รักนี้ขอเกี่ยวด้วยคน

ลำดับตอนที่ #5 : คำพูดที่ค้างคา

          

                           หลังจากที่ฉันได้มานั่งให้ยุงกัดเล่นมาเเล้ว เห็นว่ายุงที่บินไปมาเเถวนั้นอ้วนพีเต็มที่เเล้ว จนยุ่งบินไม่ไหว หล่นลงมาตายเพราะหนักพุง....(นี่คือวิธีฆ่ายุงวิธีใหม่ที่เราไม่ต้องทําบาปเเถมได้บุญด้วย ฮิฮิ)ฉันก็เลยเดินเข้ามาในบ้าน กะว่าจะขึ้นนอนเลย

                 ระหว่างทางที่จะไปห้องที่ฉันนอนนั้น มันผ่านห้องพี่พอล ฉันก็เลยขอเเอบดูหน่อยละกัน อยากรู้ว่ากําลังทำอะไรอยู่

                 เเละฉันก็เห็นว่าประตูเเง้มไว้ ฉันเลยค่อยๆเดินไปแอบดู

                 .....O_O.......

                 ไม่เห็นมีใครเลย ......เงียบเชียว.......

                เฮ้ย นั่นไงๆๆ ฉันพูดในใจ ก็เห็นผู้ชายคนนึงเดินออกมาจากห้องน้ำ เเละก็นั่งลงที่กลางห้อง กําลังตั้งหน้าตั้งตาทํางานอยู่ เเละเขาคนนั้นเป็นใครกัน คุณรู้ไหมคะ มันก็คือ ไอ้หน้าเต้าหู้น่ะเสะ -_-\'\' เซ็งเลย เเล้วพี่พอลล่ะ ไปไหนน้า

                เเล้วนั่นมันคิดว่ามันหล่อนักหรือไง นั่นน่ะ ทําเป็นเก็กหน้าหล่อเชียว เเม้ สู้พี่พอลฉันก็ไม่ได้ เชอะๆ

                \"พลอย\"เสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง

                มันทําให้ฉันสะดุ้งมากเลย รู้สึกเหมือนกับว่ากําลังทําอะไรผิดร้ายเเรงงั้นเเหละ

                \"มาทําไรอยู่ตรงนี้ล่ะ มาเเอบดูใครอยู่ อ๋อ เเอบดูไอ้ธินเหรอ\"พี่พอลพูดเสียงดัง พลางทําให้ไอ้หมอนั่นเดินออกมาดู

                \"ไม่ใช่นะคะ พลอยเเค่จะมาหาพี่น่ะคะ ว่าทํางานไปถึงไหนเเล้ว เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง ก็เเค่นั้นเองน่ะคะ ไม่ได้มาเเอบดูใคร\"ฉันตอบอย่างร้อนรน เฮ้ย ไมต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วย เราไม่ได้ทําไรผิดนะเฟ้ย -_-++

                \"นี่ เธอ จะมาเเอบดูฉันก็บอกเหอะ นี่ๆ ทีหลังอ่ะ บอกกันตรงๆก็ได้นะ อย่างเนี้ย ฉันเขินนะ\"อีตาบ้านั่นตอบพลางบิดตัวไปมาอย่างกับตุ๊ดเเน่ะ

               \"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไอ้ธิน มึงนี่\"พี่พอลหัวเราะอย่างชอบใจ

               \"ถ้าอย่างนั้นพลอยก็มาช่วยพี่หน่อยละกันนะ หลายหัว ดีกว่าหัวเดียวน่ะ\"พี่พอลชวนฉันพลางยิ้ม

               \"เอ่อ..คือ\"ฉันค่อยๆพูดไป ทั้งๆที่ในใจอยากจะวิ่งเข้าไปในห้องซะตั้งเเต่วินาทีเเรกเเย้ว *-*

