คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เข้าค่าย เข้าค่ายย
เข้าค่าย เข้าค่ายย(1)
____________7.45__________
''ฮ้าวว~~ กี่โมงแร้วเนี่ย''ฉันหยิบนาฬิกามาดูเวลา
"กรี๊ดดดดด!!! เจ็ดโมงสี่สิบห้า!!"โอ๊ยยย ซวยๆๆ ทำไมซวยอย่างนี้เนี่ยย
ก็ใจมันหายละลาย ละลาย ละลาย ละไหล ไปกับเธอ เฮ้อเจออย่างเงี่ยคนอ่อนไหวอ่ะวุ่นวาย~~
แล้วใครโทรมาอีกเนี่ย คนยิ่งเซงๆอยู่
"ที่รักจ๋า เมื่อไหร่จะมาเนี่ย รถจะออกแล้วน๊า"น้ำเสียงแบบนี้ คงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากจะเป็น
'นายเคนตะ'!!!! แต่เอ๊ะ รถจะออกแล้วเหรอ
"กรี๊ดดดด!!! ทำไมนายไม่โทรปลุกฉันล่ะ ถ้าฉันตกรถ นายต้องรับผิดชอบ และกรุณาอย่ามาเรียก
ฉัน'ที่รัก'ด้วย แค่นี้นะ บาย!!" อีตาบ้าเอ้ย ถ้าฉันตกรถล่ะก็ นาย ตายยยย!!!!
"ยัยติ๋งต๋องเอ้ย ฮะๆ เธอไม่ตกรถอยู่แล้ว" เคนตะยิ้มและตลกกับน้ำเสียงที่ดูรีบร้อนของเธอ
ณ จุดนัดหมาย(เข้าค่ายเขาใหญ่^^)
"แฮ่กๆๆๆ เหนื่อยแทบตาย ดีนะที่มาทัน เกือบอดเข้าค่ายแล้วมั๊ยล่ะ"
"แล้วนี่ยัยดาวกะยัยหวานไปไหนล่ะเนี่ย"ฉันนั่งพักที่โต๊ะไม้หินอ่อน พร้อมบ่นถึงเพื่อนๆสองสาว
"เรนนน!!! ทำไมเธอมาสายอย่างนี้ รู้ไหน เธอเกือบตกรถแล้วนะ"<<<---- ยัยหวาน
"ใช่ๆ!!! ถ้าเธอไม่ได้เคนตะคุงของฉันช่วนไว้ล่ะก็นะ เธอออดไปเขาใหญ่แล้ว"<<<----ยัยดาว
"นี่ยัยหวานเธอจะตะโกนใส่หูฉันทำไมเนี่ย แล้วนายเคนตะช่วยอาไรฉันมิทราบย๊ะ"ฉันเชิดหน้าขึ้น
เพื่อทำให้รู้ว่า ฉันไม่จำเป็นที่จะต้องพึ่งนายเคนตะ หึ
"ฉันก้อช่วยพูดกะครูว่าอย่าเพิ่งออกรถไงจ๊ะ ที่รัก"พูดถึงปึ๊บ ก้อมาปั๊บ ตายยากตายเย็นนะนายเนี่ย
"ฉันบอกกี่ทีแล้วว่าอย่าเรียกฉันว่าที่รัก แล้วฉันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องให้นายช่วยด้วย " แล้วฉันก้อ
สะบัดหน้าหนี พร้อมลากยัยหวานกะยัยดาว ที่มัวแต่ทำตาปิ๊งๆ ยังกะเจอเงินเจอทองอย่างงั้นแหละ
"นี่ๆ เรน ทำไมเคนตะคุงถึงเรียนเธอว่าที่รักอ่ะ เล่าให้ฟังบ้างซิ"
"ใช่ๆ แอบไปกิ๊กกันตั้งแต่เหมือนไหร่ แล้วไม่คิดจะบอกเพื่อนเลยรึไง"ดูยัยดาวพูดเข้า'แอบไปกิ๊ก
กัน'ฉันจะบ้าตายกะเธอสองคนมากกว่านายเคนตะซะอีกนะเนี่ย
"กิ๊ก ก๊อก อาร๊ายยย นายนั้นมันเรียกฉันเองต่างหาก ฉันก้อบอกแล้วว่าอย่าเรียกๆ นายนั้นก้อยังหน้า
ด้านมาเรียกฉันว่า 'ที่รัก' อยู่นั่นแหละ" ฉันอธิบายอย่างเซงๆ เฮ้อออ
"แล้วทำไมเคนตะคุ........."
