คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 00 – พิธีวิวาห์
ในปีครองราชย์ที่
27 ขององค์จักรพรรดิตงไห่แห่งราชวงศ์หลี่
ผู้คนทั่วหล้าต่างให้ความสนใจพิธีวิวาห์ระหว่างท่านอ๋องสิบสาม ‘หลี่ไท่หรง’ กับแม่นางน้อยสกุลหวง ‘หวงหย่งชิน’
บุตรีของอัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายผู้สูงศักดิ์ ในแดนต้าหลี่แห่งนี้ คงไม่มีใครไม่รู้จักนาง—
หนึ่งในสิบสตรีที่ได้รับการยอมรับว่างดงามที่สุดในดินแดนจนเหล่าบุรุษต่างก็ต้องการจะเชยชม
ริมฝีปากสีแดงสดหยักยิ้ม
มองสาวใช้ที่กำลังผัดแป้งบางเบาลงบนใบหน้าเรียวรีรูปไข่
กระจกทองเหลืองสะท้อนภาพของสตรีร่างบางในชุดแต่งงานสีแดงสด ผิวขาวเนียนละเอียดดุจหิมะตัดกับเส้นผมสีดำสนิทที่ถูกเกล้าเอาไว้พร้อมปิ่นเงินลวดลายสวยงาม
“คุณหนูใหญ่..จะแต่งเข้าจวนท่านอ๋องสิบสามจริงหรือเจ้าคะ”
สาวใช้คนสนิทถามย้ำ มันเป็นคำถามเดิมๆที่นางถามตั้งแต่วันสู่ขอจนกระทั่งวันนี้
หวงหย่งชินสบตากับ
ซ่งยูฉี ผ่านทางเงาสะท้อนในกระจกทองเหลือง
“ใช่”
“แต่ว่า..”
ยูฉีมีสีหน้าลังเล “คุณหนูไม่ได้รักเขา คนที่คุณหนูรักน่ะ..”
“ยูฉี”
เจ้าของนามเงียบไปแทบจะในทันที นัยน์ตากลมสั่นระริก
รู้สึกเศร้าเสียใจแทนคุณหนูที่เติบโตมากับตนเสียเหลือเกิน นางไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้แต่งงานกับชายที่นางรักด้วยซ้ำ
“ขออภัยเจ้าค่ะ
ข้าเพียงแต่— รู้สึกแย่แทนท่าน”
“ข้าเป็นคนเลือกเส้นทางนี้เอง”
หย่งชินมองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจก
แม้แววตาจะแฝงไปด้วยความโศกศัลย์
หากแต่ก็มีแววมุ่งมั่นในบางสิ่ง
“คุณหนูใหญ่
ถึงฤกษ์รับตัวเจ้าสาวแล้วเจ้าค่ะ”
เสียงของหญิงผู้เป็นแม่นมดังมาจากทางบานประตูที่ปิดสนิท หย่งชินหยัดตัวลุกขึ้น
แผ่นหลังบางเหยียดตรงดูเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็ง
“เพื่อไล่ตามความฝันที่ยิ่งใหญ่
บางครั้งเราก็จำต้องทอดทิ้งบางสิ่งไประหว่างทาง”
คำพูดของอดีตชายคนรักถูกถ่ายทอดออกมาอีกครั้งผ่านริมฝีปากแดงชาดของนาง
แววตาที่ดูเศร้าโศกถูกปิดด้วยผ้าคลุมสีแดงที่สาวใช้นำมาประดับศีรษะ
เพื่อเป้าหมายของนาง
อดีตเหล่านั้น— จะต้องถูกเขวี้ยงทิ้งไปให้ไกล
ไม่ให้เหลือแม้แต่เพียงเศษเสี้ยว