               \"เฮ้ย เเต่มันเป็นงานฟิสิกส์นะเว้ย เขาน่ะอยู่ห้องศิลป์-ภาษา ยังไงก็ช่วยเราไม่ได้อยู่เเล้วล่ะ จะชวนทําไมวะ\"ไอ้เเมงกระจั๊วพร่ามขัดจังหวะ

              \"เฮ้ย ไม่เป็นไรหรอก ยังไงพลอยเขาก็เก่งระบายสี เเละงานฝีมือ เพราะว่างานนี้เป็นงานประดิษฐ์ป็อปอัพเกี่ยวกับฟิสิกส์ ยังไงก็ช่วยได้อยู่เเล้ว จะได้เสร็จเร็วๆไง\"พี่พอลอธิบาย

              \"คือ พลอยก็ไม่เก่งไรมากหรอกนะคะ ก็เเค่ถูๆไถๆไปได้น่ะคะ\"ฉันตอบอย่างถ่อมตัว

              \"ก็เเล้วเเต่อ่ะนะ เเต่ถ้าเขาทํางานเราเสียล่ะก็ ฉันไม่รู้ด้วย\"ไอ้หน้าเต้าหู้พูดพลางทําสีหน้า

              \"นี่ ฉันไม่ทํางานเสียหายอยู่เเล้ว พูดให้มันดีๆหน่อยนะ \"ฉันพูดอย่างมีน้ำโห

              \"เอาล่ะๆ พอเหอะๆ\"พี่พอลพูดขณะที่ฉันเเละไอ้หน้าเต้าหู้เริ่มจ้องหน้ากันอย่างเอาเป็นเอาตายอีกครั้ง

              \"ไปๆ เข้าห้องๆ จะได้รีบๆทํา\"พี่พอลพูดพลางดันฉันเข้าห้อง

              พอฉันเข้ามาในห้องพี่พอล ความรู้สึกเเรกนะ มันคือความรู้สึกอบอุ่นไงบอกไม่ถูก เหมือนกัน เเต่ก็มีความรู้สึกเย็นยะเยือก (มันต้องมาจากไอ้หน้าเต้าหู้เเน่ๆเลย)ด้วยนะ พอเข้ามาถึงฉันก็เห็นพี่พอลเดินไปนั่งที่โต๊ะคอม เเละหันมาพูดว่า

              \"ยังไงก็ฝากด้วยนะพลอย รบกวนหน่อยนะ เดี๊ยวพี่จะรีบพิมพ์ข้อมูลให้น่ะนะ\"พี่พอลพูด

              \"คะๆ\"ฉันตอบพร้อมส่งยิ้มหวานให้(กะมัดใจเขาเลยล่ะ)

              หลังจากที่พี่พอลหันกลับไปพิมพ์งานเเล้ว ฉันก็นั่งลงที่กลางห้องที่มีกองกระดาษสี กรรไกร กาว เเละอีกหลายๆอย่างที่สำหรับทํางานฝีมือ เเละฉันก็ค่อยๆสังเกตสิ่งต่างๆภายในห้อง ห้องพี่พอลไม่ค่อยใหญ่เท่าไหร่ เเต่ดูอบอุ่น เเละที่สําคัญ สะอาดด้วย (เเม้ๆ ผู้ชายอาร้าย น่ารักจริงๆ)ฉันมองไปเรื่อยๆ มันทําให้ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันได้มีโอกาสใกล้ชิดเขาเหมือนสมัยก่อนเลยอ่ะ

