รักนี้ขอเกี่ยวด้วยคน

ลำดับตอนที่ #4 : ไอ้เเมงกระจั๊ว -_-

  

                       “ฮึ้ย! อะไรวะเนี่ย เจอแต่เรื่องแย่ๆ เพราะยัยบ๊องนั่นคนเดียว แถมยังทำตัวน่าโมโหชะมัดเลย เฮ้อ....ขนาดโดนขนาดนั้นยังสู้อีก ผู้หญิงอะร้าย ถึก ชะมัดเลย -_- และอีกอย่างนะ ไม่ค่อยจะดูแลตัวเองเล้ย เสื้อนักเรียนก็บางจนเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วยังไม่รู้ตัวอีก ไม่หัดดูแลตัวเองบ้างเล้ย และถ้าเกิดฉัน มีอารมณ์ขึ้นมาจะทำยังไง -_- เฮ้ย ไม่มีทางอ่ะ ผู้หญิงอย่างนั้น ฉันไม่เอาแน่ๆ ทั้งซุ่มซ่าม ถึก แถมลามกขนาดนั้น บรึ๊ย..คิดแล้วสยอง “

         ผมรีบเดินมายังห้องเรียนที่เขาเข้าเรียนกันหมดแล้ว ซึ่งมันเลยไปเลยไปหลายนาทีแล้ว เฮ้อ...ไม่แน่เล้ย

           “ขอโทษครับ ขออนุญาตเข้าห้องครับ” ผมพูดในขณะที่ทุกคนกำลังเงยหน้าขึ้นมามอง (จะมองไมฟะ)-_-

(อ้าว ไม่ให้มองได้ไงเล่า ก็ตัวเธอน่ะ เปียกซะขนาดนั้น)

          “นี่ ทำไมเธอเข้าห้องช้าอย่างนี้ มันเลยไปกี่นาทีแล้วรู้ไหม มา รีบๆเข้ามาเลย”อาจารย์ผู้หญิงแก่ๆบ่น

          “ขอบคุณครับ”ผมรีบพูดและรีบเดินเข้าห้อง

          “แล้วนี่ไปทำอะไรมา ยังไม่ถึงสงกรานต์นะยะ เปียกมาเชียว”เจ๊แกบ่นต่อ

          “คือผมลื่นในห้องน้ำอ่ะครับ” โอ้โห คำตอบช่างน่าเชื่อถือเสียเหลือเกิ๊น พ่อคูณ

          “อ่ะ ๆๆรีบเข้ามานั่งเถอะ”เจ๊แกพูดแบบรำคาญ

        ผมรีบเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะของผมซึ่งอยู่ติดกับไอ้พอล พอนั่งเสร็จ

         “เฮ้ย ไปลื่นมาเหรอวะ แน่ใจเหรอว่าลื่น ฮิฮิ”พอลแซวผมแบบขำๆ

         “เออ ช่างเหอะ พอดีกูทะเลาะกับหมาขี้เลื้อนตัวสีดำน่ะ ( ฮัดชิ้ววว ใครบ่นถึงวะ:พลอย 6-_-)เลยตกน้ำ”ผมเล่า

         “เหรอวะ หมาที่รร.เรามีสีดำด้วยเหรอ”พอลสงสัย

         “มีเดะ แถมเป็นหมาบ้าอีกต่างหากว่ะ ฮะฮะ”ผมเล่าไปขำไป

         “เหรอ”พอลพูด

         “แล้วไม่ทราบว่าตรงนั้นจะหยุดพร่ามได้หรือยัง เธอนะ เข้ามาก็ชวนเพื่อนคุยเลยนะ”อาจารย์แก่บ่น

          พวกผมเลยพากันเงียบ ผมสังเกตเห็นว่าคนในห้องเรียนชอบมองมาที่ผมกับพอล ไม่เข้าใจเลยจริงๆ จะมองทำไม โดยเฉพาะกระเทยตัวใหญ่ ท่าทางบึกบึน คนนึงที่ชอบมองเป็นพิเศษ ผมบอกตามตรงว่ากลัวเขาจริงๆ -_-

        