ขบวนรับเจ้าสาวเคลื่อนไปทางถนนสายหยานเหลียง ออกจากจวนของอัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายสู่จวนของท่านอ๋องสิบสาม
หลี่ไท่หรง เกี้ยวรับเจ้าสาวถูกประดับตกแต่งอย่างงดงาม
เสียงบรรเลงเครื่องดนตรีดังตามทางไม่หยุดหย่อน
เรียกความสนใจของผู้คนที่กำลังสัญจรไปมา
แม้แต่เหล่าพ่อค้าแม่ค้าก็หยุดขายของเพื่อที่จะมาดูขบวนรับเจ้าสาวนี้
ผู้คนต่างรู้กัน องค์ชายสิบสาม หรือ 'ไท่อ๋อง' ไม่ได้มีอำนาจมากนัก
แทบจะเรียกได้ว่าไร้บทบาทที่สุดในบรรดาอ๋องทั้งหมด เนื่องจากมารดาเป็นเพียงอดีตนางกำนัลรับใช้ที่แสนต่ำต้อย
แม้จะเคยได้รับการโปรดปรานจนได้เป็นถึงพระสนมขั้นชงหรง[1] แต่ก็ไร้ซึ่งการสนับสนุนของเหล่าขุนนาง
และไม่อาจรักษาความโปรดปรานที่องค์ฮ่องเต้มีต่อตนเองไว้ได้ ดังนั้น..แม้จะเป็นงานสมรสพระราชทาน
ก็ไม่มีทางที่จะยิ่งใหญ่อลังการสมฐานะอ๋อง
แต่ที่ขบวนแห่รับเจ้าสาวและพิธีวิวาห์ถูกจัดขึ้นมาอย่างยิ่งใหญ่สมเกียรติเช่นนี้ ล้วนเป็นเพราะบารมีของครอบครัวทางฝั่งเจ้าสาว ตระกูลขุนนางมหาอำนาจที่ได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากองค์จักรพรรดิมาช้านาน
ในที่สุด หลังจากใช้เวลาไปเกือบชั่วยาม ขบวนรับเจ้าสาวก็มาถึงจวนท่านอ๋อง
พิธีวิวาห์ได้เริ่มขึ้นในที่สุด ตั้งแต่การคำนับฟ้าดิน ไหว้เทพเจ้าเตาไฟ
ไหว้บรรพบุรุษของฝ่ายเจ้าบ่าว รวมถึงพิธียกน้ำชา
ซึ่งทั้งหย่งชินและไท่หรงผู้เป็นเจ้าบ่าวก็ทำได้อย่างไร้ที่ติ
เมื่อถึงพิธีเข้าหอ
เจ้าสาวจะเข้าไปรอในห้องหอโดยมีสาวใช้เป็นผู้นำทาง
ทั้งห้องถูกตกแต่งด้วยผ้าม่านและผ้าปูที่นอนสีแดงสดเพื่อเป็นมงคลแก่คู่บ่าวสาว
หย่งชินนั่งนิ่งอยู่บนเตียง ไม่คิดขยับเขยื้อน เพื่อที่จะให้เป็นไปตามธรรมเนียม
นางจะต้องรอเจ้าบ่าวมาเปิดผ้าคลุมศีรษะเท่านั้น
เมื่อถึงฤกษ์ยามที่สมควร
เสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลทำให้นางรู้ว่าผู้ที่จะมีศักดิ์เป็นสามีของนางตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปได้เดินทางมาถึงที่นี่แล้ว
ผ้าคลุมศีรษะสีชาดถูกเลิกขึ้นอย่างช้าๆ
ใบหน้าหล่อเหลาของท่านอ๋องสิบสามแห่งราชวงศ์ต้าหลี่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของนาง
เขาอยู่ในชุดเจ้าบ่าวเต็มยศ
มือแกร่งค่อยๆบรรจงถอดเครื่องประดับศีรษะของนางออกไปทีละชิ้น
ไม่มีถ้อยคำใดๆถูกเอื้อนเอ่ยออกมาระหว่างเรา จนกระทั่ง..