              \"นี่ เธอ จะสำรวจอีกนานไหม รีบๆทําเข้าสิ\"ไอ้หน้าเต้าหู้บ่น

              \"รู้เเล้ว\"ฉันกระเเทกเสียง เพราะไม่อยากทําเหมือนว่าต้องทําตามคำสั่งมัน

              หลังจากนั้นฉันก็เริ่มนั่งทํา ช่วยติด ช่วยตัด มันก็เป็นอะไรที่เพลินดีเหมือนกันนะ เเละการทํางานนี้นะมันทําให้ฉันได้เข้าใจอะไรเกี่ยวกับฟิสิกส์เยอะเลย ไม่ว่าจะเป็น การเกิดคลื่น หรืออะไรอีกมากมาย ที่ชื่อเรียกยากๆ เพราะปกติห้องฉันเรียนฟิสิกส์เหมือนเป็นชั่วโมงรีเเล็ค หรือไม่ก็ชั่วโมงนอนหลับของใครหลายๆคน(ฮิฮิ) ที่ให้อาจารย์หน้าห้องยืนพูดไปคนเดียว เเต่ฉันก็ตั้งใจเรียนนะ(ประมาร10นาทีเเรกอ่ะที่ตั้งใจ หลังจากนั้นก็คุย เเฮ่ๆ)

             \"นี่ เธอจับตรงนี้ไว้หน่อยเดะ เดี๊ยวฉันจะติดกาว\"ไอ้หน้าเต้าหู้สั่ง

             ฉันมองหน้ามันด้วยสายตาอาฆาค พร้อมกับไปรับกระดาษเเข็งที่มันกำลังพยายามต่อให้เป้นอะไรก็ไม่รู้ ฉันก็ไม่เข้าใจอ่ะนะ

          หลังจากที่ฉันยืนจับให้มันติดกันอยู่เเละ ไอ้หมอนั่นก็กําลังค่อยๆเอากาวเยิ้มๆบีบลงใส่นิ้วมัน เเละมันจึงค่อยๆ เอื้อมเข้ามาเอากาวทา

           \"ถือดีๆนะ ถ้าเธอขยับเเม้เเต่นิดเดียวงานพังเเน่ \"นายนั่นขู่ เเม้อย่างกะฉันเด็กป.1 รู้น่าว่ามันไม่พังเเน่ เเต่ทําไมฉันต้องเชื่อมันด้วยนี่

           ฉันนั่งจับสิ่งนั้นอย่างนิ่งสุดๆ เเละไอ้หน้าเต้าหู้ก็เอากาวมาทาเเละก็ค่อยๆเอาสิ่งนั้นออกจากมือฉัน

           เเต่................เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ค่อนเล็ก เเละต้องใช้ความนิ่มนวลที่สุด เลยเป็นซะว่า....

           มือของหมอนั่นโดนมือฉันอย่างจัง เเถมโดนนานด้วย ซึ่งรู้ไหมว่ามันทําให้ใจฉันเต้นเเรงอีกเเล้ว

           หมอนั่นดูเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร เพราะมันก็อย่างทําอย่างนิ่มนวลอยู่อย่างนั้น เเละในที่สุดมันก็ค่อยๆหยิบออกไปจากมือฉันได้

           -o-\'\'

           \"นี่เป็นไร ทําหน้าตาอย่างกับปลาดุกอุย งั้นเเหละ\"ไอ้หมอนั่นพูด พลางทําหน้าสงสัยเเละขําไปในตัว

           \"ฉันไม่ได้เป็นไร นี่ เเล้วทําไมต้องว่าฉันเป็นปลาดุกอุยด้วย ถ้าฉันเป้นปลาดุกอุย นายก็เป็นปลากระโห่อ่ะ \"ฉันตอกกลับอย่างรวดเร็ว

           \"เอาเหอะๆ ยัยปลาดุกอุย พอๆ ตอนนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์มาทะเลาะกับเรื่องไร้สาระ\"นายนั่นพูดพลางส่ายหัวอย่างมีมาด

           \"ไร้สาระ นี่เเล้วใครชวนทะเลาะมิทราบ ทํายั่งกับตัวเองเป็นพระเอกงั้นเเหละ โธ่ ถ้านายเป็นพระเอกนะ ก็คงเป้นพระเอกเรื่อง ปลากระโห่ ยอดกตัญญู ไรเงี้ย ใช่ไหม ฮ่า ฮ่า ฮ่า ก๊ากๆๆๆๆ\"ฉันหัวเราะอย่างชอบใจสุดๆ โอ๊ย ไม่เคยขำอะไรเเบบนี้มาก่อนเลยโว้ย