"ตึ่ง ตึง ตึ้ง~ ขอให้นักเรียนสายชั้นม.5ทุกคน เตรียมตัวขึ้นรถได้แล้วนะคะ ขอบคุณข๊ะ ตึ่ง ตึง ตึ้ง~"
โอ้วว!! ฉันเพิ่งจะรักออดของโรงเรียนก็วันนี้แหละ ถ้าออดไม่ดังนะ มีหวังฉันต้องนั่งอธิบายจน
รากงอกแน่ๆ
"นี่ เรนโบว์ ครูให้มาเรียกนะ" <<<----หัวหน้าห้องฉันเองอ่ะ ( - -??)
"อื้มๆ ได้ นี่ยัยหวาน ยัยดาว เดี๋ยวฉันไปหาครูก่อนนะ เธอรีบขึ้นไปจ้องที่นั่งให้ฉันด้วยล่ะ"
"จ๋า ที่รัก!!"ยัยหวาน/ยัยดาว
"นี่!! เดี๋ยวเถอะ" ไม่น่าเล่าให้ฟังเลยจริงๆ ยัยสองสาวตัวแสบเอ้ยย
______________________
"ครูมีอาไรเหรอคะ??"
"อ่อ มาพอดีเลย พอดีรถทัวร์ของเราเต็มนะจ๊ะ เธอต้องไปนั่งรถตู้สำรองกะเคนตะเค้านะจ๊ะ"
"แต่ครูข๊ะ...."
"หวังว่าคงจะไม่มีปัญหานะจ๊ะ^-^"
รถตู้สำรอง~~
"นี่ฝีมือนายอีกแล้วใช่มั๊ย??" มันน่านัก ทำไมมันต้องเหลือเศษสองคนด้วยล่ะ แล้วทำไมจะต้องเป็น
ฉันด้วย คิดแล้วน่าเจ็บใจ! หึ
"ฝีมง ฝีมือ อาร๊ายย ผิดปกติแล้วมั้ง เธออ่ะ"ชิ แค่พูดของนยก้อมีเลศนัยแล้ว ยังมาทำไก๋อีก
"ก็ได้ๆ ฉันไม่เถียงกะนายให้เสียเวลาหรอก ชิ ไปนั่งไกลๆเลยไป๊"ฉันพูดพร้อมกับผลักนายเคนตะให้
ไปนั่งไกลๆ
ระหว่างทางฉันนั่งหน้ามุ่ยมาตลอดทาง ผิดกับนายเคนตะ ที่เอาแต่ยิ้มระรื่น ถามจริงเหอะ นายไม่
เมื่อยปากบ้างรึไง แต่อยู่ดีๆนายนั้นก็ทำเป็นหาววอดๆ แล้วก้อล้มตัวลงนอนบนตักฉัน
"นี่นาย!!! เอาหัวเน่าๆของนายออกไปเดี๋ยวนี้นะ นี่!!! นายเคนตะ ฉันบอกให้เอาหัวออกไปไงเล่า"ฉัน
ทั้งดึงผม ทั้งตะโกนใส่หู แต่นายนั้นกลับนอนนิ่งยังกะศพ หนอยย!! อีตาบ้าเอ้ย แอบหลอกนอนตัก
ฉันล่ะซิ อย่าให้ถึงทีฉันบ้าง ฉันจะเอาคืนให้เข็ดเลย คอยดู!!!!!
Special Kenta talk::
คิคิ ทำไมตักเธอนุ่มอย่างงี้น้า~~ อยากจะนอนไปตลอดจริงๆเลย
แต่ก็เจ็บใช่ย่อยแฮะ ทั้งดึงผม ทั้งตะโกนใส่หู สมมุตินะครับ ถ้าเกิดเป็นแฟนกะยัยนี่แล้วแอบไปมีน้อง
น้อย(กิ๊ก)ที่ไหน ผมว่า คงได้ตายกันไปข้างแน่ๆ คิดแล้วเสียวสันหลังจริงๆ
ผมค่อยลุกขึ้นมา พร้อมกับคลำหัวปอยๆ เจ็บชะมัดยาด ดีนะที่ยัยนี่หลับแล้วว คิคิ ผมนั่งดูยัยนี่หลับ
ไปเรื่อย เรนน่ารักมั๊กก มากก ขนตางอนยาว แก้มเนียนขาวอมชมพู น่าหอมจัง ผมแอบหอมเธอไป
นิดนึงด้วย หอมซะไม่มี ถ้าได้เป็นแฟนเมื่อไหร่ จะหอมให้แก้มช้ำเลย คอยดูซิ
____________________________________
เนื่องจากผู้แต่งเกิดอาการเคล็ดคลัดยอก ท้องอืด ท้องเฟ้อ???
นอกเรื่องแล้วนั่น.....
ก็โทษทีน๊าข๊า แบบว่า ช่วงนี้เรียนเยอะอ่ะ ไม่ค่อยได้เขียนหรอก
ตอนที่7นี้ก็ขอติดไว้ก่อนน๊ะ
อ่านต่อตอน8น๊ะข๊ะ^^
ความคิดเห็น