“ท่านอ๋อง”
ไท่หรงเงยหน้าขึ้นมองผู้ที่กำลังจะมาเป็นฮูหยินของตนด้วยความสงสัย
“คืนนี้ท่านนอนพื้นได้หรือไม่”
แม้ฤกษ์ยามจะดีซักเพียงใด
แต่ในเมื่อบ่าวสาวไม่ได้มีใจให้แก่กัน
แล้วชีวิตคู่ต่อจากนี้มันจะดีได้อย่างไรกันเล่า
เหล่าสาวใช้ที่เฝ้าที่ด้านนอกเรือนหอต่างพากันมองไปยังเงาของคนทั้งสองในเรือนหอด้วยความสนใจ
พวกนางเริ่มจับกลุ่มคุยกันเมื่อพบว่านี่เป็นเวลาเที่ยงคืน
และคงไม่มีอะไรให้เป็นห่วงแล้ว
“ข้าหวังว่าจวนของเราจะสงบสุข”
“ข้าขอแค่ฮูหยินใจดีกับพวกเราก็พอแล้ว”
“ใช่ๆ แค่ฮูหยินเป็นคนมีเมตตา มีคุณธรรม
แค่นี้ข้าก็ไม่ต้องการอะไรอีก”
สาวใช้คนหนึ่งมองหน้าทุกคนก่อนส่ายหัว “พวกเจ้านี่ช่างอ่อนหัด”
“เจ้าหมายความว่าไง”
“สิ่งที่พวกเจ้าควรขอ คือขอให้ท่านอ๋องกับฮูหยินรักกันนานๆ
ครองคู่อย่างสงบสุข ไม่บ้านแตกสาแหรกขาดต่างหากเล่า” เหล่าสาวใช้ที่เหลือส่งเสียงอ้อออกมา
พวกนางมองเงาของคู่บ่าวสาวที่ดูเหมือนจะกำลังคุยกัน
“เอ๊ะ” สาวใช้นางหนึ่งชะงัก
“เมื่อครู่ข้าตาฝาดไปใช่หรือไม่”
“...”
“ทำไมข้าถึงเห็นเงาของท่านอ๋องล้มตัวลงนอนที่พื้นล่ะ”
-----|-----|-----|-----|-----|-----
พระสนมขั้นชงหรง[1] :: 1 ในตำแหน่งของนางสนมระดับ 9 พระสนมเอก
โดยระดับตำแหน่งของฝ่ายใน(วังหลัง)ในเรื่องจะอ้าวอิงจากราชวงศ์ถัง เรียงตามลำดับศักดิ์ดังนี้
- ไทเฮา : องค์จักรพรรดินีในฮ่องเต้รัชกาลก่อนหน้า หรือมารดาของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน
- หวังไท่เฟย : พระสนมของฮ่องเต้รัชกาลก่อนหน้าผู้มีพระโอรสในองค์จักรพรรดิและได้รับตำแหน่งอ๋อง
- ไท่อี๋ : พระสนมของฮ่องเต้รัชกาลก่อนหน้าผู้มีพระธิดาในองค์จักรพรรดิ
- ฮองเฮา : จักรพรรดินีของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน มีศักดิ์สูงสุดในการปกครองฝ่ายใน
- ซื่อฟูเหริน หรือ 4 พระชายา : มีทั้งหมด 4 ตำแหน่ง ตำแหน่งละ 1 คน เรียงตามลำดับศักดิ์ดังนี้ กุ้ยเฟย > ซูเฟย > เต๋อเฟย > เสียนเฟย
- จิ่วผิน หรือ 9 พระสนมเอก : มีทั้งหมด 9 ตำแหน่ง ตำแหน่งละ 1 คน [เจาอี๋ เจาหรง เจาเยวี่ยน ซิวอี๋ ซิวหรง ซิวเยวี่ยน ชงอี๋ ชงหรง ชงเยวี่ยน]
- 27 พระสนมชั้นสูง : มีทั้งหมด 3 ตำแหน่ง ตำแหน่งละ 9 คน [เจี๋ยวยวี๋ > เหม่ยเหริน > ไฉเหริน]
- 81 พระสนมชั้นล่าง : มีทั้งหมด 3 ตำแหน่ง ตำแหน่งละ 27 คน [ เป่าหลิน > ยวี่หนวี่ > ไฉหนวี่ ]
ทั้งหมดนี่..ไม่ต้องจำค่ะ แฮ่
เรื่องนี้จะลงเรื่อยๆนะคะ ว่างก็ลง ไม่ว่างก็ไม่ลง
ปล.เม้นเป็นกำลังใจให้กันซักนิดน๊า
สามารถไปทอล์คๆพูดคุยกันได้ที่ #ท่านอ๋องกลัวเมีย ค่ะ!!
ความคิดเห็น