          “เฮ้ย พอลเดี๊ยวมึงต้องมาแข่งบาสกับกูสัก 3 ลูก ก่อนนะเฟ้ยแล้วค่อยกลับ”ผมชวนมันด้วยท่าทางสนุก หลังจากที่เลิกเรียน และกำลังเดินไปยังสนามบาส

          “เฮ้ย กูก็ไม่รู้ว่าได้กี่ลูกนะ เพราะว่ากูนัดน้องไว้ว่ะ ว่าต้องกลับบ้านด้วยกัน”พอลตอบ

          “น้องไหนวะ มึงอย่าบอกนะว่ามึงมีแฟนตั้งแต่วันแรกที่มาโรงเรียนอ่ะ ร้ายนะมึงอ่ะ”ผมแซว

          “แฟนบ้าอ่ะดิ ก็น้องคนที่กูเล่าให้ฟังเมื่อเช้าไง”พอลตอบพลางพาให้นึกย้อนน้องเมื่อเช้า ใครวะ 6-_-....... หะ ยัยดำบ๊องอ่ะนะ นึกถึงยัยนั่นแล้วโมโหขึ้นมาเลย *-*

           “อ่อ เออ น้องพลอยดำ เอ้ย พลอยน่ะเหรอ”ผมพูดติดปาก

           “อื้ม ช่าย”พอลตอบ

           “เออ แล้วนัดเขาไว้ที่ไหนล่ะ”ผมถาม

           “สนามบาสแหละ”พอลตอบ

               แล้วสักพักพวกเราก็เดินมาถึงสนามบาส ที่มีคนเล่นไม่เยอะเท่าไหร่ พอให้พวกเราเสียบลงไปเล่นด้วยได้ เพราะว่าพอลก็ทำความรู้จักกับคนพวกนี้ไว้แล้วเมือตอนกลางวัน ส่วนผมก็รู้จักตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

            ผมเล่นไปสักพัก ก็ไปนั่งพักเหนื่อยข้างสนามกับไอ้พอล

          “พี่พอลคะ”เสียงของผู้หญิงคนนึงดังขึ้น ทำให้ผมต้องหันไปมอง และนั่นคนที่ผมคิดไว้ล่ะ ยัยดำบ๊อง ที่อยู่ในสภาพเหมือนไปฟัดกับหมามา (เฮ้ย ก็กูนี่หว่า) ไม่ช่ายๆ ไปฟัดกับพระเอกมิวสิกมา ^O^ ผมฟูๆ ฮ่า ฮ่า เห็นแล้วก็สะใจ ^o^ ยัยนั่นหันมามองผมด้วยสายตาอาฆาต แต่ผมไม่อยากจะยุ่งกับเธออีก เจอทีไร ซวยทุกที ไม่ไหว ผมเบื่อ....ผมเลยทําเป็นไม่สนใจ ก็เเน่ล่ะ ไม่สนใจ อยู่เเล้ว

         “เฮ้ย งั้นกูไปก่อนนะเว้ย เออ เฮ้ย ไอ้ธิน วันนี้มึงมานอนค้างบ้านกูนะเว้ย เรื่องทํารายงานอ่ะ ที่กูทํากับมึง 2 คนอ่ะ ”พอลบอกผมพลางหยิบกระเป๋า

         “เออๆ เเล้วมึงให้กูไปหากี่โมงล่ะ ”ผมพูด

         \"เออ เอาสัก 6 โมงละกัน\"พอลบอก

         \"เออๆ เเล้วเจอกัน พอดีที่คอนโดกูก็ไม่มีไรกินพอดีเลยว่ะ ฮิฮิ กูขอไปฝากท้องที่บ้านมึงละกัน\"ผมพูด

         \"เออๆๆ กูไปและ\"พอลบอก หลังจากนั้นผมก็หันมาดูบาสต่อ

          พอสักพักผมก็หันไป เห็นยัยดำบ๊องเดินกลับบ้านกับไอ้พอล โหย ขอบอก ไม่น่าเดินด้วยกันเล้ย ไอ้พอลเพื่อนผมอ่ะ มันหล่อ ดูดีเชียว แต่ยัยนั่นน่ะ โห ดูเอ๋อๆ ดำๆ ไม่เข้ากันจริงๆ แล้วผมก็หันกลับมาดูบาสต่อ เพราะว่าดูบาส สนุกกว่าเป็นไหนๆ เห็นยัยนั่นแล้วโมโหขึ้นมาทุกที



..........................................................................................................

