามกลางไอเย็นจนแสบจมูกนั้น เขาได้กลิ่นคาวเลือดปะปนมา

            เด็กชายผุดลุกขึ้นยืนในทันทีอย่างหวาดระแวง ดวงเนตรสีน้ำเงินเข้มล้ำลึกขยายม่านตากว้างขึ้นตามสัญชาตญาณ ไม่ไกลจากจุดที่เขายืนอยู่นัก เขาเห็นเงาคนเลือนรางเดินออกมาจากมุมอาคารหนึ่งอย่างทุลักทุเล กลิ่นคาวของโลหิตเด่นชัดขึ้น..เช่นเดียวกับกลิ่นเย็นๆที่ไม่ใช่กลิ่นของหิมะ

            คล้ายกลิ่นของดอกไม้ป่า— แต่ก็เหมือนจะไม่ใช่

            มันเป็นกลิ่นหอมเย็นที่ทำให้เขารู้สึกหน้าร้อนวูบวาบขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

            แต่แล้วกลิ่นเหล่านั้นก็ถูกกลบด้วยกลิ่นคาวเลือดที่รุนแรงยิ่งกว่ายามที่ชายร่างโปร่งบางคนนั้นเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ โลหิตสีแดงที่อาบมือและร่างกายของเขาหยดแหมะลงบนหิมะ กระจายเป็นวงกว้างย้อมหิมะสีขาวพิสุทธิ์ตามทางเดินเหล่านั้นกลายเป็นสีแดงฉานน่าขนลุก

            เมื่อได้มองหน้าใกล้ๆ เขาจึงเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นบุรุษวัยประมาณ 18-19 ปีผู้มีใบหน้าหวานหยด แม้ไม่ได้งามแบบสตรีที่เขาเคยพบเห็น แต่ก็นับได้ว่ามีเอกลักษณ์ไม่ซ้ำใคร ซ้ำยังตราตรึงราวกับรอยสักที่ไม่สามารถลบเลือนออกไปจากความคิดได้ ผมสีเทาควันบุหรี่ตัดสั้นละต้นคอ ดวงเนตรสีทองเข้มไร้ประกายที่มองมายังเขาคล้ายกับกำลังประเมินบางสิ่ง น่าแปลกที่เขาไม่ได้รู้สึกกลัวกับสายตานั้นเลยแม้แต่นิดเดียว

            มีเพียงเสียงก้อนเนื้อตรงหน้าอกข้างซ้ายเท่านั้น ที่ดังจนเขากลัวเหลือเกินว่าอีกฝ่ายจะได้ยิน

            ทั้งที่ชายตรงหน้าเปื้อนไปด้วยคราบโลหิต ทั้งที่ใบหน้านั่นฉายแววเยือกเย็นระคนเศร้าหมอง ทั้งที่เป็นแบบนั้น

            เขากลับคิดว่าภาพตรงหน้าช่างงดงามนัก

            “เจค..”

            หัวใจของเขาเต้นระรัวยามได้ยินเสียงหวานนั่นเอ่ยเรียกชื่อของเขา

            “ฉันชื่อ เทนเลอร์ ดาร์เคอตัน ฉันได้รับมอบหมายให้มารับเธอ”

            แม้ว่าจะยังเด็กนัก แต่เขาก็รู้ว่า ดาร์เคอตัน คืออะไร

            ‘ราชวงศ์’

            “ผ ผม..”

            “ตั้งแต่นี้ต่อไป เธอคือ เจควินน์ แลนฟอร์ด ลูกชายเพียงคนเดียวของโคลวิส แลนฟอร์ด ขุนนางระดับสูงผู้ภักดีต่อราชวงศ์”

            มันคือจุดเริ่มต้น

-----|-----|-----|-----|-----|-----

เปิดเรื่องใหม่แล้ว!! ใครที่ไม่เคยอ่านฟิคของเรา ลองไปแง้มๆดูเรื่องเทนทาเนียกับท่านอ๋องกลัวเมียได้นะคะ!

เรื่องนี้ธีมเรื่องเดียวกับเทนทาเนียนะคะ (ยุโรปแฟนตาซีพีเรียด ออกแนววิคตอเรียนหน่อยๆ) แต่โทนเรื่องนี้ค่อนข้างดาร์คและเหมาะกับเรามากกว่า (เทนทาเนียฟีลกู๊ด.. ย้ำว่าฟีลกู๊ดค่ะ หมายถึงช่วงแรก)

เรื่องนี้จะเป็นเรื่องราวในโลกหลังจากที่เผ่าพันธุ์หมาป่าเอาชนะเผ่าพันธุ์มนุษย์และกลายเป็นผู้ปกครองโลกได้ค่ะ เป็นแนวๆ Omegaverse โทนเรื่องจะดาร์คประมาณนึง และอิงการแต่งกายกับวัฒนธรรมสมัยวิคตอเรียนมาส่วนนึงด้วยค่ะ โดยจะมีตัวละครหลัก 2 ตัวคือ เจควินน์ แลนฟอร์ด พระเอกของเรื่อง และ เทนเลอร์ ดาร์เคอตัน นายเอกของเรื่อง (ย้ำว่านายเอก ไม่ใช่ fem แบบเรื่องเทนทาเนียแล้วค่ะ)

สำหรับใครที่อยากติดตามเรา/ทวงฟิค/ส่องความเคลื่อนไหว สามารถดูได้ที่ @EVE05x07 และ #ท่านลอร์ดโอเมก้า ในทวิตเตอร์ค่ะ!

TB