คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นายเคนตะ นายจะทำอารัยช้านเนี่ย >_
วันนี้ทำไมมานซวยอย่างนี้ >-<
วันนี้เป็นวันที่เปิดเทอมของฉัน อ่าๆๆๆ ตื่นเต้นๆๆๆ
วันนี้ฉันตื่นเช้าเปนพิเศษ ก้ออ่ะนะ คนมานตื่นเต้น อิอิ ^_^
แต่เรื่องที่ไม่คาดฝันก้อเกิดขึ้น ตึกๆ ตึกๆ
เพราะ ฉันวิ่งชนนายเคนตะ และนายนี้ก้อเปนคาสโนว่าที่หน้าหื่นที่สุด และก้อป๊อปปูล่าที่สุดด้วย
"นี่เทอ ไม่ดูตาม้า ตาเรือเลยรึงัย ฮะ" นี่ๆอย่ามาว่าช้านนะ ช้านนะตาดีมากเลยจะบอกให้
"เอ่อ ขอโทดนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ" เชอะๆๆ อยากขอโทดตายหล่ะ ฉันแอบบ่นพึมพำเบาๆ
"เทอว่างัยนะ !!!!" โฮๆๆๆ นี่ได้ยินด้วยเหรอ ฉันว่าฉันบ่นเบาที่สุดแล้วนะ
"เปล่านี่ ฉันยังไม่ได้พูดอารัยเลยนะ นายหูแว่วเองต่างหาก" อิอิ แอบแก้ตัว
"นี่เทอ" นายเคนตะชี้หน้าฉัน นายนั้นอารมเสียอย่างสุดขีด อิอิ สมน้ำนหน้า
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!
เฮ้อ ค่อยยังชั่ว ดีน่ะเนี่ยที่ออดดังขึ้นมาก่อน ไม่งั้นหล่ะก้อฉันตายแน่ๆเลย
"เทอนี่ดวงดีจิงๆนะ ที่ออดช่วยชีวิตเทอน่ะ" ชึๆๆๆ ฉันน่ะ โชคดีตั้งแต่เกิดแล้วย่ะ
พอนายนั้นพูดจบ ฉันก้อรีบเดินริ้วๆๆ จนฉันมองไม่เหนนายนั้นแล้ว
อ๋อ ขอโทดนะคะ ที่ไม่ได้แนะนำตัว ( ผู้แต่ง:ความผิดของเค้าเองอ่ะ)
ฉัน ชื่อว่า เรนโบว์ ฉันเรียนที่ ร.ร.จอร์นเซนวอร์ด อายุ 17 แล้วค่ะ
มัวแต่แนะนำตัว เกือบเข้าเรียนไม่ทันซะแล้วหละซิ
_________________________________________
"เฮ้อ!!! เรียนเส็ดซะที" ฉันบ่นพึมพำ แต่ไม่ได้ขี้บ่นนะ
"นี่ๆๆ เรน ฉันว่าเทอขี้บ่นขึ้นทุกวันแล้วนะ" อย่าไปฟังนะคะ ^,^ นี่เพื่อนฉันเองค่ะ ดาว
"ฉันก้อว่างั้นแหละ ยัยดาว" นี่ก้ออีกคน ยัยนี่ชื่อ หวาน ค่ะ
ระหว่างที่ฉันเดินไปห้องน้ำ ฉันได้ยิน คนอื่นเค้าบ่นพึมพำอารัยก้อไม่รู้ซิ
"นี่ๆเทอ ยัยนี่แหละที่ฉันบอกเทอน่ะ" ยัยนั้นแอบชี้มาทางฉัน ฉันแค่เหลือบไปเหนอ่ะนะ
"ชั่ยๆ ยัยนี่แหละที่เมื่อเช้ามีเรื่องกะเคนตะ อ่ะ"อ๋อๆๆ นึกว่าเรื่องอาราย ที่แท้ก้อนายเคนตะนี่เอง
"เรน เมื่อเช้าเทอมีเรื่องกะนายเคนตะเหรอ" ยัยดาวเริ่มถามมาเชียวนะ
"อืมๆ ชั่ยทำไมเหรอ" ฉันรีบถามขึ้นมาเลยอ่ะซิ ก้อกลัวอ่ะ ถ้าเกิดนายนี่เป็นหัวหน้าแก๊ง แล้วยกพวกมารุมฉันก้อแย่อ่ะซิ
"เทอไม่รู้จิงๆเหรอ ก้อนายเคนตะเนี่ย เปนลูกเจ้าของร.ร.ของเรานะ เทอไม่รู้จิงๆเหรอ" ตายแน่ๆเลยถูกไล่ออกแหงๆ ฮือๆๆๆ >_<
"แล้วฉันจะทำงัยดีอ่ะ ฉันต้องถูกไล่ออกแน่ๆเลย ฮือๆๆๆๆๆ" ฉันเริ่มน้ำตาซึม แล้วอ่ะ
"นี่เทอๆๆ" เอ๊ะ นเสียงนั่นคุ้นๆบังงับไม่รู้ อ๋อนึกออกแล้ว นายเคนตะงัย อิอิ เก่งจังเลยเรา แล้วเราจะมัวดีใจอารายอยู่เนี่ย ตายแหงๆๆเลย
"มานี่กับฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าเทอไม่อยากถูกไล่ออก" ชิๆๆๆๆ ทำมาเปนขู่ ฉันไม่กลัวหรอกย่ะ
"ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น นายจะทำไม" ฉันต่อปากต่อคำกะนายนั้น แต่ในใก้อกลัวอ่ะนะ
"ถ้าเทอไม่มาฉันจะ..." นายจะทำอารายฉันเนี่ย
นายเคนตะไม่พูดเปล่า นายนั้นอุ้มฉัน กระโปรงของฉันเกือบเปิดแหน่ะ
คนอื่นๆมองกันใหญ่เลยอ่ะ บางคนก้อ กรี๊ดออกมา
"นี่ นายคนมองกันเต็มเลยนะ" ฉันแอบกระซิบ แต่นายนั้นกลับไม่ฟังฉันเลย แถมบอกว่า ช่างซิ
"นายจะพาฉันไปไหนน่ะ"
"เงียบเหอะน่า เด๋วก้อรู้เองแหละ"
นายนั้นพาฉันไปที่บ้านพักหลังใหญ่ที่นายนั้นอยู่ แต่นายนั้นดันพาเพื่อนมาตั้ง 10 กว่าคนแหน่ะ
"นี่ นายวางฉันลงนะ ไม่งั้นฉันจะกรี๊ดใส่หูนายเลย" ฉันกำลังจะกรี๊ดแต่นายนั้นก้อวางฉันลงบนเตียงนุ่มๆ ในห้องที่กว้างมากๆเลย
_____________________________
ต้องขอโทดด้วยนะคะ
เผอิญว่า เมื่อยอ่ะคะ แต่วันนี้
จะเขียนถึงบทที่ 2 นะคะ
แล้วก้อค้องขอฝากเนื้อฝากตัว
ด้วยนะคะ (เด็กใหม่อ่ะคะ)
ความคิดเห็น