           \"นี่ ยัยปลาดุกอุย\"ไอ้หน้าเต้าหู้ทําหน้าโกรธจัด

           \"นี่ๆ นาย จะทําไร อย่าขยับนะ ไม่งั้นงานพังเเน่ ตาโง่\"ฉันพูดพลางชี้ไปที่งานที่มันกำลังจับอยู่ ฮ่าๆๆๆ กาวยี่ห้อไรฟะ เเห้งช้าชะมัด เเต่ก็ดี ขํามัน

           \"เเม้ สองคนนี้ดูเป็นทีมเวิรค์ดีจังนะ เอ้า นี่ เดี๊ยวพลอยตัดตรงประโยคนี้นะ เดี๊ยวพี่จะไปเอาโอวัลตินมาให้น่ะ มันดึกเเล้ว เดี๊ยวจะหลับซะก่อนน่ะ \"พี่พอลพูดขณะชี้งานเเละค่อยๆลุกเดินออกไป

           \"เฮ้ย ไอ้พอล เอาขนมมาด้วยนะเฟ้ย ข้าหิวเเล้ว\"ไอ้หน้าเต้าหู้ตะโกนไล่หลัง

           \"เออ ได้ๆ\"พี่พอลพูดพร้อมเดินออกประตูไป

           .............................................เกิดความเงียบขึ้น.................................................................

           เเล้วทําไมต้องอยู่กับมันสองคนด้วยวะเนี่ย

           เฮ้อ....-_- พี่พอลรีบๆกลับมานะ

           ....................................................................................................................................

           \"นี่ ยัยปลาดุกอุย เธอน่ะ ชอบไอ้พอลใช่ไหม\"ไอ้หน้าเต้าหู้พูดขึ้น มันทําให้ฉันสะดุ้งเลยนะ

           \"เเค่นี้ต้องสะดุ้งด้วยเหรอ ทําไมเหรอ หะ\"ไอ้หมอนั่นพร่ามต่อ

           \"เเล้วมันเรื่องไรของนาย หะ\"ฉันตอบไปอย่างหน้าบูดๆ

           \"เเม้ ถามเเค่นี้ ต้องเขินด้วย\"นายนั่นพูดไปพลางตัดกระดาษไปด้วย

           \"นี่ ฉันไม่ได้เขินนะ นายไม่ต้องมายุ่ง\" ฉันตอบกระเเทกเสียง

           \"เออ ฉันก็ไม่อยากยุ่งหร้อก\"นายนั่นตอบ

           \"เรื่องของเธอ ถ้าเธออยากจะ..........\"นายนั่นพูดชะงัก

           \"เอ้า คุยไรกันอยู่หรอ นี่ๆ เอาโอวัลตินมาให้ เเล้วก็นี่ คุ้กกี้ เออนี่ พลอย พี่บอกคุณป้าเเล้วนะ ว่าพลอยช่วยพี่ทํางานอยู่อ่ะ\"พี่พอลพูดขัดขึ้น เเล้วอะไรนะที่นายนั่นพูดค้างไว้ อะไรน้า อยากรู้โว้ย. *o*

           \"อะ พลอย \"พี่พอลยื่นเเก้วโอวัณตินร้อนๆมาให้

           \"ไอ้ธิน อ่ะ เเล้วนี่ คุ้กกี้ กูหวังว่ามึงคงอิ่มนะ\"พี่พอลพูดกับไอ้หน้าเต้าหู้

           \"เออ ก่อนกูจะอิ่ม กูคงอ้วนก่อนอ่ะนะ\"หมอนั่นพูด

           \"เออ ฮ่าๆๆ\"พี่พอลหัวเราะ

           เเละมันก็ทําให้ฉันยิ้มไปด้วยกับคำพูดทะเล้นๆ

           ฉันเห็นหมอนั่นเหล่มองฉัน ในขณะที่กําลังซดโอวัณติน ฉันก็เลยทําเป็นไม่สนใจ ทําไมต้องมองฉันด้วยนะ

