รักนี้ขอเกี่ยวด้วยคน

ลำดับตอนที่ #2 : ในที่สุดก็ได้เจอเขาคนนั้น...^-^

              หลังจากที่ฉันต้องเหนื่อยกับการหาบ้านของป้ามะลิ เเละทะเลาะกับไอ้หน้าเต้าหู้ไปแล้ว มันทําให้ฉันเหนื่อยเอาเสียมากๆ น้ำเเดงก็เหลื่อเเค่ซากที่เห็นเเล้วยิ่งเจ็บใจที่โดนหมอนั่นด่า #o#โห่ย ยิ่งคิด ก็ยิ่งเเค้น อย่าให้เจออีกทีนะเฟ้ย ไอ้หน้าเต้าหู้ปาก โฮ่งๆเอ้ยย...

             ฉันเดินไปก็คิดถึงเรื่องที่เเค้นไปเรื่อย จนชักเหนื่อย ก็ได้ยืนหยุดพักอยู่ที่กลางซอย

             "เเฮ่กๆๆ เฮ้อๆ เหนื่อยโว้ย"ฉันบ่นกับหมาขี้เลื้อนที่เดินผ่านเเถวนั้น (-o-)

             ฉันจึงตัดสินใจโทรหาเเม่ เพื่อถามบ้านเลขที่บ้านป้ามะลิ (เออ เเล้วไมไม่ถามเเต่เเรกเนี่ย)6-_-

            ฉันจึงได้หยิบโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุด ที่เฟี้ยงหัวหมาไม่เเตก เเถมเป็นอาวุธได้ด้วย ยามมีผู้ชายโรคจิตมาหื่นใส่(รุ่นใหม่?เเน่ใจเหยอ)

            เออ นั่นเเหละ!-_-" ฉันก็รีบกดเบอร์เเม่ทั้งๆที่ตัวเลขบนปุ่มเริ่มเลือนเเล้วเเต่ฉันก็กดจนได้เบอร์ได้ล่ะน่า 6-_-

            >>>>ฮัลโหล มีไรหรอลูก?<<<<<เสียงปลายสายซึ่งนั่นก้คือเเม่อั๊วเองเเหละ

            >>>>เเม่เหรอ พลอยหาบ้านป้ามะลิไม่เจออ่า เหนื่อยมากเลย<<<<<< ฉันพูดไป ใส่อารมณ์ไป หวังว่าเเม่คงให้กลับบ้านได้เเล้ว

            >>>>เหรอลูก เเม้ ทนหน่อยสิ ป้าเขาเพิ่งกลับจากอเมริกาทั้งที คงมีของมาฝากเยอะเเยะ เเม่ไม่ว่าง เลยไปไม่ได้ น่าๆๆ ทนหน่อยสิว่าเเต่ ลูกจําบ้านเขาได้ไหมล่ะ<<<<<<เเม่ผู้น่ารัก คะยั้นคะยอ(สงสัยอยากได้ของฝากล่ะสิ รุ้น่าๆ -_-)

            >>>>ไอ้จําน่ะ จําได้ เเต่ลืมไปแล้ว(เอ้า ยังไง)ก็คือเเม่บอกบ้านเลขที่หน่อย ลืมอ่ะ<<<<<<ฉันตอบไปด้วย พลางมือก็เล่นกับลูกหมาขี้เลื้อนไปด้วย(ว้าย สกปรก)

            >>>>เอ่อ เเป๊ปนึงนะ............เอ้อ XXX/XX<<<<<

            >>>>โอเคคะ เด๋วพลอยจะไปตามหา<<<<<ฉันตอบอย่างเหนื่อยอ่อน

            >>>>ระวังตัวด้วยนะลูก เเละฝากบอกด้วยว่าเดี๊ยวเเม่ไปหาวันหลัง<<<<<<เเม่บอกอย่างห่วงใย

            >>>>คะๆๆๆเเค่นี้นะ ต้องรีบหา<<<<<<ฉันตอบอย่างรีบเร่ง

            >>>>จ้าๆ<<<<<<เเม่ทิ้งท้าย

            ฉันกดวางสายเเละรีบตามหาบ้านเลขที่นั้นอย่างมีหวัง....ฮิฮิ ดีใจ๋จริงๆในที่ซู้ดดดด ฉันก็จะได้เจอ พี่พอล สุดที่เลิฟเเล้ว\*o*//

