รักนี้ขอเกี่ยวด้วยคน

ลำดับตอนที่ #1 : เช้าที่เเสนสวย(รึเปล่า)6-_-

        "นี่!ตื่นได้เเล้ว จะไปไหม โรงเรียนอ่ะ กี่โมงกี่ยามเเล้วเนี่ย"

        ฉันค่อยๆลืมตา เเต่มันยังมองไม่ค่อยเห็นเพราะขี้ตาปิดอยู่ จึงค่อยๆเอามือขยี้ตามเคย เเละเเล้วร่างของเสด็จเเม่ที่คุ้นเคย ยืนเท้าสะเอวยืนบ่นอยุ่ ฉันเลยค่อยๆลุกขึ้น เเละเเม่ก็ได้เดินออกไปพร้อมกับเสียงบ่นที่ไม่หยุดหย่อน(เฮ้อ อย่างงี้เเหละ ทุ๊กวัน)>O<

        ฉันรีบไปอาบน้ำเเต่งตัว เพราะว่าตอนนี้มันสายมากเเล้ว

        เเต่งตัวไปก็เจ็บใจไป ทั้งๆที่เมื่อคืนอุตส่าห์เตรียมตัวสำหรับเปิดเทอมวันเเรกเเล้วเเท้ๆ เเต่เผอิญดันเล่นซิมมันเกิน เลยติดลม -_-

       รีบเเต่งตัวก็รีบวิ่งออกจากบ้าน(ข้าวเขื่อว ก็ไม่ได้กิน>_<)

      พร้อมกับเสียงเเม่บ่นทิ้งท้ายว่า "ถ้าวันนี้กลับมืดนะ โด๊น เอ้อ นี่ ป้ามะลิโทรมาบอกให้เเกไปเยี่ยมเขาหน่อยน่ะ เขาคิดถึง ฝากบอกด้วยเเม่ไม่ว่างไป เเล้วจะไปหาวันหลัง"

      ฉันก้ตะโกนไล่ไปว่า "รู้เเละน่า"เเละพลางคิดในใจว่าป้ามะลิ อ๋อออออ นานเเละที่ไม่ได้เจอป้าเขา

     โห คิดไปก็ประมาณ 5-6 ปีเเละ น๊านนาน  อืมมมมมม เเละ เขาคนนั้นล่ะ จะเป็นไงบ้างนะ



    ..............................................................................

        

         ถึงโรงเรียนพร้อมกับเหงื่อที่ท่วมตัว( อุตส่าห์เซ็ทผมมาอย่างดี ดั๊น นั่งรถเมล ผมปลิว เเอน อะ ยุ่ง ซะงั้น 6-_-)

        พอมาถึงก็รีบวิ่งสุดชีวิตไปที่เเถว เพราะมาถึงพอดีเป๊ะเลย (ทําได้ไงเนี่ย)

         ฉันรีบวิ่งจนไม่ได้มองไรเลย นอกจากเเถว..เเถว เเละเเถว

        อีกนิดเดียว ..จะ...ถึง...เเถว..เเร้ว..."ว้าย โครมมมมมมม"

        (O_o)...(-_-)...(*O*)..........>>>>>>>ฉัน (TToTT)..ฉันได้หกล้มลงไปนอนกองกับพื้นยังกับใครปูเสื่อให้นอนซะงั้น

         "ฮา ฮาฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"เสียงหัวเราะของทุกคนกลางสนามดังสนั่นหวั่นไหว เเต่ฉันนั้นอายยยยซะจนอยากจะวิ่งไปหาเเฮรี่ พอตเตอร์(ไปทําไมเนี่ย)ฉันจึงค่อยๆลุก เเละปัดเสื้อ คิดในใจ ทําไมไม่มีใครช่วยเราบ้างนะ เศร้า (*o*)

         ฉันจึงค่อยๆรีบเดินไปที่เเถวด้วยความอับอาย

         พอมาถึง เพื่อนสุดที่เลิฟทั้งหลายก็ได้ทักทายด้วยคําพูดที่ซาบซึ้งว่า"เฮ้ย พลอย จับกบได้กี่ตัววะ ฮ่า ฮ่าๆๆๆ"

         "เออ ขํากันเข้าไป" (-o-)

        "อ่ะน่า เเม้ ขอโทดๆล้อเล่งอ่ะ ฮ่าๆ"เพื่อนสุดที่เลิฟช่วยกันปลอบ

        "เเกนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ ซุ่มซ่ามประจํา"จีน เพื่อนอีกคนพูด

        "อ้าว ก็ให้ทําไงได้ล่ะ ก็ฉันมันเป็นงี้นี่"