        

              วันนี้กลับบ้านกับพี่พอล โห ดีใจจริงๆเลย เวลาเดินผ่านใครๆ ทำไมชอบมองแปลกๆไม่ชอบเลย สงสัยจะอิจฉาล่ะสิ ฮิฮิ

             พวกเราเดินคุยกันมา จนมาถึงป้ายรถเมล์ ก็ยืนรอสักพัก ฉันสังเกตเห็นว่ามีตาหลายๆคู่จับจ้องมาที่พี่พอลและฉัน ฉันก็รู้ว่าเขาก็คงคิดว่า เฮ้ย ดูนั่นดิ ผู้ชายหล่อจังเลยอ่า แต่ดูผู้หญิงดิ รับไม่ได้วะ และอีกหลายๆข้อคิดเห็น ฉันก็ไม่อยากพูดนะ พูดแล้วมันเจ็บ ....แต่ก็ไม่สนหรอก ถึงยังไงฉันก็ดีใจที่ได้อยู่ใกล้ๆเขา

           สักพักรถเมล์สายที่พวกเราต้องขึ้นก็มา คนไม่ค่อยมี พอดี๊พอดีกับว่ามีที่นั่งคู่ ว่างอยู่พอดีเลย (แม้ พรหมลิขิตจริ๊งๆ) ฉันเลยเดินไปนั่งและแน่นอน ว่า พี่พอลต้องนั่งข้างๆ แม้ๆตื่นเต้นจริงๆ *-* พอผ่านมาป้ายนึง พอดี๊พอดีกับว่าคนแก่ขึ้นมา ฉันเริ่มรู้ถึงลางร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น ..นั่นคือ พี่พอลรีบลุกเชียวอ่ะ ไปจูงยายมานั่งด้วย ฉันก็ทำเป็นยิ้มว่า ดีจริงๆนะคะ แต่ในใจอยากจะนั่งกับพี่ใจจะขาด พี่ไม่ต้องเป็นลูกผู้ชายตัวจริงสักวันได้ไหมอ่า TToTT พอถึงซอยบ้าน ฉันกับพี่เขาก็เดินคุยกันมา

                   \" นี่ พลอย พี่จะถามตั้งนานเเล้ว ว่าทําไมดูมอมเเมมจัง ไปทําอะไรมา ตอนที่พี่คุยกับเธฮตอนกลางวันยังไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย\"พี่พอลถามด้วยเเววตาสงสัย

                  \"อ๋อ เเฮ่ๆ พอดีทะเลาะกับหมาบ้าตัวนึงอ่ะคะ\"ฉันตอบไปพลางคิดไปถึงหมาบ้าตัวนั้นนั่นก็คือ ไอ้หน้าเต้าหู้ -_-

                  \"ทะเลาะกับหมาเหรอ\" 6-_- พี่พอลทําเสียงสูง

                  \"ใช่คะ ทําไมเหรอคะ\" ฉันถามกลับ

                  \"เปล่าหรอก ก็มันเหมือนกับไอ้ธินเลยน่ะสิ มันก็บอกพี่ว่ามันไปทะเลาะกับหมาดํา ขี้เลื้อน อะไรนี่เเหละ เห็นมันพูดให้ฟังน่ะ\"พี่พอลเล่า

                  \" มะ..หมา..ดํา..ขี้..เลื้อน..เหรอ\"ฉันพูดตะกุกตะกักด้วยภาวะโมโหสุดขีด มันมาหาว่าฉันเป็นหมาดํา เเมยังขี้เลื้อนอีก หนอย3_3