           ระหว่างที่เดินหาฉันก็คิดเรื่องเก่าในอดีตที่มีความสุข .....ครอบครัวเรากับครอบครัวพี่พอลรู้จักกันมาตั้งเเต่ฉันกับพี่พอลยังไม่เกิด เเม่ฉันกับเเม่พี่พอลเป็นเพื่อนสนิทกัน เเถมครอบครัวเราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ ฉันกับพี่พอลเราเลย สนิทกัน นิ๊ดนึง(นี๊ดดดดนึง) พี่พอลเป็นคนที่น่ารัก กล้าหาญ ตอนที่ฉันกับพี่พอลอายุ 10 ขวบ (พี่เขาเเก่กว่าฉันที่เดือน)เขาคอยปกป้องฉันเวลาโดนพวกเกเรรังเเก(นางเอกก็เงี้ย โดนคนรังเเก)เเละคอยเล่นกับฉันเสมอตอนที่ฉันไม่มีเพื่อน(ก็พี่สาวฉันมันอายุห่างกับฉันเกือบ 10 ปี เป็นเเม่ได้เลยนะเนี่ย) บางทีพี่เขาต้องโดนล้อว่าเป็นเเฟนกับยัยเป็ดขี้เหร่อย่างฉัน พี่เขาก็ไม่เคยปฏิเสธ...(ฮิฮิ ^-^)คงเพราะว่าเขากลัวฉันเสียใจมั้ง(เเก่เเดดจริงๆ 10 ขวบนะเนี่ย) เเต่เเล้ววันนึงครอบครัวพี่เขาต้องย้ายไปอยู่เมริกา ทิ้งไว้เเต่ให้ญาติๆดูเเลบ้าน ฉันรู้อย่างนั้นร้องไห้ทุกวัน เพราะไม่อยากให้พี่พอลไป ก่อนไปพี่พอลก็ฝากให้ดูเเลตัวเอง เเละให้เข้มเเข็ง เเล้ววันนึงพี่จะกลับมาหาน้องพลอยของพี่นะ  TToTT

          ฉันได้เเต่ร้องไห้ พ่อเเม่ฉันก้เอาเเต่ปลอบ บอกว่าเดี๊ยวพี่เขาก็กลับมา จนวันนี้...

          ติ๊งน่องๆๆๆๆ ฉันตื่นเต้นมากที่กดออดที่บ้านหลังนึง ที่ดูทั้งภายนอก กระโดดดูทั้งภายใน เเล้วใช่เเน่ๆ รังรักที่ฉันกับพี่พอลเคยเล่นด้วยกันบ่อยๆ (*o*)

         ปับ ปับๆๆมีเสียงคนวิ่งมาเปิดรั้ว

         "อ้าว น้องพลอย คิดถึงจังเลยลูก อ้าวเเล้วมาคนเดียวเหรอ เมื่อกี๊เเม่หนูโทรมาบอกป้าว่าน้องพลอยจะมาถึง ป้าเลยรีบเตรียมขนมอร่อยๆไว้เต็มเลยลูก มา มา เข้ามาก่อน"ป้ามะลิ สาววัยกลางคนเเต่ก็ยังมีสีหน้า ร่างกายที่เเข็งเเรงเหมือนคนอายุ20 ปลายๆ เเละมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ใจดี เเละคุ้นตาของป้าเเก

         ฉันยกมือขึ้นสวัสดี เเละก็เดินตามป้าเเกไป หัวใจของฉันตอนนี้มันเต้นเเรงมาก เพราะว่าฉันกําลังจะเจอกับ พี่พอล สุดที่เลิฟ ||*o*||

         ฉันเดินมานั่งที่ห้องนั่งเล่นที่ค่อนข้างคุ้นตา เเต่อาจจะเปลี่ยนเเปลงนิดหน่อยที่เฟอรีนิเจอร์ที่ดูอินเตอร์ขึ้น เเต่กลิ่นอายของความทรงจําเดิมๆที่ฉันนั่งเล่นขายของกับพี่พอลที่สนามหน้าบ้าน หรือวิ่งไล่จับกัน อ่าส์ส์ส์....^o^คิดเเล้วมันยิ่งทําให้คิดถึงพี่พอลใหญ่เลย...