        "นี่ จะหยุดพูดกันได้หรือยัง ทําไม อยากคุยไปคุยที่บ้านเธอนู่น"

        โห เเรงนะเนี่ย ยัยเจ๊ เออ ดีสิ ไปบ้านฉัน จะได้คุย เต้น ร้องคาราโอเกะกันให้บ้านเเตก

        เเต่ก้ได้เเค่คิดอ่ะนะ พูดไม่ได้(นึกว่าเก่ง)

        ก็ได้เเค่เงียบ เเละหลังจากนั้นก็ขึ้นห้องเรียน ซึ่งวันเเรกก็ไม่ได้มีไรมากอยุ่เเล้ว จะมีก็เเต่เรื่องเม้าท์ที่เหมือนกับว่าเเต่ละคนได้ไปอยู่กันคนละมุมโลก สรรหามาคุยกัยได้ โดยเฉพาะฉัน ตัวมีเรื่องเลยอ่ะ เอามาคุยได้ตั้งเเต่ขี้มูกยัน จอร์จ บุช

        เล่ามาตั้งนาน ขอเเนะนําตัวก่อนนะคะ ฉัน ชื่อ พลอยคะ(เป็นนางเอกของเรื่องนี้)(^o^)

        ฉันน่ะ ไม่สวยหรอก(ไม่อยากจะพูดเลยนะเนี่ย)เเต่น่ารัก (รึเปล่าหนอ)เออนั่นเเหละ ยังไงซะก็น่ารักกว่าปลาดุกในเข่งละกัน(-_-:)

        ฉันน่ะมีเพื่อนสุดที่เลิฟอยุ่5 คน ซึ่งก็น่ารักกันทั้งนั้น (หมั่นไส้)เชอะๆ

        ซึ่งพวกเขาเรียกฉันกันว่า "พลอยดํา"

        คุณอ่านถูกเเล้วล่ะ พลอย ดํา นั่นเเหละ เเต่ชื่อนี้อ่ะ เรียกกันในกลุ่มนะ เพราะว่าฉันไม่ให้เรียกข้างนอก (ถึงไม่เรียก ใครๆก็รุ้ว่าเธอน่ะ ดํา:ผู้เเต่ง) ใครถามอ่ะ ผู้เเต่ง อยากมีเรื่องป่ะล่ะ ....(-v-)

        พอเลิกเรียนวันนี้ พวกเพื่อนๆก็ไปเที่ยวกันตามภาษาเด็กเรียน (@_@)( ตรงไหนเนี่ย)

       ซึ่งก้อย่างที่เเน่นอน ว่าต้องมีฉันด้วยเเน่ๆๆ

       .........................................................ท่อง-เที่ยว-หนุก-หนาน.....................................

       หลังจากที่เดินเที่ยวจนเมื่อยน่อง เเต่ไม่มีของไรติดไม้คิดมือกลับมาเลย(เเล้วไปไมเนี่ย)เเต่มันก็ทําให้ฉันได้อาหารตาเยอะเล้ย(เเฮ่ๆ)

       เเต่ก็รู้อ่ะนะว่าไม่มีใครมองฉันหรอก เพราะฉันน่ะ มันน่ารักเกินไปกว่าที่พวกคุณๆตาถั่วทั้งหลายเห็น(สงสัยหน้ารักเกินไป กระจกยังไม่เห้นเลย :ผู้เเต่ง)

       หลังจากที่เเยกกับเพื่อนๆ ฉันก็นั่งรถเมล์กลับบ้านคนเดียว เพราะบ้านดันอยุ่คนละทางกับเพื่อนเลย

       ระหว่างที่นั่งรถอ่ะนะ พอถึงป้ายโรงเรียนชายล้วนชื่อดัง ฉันก็ได้เเต่มองด้วยความอาลัยว่า เฮ้อ อยากเข้าไปอยู่จางเยยอ่ะเเละพอดีกับว่าฉันนึกขึ้นได้ว่าเเม่บอกให้ไปเยี่ยมป้ามะลิ ซึ่งป้าเเกเป็นเพื่อนสนิทกับเเม่ เเล้วทําไมฉันต้องมาด้วยล่ะ เเล้วไมเเม่ไม่มาล่ะเนี่ย ซึ่งก็ดั๊นไปอยุ่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากรร.ชายล้วนนั่นซะด้วยสิ จึงรีบลงเเทบไม่ทัน(รุ้สึกว่าก่อนลงเหลือบไปเห็นเเววตาอักโหดร้ายของคนขับรถเมล์ด้วย)สงสัยเเกคงจะเเบบไม่อยากให้ฉันลง เพราะฉันน่ารักล่ะมั้ง (=_=)