            



                  หลังจากที่พวกเรานั่งหลังขดหลังเเข็งทํางาน ในที่สุก ก็เสร็จเสียที เฮ้อ...เหนื่อยจัง ฉันเหลือบไปมองนาฬิกา ก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืนเเล้ว โห นี่เราทํากันนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

             ตอนนี้ฉันเห็นหน้าตาหมอนั่นกับพี่พอลหน้าตาเเบบว่า เอ๋อ เบลอมากเลย น่าขำชะมัด เเต่ฉันก็ไม่เอ๋อเเพ้พวกเขาหรอก เพราะตอนนี้ ง่วงมากเเย้ว ห้าวววว -O-........

             \" พลอย ไปนอนได้เเล้วล่ะ ดึกเเล้ว ขอบคุณมากนะที่อุตส่าห์มาช่วยน่ะ เเล้วเดี๊ยวพี่กับไอ้ธินจะช่วยกันเก็บเอง\"พี่พอลพูดอย่างเบลอๆ

            \"ไม่เป็นไรหรอกคะ เดี๊ยวพลอยช่วยเก็บ ไหนๆก็ทํากันมาเเล้ว เดี๊ยวพลอยช่วยด้วย\"ฉันพูดพลางยิ้มเเบบเบลอๆ

            หลังจากนั้นพวกเราก็ช่วยกันเก็บ กวาด พอเสร็จ ฉันก็มานั่งเชยชมงานชิ้นใหญ่ที่พวกเราได้สร้างมันขึ้นมา เเม้มันจะไม่ได้สวยเลิศนะ เเต่ฉันก็รู้สึกภูมิใจนะ ที่ได้มีส่วนช่วยคนที่ฉันรัก ^-^ ฮิฮิ

             \"เเม้ ชื่นชมจริงนะ\"พี่พอลเเซว

             \"ก็เเง้ล่ะคะ แฮ่ๆ ไม่เคยทํางานใหญ่ขนาดนี้ แม้ไม่อยากเชื่อเลยนะคะ ว่าฟิสิกส์ที่ดูน่าเบื่อ เวลาทําเป็นป็อปอัพ เเล้วจะสวยขนาดนี้\"

             \"อื้ม ช่าย ยังไงก็ขอบใจมากนะ ที่มาช่วยน่ะ\"พี่พอลพูด

             \"ไม่เป็นไรหรอกคะ พลอยเต็มใจ\"ฉันตอบพลางยิ้ม

              ขณะที่เรากำลุงคุยกันอยู่ ฉันก็รู้สึกได้ถึงสายตาของใครบางคนกําลังจ้องมองเรา 2 คนอยู่....



               หลังจากที่ฉันกล่าวลากับพี่พอล เเต่ไอ้หน้าเต้าหู้ดันไปเข้าห้องน้ำ ก็เลยไม่ได้ลา(ไม่อยากลาเหมือนกันเเหละ)ก็เดินกลับมาที่ห้อง เห็นเเม่กับป้ามะลิ หลับกันไปเเล้ว ก็เลยค่อยๆเดินไปนอนที่ที่ป้ามะลิเตรียมไว้ให้

               ฉันนอนไม่หลับ ได้เเต่คิดถึงคำพูดของไอ้หน้าเต้าหู้ ว่าที่มันพูดค้างเอาไว้

              เรื่องของเธอ ถ้าเธออยากจะ.......... อยากจะอะไรนะ มันคืออะไรกัน

               อยากรู้จริงๆ ว่าที่นายนั่นพูดนั้น มันคืออะไร........

            

        ZZzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz(-o-)ZZzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz