รักนี้ขอเกี่ยวด้วยคน

ลำดับตอนที่ #8 : .................

                    .......ตอนนี้ทุกอย่างในหัวฉันมันว่างเปล่า.....คิดเเต่เรื่องเดียว ....คือ ทำไมฉันต้องเป็นเเบบนี้ ทำไมพี่พอลต้องทำเเบบนี้ ....คงเป็นฉันที่ผิด ที่คิดไปเองทั้งหมด คิดไปว่าเขาคงมีใจให้นิดๆๆ ซึ่งจริงๆเเล้ว............มันไม่มีเลย...



                  ฉันเดินขึ้นบันไดเพื่อที่จะไปเรียนวิทย์ต่อในคาบบ่าย หลังจากที่เเยกกับไอ้หน้าเต้าหู้ ตอนเเยกกัน ฉันก็ไม่กล้าเเม้เเต่จะมองหน้า วิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว เเถมยังไปผลักไอ้หมอนั่นซะเต็มเเรงเลย............-_-.................กอดกับมัน ทำได้ไงเนี่ย คิดตอนนี้เเล้วก็อยากกรี๊ด....



                 ฉันเดินมาเรื่อยๆๆ น้ำตาก็ไหลออกมาเรื่อยๆๆ จนคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ต้องมองกันเเบบเหลียวหลัง บางคนก็นินทา...โว้ย อะไรนักหนาวะ คนไม่สวย ร้องไห้ไม่ได้หรือไง ...คนไม่สวยจะรักใครสักคนนึงไม่ได้เลยเหรอ.................



                  ฉันเดินเข้าห้องเรียนอย่างซึมๆ เดินไปที่โต๊ะกลุ่มของฉันที่มีเพื่อนๆนั่งกันอยู่

        

                 -_-   \"................................\"

                 O_o \"เป็นไรอ่ะ เฮ้ย ร้องไห้ทำไม\"ยัยจีนว้ากขึ้นเสียงดัง ทำให้คนทั้งห้องหันมามอง

                 \"ปะ เปล่า..ไม่ได้เป็นไรสักหน่อย\"ฉันเเก้ตัว พร้อมกับเอามือปาดน้ำตา

                 \"ไม่เป็นไรได้ไงล่ะ ก็ร้องไห้ซะตาบวมขนาดนั้นอ่ะ\" ยัยจีนว้ากต่อ

                 \"ไม่ได้เป็นไร จริงๆ ขอร้องล่ะ ตอนนี้ฉันยังไม่อยากพูดอะไร\"ฉันพูดในขณะที่น้ำตาระรอกใหม่เอ่อล้นออกมาอีก TToTT

                 \"...............\"ยัยจีน เเละเพื่อน

                  

                   ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ พร้อมกับฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ทั้งห้องเกิดความเงียบ เเละก็ค่อยๆคุยกันต่อเหมือนปกติ ก็อย่างนี้เเหละ ฉันมันไม่ใช่คนสวย ไม่ใช่คนสำคัญของห้อง ไม่มีใครสนใจฉันอยู่เเล้วล่ะ เเละฉันมันน่าเกลียด ดำก็ดำ ยังจะเเอบไปชอบคนที่สูงส่งขนาดนั้น ยังไงก็ไม่มีทางอยู่ดี....นี่เเหละ ..คือชะตากรรมของคนน่าเกลียดอย่างฉัน..



                   /-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/



              \"นี่ พลอย เเกเป็นไรมากรึเปล่าน่ะ เล่าให้พวกเราฟังก็ได้นะ\"ยัยจีนเอ่ย

              \"พวกเราเป็นห่วงเเกนะเฟ้ย\"เมย์พูดต่อ

              \"ฉันขอบใจมากที่พวกเเกเป็นห่วงน่ะ เเต่ไม่เปงไรมากหรอก ฉันน่ะ เเข็งเเรงอยู่เเล้วล่ะ\" ^o^ฉันพูดพร้อมกับฝืนยิ้มอย่างฝืดๆ

              \"เฮ้ย พลอย เราเป็นเพื่อนกันมากี่ปีเเล้ว หะ เเกมีไรอ่ะ บอกมาเหอะ ฉันไม่อยากเห็นเเกเป็นเเบบนี้\"นัทพูด

              \"......อืม\"



                ฉันใช้เวลาตลอดคาบสุดท้าย ซึ่งอาจารย์ปล่อยให้เคลียงาน เป็นชั่วโมงที่เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนฟัง ตลอดเวลาที่เล่า เพื่อนต่างคนก็ต่างทำหน้าอึ้ง ทึ่ง เสียว (เอ๊ย ไม่ช่าย) กันทั้งนั้น....