เเก๊ๆๆๆๆ ไอ้ ไอ้ หน้าเต้าหู้ ปากโฮ่งๆ

                 \"ทําไมเหรอ\"พี่พอลถาม

                 \"อ๋อ เปล่าหรอกคะ เเค่คิดว่ามันน่ารักดีนะ\"ฉันตอบเเบบไม่ใส่ใจกับคําตอบตัวเองเลย เพราะกําลังคิดถึงไอ้หน้าเต้าหู้เลวอยู่

                 \"น่ารัก?\" 55555+ พลอยนี่ตลกจังเลยนะ น่ารักเหรอนั่นน่ะ ทั้งดํา ทั้งขี้เลื้อน\" พี่พอลพูดต่อ

                 \"อื้ม\" ฉันตอบอย่างอายๆ เเต่มันก็น่ารักดีนะ ฉันว่า (ยัยบ้า) 6-_-

                สักพักนึงก็เดินมาถึงบ้าน เเหม ทําไมมันไม่เห็นเหนื่อยเหมือนตอนที่มาหาคราวที่เเล้วเลยนะ หรืออาจเป็นเพราะว่าเจอไอ้หน้าเต้าหู้ก็ได้ เลยทําให้ฉันต้องเหนื่อย คิดถึงตานั่นเเล้วโมโห ทุกที อย่าให้เจออีกทีนะ จะกระโดดเตะยอดดั้งเล้ยยยย

                   \"อ้าว มาถึงเเล้วหรอ น้องพลอย\"ป้ามะลิทัก ขณะที่เดินมาถึงหน้าประตู

                   \"คะ\"ฉันตอบพร้อมกับเดินไปนั่งข้างๆเเม่

                   \"เเม่ครับ งั้นผมขอขึ้นไปอาบน้ำของนะครับ\"พี่พอลพูดขึ้น

                   ฉันหันไปมองพี่พอลเดินขึ้นบันไดไป พลางคิดไปว่า พี่พอลนี่น่ารักจริงๆเลยนะ *O*

                 \"นี่ พลอย วันนี้เเม่กะนอนค้างที่นี่นะ เเม่กับป้ามะลิกะจะย้อนรําลึกวันวานสมัยตอนสาวๆน่ะ ^-^ เเกจะนอนด้วยไหมล่ะ\"เเม่ถามฉัน

                 o_O นอนค้าง โอ้ พระเจ้า ในที่สุด พระเจ้าก็ประทาน โอกาสมาให้หนู โอ๊ยๆๆ คิดเเล้วก็ตื่นเต้น นั่งดูพระจันทร์กันตอนกลางคืน 2 ต่อ 2 อุ้ยๆๆ*_* คิดเเล้วก็ตื่นเต้นจนไม่ไหวเเล้ว ฉันอยากรู้จังน้า ว่าพี่พอลจะรู้สึกไงบ้าง ที่ฉันมานอนค้างด้วยเนี่ย

                  \"นี่ ยัยพลอย จะนอนไหม นั่งเหม่ออยู่ได้\"เเม่ฉันพูดเเกมขํา

                  \"นอนคะนอน  เอ่อ..เเล้วเสื้อผ้าหนูล่ะ\"ฉันถามกลับไป เพราะถ้าไม่มีเสื้อผ้าล่ะก็ ฉันจะเอาที่ไหนใส่ล่ะ

                  \"อ๋อ เรื่องนั้นน่ะ เเม่เอามาให้เเล้วล่ะ เพราะฉันรู้อยู่เเล้วว่าเเกต้องนอน\"เเม่ตอบพร้อมยิ้มร่า

                  อ้าว 6-_- เเล้วจะถามทําไมเนี่ย

เวลาประมาณ 6 โมง (เวลาเเห่งสงครามเริ่มขึ้นอีกเเล้ว)

                  ติ่งน่องๆๆๆ เสียงออดหน้าบ้านดัง

                  ฉันเห็นพี่พอลวิ่งไปเปิด เเละสักพักก็ได้ยินเสียงพี่พอลเดินคุยกับใครก็ไม่รู้เเละก็บอกกับป้ามะลิว่า

                  \"เเม่ครับ วันนี้ไอ้ธินมานอนค้างบ้านนะครับ พอดีมานั่งทํารายงานกันน่ะครับ\"เสียงพี่พอลพูด

                  O_o...........................................นอน.....ค้าง......O_o...........................................oh my god!!!!!!!!!