         "เป็นยังไงบ้างจ๊ะ น้องพลอย เเม้โตขึ้นนี่ สวยขึ้นนะจ๊ะ"ป้ามะลิทักขึ้นในขณะที่ฉันเริ่มตื่นจากความทรงจํา

         "อ๋อ คะ ขอบคุณคะ"เเม้ป้ามะลิก็ อย่าพูดความจริงสิคะ พลอยรู้ตัวน่ะคะว่า สวย ^o^ (ป้าเขาพูดตามมารยาทน่ะย่ะ :ผู้เเต่ง)

         หลังจากที่สนทนากันมามากพอเเล้ว ป้ามะลิก็เริ่มพูดถึงพี่พอล

         "เเล้วนี่ลืมพี่พอลไปหรือยังเนี่ย"ป้ามะลิเเกล้งเเซว

         "ไม่หรอกคะ"ฉันตอบไปอย่างรวดเร็วเเละพยายามกลบเสียงที่ดีใจสุดๆที่เข้าเรื่องพี่พอลสักทีด้วยเสียงต่ำ จนดูเเปล่งๆ

         "เเล้วนี่พี่พอลไปไหนล่ะคะ"ฉันเริ่มถามคําถามที่อยากถามมาตั้งเเต่ก้าวบ้านหลังนี้เเล้ว

         "อ๋อ พอลน่ะเหรอ แป๊แนะจ๊ะ"ป้ามะลิพูดเสร็จก็เดินไปตะโกนเรียกพี่พอลซึ่งอยู่ชั้นบนให้ลงมา

         "พอล พอล นี่ น้องพลอยมาเเน่ะ ลงมาเร็วลูก"ป้ามะลิตะโกนบอก

         คุณๆรู้ไหมคะ ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก ได้ยินเลยว่าใจตัวเองเต้นเเรงมาก เเถมยังใจหายไป มา วูบ วาบๆ (*=*)

        "ครับๆๆ"เสียงหล่อๆตะโกนตอบลงมา (เเม้ เเค่ได้ยินเสียง หัวใจยิ่งเต้นเเรงยกกําลัง 100เลย)

        ตึก ตึก ตึก ตึก(เสียงลงบันได) ......."หวัดดีจ้า น้องพลอย" (^-^)

        "คะ คะ ค่า.."เสียงฉันกระอ่อมกระเเอมอยู่ในลําคอ พระเจ้า! @o@ ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้ เขาช่างมีหน้าตาไม่ได้เปลี่ยนเเปลงไปมากเลย สิ่งที่เปลี่ยนไปก็คือ ความหล่อ(ที่หล่อขึ้นมั่กๆ)ตัวสูง(ที่สูง เเละหุ่นดีมาก)ขาว(จั๊วๆ)ผมที่ไว้ยาวตามเเบบพวก F4ปัดเเบบยุ่งๆ(เท่มั่ก)เเละสุดท้าย รอยยิ้มที่กินใจพร้อมกับลักยิ้ม 2 อัน ที่เขาสร้างขึ้นมาตั้งเเต่อยู่ในท้องเเม่(เขาก็คงไม่ไปทําศัลยกรรมหร้อก).....WoW

       "เป็นไงบ้างล่ะ เเม้สวยขึ้นนะ"พี่พอลพูดพร้อมกับเดินมานั่งที่โซฟาใกล้ๆ

       "คะ"ฉันได้เเต่ยิ้มเเบบเขินมากกกก  ^v^

       "อืม งั้นพอลคุยกับน้องไปก่อนนะลูก เดี๊ยวเเม่ไปเตรียมขนมให้น้องก่อน"ป้ามะลิพูดขึ้นท่ามกลางความร้อนขององศารักของฉัน *+*

       "ครับ"พี่พอลพูดพร้อมกับเสยผม(@o@) (เท่มั่กๆ)

       ฉันได้เเต่ก้มหน้า ไม่กล้าเงยหน้าไปสบตา สิ้นเสียงฝีเท้าของป้ามะลิ...