      พอลงมา ฉันก็เดินหาบ้านป้าเเก ซึ่งก็ไม่ได้มานานเเล้ว ก็เลยลืมๆไปบ้างน่ะ เเถมบ้านเเถวนี้ก็มีเเต่หลังใหญ่ทั้งนั้น ท่าทางจะรวย -_-

     เดินมาสักพัก ชักรุ้สึกว่าหลงทาง เเอน อะ เหนื่อย เเอน อะ เมื่อย เลยไปซื้อน้ำเเดงเเละนั่งพักที่ร้านขายของชำร้านนึง พอนั่งพักสักพักก้เลยเดินออกมา พอดีเห็นลูกหมา เลยรีบวิ่งไป กะ ไปเล่นกับมัน พอดี๊พอดีกับว่า....

       ปึก! เเผล่!....

      "เฮ้ย น้ำเเดงฉาน....."ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นไป เเละได้เจอกับ..ว้าวววววว!*O*

     ผู้ชายคนนึงที่ทําหน้าเซ็งสุดๆกับเสื้อสีขาว ใหม่เอี่ยมดูมีสกุล เเต่เสื้อตัวนั้น ตรงเเขนเสื้อดั๊นเต็มไปด้วยน้ำเเดงของใครก็ม่ายรุ้...

เเต่หน้าตาเขาเนี่ย เเทบละลายเลยอ่ะ หล่อโคตรรรร ขาว สูง ปากเเดงระเรื่อ เท่มั่กๆๆ "นี่  ยัยบ๊อง เธอมีสิทธิ์ไรมาทําเสื้อฉันเลอะเนี่ย" O_o ไม่ เเละ.....

มันม่ายค่อยจะน่ารักเเละ ฉันอึ้งมาก ได้เเต่หยิบถุงน้ำขึ้นมาจากพื้น เเละก็ "เอิ่ม ขอโทดละกัน คือฉันไม่ได้ตั้งใจอ่ะ" *-*

       "ถ้าเธอขอโทด เเล้วมันหาย เเล้วเสื้อฉันมันหายเปื้อยได้ ฉันก็คงจะไม่พูดให้เมื่อยปากหรอกนะ"

       อึ้งเเดกครับท่าน หน้าตาก้ดีเเต่ปากเนี่ย โฮ่งๆสุดๆเลยอ่ะ

       "นี่ เธอ ไม่ทราบว่าที่เธอยืนอึ้งยังเงี้ย เสื้อฉันมันคงจะหายเปื้อนเนอะ" ยังครับ อีตาบ้ายังไม่จบ

       ฉันเริ่มเดือดปุดๆ ไม่เคยโดนคนหน้าตาดีด่า มันไม่หวายเเล้วนะเว้ย

       "นี่ ก็บอกว่าไม่ตั้งใจๆไงเล่า เเละจะให้ฉันทําไงล่ะ ด่าอยุ่ได้ เเล้วนายคิดว่าถ้านายด่าเเล้วเสื้อนายจะหายเปื้อนไหมล่ะ" เอาบ้างครับ ขอบ้าง -_-

        ว้าย ตอนนี้หน้าตาบ้านั่น เริ่งเปลี่ยนไปเเย้ว มันเหมือนจะโกดนะ (เอ๊ะ เเต่ทําไมยังหล่ออยุ่ล่ะ เฮ้ย ไม่ใช่ตอนนี้เว้ย)ฉันก็รุ้สึกกลัวนิดๆนะ ว่าเขาจะทําไรฉันไหม

        "เอาเหอะ ถือซะว่าฉันน่ะมันโชคร้ายเองที่เจอ คนบ๊องๆ ซุ่มซ่ามๆ อย่างเธอ" อีตาบ้าพูดไป ปัดเสื้อไป

        "ฉันหวังว่าคงไม่เจอเธออีกเเน่" อีตาบ้าพูดไปพร้องกับรีบเดิน โท่งๆๆไป

        "โธ่ อีตาบ้า ไอ้หน้าเต้าหู้เอ๊ย ยั่งกะฉันอยากเจอนายนักนี่"  คนบ้าไร หน้าตาก้ดี ปาก โฮ่งๆ ฉิบเลย..

       ฉันคิดในใจว่า ฉันก็ขออย่าให้ได้เจอนายอีกเลยเถอะ สาธุๆๆๆๆ





***********************************************************

ฝากไว้ด้วยนะคะ เป็นเรื่องเเรกที่เขียน ยังไงถ้าผิดพลาดไป เขียนอะไรผิดไป ก็ขอโทดด้วยนะคะ

เม้นกันมาด้วยนะคะ จะรอคําชม (ติด้วยก้ได่ แฮ่ๆ)

EQuiLiBrium..(O_o)...(*-*)..(-_-)...(^o^)****