                  ไอ้ธิน ก็คือ ไอ้หน้าเต้าหู้ หู้...หู้...หู้.....หู้............หู้(เสียงซาวเอ็ฟเฟ็ก)

                   นี่ฉันจะต้องนอนบ้านเดียวกับไอ้เเมงกระจั๊ว นั่นเหรอเนี่ย(ฉายาใหม่)

                   โอ้ พระเจ้า ทําไมเเกล้งกันหยั่งนี้ล่ะ เมื่อกี๊เพิ่งจะประทานพรมาไม่ใช่เหรอ เเง่ๆๆๆๆTToTT

                   \"รบกวนด้วยนะครับ\"เสียงไอ้เเมงกระจั๊ว พูดเสียงหล่อ เเม้ๆหมั่นไส้

                   \"จ้าๆๆ เเล้วนี่กินไรหรือยังล่ะ เนี่ยๆ เรากําลังจะทานข้าวกันเลย มาๆ มากินด้วยกันเลย\" ป้ามะลิเชิญชวนอย่างใจดี โธ่ ป้ามะลิไม่รู้อ่ะไร มันน่ะ เลวเเค่ไหน

                  \"พลอย มาเร็วลูกมากินข้าว เร็ว\"ฉันสะดุ้งเฮือก เเล้วค่อยๆหันหน้าไป ฉันเห็นไอ้หน้าเต้าหู้มองฉันด้วยเเววตาที่อึ้งมากกกก (ทําไมฉันสวยมากนักเหรอไงยะ)ฉันก็มองมันเเบบไม่สนใจ เชอะๆๆๆๆ พอฉันเดินผ่านมัน ก็เลย....

                  \"โอ๊ย!\"เสียงไอ้หน้าเต้าหู้ร้อง -O-  ฉันเหยียบเท้าหมอนั่นไปเต็มๆเเทบใส่เเรงไปเเบบไม่ยั้งเลยด้วย สะใจจริงโว้ย

                  \"อุ้ย ขอโทดคะ ไม่เห็นอ่ะ นึกว่าหางหมาซะอีก\"ฉันพูดเสียงเพราะพริ้ง

                 เเล้วฉันก็เดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารเเบบเชิดๆ

                

                  สักพัก ทุกคนก็พร้อมหน้ากันที่โต๊ะอาหาร เเม้มันช่างเป็นมื้อที่มีความสุขเสียจริ๊งๆๆๆๆ ถ้า ไม่.......มีไอ้เเมงกระจั๊ว มานั่งตรงข้ามเนี่ย -_-\'\'

               ฉันหันไปมองพี่พอลที่นั่งข้างๆมัน เเล้วส่งยิ้มให้ เเต่พอมองเลยมาที่มัน ฉันเห็นมันทําหน้าล้อเลียนฉันอ่ะ ดูมันดิ๊ มันทําเป็นส่งตาหวานให้พี่พอลซะโอเวอร์ เเถมหันมามองหน้าฉันเเล้วทําหน้าเยาะเย้ยอย่างน่าหมั่นไส้ โธ่ อยากจะขึ้นไปเตะหัวคิ้วมันจริ๊งๆ

                มื้ออาหารมื้อนี้ คงจะเป็นมื้อที่มีความสุขของทุกๆคน ยกเว้นฉัน เพราะตลอดเวลาที่กินกัน ฉันกับหมอนั่น ต่างคนต่างมีรังสีอํามหิตให้ถึงกัน จนเกือบจะฆ่ากันตาย อย่างเช้น พอฉันตักหมูทอดกระเทียวพริกไทย มันก้ดันมาตักชิ้นเดียวกับฉัน ทําให้ฉันต้องเเย่งกับมันซะจนช้อนกระทบจานเสียงดัง จนเเม่มองดุ เเต่ไอ้หมอนั่นก็ทําเป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าเเม่ฉันกับป้ามะลิ โดยการยอมเสียสละหมูชิ้นนั้นให้ฉัน (เเม้ เป็นพระคุณอย่างสูงเลยนะเนี่ย) พี่พอลมองฉันกับไอ้หน้าเต้าหู้ด้วยแววตาที่งงงวย  และหลังจากนั้น ก็.....