       "เรียนเป็นไงบ้างล่ะ พลอยเรียนเก่งใช่ไหม พี่จําได้"พี่พอลพูดพร้อมทําหน้านึกไปในตัว(น่าร้ากก)

       "ก็ดีนะคะ" ตอบได้เเค่นี้ทั้งๆที่อยากจะเล่าๆๆๆๆๆๆเรื่องการเรียนของฉันตั้งเเต่อายุ11 ถึง 16..

       "อื้ม นี่พี่ย้ายเข้าไปเรียนที่โรงเรียนพลอยเเลว้นะ วันนี้เปิดเทอมวันเเรกใช่ไหมล่ะ พี่ไปเรียนไม่ไหวน่ะ เหนื่อย "

       O_o "โรงเรียนพลอยเหรอคะ"ฉันถามด้วยเเววตาตกใจม้าก

      "ใช่ๆ ทําไมเหรอ ไม่อยากให้พี่เรียนด้วยเหรอ"พี่พอลถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

       "ปะ เปล่าคะ คือพลอยเเค่งง"ฉันตอบด้วยภาวะเขินสุด ทําไมน่ารักอย่างงี้ฟะ

       "งงไรล่ะ ก็เเค่พี่มาเรียนต่อที่นี่อ่ะ"

       "เข้าตอนม.5เหรอคะ"ฉันถามกลับ

       "ช่าย เขารับพี่อยุ่เเล้วอ่ะ เเค่ยัดไปนิ๊ดดดนึง"พี่พอลพูดไปยิ้มไป

       "อ๋อ คะ"ฉันพูดพลางพยักหน้า

       "เเล้วทําไมพี่พอลไม่เข้าโรงเรียนชายล้วนใกล้ๆบ้านพี่นี่ละคะ ดีออก"ฉันถาม

       "ไม่ล่ะ ชายล้วนน่าเบื่อจะตาย พี่ไม่ชอบอ่ะ อยากอยู่ใกล้ๆพลอยไง"พี่พอลพูดไปยิ้มเจ้าเหล์ไป

       "เเม้ๆ ฮ่าๆ"ฉันหัวเราะเเบบอายๆทั้งที่ในใจเต้นยั่งกะจะไปประกวดนางสาวไทยงั้นเเหละ

       "อื้ม เเล้วน้องพลอยมีแฟนยังเหรอเนี่ย น่ารักเเบบนี้มีเเล้ว ชัวๆ ใช่ไหม"พี่พอลถาม

       "ไม่มีหรอกคะ ไม่มีใครสนพลอยหรอกคะ"ฉันพูดไปเขินไป อยากจะบอกใจจะขาดว่ารอพี่อยู่นั่นเเหละ

       "อย่าพูดงั้นสิ ยังไงพี่ก้สนพลอยคนนึงเเหละ"

       O_o...

       "ฮ่า ฮ่า ฮ่าๆ พี่พูดเล่นน่ะ ทําไมต้องทําหน้างั้นด้วยล่ะ"พี่พอลหัวเราะใหญ่เลย

       "คะ ฮ่าๆ"ฉันได้เเต่หัวเราะกลบเกลื่อนทั้งๆที่ในใจ อยากบอกว่า ไม่พูดเล่นได้ไหม โห เล่นงี้ตกใจนะ.

       "เอ้า มาเเล้วจ๊ะ"ป้ามะลิเดินเข้ามาเอาขนมมาให้ พร้อมกับถุงใหญ่ที่ถุงมีตรายี่ห้อเเพง ติดอยู่ สัก4-5ถุง

       "นี่จ๊ะ ของฝาก เเม่หนูบ่นอยากได้เสื้อน่ะ ป้าเลยซื้อมาให้ เอ่อ เเล้วก็ของพลอยด้วยนะ"ป้ามะลิพูดพร้องส่งถุงให้ฉัน

       "ขอบคุณคะ"ฉันยกมือไหว้ พร้อมกับยิ้มนิดๆ (ทั้งๆที่ในใจอยากจะเเกะรื้อออกมาดูซะตรงนั้นเลย)

       หลังจากที่ผ่านไปสักพัก ฉันจึงได้เอ่ยปากลากลับบ้าน เพราะมันก็ปาเข้าไป2 ทุ่มเเล้ว(เเต่ใจจริงอยากอยู่ต่อ)

       ป้ามะลิจึงให้พี่พอลเดินมาส่งที่หน้าประตูรั้ว

       "ขอบคุณมากนะคะ"ฉันพูดพร้อมกับรับถุงจากมือพี่พอล

       อุ้ย........มือโดนกันด้วยอ่ะ *O*

       ฉันรีบรับมาเเละรีบลาพี่พอล

       "กลับบ้านดีๆนะ เเล้วพรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียน"พี่พอลพูดทิ้งท้าย เเละตบท้ายด้วย ยิ้มมมมม

       "คะ"ฉันตอบไป เเละรีบหันหลังเดินออกมา ยิ้มอย่างสุขใจ

       พอดีกัลมอไซด์วินผ่านมา เลยรีบขึ้นเเละหันไปมองพี่พอลที่ยืนรอดูอยู่ที่ประตู

       โห เท่จัง ขนาดมือยังมีเเสงความหล่อเปล่งอีก........

       "บรืนนนนนนนนนนนนนน"วินมอไซด์บิดซะ ฉันเเทบหงายหลังเลย(เสียฟอร์มนะเฟ้ยถ้าหงายอ่ะ)

      ........................................................................................................................................

            ฉันกลับมาบ้านพร้อมกับเอาของฝากให้เเม่ (ท่าทางเเม่ดีใจใหญ่ รีบรื้อออกมาดูซะยกใหญ่)ส่วนของฉัน ฉันก็เอามานั่งเชยชมสักพัก ก็เอาไปใส่ตระกร้าซัก เเละรีบไปอาบน้ำ วันนี้เพลียมาก เลยรีบนอน เเต่มันก็ยังไม่หลับหรอก "เฮ้อออออ "ฉันถอนหายใจ วันนี้เจอเรื่องราวที่ทั้งสุขเเละ เจ็บใจ จากไอ้หน้าเต้าหู้นั่น เฮ้อ เเต่ก้ถือว่าเป้นวันที่ดีที่ซู้ดเลยล่ะ ฉันนอนคิดถึงพี่พอลสักพัก ก็เคลิ้มหลับไป....ZZZZZZZZzzzzzzzzzzz (ฝันดีด้วย ฝันถึงพี่พอล เเต่เอ๊ะ ไมมีไอ้หน้าเต้าหู้มาอยู่ในฝันด้วยนี่ นี่มันฝันร้ายหรือดีกันเเน่เนี่ย)

          



        ****

        จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ... เอ๋งๆๆ(เฮ้ยเสียงนกร้องไหงมีหมามาด้วยฟะ สงสัยโดนใครเตะอ่ะดิ)บ่งบอกว่าตอนนี้เช้าที่สดใสได้มาเเล้ว

        "หาวว ววววววว" >o< ฉันบิดขี้เกียจพร้อมกับรีบลุกไปอาบน้ำเเต่งตัวที่ร่าเริงผิดปกติ พอเเต่งตัวเสร็จฉันก้เดินลงไปกินข้าว

        "ลัล ลัล ลา"ฉันร้องเพลงลงมา ทําให้เเม่สงสัย

        "นี่ เป็นไรรึเปล่าเนี่ย เอ้าๆมากินข้าว" เเม่พูดพลางทําหน้าสงสัย

        "ค่า"ฉันตอบเสียงใส เเววตาเปล่งประกายไปด้วยความสุข

        หง่ำๆๆๆๆๆฉันรีบกินก็รีบไปโรงเรียน เพราะว่าวันนี้พี่พอลจะมาเรียนหนังสือเเย้ว ^o^

        ฉันมาถึงโรงเรียนด้วยรถประจําทางสายเดิม ที่คนขับ ซิ่งซะยั่งกะจะรีบไปกินข้าวกับครอบครัวงั้นเเหละ..

