รักนี้ขอเกี่ยวด้วยคน

ลำดับตอนที่ #10 : ธิน.....ฉัน ยัยขี้เเย

                        วันนี้ฉันรีบตื่นเเต่เช้า เพราะว่าไม่อยากจะต้องไปเจอกับไอ้หน้าเต้าหู้น่ะเซะ

                          

                          ฉันรีบวิ่งออกจากบ้าน เหลือบไปดูนาฬิกา โอ้วว....6.55 น. เวลาดีๆ ต้องรีบเเล้ว

                        ฉันวิ่งออกจากประตูบ้าน ในขณะที่ฉันกำลังจะปิดประตู ก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง

                      \"หวัดดี น้องสาว เเม้ วันนี้ตื่นเช้านะ\"เสียงหนึ่งที่คุ้นหู ดังขึ้นข้างหลัง

                      ฉันหันไปพบกับ ชายหนุ่มหล่อ ขาว ตี๋ ปากเเดง วันนี้เขาผู้นี้ใส่เสื้อหนาวเท่ๆตัวนึง โอ๊ว....เหมือนพระเอกญี่ปุ่นเลย

                      \"เอ่อ..คือ ก็ฉันไม่อยากไปสายน่ะ\"ฉันตอบ

                      ไมต้องเจอมันด้วยฟะเนี่ย

                      \"ดีเเล้วๆ ไปๆ รีบไปกันเถอะ\"นายนั่นพูด

        

                     วันนี้อากาศเย็น ฉันรีบซะจนลืมใส่เสื้อหนาวมา ทำให้ฉันต้องรีบเอามือกอดอก ในระหว่างที่เดินกับนายนั่น

                    \"หนาวเหรอ .....อ่ะ\"นายนั่นพูดพร้อมกับถอดเสื้อหนาวของตัวเองมาให้

                    \"ไม่ต้องล่ะ ขอบใจ ฉันทนได้\"ฉันปฏิเสธ

                    \"ไม่ได้ เดี๊ยวเป็นหวัด เอาไปใส่ซะ\"นายนั่นคะยั้ยคะยอ

                    \"เออ ขอบใจ\"ฉันตกลงเพราะตัดความรำคาญ

                    

                      ฉันเดินออกจากซอยมากับนายนั่นเรื่อยๆ พอดีกับว่า มีกลุ่มเด็กช่างกลเดินสวนมา4-5คน

                    \"นี่ เเล้วนี่เธอกินข้าวมาหรือยังอ่ะ\"นายนั่นถาม

                    \"กินเเล้ว ถามทำไม จะเลี้ยงข้าวหรือไง\"ฉันถาม

                    \"เปล่า เธอนี่ จะกินไปถึงไหน....\"

                    ปึ่ก......

                    \"ขอโทษครับ\"นายนั่นรีบกล่าวขอโทษเนื่องจากดันไปเดินชนกับไอ้หน้าตุ๊กเเกในเเก๊งเด็กช่างหน้าตาน่ากลัว

                    ไอ้หน้าตุ๊กเเกมองหน้าอย่างเวรี่กวนทีน เเล้วเริ่มพูด..

                    \"นี่ ไอ้น้อง ถ้าเกิดว่าขอโทษเเล้วมันหายอ่ะ จะมีตำรวจไว้ทำไม\"ไอ้หน้าตุ๊กเเกพูด

                    \"ก๊ากกๆๆๆๆๆๆ\"เสียงหัวเราะจากเเก๊งเด็กน่ากลัวดังขึ้น

                   มันจะหัวเราะกันทำไมวะ หรือว่า ฟาเธอร์มันเป็นตลกคาเฟ่......6-_-

                   \"เอ่อ...คืดผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ\"ไอ้หน้าเต้าหู้พูดอีก