         กร็อง  .....เเก๊รงงงๆๆ  กร๊องๆๆๆ เเกร๊ง  \" ย้ากกกกกก \" \" เฮ้ย ของฉานนะ\"กร๊องๆๆๆเเกร๊งๆๆๆ ...........................เพล้งงงง..

        (นี่คือเสียงของสงครามบนโต๊ะอาหารของ    ยัยดําบ๊อง vs ไอ้หน้าเต้าหู้ ) *O* vs -_-‘’





                  โหยยยยย...อิ่มจางเยยย  *-*  ฉันรู้สึกดีมั่กๆเลยอ่า ตอนนี้พุงกลางเยย 5555+  อร่อยจางเยย แต่ถ้าไม่มีหมอนั่นมาแย่ง ปลาหมึกชิ้นนั้นไปนะ จะดีมากเลย( ตะกละ) เชอะ ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ สมน้ำหน้า ฉันเลยแย่งมันกินเกือบหมดเลย อยากเป็นสุภาพบุรุษดีนัก 5555+ *-*  ฉันนั่งคิดหลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จในขณะที่เดินมานั่งที่ชิงช้าหน้าบ้าน ซึ่งตอนนั้นก็มืดแล้วด้วย แม้บรรยากาศดีชะมัดเลยอ่า (ถ้าได้นั่งกับพี่พอลนะ โห โรแม้น มั่กๆ) ฉันนั่งแกร่วงชิงช้าไปเรื่อยๆ ก็เห็น ไอ้หน้าเต้าหู้เดินมาหน้าบ้าน แต่มันยังไม่เห็นฉัน (โง่ชะมัดเล้ย) ฉันจับตามองมันว่ามันจะทำอะไร ฉันเห็นมันยืนบิดขี้เกียจไปมา ............................-_-  ดูไปดูมา มันก็น่ารักเหมือนกันนะ ยิ่งเวลาหาวเนี่ย เท่มากเลย -_-‘’ เฮ้ยยยยย ม่ายด้ายน้าๆๆๆๆๆ เชอะ ไม่มีวันซะหรอกที่ฉันจะชอบนายน่ะ โธ่ ไอ้หน้าเต้าหู้ แอน อะ แมงกระจั๊ว เอ้ย *O*

                   ฉันนั่งเหม่อมองมันอย่างไม่รู้ตัว แล้วมันดั๊นหันมาเห็น พระเจ้า  -o- หลบไม่ทัน มันเห็นอย่างนั้น มันเลยเดินมาหา โอ้ ไม่นะ -_- อย่าเดินมานะ......ฉันค่อยๆก้มหน้า หวังว่ามันจะมองไม่เห็น

                       “นี่ ยัยบ๊อง มานั่งตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ ทำไมฉันมองไม่เห็น”หมอนั่นพูดขึ้น ทำลายความเงียบ

                       “อ้าว แล้วฉันจะไปตรัสรู้ไหม ว่านายจะเห็นไม่เห็นอ่ะ ถามโง่ๆ”ฉันตอบเชิงด่า (สะใจๆ)

                       ..................................มันทําหน้าเเบบอึ้งไปเลยเเบบเจ็บใจ ไรเงี้ย (เเบร่ๆๆๆ :p) เเละมันก็คงจะคิดว่าจะด่าไรดี ว้ายๆๆ คิ ม่า ออ(คิดไม่ออก) 555+

                  “อ๋อ รู้และ ^o^ ก็เพราะว่าเธอดำไง เลยกลมกลืนกับความมืด ฉันเลยมองไม่เห็น นี่ อย่าไปเดินที่ไหนค่ำๆมืดๆนะ เดี๋ยวจะโดนเดินชน ไม่ก็รถชน นี่ ฉันเป็นห่วงนะเนี่ย” ไอ้หมอนั่นพร่ามยาวในขณะที่น้ำในสมองฉันเดือดปุ่ดๆ พร่ามไปมันก็ขำไป เจ็บใจโว้ย