        ฉันเดินเข้ามาทักเพื่อนๆของฉัน ซึ่งพวกเขาก้ทําหน้างงๆ หลังจากที่เห็นหน้าตาฉันที่มีความสุขผิดปกติ

        "เฮ้ย พลอย เป็นไรเปล่าวะ ทําไมทําหน้ายั่งกะได้เดทกับพี่ฟิลม์ งั้นเเหละ"เพื่อนพูดพลางขํากัน

        "เฮ้ย มันโชคดีกว่าได้เดทกับพี่ฟิลม์อีกเว้ย ฮ่าๆ เอ่อ ไม่มีไรหรอก ฉันก็เเค่เก็บตังค์ได้ 5 บาทอ่ะ"ฉันพูดปัดๆไป

        "ฮ่า ฮ่า ๆๆๆเหรอวะ เออมันก้คงจริง เพราะไอ้พลอยมันโคตรขี้งกเลยว่ะ ฮ่า ๆๆๆๆ"เพื่อนคนนึงในกลุ่มเอ่ย ทําให้เพื่อนทั้งกลุ่มขํากันขี้เเตก

        "เออๆๆเอาเหอะ ฉันมันขี้งกเองอ่ะ"ฉันตอบไปเเละค่อยๆนั่งยิ้มคนเดียว

        "เออนี่ รู้เปล่าว่ามีนักเรียนใหม่เข้ามาอ่ะ ตั้ง 2 คนอ่ะ หล่อมั่กๆๆๆเลยอ่ะ เห็นเขาบอกว่าเพิ่งมาจากต่างประเทศอ่ะ"เพื่อนคนนึงเล่าไปทําหน้าตื่นไป

        "เหรอ จริงอ่ะ"เพื่อนอีกคนตอบรับ พร้อมกับหน้าตาที่เเบบว่า โอ๊ย ดีใจเหลือเกิน

        ส่วนฉัน ก็รู้อยู่เเล็วล่ะว่าใคร ก็ต้องเป็นพี่พอลของฉันนั่นเเหละ เเต่ว่าอีกคนนี่มันใครวะ เออ ช่างเหอะ ไม่สนอยู่เเล้ว ฮิฮิ ^o^

        "ฉันเห็นไปแล้วนะ คนนึงอ่ะ หล่อมากๆๆๆเลยอ่ะ เท่มั่กๆๆ เเต่อีกคนเนี่ยยังไม่เห็นนะ " เพื่อนฉันพูดเเทรกขึ้นมา

        "เห็นเขาบอกกันว่า คนที่มาเเล้วเมื่อวานอ่ะ นิสัยดีมากเลยอ่ะ หน้าตากวนๆ น่ารักโคตรรร"เพื่อนมันพูดอีก

        ฉันน่ะไม่ค่อยได้ฟังหรอก เพราะมัวเเต่นั่งคิดถึงเเต่พี่พอล

        ............กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง (เสียงออดเข้าเเถว)

        พวกเรารีบเดินกันไปเข้าเเถว

        ในระหว่างที่เข้าเเถว เพื่อนๆฉันเอาเเต่ส่องดูนักเรียนใหม่ ส่วนฉันก็มองเเว๊บๆ เห็นพี่พอลด้วย อุ๊ย น่ารักจัง เเต่เสียดาย ไปตัดสกินเฮดมาซะงั้น (ยังไงก็ต้องตัด ไม่งั้นโดนฝ่ายปกครองเล่นตายดิ จะให้เสยผมF4มาได้ไง)ท่าทางพี่พอลกับนร.อีกคนจะดังไม่เบา เพราะรู้สึกว่า พี่พอลจะเป็นที่จับตามองของนักเรียนสาวๆเเละสาวเทียมทั้งหลายอย่างเห็นได้ชัด มันก็เเน่อยู่เเล้วล่ะ ...เเต่เอ....นักเรียนใหม่อีกคนล่ะ

        "นั่นไงคนที่ยังไม่มาอ่ะ"เพื่อนฉันชี้ไป

        ก็นั่นพี่พอลไง รู้เเล้ว ฉันตอบในใจ

        "เฮ้ย นั่นไง อีกคนอ่ะ เพิ่งมาอ่ะ โห เดินยังเท่เลยอ่ะ"จีนเพื่อนฉันพูดอย่างออกหน้าออกตา

        ไหนๆก็ดูหน้าหน่อยเด๊ะ ว่าจะหน้ารักขนาดไหน จะสู้พี่พอลของฉันได้ไหมเนี่ย ขอส่องหน่อยเด๊ะ

        นักเรียนใหม่คนนั้นเดินมา พี่พอลหันไปยิ้มเเละพูดคุยกันนิดหน่อย เท่จัง เเต่ เอ๊ะ..............หน้ามันคุ้นๆอยู่น่า

        ฉันพยายามส่องอย่างเต็มที่ เเต่ก้ยังเห็นไม่ค่อยชัด เห้นเเต่ผมตั้งๆของมัน เฮ้อ...เหนื่อยจัง

        หลังจากที่ยืนมองมานาน พี่พอลก็หันมาเห้นฉันพอดี เเละโบกมือบ๊ายบายให้

        ฉันตกใจมากเลยอ่า นักเรียนสาว เเละสาวเทียวหันมามองตามที่พี่พอลหันมา ดั๊นมาตกอยู่ที่กลุ่มฉัน โห เลยต้องทําเป็นไม่รู้จัก ทําเป็นอยากรู้ว่าเอ๊ะเขาบายใครเหรอ(ตีหน้าเเบ๊วสิ เพราะไม่งั้นคงต้องถูกเป็นที่หมั่นไส้ของคนในโรงเรียนเเน่)

        "เฮ้ยเขาบ๊ายบายใครอ่ะ"จีนหันมามองฉัน

        "ไม่รู้ดิวะ"ทําหน้าเเบ๊วสุดๆ

        เเต่ไอ้จีนยังไม่เลิกสงสัย ฉันเลยคิดทันว่า

        "อ๋อ นั่นไง ยัยพิงค์ไง(พิงค์ นักเรียนที่นำหนักมากที่สุดของโรงเรียน เเต่หน้าตาน่ารักนะ)ฉันบอกไปอย่างขําๆ

        "สงสัยเขาคงเห็นว่ายายพิงค์หน้ารักมั้ง"

        "เหรอ"จีนทําหน้าสงสัย

        "ช่างเหอะน่า"ฉันบอกปัดๆ

        ก่อนจะเคารพธงชาติ ฉันก็หันไปมองพี่พอลอีกครั้ง เห็นว่าเขากําลังยืนคุยกับนักเรียนใหม่ ก็คงเป้นเพื่อนที่มาจากอเมริกาด้วยเเหละ

         เเต่พี่พอลคุยเรื่องไรน้า ถึงได้ชวนให้นายนั่นหันมามองฉันด้วย สงสัยคงเล่าเรื่องฉันให้ฟังมั้ง เออ ดีๆ ไหนๆหันมา ขอดูหน้าหน่อยนะ(ฉันค่อนข้างสายตาดี เพราะชอบกินผักบุ้ง *-*) ฉันเล่งเรด้าไปที่นายนั่น ..>>>>>>>>>>>*+

        พอดีกับนายนั่นหันหน้ามาพอดี........(ฉัน)*-*...@o@ .....O_o.....O_O >>>>>>>>>>>>>>>>>> 6-_- (นายนั่น)

        O_o นั่นมัน ไอ้หน้าเต้าหู้ นี่หว่า

        ฉันเห็นว่าไอ้เต้าหู้ทําหน้าเหมือนคิดไรสักอย่าง เเละ.....มันก็ทําหน้าเเบบว่า คิดออก เเละมันก้หันหน้ามาที่ฉัน -_-*

        ฉันเเทบกรี๊ด พระเจ้า ไมต้องเจอมันด้วยวะ

        ฉันเห็นพี่พอลถามมัน ประมาณว่าจากการคาดเดา คงถามว่า รู้จักด้วยเหรอ เเต่ไอ้นั่น ก็ส่ายหน้า ทําเป็นไม่สนใจ(ฉันก็ไม่สนใจเเกเว้ย เพราะถ้าเเกไม่มาดันรู้จักกับพี่พอลของฉันเนี่ย)

        พี่พอลหันมายิ้มให้ฉันครั้งสุดท้าย เเละรีบหันหน้ากลับไป

        ฉันยืนหน้าอึ้ง บวกกับ คิดอยู่คนเดียวว่า ทามมายต้องเปงอย่างงี้ด้วย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย

        เเละเพลงเคารพธงชาติ เริ่มขึ้น..........ประเทศไทยย รวมเลือดเนื้อ ชาติ........................



***************************************