                   \"อ้าว ไอ้น้อง ก็บอกไปแล้วว่าขอโทษเเล้วมันไม่หาย มันยังเจ็บอยู่เลยเนี่ยๆ\"โอ้โห ไอ้หน้าเเย้เอ๋ย พูดมาได้ ทีไปตีกับชาวบ้านอ่ะ ไม่เจ็บ เเค่เดินชนอ่ะเจ็บ โอ้ เวรี่ กวนทีนม้ากกกกกก -_-

                   \"คือ เเล้วถ้างั้นพี่ต้องการจะให้ผมทำไรอ่ะครับ\"ไอ้หน้าเต้าหู้ถามอย่างสุภาพ

                   \"อืม....พี่ก็ไม่ต้องการไรหรอกนะน้อง ก็เเค่ก็ค่าทำขวัญนิดหน่อยอ่ะ\"ไอ้หน้าตุ๊กเเกพูดอย่างไม่อาย

                   โห ค่าทำขวัญ ไอ้เเค่เดินชนนี่นะ ไม่ไหวเเล้ว ผู้ผดุงความยุติธรรม เห็นทีต้องออกโรงซะเเล้ว.......ฮึฮึ

                

                    \"นี่ ขอโทษเถอะนะคะ กะไอ้เเค่เดินชนเนี่ย ถึงกับต้องให้เงินเนี่ย มันไม่มากไปเหรอคะ\"ฉันพูดอย่างโมโหสุดๆ

                    \"อ้าว น้องสาว เรื่องนี้มันเป็นระหว่างพี่กับน้องผู้ชายคนนี้เขานะ น้องอย่ายุ่งได้ป่ะ\"ไอ้หน้าตุ๊กเเกพูด

                    \"ต้องยุ่งสิคะ เพราะว่า.....เอ่อ...คือ...เพราะว่าฉันเป็นเเฟนเขา ดังนั้น เรื่องของเขามันก็ต้องเกี่ยวกับฉันด้วย\"ฉันตอบไปอย่างกล้าหาญ

                    \"โอ๊ะๆๆ เเฟน....นี่ ไอ้หน้าจืด นี่เเฟนนายหรือวะ โห เลือกหน่อยก็ดีนะ\"ไอ้หน้าตุ๊กเเกพูด โอ้ มาย ก็อด มันมากไปแล้วนะ มีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน โธ่ เเกมันก็หน้าตุ๊กเเกเหมือนกันล่ะวะ

                   \"นี่ ไอ้หน้าตุ๊กเเก ถึงฉันจะไม่สวยเเต่ฉันก็ไม่เคยทำความเดือดร้อนให้ใคร เเละไม่เคยมาไถตังคนอื่นด้วย ไม่เหมือนกับพวกตุ๊กเเกอย่างเเกหรอก วันๆเอาเเต่หาเรื่องชาวบ้านไปทั่ว คิดว่าเท่รึไงฟะ โห่................. -\'\'-

                   .........................................วิ้ววววววววววววว (เสียงลม) เกิดความเงียบขึ้น

                   \"ตุ๊กเเก งั้นเหรอ\"เสียงไอ้หน้าตุ๊กเเกเริ่มเปลี่ยนไป๋

                   ทันใดนั้น มันก็ผลักตัวฉันกระเด็นออกไปไกล ว้ายยยยยยยยยยยยกรี๊ด......เจ็บจัง

                   \"พลอยยยยยยยยยยยย\"เสียงไอ้หน้าเต้าหู้ตะโกนเรียกฉัน เเละทันใดนั้น ฉันก็เห็นเด็กช่างพวกนั้นกำลังรุมเตะ ต่อย ไอ้หน้าเต้าหู้ โดยที่ไอ้หน้าเต้าหู้สู้พวกมันไม่ค่อยได้เลย ...............ไม่ได้ ฉันต้องช่วย ไอ้หน้าเต้าหู้ ฉันจะไม่ปล่อยให้นายเจ็บตัวหรอก