             \"เรื่องมันก็เป็นเเบบนี้เเหละ\"ฉันกล่าวจบความ

             \".................\"ทุกคน

             \"โห นี่ ไมเเกไม่เคยเล่าให้พวกเราฟังบ้างเลยอ่ะ\"เมยเอ่ย

             \"ก็เปล่าหรอก เเค่ไม่อยากให้ใครรู้ว่า ฉันรู้จักกับพี่เขาน่ะ\"ฉันพูด

             \"มิน่าล่ะ เเกกับพี่เขาถึงทำพิรุธกันบ่อยๆ\"จีนพูด

             \"ช่างเถอะ มันจบเเล้วล่ะ เเละอีกอย่าง พี่พอล เขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ฉันคิดอย่างไร เป็นยังไง ตอนนี้\"ฉันพูด

             \"ฉันก็อยากให้มันเงียบไปเลย เเบบว่าไม่ให้พี่เขารู้อะไรเลยอ่ะ อยากให้เป็นเหมือนเดิม เพราะฉันกลัวว่า ถ้าพี่เขารู้เเล้ว ฉันอาจจะไม่ได้ใกล้ชิดเขาอีกนะ\"ฉันกล่าวอย่างเศร้าสร้อย

             \"เออ รับรองพวกเราไม่บอกกับพี่เขา หรือกับใครๆทั้งนั้นเเหละ\"ยัยเมย์พูด

             \"อื้ม ขอบใจพวกเเกมาก\"





                ฉันเดินมาที่ป้ายรถเมล์หลังจากที่เเยกกับพื่อนๆคนอื่นๆ เพราะกลับบ้านคนละทางกัน  ....ฉันเดินมานั่งอยู่ที่เก้าอี้อย่างซึมๆที่ป้ายรถเมล์ที่เเน่นขนัดไปด้วยนักเรียนเต็มไปหมด....เฮ้อ..น่าเบื่อจัง.......



              \"พลอย ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะ\"เสียงหนึ่งที่คุ้นหูดังขึ้น

              ฉันเงยหน้าขึ้นไปมอง เเน่ล่ะ พี่พอล นั่นเอง เเละเขาก็มากับ.......ผู้หญิงคนนั้น\"เบล\"

             เบลยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร ฉันก็ยิ้มตอบกลับไปอย่างเป็นมิตรเช่นกัน

              \"ก็ เพื่อนกลับคนละทางกันน่ะคะ\"ฉันตอบ

              \"อ๋อ เออ เเล้วกลับด้วยกันไหมล่ะ\"พี่พอลถาม

              \"มะ...ไม่ล่ะคะ พลอยกลับคนเดียวดีกว่า พอดีต้องเเวะซื้อของนิดหน่อยน่ะคะ\"ฉันตอบปฏิเสธ

              \"อื้ม ถ้างั้นพี่ไปก่อนนะ เอ้อ นั่นรถมาเเล้ว ไปล่ะนะ พรุ่งนี้เจอกัน\"พี่พอล

              \"ไปเเล้วนะคะ\"เบลลาฉันเช่นกัน พร้องรอยยิ้มที่สวยงาม พร้อมกับสายตาอีกหลายๆคู่ที่มองพี่พอล กับ เบล อย่างกับเจ้าชาย เจ้าหญิงเเน่ะ

             ถูกเเล้วล่ะ มันเป็นอย่างนี้เเละ ดีเเล้ว ถูกที่สุด คนหล่อก็ต้องคู่กับคนสวย ส่วนฉันก็ต้องอยู่เเบบนี้ต่อไป ได้เเค่มองห่างๆเท่านั้นเอง



             ฉันนั่งคิดต่อไป ก็รู้สึกรำคาญเลยเดินมาเรื่อยๆจนถึงป้ายรถเมล์ที่ถัดมา ก็มีนักเรียนอยู่ไม่กี่คน ฉันเดินมานั่งที่เก้าอี้ตัวนึง พอนั่งฉันก็เงยหน้าขึ้นไปเจอกับ.....ไอ้หน้าเต้าหู้...

              \".......................\"

              \"......................\"

                ฉันกับมันต่างคนก็ต่างเงียบ ไม่มีใครกล้าที่จะทักก่อน ฉันไม่กล้าเเม้เเต่จะมองหน้ามัน ทำไมต้องอายด้วยฟะเนี่ย 6-_- ก็พอคิดถึงตอนนั้นเเล้ว............โอ้วววววว ไม่อยากจะคิด *o*

              \"ปะ..เป็นไงบ้างอ่ะ\"ไอ้หน้าเต้าหู้เอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน

              \"ยังไม่ตายง่ายๆหรอก\"ฉันตอบอย่างเซี๊ยวๆ

              \"ก็เเน่นอนเเหละ เพราะเธอน่ะ มันตายยาก ถึกออกอย่างนี้\"นายนั่นพูดเเกล้งฉัน

              \"อื้ม ใช่ ฉันมันถึก.....น่ากะ..\"ฉันพูดค้าง

              \"พอๆๆ ไม่ต้องพูดเเล้ว ถามจิงเหอะ จะว่าตัวเองไปถึงไหน หะ\"นายนั่นพูดอย่างใส่อารมณ์

              \"ก็มันจริงไม่ใช่หรือไงเล่า\"ฉันพูดต่อ

              \"พอๆๆ\"นายนั่นกล่าวจบประเด็น

              \"...................................\"

              \"....................................\"

                เกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง....ฉันนั่งอยู่กับมัน 2 คน หลังจากที่ เด็กนักเรียนไปกันหมดเเล้ว โอ้ พระเจ้า ไปไหนกันหมดฟะ

              \".....................................\"

              \"ขอโทษนะ ที่ฉันทำเเบบนั้นกับเธอน่ะ\"นายนั่นโพล่งขึ้นมา จนทำให้ฉันสะดุ้ง

              \"อ่อ..อื้ม\"ฉันตอบ

              \"....................................\"

              \"...................................\"

              เกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง ...วิ้วววววๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(เสียงลม)

              \"เเต่ฉันขอบอกนะ ว่าฉันน่ะ ไม่อยากจะทำอะไรเเบบนั้นกับเธอหรอกนะ\"นายนั่นโพล่งขึ้นมาอีก เเต่คราวนี้ไม่ยักกะตกใจเเหะ

              \"ฉันก็ไม่ได้ขอให้นายมาทำเเบบนั้นกับฉันสักหน่อย อย่ามาหลงตัวเองหน่อยเลย ไอ้หน้าเต้าหู้เอ๊ย\"ฉันตอกกลับอย่างรุนเเรงนิ๊ดๆเอิ๊กๆๆ

             -_-* \"นี่ ยัยหน้าปลาดุก ฉันไม่เคยหลงตัวเอง อย่ามาพูดมากหน่อยเลย\"นายนั่นพูดกลับมา

                    \"อ๋อเหยอ....เอิ๊กๆๆๆๆๆ\"ฉันทำหน้ากวนอารมณ์ใส่มัน

                    \"ทำหน้าตาตลกว่ะ 5555+ยั่งกะปลาดุกจริงๆเลยอ่ะ\"นายนั่นขำออกมาอย่างบ้า นี่ ฉันมันตลกขนาดนั้นเชียว (เวอร์ฉิบ)

                    \"นี่ ฉันไม่ใช่ตลกคาเฟ่นะเฟ้ย จะได้มาขำกัน......ว้ายๆๆดูนายดิ หน้ายั่งกะปลากระโห่เเน่ะ เวลาทำหน้างอนเนี่ยเอี๊กๆๆๆๆก๊ากๆๆๆๆๆ ^o^\" ฉันหัวเราะอย่างชอบใจ

              \"ฮึฮึ....หัวเราะเเล้ว...\"นายนั่นพูด มันทำให้ฉันหยุดหัวเราะเลยเเหละ

              \"หัวเราะเหรอ?\"ฉันถามงงๆ

              \"ใช่ๆๆ หัวเราะ ก็เห็นเธอน่ะ เอาเเต่ทำหน้าเศร้ามาตั้งเเต่กลางวันเเล้ว ร้องไห้ฟูมฟาย ขี้เเยจริงๆ\"นายนั้นพร่าม

              \"พอเห็นหัวเราะได้ ก็ค่อยสบายใจหน่อย\"นายนั่นต่อ

              \".................................\"

              \"..นี่ นาย เป็งห่วงฉันด้วยเหรอ\"ฉันถามเเบบหน้าตาซึ้งๆ

              \"เฮ้ย...อาราย ฉันไม่ได้เป็นห่วงเธอสักหน่อยนะ สำคัญตัวผิดไปแล้ว\"นายนั่นพูด

              \".............อื้ม..\"ใช่ ฉันคงสำคัญตัวผิดไป

              นายนั่นเหมือนจะรู้สึกผิดกับคำพูดตัวเอง เลย....

              \"เฮ้ย ฉันไม่ได้หมายความว่างั้นนะ เพียงเเต่เเบบ....เอ่อ ฉันขอโทษละกัน ฉันมันปากเสียอย่างนี้เเหละ\"นายนั่นสารภาพ

           o_Oโห ไม่เคยเห็นนายนั่นสารภาพผิดเลยเเหะ นี่ นายก็เป็นคนดีเหมือนกันนี่

              \"อื้ม ไม่เป็นไร\"ฉันตอบ

               อุ๊ย รถเมล์สายของฉันมาเเล้ว ฉันเลยรีบลุกออกมา

             \"ฉันไปแล้วนะ บาย\"ฉันกล่าวลา

             \"อื้ม...นี่ เเล้วเดี๊ยวฉันโทรไปหานะ\"นายนั่นพูด

             O_o...............โทรมา!!!!