                 “แล้วทำไมล่ะ ถึงฉันจะดำ แต่ฉันก็ไม่เคยทำความเดือดร้อนให้ใครเหมือนคนบางคนแถวนี้”ฉันพูดเชิงมองไปที่หน้ามันอย่างจงใจ

                 “ใคร ? ไม่ใช่ฉันอย่างแน่นอน”นายนั่นพูดพลางสั่นหัวริกๆ

                 “ฉันก็ไม่ได้บอกว่านายนี่ ว้ายๆ ร้อนตัวๆ”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย้อหยัน

                 “เออๆ พอๆ ว่าแต่เธอน่ะ ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะ หรือว่ารอไอ้พอล” หมอนั่นถาม

                 “แล้วยุ่งไรด้วย”ฉันตอบแบบรำคาญ แม้จะรอพี่พอลจริงๆก็เถอะ

                 “อ้าว ถามไม่ได้หรือไง โธ่ ก็ไม่อยากรู้หรอกโว้ย”นายนั่นพูด

                 “ฉันก็ไม่ได้สนใจเลย ว่านายจะอยากรู้หรือไม่”ฉันตอบแบบไม่มองหน้ามัน

                 “อ้าว พลอย ..ไอ้ธิน”เสียงของพี่พอลตะโกนมาจากด้านหลังพร้อมกับกำลังเดินมา

                  ว้ายๆๆๆ *-* พี่พอลจะเข้าใจผิดไหมเนี่ย เห็นฉันยืนคุยกับหมอนั่นกลางดึกกลางดื่นแบบเนี้ย

                 “ว่าไง คุยไรกันอยู่หรอ” พี่พอลถามหน้าตายิ้มแย้ม

                  ทำไมพี่พอลไม่ทำหน้าโกดล่ะ ก็พลอยคนรักของพี่มาคุยกับผู้ชาย แถมเป็นเพื่อนตัวเองด้วยนะ 8_8

                 “คือไม่ได้คุยไรหรอกคะ พลอยกำลังจะขึ้นไปนอนแล้วล่ะ”ฉันตอบพร้อมกระเถิ่บออกห่างจากนายนั่น

                 “อ๋อเหรอ เอ้อ ไอ้ธินเดี๊ยวมึงขึ้นไปทำรายงานกับกูเลย เมื่อกี๊กูนั่งอ่าน กูงงว่ะ” พี่พอลหันไปคุยกับนายนั่น

                 “เออๆ แม้มึงเนี่ย ไปเหอะๆ กูไม่อยากอยู่แถวนี้นาน เบื่อคนแถวนี้” ไอ้แมงกระจั๊วพร่าม

                   ฉันทำเป็นมองหน้ามันแบบโหดๆ มันก็ยิ้มเยาะ และเดินกลับเข้าบ้าน

                 “เออ งั้นพี่ไปก่อนนะ พลอย”พี่พอลหันมาร่ำลา

                อย่าไปนะคะ อยู่กับพลอยก่อน นะคะที่ร้ากกก -*- kisss..

                 “อ๋อ คะ”ฉันพูดได้แค่นี้ ทั้งๆที่ในใจนั้น.......เศร้า TToTT

             พี่พอลหันเดินตามหมอนั่นไป ส่วนฉันนั่งลงที่ชิงช้าตัวเดิมอย่างเศร้าสร้อย นั่งเเหงนมองดูดาว เเละพูดเบาๆว่า “คุณดาวคะ หนูขอให้ความรักของหนูสมหวังด้วยเถอะคะ เพี้ยงๆๆ”ฉันกล่าวอย่างเศร้าสร้อย.......





**********************************************************

ขอบคุณมากๆนะคะที่เข้ามาอ่านกัน เเม้จะน้อยไปนี๊ดนึง เเต่ฉันก็จะพยายามพัฒนาฝีมือต่อไปนะคะ

ก็ขอให้เพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน น่าร้ากๆๆๆกันทุกคนนะคะ ^-^

      ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ *0*

EQuiLiBrium....................