                  \"หยุดนะ..............\"ฉันตะโกนไป พร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปที่กลุ่มๆนั้น เเละรีบเอามือ ทุบ เตะ ต่อย ทุกอย่างที่ฉันพอทำเป็น ปากก็ตะโกน\"ช่วยด้วยคะ\".....\"ไอ้พวกสารเลว รังเเกคนอื่น\"   ....................\"ฉันไม่กลัวเเกหรอก\"

                

                 ฉันสู้กับพวกมันอยู่อย่างนั้น จนพวกมันผลักฉันออกมาอีก คราวนี้ฉันกระเด็นออกมาไม่มากนัก ฉันเห็นเศษไม้ที่วางอยู่เเถวนั้นพอดี เลยรีบเข้าไปหยิบมา เเล้วรีบตรงเข้ามาตีพวกนั้นอย่างจัง

                \"ออกไปเลยนะ ไอ้พวกเลว ฉันไม่กลัวเเกหรอก\"ฉันตะโกน พร้อมตีไม้อย่างบ้าคลั่ง

                \"นี่ มีอะไรกันน่ะ\"เสียงคุณลุงคนหนึ่งดังมา เเละพอเขาได้เห็นเหตุการณ์ดังนั้น เขาก็รีบวิ่งเอาไม้กวาดออกมาไล่ตี เเละเขาก็เรียกเพื่อนบ้านคนอื่นออกมาช่วยกัน จนพวกเด็กช่างเหล่านั้นหนีไป

                

                พอพวกนั้นไป สิ่งเเรกที่ฉันนึกได้คือ ไอ้หน้าเต้าหู้ ฉันรีบวิ่งไปที่มัน เห็นมันนอนอยู่ ในสภาพที่เละมาก ฉันร้องไห้ออกมาทันที ฉันรีบลงไปดึงตัวมันขึ้นมานอนตัก หน้ามันเป็นรอยช้ำ มีเลือดออกตรงคิ้วนิดหน่อย ......ฉันเสียใจ ฮือๆๆๆๆ ฉันช่วยนายไม่ได้....ฉันรู้สึกห่วงมันมาก ฉันไม่เคยรู้สึกเลยว่าจะห่วงมันมากมายขนาดนี้ ฮือๆๆ

               \"ไอ้หน้าเต้าหู้ ตื่นสิๆ\"ฉันเขย่าตัวมัน เเละเรียกชื่อไป ร้องไห้ไป

               \"หนู ลุงเรียกรถพยาบาลเเล้ว เดี๊ยวรถคงมา หนูเป็นไรมากไหม\"ลุงคนใจดีถาม

               \"หนูไม่เป็นไรหรอกคะ\"ฉันพูดจบก็หันลงไปมองไอ้หน้าเต้าหู้ต่อ

               \"นี่ ตื่นสิ ธินตื่นสิ ฉันสัญญานะว่าถ้านายตื่นเเล้วฉันจะไม่ว่านายอีก จะไม่เรียกนายว่าปลาดุกอีกอ่ะ ฉันสัญญา เเต่ตอนนี้นายคุยกับฉันหน่อยสิ ฮือๆๆๆ...\"ฉันร้องไห้มากมาย ฉันเสียใจมาก ฉันห่วงนายมากนะ

               \"อะไร...กัน ยัยขี้เเย จะร้องไห้ทำไม ฉัน...ยัง ไม่ตายหรอก ....เธอ เก่งมากนะ...\"ธินพูดในขณะที่ฉันเริ่มร้องไห้หนักขึ้น

               \"นี่ นายยังไม่ตาย ธิน นายยังไม่ตาย\"ฉันพูดอย่างดีใจ เเต่น้ำตามันก็ยังไม่หยุดไหล.........

               ....ฉันเป็นห่วงนายมากนะ ธิน ......

          

                วี้หว่อ วี้ หว่อ.....................................เสียงรถพยาบาลก็มาถึง...









******************

อัพเเล้วเด้อ.......เหอๆ