             \"นายมีเบอร์ฉันด้วยเหรอเนี่ย\"ฉันถามเเบบอึ้งๆๆ

             \"มีสิ อืม เเล้วเดี๊ยวโทรไปนะ\"นายนั่นบอก

               ฉันรีบวิ่งขึ้นรถเมล์ พอรถออก ฉันมองมาที่นายนั่น เฮ้ย...O_- มันส่งยิ้มให้ด้วยอ่ะ ......หมายฟามว่าไงเนี่ย?





                     ฉันเดินเข้าบ้านอย่างเหนื่อยสุดๆๆๆวันนี้มีเรื่องมากมาย จนทำให้ฉันต้องมานั่งเขียนไดอารี่ หลังจากที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย...ฉันนั่นเขียนไดอารี่ไปเรื่อย....

            ติ๊ดๆๆๆๆตี๊อๆๆๆๆๆๆติ๊ววๆๆๆๆ เสียงริงโทนมือถือปัญญาอ่อนๆของฉันดังขึ้น

                 ฉันรีบหยิบมาดู ปรากฏว่า มีเบอร์ไม่คุ้นโชว์อยู่

              ใครวะ?.....หรือว่าไอ้หน้าเต้าหู้....

             \"โหล...ดีคะ\"ฉันพูด

             \"หวัดดี...ยัยปลาดุก\"เสียงในสาย โอ้ เสียงมันหล่อโคตรอ่ะ ถ้าไม่รุ้เป็นมันเนี่ย คงปิ๊งไปแล้ว

             \"เออ มีไร เเล้วนายได้เบอร์ฉันมาได้ไง\"ฉันถาม

             \"ก็ไม่มีไรหรอก เบอร์เธออ่ะนะ ไอ้พอลมันให้มา ฉันน่ะ ไม่ได้อยากจะมีเบอร์เธอไว้หรอกนะ\"นายนั่นตอบอย่างน่าหมั่นใส้

             \"พี่พอลให้ ให้นายทำไมอ่ะ\"ฉันถาม

             \"ไม่รุ้สิ\"นายนั่นตอบ

             \"อ๋อ เหรอ \"ฉันพูด

             \"....................................\"

             \"....................................\"

             \"....................................\"

             \".....................................\"

             เงียบบบบบบบบบบบบบบบบ

             \"นี่ นายจะเงียบอีกนานไหม โทรมาเเล้วก็ไม่พูด\"ฉันถามอย่างมีน้ำโห

             \"เธอคบกับฉันได้ไหม\"

             -_-............6-_-.........O_o นายนั่นพูดว่าไรนะ

             \"อะ...อะไร..นะ\"ฉันถามตะกุกตะกัก

             \"ไม่ได้ยินหรือไงเล่า คบกับฉันได้ไหม\"นายนั่นพูดเสียงเบาสุดๆๆ เเล้วใครจะไปได้ยินนายเล่า

             \"นายบ้าไปแล้วเหรอไง ฉันเนี่ยนะ พวกเราเกลียดกันจะตาย เเล้วไหงนายถึง..\"

             \"ช่างเหอะ เเต่ยังไงเธอก็ต้องคบกับฉัน เข้าใจไหม\"นายนั่นพูดเชิงสั่ง

             \"บ้าไปแล้วเหรอ นายมาสั่งฉันได้ไง เรื่องเเบบนั้น สั่งไม่ได้หรอกนะยะ เเละฉันก็จะไม่มีวันคบกับคนอย่างนาย ไอ้ปลากระโห่\"ฉันพูดกระเเทก

             \"นี่...ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธฉัน มีเเต่เธอ .....เอาเห๊อะ ถึงเธอจะไม่ตกลง เเต่เมื่อฉันคิดจะคบเเล้ว ใครก็ห้ามไม่ได้...ไปล่ะ พรุ่งนี้ฉันจะไปรอหน้าบ้านเธอตอน 7.00 ตรงเราจะไปโรงเรียนด้วยกัน ถ้าเธอมาสาย  ฉันจะขึ้นไปปลุกถึงเตียง.....บาย..ตู้ดๆๆๆๆๆ\"

            O_o................................................................

              นี่ มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมนายนั่นถึงอยู่ดีๆก็พูดเเบบนี้ มันบ้าไปแล้วเหรอเนี่ย....









*************************************

มาอัพเเล้วนะคะ ขอบคุณทุกๆคนที่มาอ่านนะคะ

ช่วยกันติชมมาด้วยนะคะ

^o^